Bölüm 370: Olanların Benimle Bir İlgisi Yok

Çeviri ve Düzenleme: Sefix

Yemeğin geri kalanında garip ve yavan bir hava hâkim oldu. Hui Lin'in yaptığı gibi, Lin Ruoxi kasesini ve yemek çubuklarını koymadan önce birkaç kaşık yerken Yang Chen hala büyük bir kâse yulaf lapasını yutmayı başardı.

Wang Ma, yemek masasını bir tayfun gibi çabucak temizledi ve Hui Lin'e çay yapma görevini verdi. Böyle bir insanın önünde çay yapmaya cesaret edemediği açıktı.

Neden böylesi önemli bir kişi onları ziyaret etmişti ki? Hanımının işi o kadar büyümüştü ki, ülkenin lideri bile onunla tanışmak mı istiyordu? Wang Ma üzerinde daha da düşündükçe kafası karıştı.

Yang Gongming, Lin Ruoxi tarafından satın alınan ünlü bir sanatçının yarattığı bir yağlı boya eserine bakıyordu. Yaşlı kadın Yang Chen ve diğerlerinin onu beklediğini gördü ve dedi ki, "Usta, yemeklerini bitirdiler."

Yang Gongming gülümseyerek döndü. Duvardaki resme işaret ederek Lin Ruoxi'ye şöyle dedi, "Batılılar tarafından yapılan bu resim gerçekten etkileyici görünüyor. Ama yine de hala fotoğraf çekmenin daha pratik olduğunu hissediyorum."

"Erm..." Lin Ruoxi ne diyeceğini bilemedi. Resme hayran olmak için sanatsal farkındalıktan yoksun olduğunu ulu orta söyleyemezdi.  Ancak haklı olduğunu söyleyecek olursa da kalbinde huzursuz hissederdi.

Yang Gongming cevabına aldırmadı. Yang Chen'e baktı ve dedi ki, "Yang Chen, kendine bu ismi vermiş olmalısın, değil mi?"

Yang Chen hafifçe başını salladı. "Bu sadece bir kod adı. Soyadım ve gerçek ismimin ne olduğu önemli değil.”

"Genç adam, bu kadar kolay gitmesine izin vermemelisin. Tıpkı ülkemizi sevmek gibi, köklerimizi ve nereden geldiğimizi unutmamalıyız. Önce kendimizi, sonra ülkemizi sevmeliyiz. Köklerimizi bile umursamıyorsak, endişelenmemiz gereken başka ne olabilir?” Yang Gongming kibarca sordu.

Yang Chen sözlerinin bir pamuk yığınını delmek gibi olduğunu hissetti. Yaşlı adam nazikti ve yüzündeki gülümseme her zaman sabitti. ‘Gülümseyen bir kişiye tokat atılmaz’ denilirdi. Yaşlı adam bu kadar kibarca konuşmak için geri adım attığından, Yang Chen'in inatçılığa devam etmesi pek hoş görünmezdi.

“Bugün buraya sadece benim adım hakkında konuşmak için gelmedin, değil mi?” Yang Chen bir an önce ana konuya değinmek istedi. Konuşmayı mümkün olan en kısa sürede bitirmek istedi.

Yang Gongming başını salladı. “Biraz daha önemli bir konu hakkında. Ama... sanırım... bu konuşma konusu için daha özel bir ortam bulmamız gerekecek. Bunun mümkün olup olmadığını öğrenebilir miyim?”

"Bir şeyi gizlemene gerek yok. Konuşmak istiyorsan, konuş. Yoksa unut gitsin," Yang Chen sabırsız bir şekilde konuştu.

Kaşlarını çatan Lin Ruoxi, Yang Chen'e şiddetle baktı ve azarladı, "Yang Chen, ne söylediğine dikkat et!"

Bu adam ne saygısızdı böyle. Onların gelişinden hoşlanmasa bile hala büyükleriydi. Dahası, yaşlı adam sadece bir şey hakkında konuşmaya çalışıyordu. Nasıl bu kadar pervasız konuşabilir? Diye düşündü.

