Çevirmen: Sefix

Yuan Ye'nin aniden ortaya çıkışı ve sorusu Yang Chen'in tüm öldürme aurasını dağıtmasına neden oldu. Bir şey düşünürken kaşlarını çattı, derin derin soluyan Yang Lie'ye baktı.

Yang Lie, Yuan Ye'ye daha yakından bakarken kaşları çatıldı. “Sen…”

“Ben Yuan Ye. Gençken tanışmıştık!” Yuan Ye kendini işaret ederken oldukça heyecanlı hissetti. Ancak durum, yüzüne bir gülümseme koymasını zorlaştırdı.

“Sen... Teyzenin oğlu musun?” Yang Lie şüpheyle sordu. O da benzer bir şeyi hatırlıyormuş gibi görünüyordu.

“Evet, annem Yang Jieyu. Neden bu kadar tanıdık geldiğini ve amcaya çok benzediğini merak ediyordum. Demek benim kuzenimsin… Ama… ama o kadar uzun zamandır karşılaşmıyoruz ki, seni hemen tanıyamadım ve doğru düzgün düşünemedim.” Yuan Ye beceriksizce döndü ve Yang Chen'e, “Büyük Kardeş, benim için onun hayatını bağışlayabilir misin? Lütfen onu öldürme. Dövüş sanatlarını öğrenmek için bir ustayı takip etmeye başladığını duydum, bu yüzden seni iyi anlamayabilir. Yeterince cezalandırıldı.…” dedi.

Yang Chen, düşmanca görünüşünden pek kurtulamasa da, öldürme aurası Yang Lie'nin Yuan Ye'yi tanıdığı andan itibaren çoktan dağılmıştı. Olumsuz duygular ve yalnızlık duyguları, kalbinin donma noktasında olduğunu hissettirdi.

Bu genç adamı daha önce gördüğü anda neden bilinçaltında tuhaf bir duygu hissettiğini anlamak için durumu fazla analiz etmesine gerek yoktu.

Karmaşık bir bakışla, ihtiyatlı davranan yaşlı adama bakmadan önce Yang Lie'ye baktı. İç çekerek, “Defol. Bu küçük kardeşim için sizi öldürmeyeceğim çocuklar.”

Cai Ning'in yüzü şok içindeydi. Yang Chen harekete geçtiğinde onunla akraba olsalar bile kimseyi öldürmeyi umursamayacağını biliyordu. Yuan Ye'nin varlığı Yang Chen'i cinayet işlemekten alıkoymayı başarmış mıydı?! Bu... çok garip!

Yang Lie'nin ölmesi gerekmediği için Cai Ning rahatlamıştı. Sonuçta, Cai klanı, Yang klanına kıyasla çok daha zayıftı. Zhonghai'deki Yang Lie'ye gerçekten bir şey olursa, Cai klanı kesinlikle başını belaya sokardı. Bu yaşansaydı, ağlayacakları bir yerleri olmazdı. Gittikleri her yer kesin ölüme yol açardı…

Yaşlı adam gözlerini kıstı. Yang Chen'in öldürme aurasını hızla geri çekmesine oldukça şaşırdı. Ama yine de rahatladı ve Yang Chen'in hareketine nezaketli davrandı. Ellerini kenetledi ve “Kunlun Mezhebinden Yu Jizi, cömertliği için Küçük Kardeş'e teşekkürler.” dedi.

Konuşmasını bitirdikten sonra, Yu Jizi, zıplayıp villadan ayrılmadan önce, sakat ve morali bozuk olan Yang Lie'yi kaldırdı.

Hafiflik yeteneği gerçekten müthişti. Yang Chen bile onu havada yenemeyebilirdi. Yang Lie'yi terk edip kaçmak isterse, Yang Chen ona yetişemeyeceğinden emindi.

...

Sıçrayışının ardından, birini taşırken bile, Yu Jizi'nin figürü artık hiçbir yerde gözükmüyordu.

Cai Ning kasvetli bir şekilde Yang Chen'e baktı. O da ayrılmadan önce başını sallayarak “Teşekkür ederim” dedi.

Sabahın erken saatlerinde böyle büyülü bir olaya tanık olan Yuan Ye ve Tang Tang, bir rüyadan yeni uyanmış gibi hissederek şaşkına döndüler. Neyse ki, Yang Chen'i eylemdeyken ilk kez görmüyorlardı. Aksi takdirde, daha önce şaşkınlıktan bayılırlardı.

