Çevirmen: Sefix

Yang Chen, Yuping Bölgesinde yoldan geçen birkaç kişiye sorduktan sonra, Yuping Oteli'nin girişine doğru ilerledi.

Büyük bir otel olması gerekiyordu ama sadece sokağın köşesinde bulunan üç katlı bir restorandı. Kırmızı halı lekelerle doluyken, kapının önüne iki büyük fener asılmıştı. Bir tarım pazarının karşısında olduğu için hava çiğ balık kokusuyla doluydu.

Lin Ruoxi arabadan indiğinde iğrendi. Kaşlarını çatsa da bir şey söylemedi. Yang Chen ile birlikte otele girdi.

Gri bir takım elbise giyen Wu Liangzhu, oturma salonunun yanındaki merdivende bekliyordu. Lin Ruoxi'yi gördüğünde, çoğu insan gibi, bakışları bir süre afalladı ve sonunda dostça bir gülümseme ortaya çıkardı.

“Hoş geldiniz, Patron Lin. Böyle küçük bir semtte tek bir düzgün restoran olmaması talihsizlik. Patron Lin'e bu küçük dükkanda yemek ısmarlamaktan başka seçeneğim kalmadı. Patron Lin, içeri girelim.”

Wu Liangzhu, Lin Ruoxi'yi takip eden Yang Chen'i fark etti ancak Yang Chen'i, Lin Ruoxi'nin asistanı olarak gördüğü için fazla dikkatini çekmedi. Dostça gülümsedi ve Yang Chen'e başını salladı.

Lin Ruoxi'nin zihni, daha önce fabrikada tanık olduğu sahneyle meşguldü. Wu Liangzhu'yu konuşmak için uygun bulmadı o yüzden tüm zaman boyunca ağzını bıçak açmadı. İkinci kattaki en büyük odaya gelirken içeride resmi giyimli dört adam oturuyordu.

Wu Liangzhu onları tek tek Lin Ruoxi ile tanıştırdı. Bunlar müdür yardımcısı Qian Hao, sendika başkanı Wang Ze, muhasebeci Meng Fan ve Wu Liangzhu'nun yardımcısı, Küçük Liu adında genç bir adamdı.

Bu insanlar sert görünüşlüydü ama Lin Ruoxi  bu kişilerin yerli olduklarını bildiği için buna şaşırmadı. Onları basit bir şekilde karşıladı ve Yang Chen'i şoförü ve kişisel asistanı olarak tanıttı.

Büyük masa altı kişiyi ağırlamak için fazlasıyla yeterliydi. Yang Chen ve Wu Liangzhu onun yanında otururken Lin Ruoxi ana koltuğa oturdu.

“Bay Meng, istediğim hesaplar hazır mı?” Lin Ruoxi, oturduktan sonra Meng Hao'ya sordu.

Meng Hao sanki neler olduğunu bilmiyormuş gibi sersemledi.

“Fabrikadaki bu yılın operasyon hesapları. Seni daha önce aramadım mı? Onu unutmuş olma ihtimalin var mı?” Wu Liangzhu, memnuniyetsiz bir şekilde Meng Hao'ya baktı.

Meng Hao başını tokatladı. Utanarak söyledi, “Üzgünüm, Patron Lin. Ben… Çok heyecanlandım ve teftiş için bizimki gibi küçük bir yere geldiğiniz haberini alınca hemen koştum. Emin olun, yemekten sonra onları hemen size göndereceğim!”

Lin Ruoxi kaşlarını çattı ama ısrar etmedi.

“Patron Lin, iş önemli olsa da bu yemeği bitirmemiz gerekiyor.” Wu Liangzhu, Maotai markasına ait yepyeni iki şişe Çin likörü aldı. Bunları kendisinin getirmesi kuvvetle muhtemeldi, böyle bir otelin bu kalitede bir alkol satması mümkün değildi.

Lin Ruoxi alkolü sevmemesine ve güçlü likörden nefret etmesine rağmen, yine de biraz içerdi. Düşük seviyeli fabrikanın bu yöneticileriyle ilk karşılaşmasında yüz vermeseydi çok acımasız olurdu. Sonucunda, Lin Ruoxi'nin likörü iki bardağa dökmesini engellemedi.

.

Wu Liangzhu gülümseyerek Yang Chen'e sordu, “Asistan Yang, siz de bir bardak ister misiniz?”

Yang Chen gülümseyerek elini salladı. Lin Ruoxi'nin bardağına uzandı ve bardağı aldı. Konuştu, “Patron Lin'inkini içeceğim. Bu gece hesapları gözden geçirmesi ve fabrikayı çevreleyen sorunlar için çözüm üretmesi gerekiyor. Ayrıca, Patronun Lin içmeyi sevmiyor, değil mi?”

Lin Ruoxi, Yang Chen'in onun adına bu kadar içmesini beklemiyordu. Kesinlikle geceleri uğraşması gereken çok şey vardı. Bu yüzden başını salladı ve dedi ki “Sorunlarla uğraştıktan sonra içmek için geç olmaz. Siz bana fabrikanın durumu hakkında bilgi verirken ben sadece birkaç basit ısırık alacağım.”

Wu Liangzhu garip bir şekilde gülümsedi. “Tamam o zaman sonra içeriz.”

Diğerleri bardaklarını likörle doldurduktan sonra altısı yemeye başladı.