"Yang Chen, sakıncası yoksa, lütfen çalışma odamda konuşmaya devam edebilir misin?" Lin Ruoxi bir öneride bulundu.

Yang Chen biraz acımasızca konuştuğunun farkındaydı. Şimdi Lin Ruoxi atmosferi biraz daha az gergin hale getirmek için inisiyatif aldığından, daha fazla bir şey söylemek istemedi.

Yang Gongming kızmadı. Mutlu bir şekilde başını salladı ve dedi ki, "O zaman teşekkür ederim, Küçük Hanım."

Lin Ruoxi ayağa kalktı ve Yang Gongmingle birlikte yaşlı kadını yukarı götürmeden önce bir daveti işaret eden bir jest yaptı.

Yukarı çıkmadan önce, Lin Ruoxi hoşnutsuzlukla Yang Chen'e baktı. Gözlerinden ne demek istediği belli oluyordu—Benimle geliyorsun!

Yang Chen, Lin Ruoxi'nin bu meselelere istemeden dahil olduğu gerçeğinden biraz rahatsız oldu.  Her ne kadar çok meşgul biri olmasa da neden kendini buna dahil ettiği de bir soru işaretiydi. Yaşlı adamın saygın kimliği yüzünden miydi?

Aslında, Lin Ruoxi'nin kendisi bile bu sorunun cevabını bilmiyordu. İçgüdüsel olarak bu yaşlı adamın önünde bu şekilde davranması gerektiğini hissetti.

Yang Chen, Lin Ruoxi'nin Yang Gongming'i yukarı çıkardığını gördüğünde yukarı çıkmayı reddetse bile hala sorunlu olacağını biliyordu. Sonuç olarak, yavaş yavaş merdivenlerden yukarı tırmandı.

Hui Lin alt katta Yang Gongming için Çay yapmakla meşguldü. Dört kişinin yukarı çıktığını görünce şaşkına döndü ve gerginleşti.

Odaya yaklaşırken, Lin Ruoxi kibarca Yang Gongming için kapıyı açtı. "Teşekkür ederim," Yang Gongming yaşlı kadınla odaya girmeden önce gülümseyerek cevap verdi.

Arkadaş canlısı yaşlı kadın, odaya girmeden önce dedi ki, “Bu çocuk çok sevimli,” Sözleri Lin Ruoxi'nin utangaçlık içinde kızarmasına neden oldu.

Bu yalnızca bir büyüğünden gelen bir iltifat olsa da Lin Ruoxi için bu tür sözler nadiren karşılaştığı deneyimlerdi.

Yang Chen kısa süre sonra çalışma odasına girdi, ardından Lin Ruoxi odadan ayrılmak üzere aşağı inmek için kapıya doğru yürüdü.

Ancak, ayrılmadan önce, Yang Gongming konuştu, "Ruoxi, sen de oturabilirsin. Senin de bu şeyleri bilmeye hakkın var.”

Lin Ruoxi hafifçe titredi. Kimliğinin farkındaydı. Bilmeye hakkı mı vardı? Ne demek istiyordu? Yang Chen'in gerçekten olması mümkün müydü...

Endişeli, Lin Ruoxi başını sallamadan önce biraz tereddüt etti. Daha sonra odaya tekrar girdi ve arkasındaki kapıyı kapattı.

Çalışma odası tamamıyla sessizlikle doluydu. Pencerenin panjurlarından odaya birkaç güneş ışığı girdi. Donuk atmosfer çok geçmeden dağıldı.

Yang Gongming, etrafındaki kitapların göz kamaştırıcı görüntüsüne baktı. Gülümseyerek, dedi ki, "Ruoxi, tüm bu kitaplar senin mi?"

Lin Ruoxi usulca cevap verdi, "Evet."