Hui Lin'in yüzünde melankoli görülebiliyordu. Lin Ruoxi'nin kendisine tuhaf bir bakışla baktığını fark etti. Lin Ruoxi açıkça hiçbir şey söylemese de, Hui Lin belli belirsiz bir şekilde onun bir şey öğrenmiş gibi göründüğünü hissetti.

Yang Chen evde kalacak havada değildi. Kapıya doğru yürürken, “Ruoxi, gidip arabayı biraz gezdireyim. Yuan Ye ve Tang Tang'a iyi bak.” dedi.

Lin Ruoxi hafifçe sersemledi.  Yang Chen'i nadiren bu kadar ciddi görüyordu. Hatta onunla o kadar ciddi bir şekilde konuşmuştu ki, bu onu suskun hale getirmişti. Hatta küçük bir kalp ağrısının geldiğini hissetti. Yavaşça başını sallayarak, “Tamam. Erken gel, öğle yemeğine seni bekleyeceğiz.”

Yang Chen, garaja yürümeden ve villadan arabasıyla ayrılmadan önce teşekkür edercesine mırıldandı.

Zihnini sakinleştirmek için biraz zamana ihtiyacı vardı. Birbirine karışan aşk ve nefret duygusu, ağır işkence gördüğü illüzyonuna kapılmasına neden oldu.

Bir şeyi düşünürken, onu gerçekten deneyimlemeye kıyasla kişinin karşılaştığı duygu, cennet ve dünya arasındaki farktan farklı değildi. Yang Jieyu ile kafede buluştuğu zamana benzer şekilde, Yang Chen, asla sahip olduğunu hissetmediği, unutmak için çok uğraştığı şeylere mantıklı bir şekilde bakmayı zor buldu.

Yang Chen gittikten sonra evdeki atmosfer oldukça garipleşti. Yuan Ye ve Tang Tang, yeni yıl ziyareti sırasında bir ölüm kalım sahnesinin ortaya çıkmasını beklemiyorlardı. Neyse ki Yang Lie, Yuan Ye'nin bir süredir görüşmediği kuzeniydi. Aksi takdirde olay kesinlikle farklı yerlere giderdi.

Ancak konu geçici olarak ertelemişti. Ana sorun hala devam ediyordu.

En azından, Yuan Ye de dahil olmak üzere, Yang Lie'nin Hui Lin'den hoşlanmasının son derece garip olduğunu düşündüler çünkü Yang Lie sıradan bir insan değildi! Peki ya, Hui Lin?

Lin Ruoxi'nin Yuan klanı ile pek bir bağlantısı olmamasına rağmen, Zhonghai'deki en güçlü klan konumunda olduklarının farkındaydı. Çoğunlukla Yuan Ye'nin annesi Yang Jieyu'nun, Pekin'deki Yang klanından kaynaklanıyordu.

Yang Lie, Yuan Ye'nin kuzeni olduğundan, şüphesiz Çin'deki en iyi klandan, Yang klanındandı. Onun bu kadar güçlü ve otoriter bir efendiye sahip olmasının nedeni, olağanüstü aile geçmişiydi, ancak efendisi bile Yang Chen'den birkaç darbeye zar zor dayanabilirdi.

Böyle bir adam neden Yang Chen'in kuzeni olduğunu iddia eden görünüşte normal Hui Lin'i bu kadar kararlı bir şekilde aramaya gelsin ki?

Hui Lin ender bir güzelliğe sahip olmasına rağmen, Lin Ruoxi'nin yanında durduğunda ona kıyasla solgundu. En fazla hoş görünümlü sayılabilirdi. Bırakın Yang Lie gibi zengin bir aileden gelen bir çocuğu, bir erkeği aklını kaybedecek kadar etkilemesi imkansızdı! Önceden hayatında sayısız güzellik görmüş olmalıydı. Lin Ruoxi ile tanıştığında en ufak bir şekilde bile etkilenmemişti.

Sonuç olarak, Yuan Ye, “Bayan Hui Lin, kuzenimi nereden tanıyorsunuz? Daha önce gelen taocu olması muhtemel olan, ustası Yu Jizi'den bir şeyler öğrenmek için genç yaşta şehri terk ettiğini duymuştum. Siz de Kunlun Tarikatından bir ustanın çırağı mısınız?” diye sormaktan kendini alamadı.

