Bölüm 398: Zorbalık

Kısa bir süre sonra yola çıkan Yang Chen, BMW'sinin ekranındaki benzin gösterge ışığının yandığını fark etti.

Dolayısıyla depoyu doldurmak için bulunduğu yerden çok uzak olmayan bir benzin istasyonuna gitti. Ödemeyi yaptığı gibi Yang Chen aniden harcadığı parayı, kullandığı arabayı ve yaşadığı evin hepsinin Lin Ruoxi'ye ait olduğunu fark etti.

O zamanlar, bu kadınla evlenmek onun yapılacaklar listesinde değildi. Başlangıçta sözleşmeye dayalı olması gerekiyordu, bu yüzden kendisine sadece bir işçi olarak davrandığı için durumdan çok rahatsız değildi.

Ancak, artık günlerinin geri kalanını bu kadınla yaşamayı planladığına göre, yapabileceği tek şey karısından ayrılmak olsaydı koca olarak o kadar da yararlı görünmezdi.

Bu Yang Chen utandığı için değildi. Yang Chen, karısına güvenen bir adam olarak görülmekten korkmuyordu. Derisi o kadar kalındı ki başından beri böyle şeylerle ilgilenmiyordu. Ama ya Lin Ruoxi'ye ne demeliydi?

Her zaman onun onu gururlandırabileceğini ve onurlandıracağını umuyordu. Son zamanlarda hayal kırıklığı yaşadığını fark etmemiş miydi?

Her ne kadar Lin Ruoxi, yakın zamanda gerçek benliğini biraz açığa vurduğu için iş sırasında onu denetlemeyi bırakmış olsa da bu bilgiye sahip olmayan insanlar onlara olumsuz bir ışıkta bakacaklardı.

Bunca zamandır ‘evlatlık’ olduğunu fark eden Yang Chen ne hissedeceğini bilmiyordu. Bundan rahatsız olmamasına rağmen onu kızdırması bir kenara, kullandığı ve ihtiyaç duyduğu her şey için Lin Ruoxi'ye güvenmemeliydi. Gerçekten onun için üzgün hissetti.

Neden bunu Ron ile konuşup karısını memnun edecek birkaç güzel şey almıyordu?

Yang Chen sürerken çeşitli sorular hakkında düşündü. Ne kadar çok düşünürse, maddi eşyaların anlamsız olduğunu o kadar çok anladı. Her ne kadar Lin Ruoxi dünyanın en zengin insanı olmasa da önündeki birkaç nesil çalışıp sadece parasıyla yaşasalar bile serveti tükenemezdi.

Ona çok fazla işe yaramayacak garip hazineler vermek yerine, kendisini iş dünyasında kanıtlamak gibi onu memnun etmek için bazı şeyler yapmayı tercih etmeliydi.

Yang Chen'in aklı şu anda çok dağınıktı. Son derece suçlu hissederek Yu Lei Uluslararası Halka İlişkiler merkezine gitti.

Çin Yeni Yılından bir gün önce olduğu için şirkette çalışan sayısı fazla değildi. Yang Chen binanın en üst katına çıktı ve henüz tanıdığı biriyle karşılaşmadı.

"Erm... Patron Lin, ben Yang Chen. Girebilir miyim?” Yang Chen gülümseyerek sordu.

Odanın içerisinden hiçbir ses gelmedi.

Yang Chen kaşlarını çattı. Kapıyı açmak için kolunu uzatırken, arkadan ayak sesleri duyuldu.

Bakmak için döndü. Bir adam ve bir kadın mutlu bir şekilde sohbet ederken ona doğru yürüyorlardı.

Kadın Lin Ruoxi'nin asistanı Wu Yue'ydu. Onun yanında, Yang Chen'in daha önce birkaç kez tanıştığı ama onun hayatı boyunca kim olduğunu hatırlayamadığı yakışıklı bir adam duruyordu. Otuz beş yaşlarındaydı. Zarif görünüyordu ve çok sevilen bir yüzü vardı. İnsanların ilk izlenimlerinde ondan hoşlanacaklarına dair hiçbir soru yoktu.

"Neden buradasın?" Wu Yue sordu. Yang Chen'i gördükten sonra dikkatli bir şekilde baktı sanki Yang Chen'e bir hırsızmış gibi davrandı.

Yang Chen kasvetli hissetti. "Siz burada olduğunuza göre, ben neden olamayayım?"

"Humph. Çok sinsi görünüyorsun. Patron Lin'in Yu Lei Eğlence Şirketi müdürü olmana izin vermesinden sonra en azından yüksek mevkili biri gibi davranacağını düşünmüştüm. Neden hala bir haydut üyesi gibi iğrenç görünüyorsun?” Wu Yue hoşnutsuz bir görünümle söyledi.

"Yue'er, kim bu adam?" Zarif orta yaşlı adam, merakla Yang Chen'e baktıktan sonra Wu Yue'ye sordu.