"Fena değil. Eskiler, kadınların hiçbir bilgiye sahip olmadıkları için şanslı olduklarını söylese de kültürlü kadınlar, özellikle büyük bir klanın meseleleriyle ilgilenmek söz konusu olduğunda, genellikle rasyoneldir. Bu iyi bir şey," Yang Gongming başını Yang Chen'e çevirmeden önce söyledi. "Yang Chen, büyükbaban bu kız torunundan çok memnun."

Büyükbaba mı?!

Lin Ruoxi'nin göz bebekleri sınırlarına kadar genişledi. Aniden beynine akan oksijen eksikliğinin olduğunu hissetti. Sersemlemiş figürü, yanında sessizce duran Yang Chen'e bakmak için döndü.

Yang Chen kaşlarını çattı. Kesinlikle Yang Gongming'in kan ilişkilerini bu kadar dikkatsizce ortaya çıkarmasını beklemiyordu.

"Büyükbabam olduğunu hiç söylemedim. Yanlış kişiyi bulmuş olmalısın," Yang Chen sakin ve hafif bir gülümsemeyle cevap verdi. Söylediğinde şaşırtıcı derecede sakindi.

Yang Gongming, Yang Chen'in söylediklerini tamamen duymamış gibi cevabına aldırmadı. Dedi ki, “En az yirmi yıl önce, bir kış günü, yılın bu zamanlarında, oğlum Yang Pojun ve o sırada henüz gelinim olmayan Guo Xuehua bir çocuk doğurdu. Ancak, çocuk evlenmeden önce doğduğundan, bunu benden sakladılar.

“Bunun farkında olmadığımı düşündüler ama aslında bunu uzun zamandır biliyordum. Neyse ki, çocuğu aldırmadılar. Bunu yapmaya çalışırlarsa onları kesinlikle durdururdum.

"Gökler çocuğun doğmasına izin vermeye karar verdiğinden, varlığı korunacaktı. Erkek ya da kız torunum olsun, henüz ortaya çıkmamış olsa bile, hala Yang klanının bir parçasıydı.

“Ne yazık ki o anda, parti komitesinin başkan seçimi için en önemli anla karşı karşıya kaldım. Yüzlerce üye, yaşlı ve genç, erkek ve kadın, klanın pozisyonunun birleştirilebilmesi için seçilmemi bekliyordu. O zamanlar, ülkenin gelişimi için en hızlı dönemdi. Temsilcisi seçilen klan kesinlikle başarılı olacaktı ancak bu seçimde başarısız olduğum takdirde, Yang klanıyla ilgili tüm hükümet yetkilileri ve devlete ait işletmeler, kesinlikle ağır bir şekilde etkilenecekti.

“O zaman, torunlarıma dikkat etme ayrıcalığı verilmedi. Dahası, neslimizdeki gibi bir klanın önünde, evli olmadan bir çocuk peydahlandığı haberi kesinlikle bir skandal olarak görülecekti.

"Oğlum ve gelinim, sonuçların farkındaydı. Sonuç olarak, torunumu bir yetimhaneye yerleştirdiler ve seçim bittikten sonra onu geri almayı planladılar…”

Yang Gongming yavaş yavaş hikâyeyi anlattığı gibi, Yang Chen'in ruh hali yavaş yavaş daha da kötüleşiyordu.

Lin Ruoxi sonunda gerçeği anladı. Hemen yanındaki Yang Chen'e doğru bakışlarını kaydırırken şok tüm vücudunu kapladı.

Hayatı hep bu kadar zor muydu?

“Bundan sonra herkesin beklentisine göre yaşadım. Pek çok öğrenci ve meslektaşımın yardımıyla, Yang klanının Pekin'de hayatta kalması ve gelişmesi için temel kazandım.

"Seçildiğim günü hala hatırlıyorum. İlk düşüncem torunumu yetimhaneden almaktı. Eğer bu acılara katlanmak zorunda kalmayan çocuk olmasaydı, büyükbabası seçimi barışçıl bir şekilde yürütemezdi.