Hui Lin soldu. Saf olduğu için Yang Lie'nin gelip onu bulmasını beklemiyordu. Bu sefer gerçekten ifşa olacağından korkuyordu.

Beklenildiği gibi, Yuan Ye soruyu sorduktan sonra Lin Ruoxi soğuk bakışlarını Hui Lin'e çevirdi. Ne de olsa on binlerce çalışanı olan çok uluslu bir şirketin CEO'suydu. Astlarına baskı yapmak onun iyi yaptığı bir şeydi. Hui Lin, ona böyle baktığını görünce, bu soru karşısında oldukça bunalmış hissetti.

“Değilim ben... ben sadece…”

Hui Lin gerçekten kendini nasıl açıklayacağını bilmiyordu. Yalan söylemekte iyi değildi. Onun kuzeni olduğunu iddia eden tek kişi Yang Chen'di. Kusursuz bir yalan bulamadığı için kendini saklamakta zorlanıyordu.

“Önemli değil. Bunun hakkında konuşmayı bırak, bu şimdi tartışılacak bir sorun değil,” dedi Lin Ruoxi aniden Hui Lin'inkiyle buluşurken. “Hui Lin, git ve Wang Ma'ya öğle yemeğini pişirmesi için yardım et. Yuan Ye ve Tang Tang, lütfen bizimle öğle yemeği yemek için kalın.”

Hui Lin hayrete düştü. Lin Ruoxi'nin böyle gitmesine izin vereceğini ve hatta konuyu değiştirmesine yardım edeceğini bilmiyordu.

Benim ‘Lin Hui’ hakkında soru sormak istemiyor mu?

Sebebi ne olursa olsun, Hui Lin anında başını salladı ve mutfağa gitti.

Yuan Ye bir cevap alma ihtiyacı hissetmedi. Söylemeye istekli olmadığı için konuyu eşelemek için uğraşamazdı. Sonuçta ilgilendiği kız o değildi.

Hui Lin mutfağa koştuğunda rahatlamış hissetti. Wang Ma'nın sebzeleri yıkayıp kesmesine yardım etti ama dikkati oturma odasına odaklanmıştı. Lin Ruoxi'nin ne düşündüğü hakkında hiçbir fikri yoktu. Lin Ruoxi'nin zekasına dayanarak, bu kadar bariz bir sorunu gözden kaçırması imkansızdı. Ayrıca, bakışları daha önce bir şey fark etmiş olması gerektiğini kanıtlar nitelikteydi.

Hepsi Yang Lie yüzünden!

Hui Lin'in bulunduğu Emei Mezhebi, her zaman Yang Lie'nin Kunlun Mezhebine bağlıydı, Lin klanı ve Yang klanının yakın olduğundan bahsetmiyorum bile. Lin klanı Yang klanı kadar güçlü olmasa da yine de aynı seviyede sayılabilirlerdi.

Yang Lie, Hui Lin ile ilk tanıştığında, henüz genç olduğu için çabucak aşık olmuştu. O zamandan beri, Hui Lin'in kesinlikle karısı olacağını düşünüyordu. Öte yandan, Hui Lin, zengin bir aileden gelen kibirli Yang Lie'ye ilgi duymuyordu, bu da son derece yetenekli olmasına rağmen Xiantian seviyesinde bir ustaya sahip olmasına izin verdi. Sonuç olarak, böyle bir sahnenin ortaya çıkmasına neden oldu.

Hui Lin mutfakta meşgul olduğundan, Lin Ruoxi de ziyaretçilere atıştırmalık bir şeyler almak için mutfağa geldi.

Lin Ruoxi'yi gören Hui Lin hemen bir şey açıklamak istedi. “Abla, ben aslında—”

“Bu konuyu kapat artık.” Lin Ruoxi kısa bir süre ona baktı. “Hiçbir şey bilmesem de bana açıklaman gerek yok. Yang Chen'in kuzenisin, yani benim de kuzenimsin, değil mi?”

Hui Lin, Lin Ruoxi'nin duygularını bastırdığını görünce çok üzüldü. Dudaklarını ısırarak başını salladı ve “Evet...” dedi.

Lin Ruoxi, biraz kuru meyve ile mutfaktan çıkmadan önce zorla gülümsedi.

Hui Lin ayağa kalkarken hayrete düştü. Kendini sakinleştirmesi mümkün değildi. Ağlamamak için elinden geleni yaparken gözleri kızarmıştı.