Wu Yue anında kızardı ve Yang Chen'in bile sersemlemesine neden oldu.

“Bu adam yeni eğlence şirketinin müdür Yang Chen. O, tanışmanız gereken biri değil," Wu Yue nazikçe yanıtladı.

Adam Yang Chen'e gülümsemeden önce şok oldu. "Tanıştığımıza memnun oldum Patron Lin'in yanındaki iki yöneticiyi işitmiştim—Departman Başkanı Mo ve Müdür Yang. Departman Başkanı Mo'yla defalarca tanıştım ama Direktör Yang'ı görme şansım olmadı. Sanırım bu sefer şansım yaver gitti.”

Yang Chen hafifçe kaşlarını çattığında onunla el sıkıştı. "Çok fazla zırvalıyorsun. Sen de kimsin?"

"Humph. Ne büyük saygısızlık." Memnun olmayan Wu Yue cevapladı, “Bu kişi, Yeşim Bulutlar Şirketi tarafından gönderilen şirketimizin yeni başkan yardımcısı Bay Li Minghe.”

Ruoxi daha öncesinde Yeşim Bulutlar Şirketinden gelecek yeni bir başkan yardımcısını ağırlamaktan bahsetmiş miydi? Yeni malzeme pazarından sorumlu bir uzman olduğuna inandı. Bu kadar genç olmasını beklemiyordu. Yang Chen, en azından ellilerinde yaşlı bir adam olacağını düşündü.

Yang Chen, kibar Li Minghe'ye ek olarak memnun görünen Wu Yue'ye bakarken durumu anladı. Konuşmaya devam edemeyecek kadar tembeldi ve kendi işine bakmak isterken elini tekrar kapı koluna uzattı.

"Hey, ne yapıyorsun?! İçeri girmene izin veren oldu mu?!” Wu Yue, Yang Chen'in önüne geçerek bir inek gibi onu engelledi.

"Patron Lin'i arıyorum. Bu bizim aramızda seni ilgilendirmez.” Yang Chen'in suratı asıldı.

Kaşlarını çatan Wu Yue şöyle dedi, "Patron Lin teftiş için Yucong Binasına gitti. Onu bulmak istiyorsan oraya git. CEO'nun ofisi kendi isteğine göre girebileceğin bir yer değil.”

"Yucong Binası mı?” Yang Chen şaşırdı. Myanmar'dan ithal edilen çok sayıda zümrütün sergileneceği ve orada işlem göreceği için, Yu Lei Uluslararası Halka İlişkilerin sahip olduğu alışveriş merkezlerinden biri olduğunu biliyordu, bu nedenle adı ‘Yucong’ idi.

"Yalan söylemiyorsun, değil mi? O zaman neden buradasınız?” Yang Chen şüpheyle sordu.

Wu Yue'nin gözleri büyük ölçüde genişledi. Öfkeyle, dedi ki, "Sana yalan borcum mu var? Her ne kadar senden çok nefret etsem de sana yalan söylemeye niyetim yok. Patron Lin yıl sonu satışlarımızı sormak için buraya geldi. Burayı şahsen ziyaret etmek istiyor. Bu konuda olağandışı bir şey mi var?”

Yanında duran Li Minghe şöyle dedi, "Bu doğru. Yu'er yalan söylemiyor. Direktör Yang, Patron Lin gerçekten Yucong Binasına gitti. Onun ile biraz önce görüştüm. Yu Lei ve diğer şirketler satışlar için en yoğun sezona yaklaşıyor. Son derece sorumlu bir lider olarak, Patron Lin'in burayı şahsen incelemesi normaldir.”

Yang Chen, Lin Ruoxi'yi arayıp aramayacağını merak etti. Ancak, yapsa bile ona ne söyleyeceğini bilmiyordu. Böylece, kapının içerisini algısıyla taradı.  Ofiste hiç kimsenin olmadığından emin olduğunda, sonunda ikisine inandı.

Çok geçmeden, başka bir şey düşündü. Yang Chen sordu, "Öyleyse siz neden içeri girmek zorundasınız? Patron Lin burada değilse?"

Wu Yue soğuk bir şekilde homurdandı. "Bay Li bazı raporları gözden geçirmek istiyor ve Patron Lin'in iznini aldı. Onu buraya getirmemi istedi.”

Yang Chen garip bir gülümseme çıkardı. “Bu tatil günlerinde işleri gözden geçirmek için başkan yardımcısıyla ofise geldiniz. Erm, vücutlarınızı çok fazla yormayın. Aksi takdirde bu zararlı olacaktır..."

Wu Yue, Yang Chen'in gülümsemesinin ne anlama geldiğini anlayamazken, Li Mingye konuşmadan gülümsedi; onun deneyimli bir adam olduğu belliydi.

Yang Chen onlarla muziplik geçmeyi bıraktı ve binayı terk etti.