Wu Liangzhu, Lin Ruoxi'nin fazla yemek yemeden ona baktığını fark etti. Benzer şekilde, yemek çubuklarını bıraktı, “Patron Lin, bunun için suç bize yüklenemez. Moda endüstrisinin son zamanlarda iyi performans göstermediğini siz de biliyorsunuz, özellikle bizimki gibi giyim fabrikaları. Sık sık sipariş vermemize rağmen, birçok müşteri kredi ödemelerini yıl sonuna kadar kapatmaz. Ayrıca, çalışma alanımızı agresif bir şekilde genişlettiniz ve yüzlerce iş eklediniz. Daha fazla çalışanımız olduğunda, bir konaklama yeri ve bir kantin inşa etmenin yanı sıra çeşitli sigortalar satın almanın hepsi çok büyük bir meblağa denk geldi.

”Yu Lei meşru bir iştir. Diğerleriyle iş sözleşmesi imzalamayı reddedemeyiz, değil mi? Sözleşme imzalandıktan sonra, çok para ödenmesi gerekiyor. Fabrikamızda çalışanların çoğu kadın. Bu yabancı kadınlar gerçekten doğum kontrol önlemleri uygulamıyorlar. Temelde fabrikada her ay birkaç kadın doğum iznine çıkıyordu. Bu yerde, vatandaşları öfkelendirmekten korkarak aşırı katı bir yönetim dayatmaya cesaret edemeyiz. Eğer çevrimiçi ortamda ifşa olsaydık, hükümetin imajı da etkilenirdi.

Bütün bunlara ek olarak, çok sayıda insanı beslemek için yatırım yaptık. Ancak bu kişiler istenilen sonuçları vermediler. Sunulan kredilerimizin yarısından fazlası henüz geri ödenmedi. Bu yıl onların yıllık ücretlerinin yarısını ödemeyi başardık ama diğer yarısıyla baş edemiyoruz, bankaya hala borcumuz olduğunu söylemeye gerek yok. Sadece istediğimiz için on milyonları nasıl dağıtabiliriz? Başlangıçta, çalışanlara gelecek yıl tekrar yola çıktığımızda onlara yavaş yavaş geri ödeyeceğimizi söylemek istedim. Ancak ne olursa olsun parasız eve dönmeyi reddederek isyan çıkardılar. Arabamı bile parçaladılar. Aslında biz herkesten daha masumuz…”

Wu Liangzhu şikayet ederken, Yang Chen, Wu Liangzhu'nun asistanı Küçük Liu'ya kadeh kaldırdı.

“Fabrikanızın müdürü pek iyi vakit geçirmiyor gibi görünüyor.” Yang Chen'in suratı asıldı. Yang Chen, ülkeye döndükten sonra Maotai likörünü denemek için fazla fırsat bulamamıştı. Tadı gerçekten harikaydı.

Küçük Liu'nun oldukça koyu bir teni vardı, aksanı kuzeyden geliyordu. “Evet, bu insanlar gerçekten de serseriler. Onlara 20 bin dolar borçlu değil miydik? Çin Yeni Yılı'nı kutlamak istiyorlar ama bunu biz de yapmak istiyoruz, değil mi?”

Yang Chen kahkahasını tuttu. Başını sallayarak söyledi, “Söylediklerin mantıklı.”

Küçük Liu bir şeyler düşünmüş gibi kıkırdadı. Sordu, “Asistan Yang, şimdi nasıl hissediyorsun?”

“Ne demek istiyorsun?” Diye sordu Yang Chen gülümseyerek.

“Kendini iyi hissetmiyor musun?” Küçük Liu mutlu bir şekilde sordu.

Yang Chen şakağını ovuşturdu. “Bu likörün alkol içeriği biraz yüksek gibi hissediyorum. Neden şimdi uyuyor gibi hissediyorum…”

“Evet, Asistan Yang, başınız dönüyorsa biraz dinlenin. Her şey yoluna girecek.” dedi Küçük Liu mutlu bir şekilde.

Wu Liangzhu'nun şikayetini dinledikten sonra Lin Ruoxi inanılmaz derecede soğuk görünüyordu. Bakışları vücudunu tamamen buza çevirebilirdi.

“Wu Liangzhu, görünüşe göre şuan hesaplara bakmama gerek bile yok. Benim aptal olduğumu mu düşünüyorsun yoksa gerçekten kendinin zeki olduğunu mu düşünüyorsun? Bahsettiğiniz şeylerin hepsi fabrikanın işleyişinin düzenli harcamaları. Kredi ödemelerinin geri alınamayacağını söylediniz. Ödemeyi reddederlerse dava edilmekten korkmuyorlar mı sence? Bu fabrikanın gelişimi bu yılın başında benim tarafımdan planlandı ve bütçemiz fazlasıyla tahmin edildi ancak yine de borca     girmeyi başardın. Sana verdiğim tüm parayı hamile çalışanlara süt tozu almak için harcadığını mı söyleyeceksin?” Lin Ruoxi soğuk bir şekilde sordu.

Wu Liangzhu'nun yüzü sertleşti. Lin Ruoxi'nin alaycı bakışı altında çaresiz görünüyordu.

O anda Wu Liangzhu memnun görünüyordu. Lin Ruoxi'nin yanındaki Yang Chen'i işaret ederek, “Patron Lin, bakın. Asistan Yang iyi görünmüyor.”

Lin Ruoxi, bakmak için başını çevirmeden önce sersemledi, sadece Yang Chen'i sessizce masanın üzerinde yatarken uyurken buldu!

“Yang Chen, senin sorunun ne?” Lin Ruoxi, Yang Chen'in kolunu itti ama hiçbir şekilde karşılık vermedi. Uyuyor gibi görünmüyordu, sanki bilinci yerinde değildi.

İçgüdüsel olarak, Lin Ruoxi bir şeylerin doğru olmadığını hissetti!

Wu Liangzhu'ya tekrar bakmak için başını çevirdi. Kötü niyetli bir bakış attı. Nadir bulunan bir hazineye hayran olmak gibi, Lin Ruoxi'ye tepeden tırnağa utanmaz bir şekilde bakıyordu.