"Ancak, oğlum ve gelinim yetimhaneye döndüğünde, ailemizin yeni doğanı da dahil olmak üzere yetimhanedeki çocuk grubunun kaybolduğunu öğrendiler.” Yang Gongming'in gözlerinde keder ortaya çıktı. O zamanki olaylar, bu yaşlı adam tarafından o kadar açık bir şekilde hatırlandı ki, sanki dün olmuş gibiydi. Bunun sık sık tövbe edeceği bir şey olduğunu hayal etmek zor değildi.

Yang Gongming'in dediği gibi, yanındaki yaşlı kadın da kederli görünüyordu. Gözlerinin köşelerinden gözyaşlarını sessizce sildi.

Lin Ruoxi, herhangi bir ifadeye sahip olmayan Yang Chen'e baktı. Sonunda hala bebekken tüm akrabalarını kaybettikten sonra ebeveynleri olmadan büyüdüğü bir gerçekti.  O zaman nasıl yetiştirilmişti?

Benzer şekilde, Lin Ruoxi nihayet Yang Chen'in Guo Xuehua'nın ona diz çöktüğü gün neden ‘asla yalvarma’ gibi şeyler söylediğini anladı. Ayrıca Yang Lie'yi öldürmemesinin gerçek nedenini de öğrendi... Yang Chen'in köklerini en başından beri iyi bildiği belliydi.

"Gerçekten buraya gelip geçmişim hakkında konuşmanın bir şeyi değiştireceğini mi düşünüyorsun? Hatırlayabildiğimden beri, benim dünyamda, sözde akrabalar hiç var olmadı. Tıpkı kişisel kayıtlarım gibi, beş yaşından önce her şeyi unuttum. Evlatlık mı yoksa satılıp satılmadığımı bilmiyorum. Aklımda kalan tek şey soyadım, bunu da bana kimin söylediğini ya da nasıl hatırladığımı bilmiyorum. Beş yaşımdan sonra yurtdışına gönderildim. Şimdiye kadar, hala nasıl hayatta kalmayı başardığımı ve burada nasıl durduğumu bilmiyorum.”

Yang Chen kendi haline güldü. "Maymun Kral bile bir taştan çıktığını biliyor. Dipteyken bile, nasıl olduğumu söyleyecek kimse yoktu. Vücudumun çektiği acıyı bir kenara bırakacağım. Kendimi tanımamamın nasıl bir his olduğunu biliyor musun? Az önce tarif ettiğin acıların nesi bu kadar üzücü?”

Yang Gongming, Yang Chen'e bakarken hayrete düştü. Yang Chen'in sorularını cevaplayamadı.

Lin Ruoxi'nin gözleri biraz kızardı. Yang Chen'in aurasında bulunan olağan tembellik, tamamen ıssızlık, cansızlık ve umutsuzluk içinde yutulmuş gibi tamamen dağılmıştı.

"Kalbim tükendi. İntikam almak gibi bir niyetim yok ama tek umudum hayatıma karışmamanız. Sadece huzur içinde yaşamak istiyorum. Dışarıda olanların, benimle hiçbir ilgisi yok," Yang Chen çalışma odasından ayrılmak için hareketlenmeden önce söyledi.

"Bekle!” Yang Gongming aniden bağırdı.

Yang Chen ilerlemeyi bıraktı. Başını döndürmek istedi ama o anda bir küt sesi duydu.

Bu ses? Yang Chen gözlerini açtığında şaşkına döndü. Sonunda bir göz atmak için döndüğünde, Yang Gongming'in ciddi bir bakışla diz çöktüğünü gördü!

Sadece şok olan Yang Chen değildi, Lin Ruoxi ve yaşlı kadın bile şaşkına dönmüştü!

Yaşlıca ya da ülkenin eski lideri olsun ya da olmasın, torununun önünde diz çökmüş olan Yang Gongming kesinlikle şaşırtıcı bir şeydi!