Arabasıyla Yucong Binası'na giderken, birçok yol kenarındaki tezgâh satış promosyonlarını yapıyordu, sonsuz araç akışlarına ek olarak neşeli kalabalıklar görülebiliyordu ve Yang Chen'in Çin Yeni Yılı'nın neşeli havasını hissetmesine neden oluyordu. Ama aynı zamanda, o da oldukça endişeliydi. Ya Lin Ruoxi oraya vardıktan sonra kontrol için başka bir yere gitmiş olsaydı?

Zebanilerle dolu trafiği geçtikten sonra, Yang Chen Yucong Binasına ulaştığında öğleden sonra oldu. İşaretleri takip etti ve derin nefes almadan önce yeraltı otoparkına geldi.

Geçmişte, yurtdışındaki bir şehirde bu kadar kalabalığa tanık olmamıştı. Hatta New York bile bu kadar dolu değildi.

Şaşırtıcı bir şekilde, Yucong Binasında çok fazla araba yoktu. Ne de olsa, oradaki şeyleri karşılayabilecek insanlar sınırlıydı. Büyük bir park alanında, yüzden biraz fazla lüks araba görülebilirdi.

Yang Chen arabasını park etti ve indi.

İki park yanındaki Bentley'i gördüğünde hala burada olduğunu düşündü.

Yang Chen asansör girişine gitmeden önce çevresine baktı. Tesadüfen, birinin ona doğru geldiği yöne bakarken aradığı kişinin olduğu ortaya çıktı.

Bu sabah olduğu gibi aynı ofis kıyafetlerini giymiş olan Lin Ruoxi'nin başlangıçta düzgün bir şekilde bağlanmış saçları şimdi pembemsi yüzüne ek olarak biraz dağınıktı. Çok fazla enerji harcamışa benziyordu.

Elinde beş ila altı büyük kâğıt torba tutuyordu. Onları taşırken uzun mesafe yürümesi sonucu yorulmuş olmalıydı.

Lin Ruoxi, arabasına gitmek istediği için asansörden çıktı. Ancak, Yang Chen'in karşısında durduğunu, kıkırdayarak ona bakarken fark etti.

Yang Chen istemeden bunun komik olduğunu hissetti. Lin Ruoxi, elindeki plastik poşetlerin içinde sıradan insanların değer vereceği Givenchy, Versace ve Burberry markalarından erkek kıyafetleri taşıyordu. Sadece Lin Ruoxi gibi insanlar lüks eşyaları paha biçilmez şeyler olarak görürdüler.

Sabah, Guo Xuehua bu konu hakkında öylesine konuşmuştu.  Ancak, Lin Ruoxi aslında ona yeni yıl için yeni kıyafetler almıştı. Bu, Yang Chen'in kalbinde oldukça dokunaklı ve sıcak bir hissin dağıldığını hissettirdi.  Daha sonra Lin Ruoxi'nin tozlu yüzüne baktı ve onu eskisinden çok daha sevimli buldu.

Lin Ruoxi hemen bir şeyi fark etti ve ellerini sırtının arkasına doğru çekti. Ancak, çantalar çok büyüktü; onları saklamanın hiçbir yolu yoktu. Anında, aceleyle arabasına doğru yürümeden önce başını utanç içinde indirdi.

"Neden onları saklamak zorundasın? Bana yeni kıyafetler alman utanılacak bir şey değil,” Yang Chen ona yaklaştıktan sonra bir gülümsemeyle söyledi.

Lin Ruoxi dişlerini sıktı. Sessizce, arabanın bagajını açtı ve çantaları içeriye sakladı.

"Seni bulmak için ofise gittim. Wu Yue buraya teftiş için geldiğini söyledi. Bebeğim Ruoxi'nin kocasına yeni kıyafetler almak için buraya gelmesini beklemiyordum. Evet, daha önce kızgın olduğunu sanıyordum. Kayınvalideni dinleyeceğini düşünmemiştim. Neden sana sarılmıyorum?” Yang Chen şaka yollu söyledi.

Lin Ruoxi anında bir kenara atladı. Uzun bir mesafe yürüdüğü için nefes nefese kalmıştı. Ama Yang Chen'e soğuk bakmayı başaramadı. "Cesaretin varsa dene.”

Yang Chen'in vücudu hızla sertleşti. Gülümseyerek, dedi ki, "Tamam, sana sarılmayacağım, sana sarılmayacağım. Sadece teşekkür etmek istedim. Bana bak, nerede yiyorum ve yaşıyorum, hepsi sana ait ve şimdi kıyafetlerim bile senin tarafından alınıyor. Bu bir adama nasıl dokunmaz? Karşılığında senin için bir şey yapmak istiyorum.”

Lin Ruoxi soğuk bir şekilde güldü sanki komik bir şey duymuşmuş gibiydi. "Bir şey yapmak? Teşekkür etmek? Siz anne ve oğul beni zorbalığa uğratmak için bir araya gelmeyi bıraktığınız sürece çok minnettar olacağım.”