Çevirmen: Sefix

Ertesi sabah, düğüne katılan çok sayıda konuk, Ishikari Körfezi'ndeki Liu klanının lüks yolcu gemisine binmeye başladı.

Düğüne ev sahipliği yapan Liu Kangbai ve An Zaihuan, adamlarıyla birlikte yolcu gemisinin girişinde, konuklarını sıcak bir şekilde selamlıyorlardı. Buz gibi denizin esintisi bile o an onları etkilemiyordu.

Yaklaşık bir saat sonra, üzerinde Yeşim Bulutlar Şirketi logosu bulunan beyaz bir helikopter, geminin üzerindeki helikopter pistine yavaşça indi.

Onurlu ev sahibi ve ilgi odağı olan Liu Yun, iyi ütülenmiş bir smokinle, helikopterden enerjik bir şekilde çıkmıştı. Parlak ve kendinden emin görünüyordu.

Kısa bir süre sonra, ilahi görünüşlü An Xin helikopterden aşağı indi.  Simsiyah saçları uzun bir topuzla toplanmıştı. Soğuğa dayanıklı, kırmızı bir trençkotla kaplı, birkaç koruma tarafından gemi yolculuğuna kadar eşlik edildi.

An Xin, önünde yürüyen Liu Yun'un oldukça tuhaf davrandığını hissetti. Bu sabah karşılaştıklarından beri onunla hiç konuşmamıştı ve tüm bu süre boyunca ona attığı bakışlar, bir insanın bir yabancıya verebileceğinden farklı değildi.

Yang Chen'in dün gece ona söylediklerini hatırlayan An Xin, Yang Chen'in Liu Yun'un ağzına bir çeşit çorba döküp onu aptal biri yapıp yapmadığını merak etmekten kendini alamadı.

Tüm konuklar gemiye bindikten sonra, lüks gemi Ishikari Koyu'nda okyanusun merkezine doğru yola çıktı. Gemi, evlilik kutlaması olarak iki gün boyunca denizde olacaktı.

Resmi düğün töreni henüz başlamamıştı ama geminin ziyafet salonu hareketlenmeye başlamıştı. Yüzlerce davetli sohbet edip şarap eşliğinde nikahı taçlandırdı. Mekanı çevreleyen MTV yayını yapan on kadar dev LED ekran vardı ve etraftakilerin melodik ritimden dolayı neşeli hissetmelerine neden oluyordu.

Ancak bu konukların çoğu, iş ortaklarının yanı sıra An ve Liu klanlarının aileleri ve arkadaşlarıydı. Yuan klanı, Cai klanı ve diğerleri dahil olmak üzere Zhonghai'deki büyük aileler dahil değildi. Nedeni gerçekten basitti. Liu ailesi, An ailesini yutmayı planladığından, düğünü yüksek profilli yapmak mantıklı değildi, davet edilen konuklar bile sadece An Zaihuan'ın ihtiyatını azaltmak için kullanılıyordu. Ayrıca, An Xin, Liu Yun ile evlenmeye istekli değildi, bu yüzden düğünün Japonya'da yapılması mantıklıydı.

Liu Kangbai ve An Zaihuan, çocuklarının evliliğiyle ilgili konuşmalar yapmaya başlarken birlikte sahneye çıktılar.

Liu Kangbai sahneden indiğinde, dudaklarının köşelerinde küçümseyici bir gülümseme ortaya çıkarmıştı ardından sahnede hala neşeli duran An Zaihuan'a bakmak için dönmüştü.

Liu Kangbai bir asistanı çağırdı ve “Yun ve An Xin daha gelmedi mi?” diye sordu.

Asistan saygıyla yanıtladı, “Genç Efendi düğünün şimdi başlayabileceğini söyledi. Her şey yerli yerinde.”

Liu Kangbai yukarı baktı ve şarap kadehini kendisine doğru kaldıran oğlu Liu Yun'u fark etti.

Liu Kangbai tatmin olmuştu. Bu oğlu kesinlikle ondan daha acımasız ve zalimdi ve hayatındaki önemsiz şeylerden etkilenmezdi.

Leydinin daha önce başka erkeklerle birlikte olduğunu bilmesine rağmen, An ailesinin tüm varlıklarını tamamen haklı bir şekilde tüketmek için An ailesiyle evlenip itibarından vazgeçecekti.

Planları başarılı olduktan sonra, Liu klanının varlıkları Zhonghai'de hala bir numara olan Yuan klanını geçemese bile çok uzakta olmayacaklardı. Ne yazık ki, Yang Jieyu Yuan klanındaydı, bu da Liu klanının Yuan klanını hükümetin resmi geçmişine göre alt etmesini imkansız hale getiriyordu. Ancak Liu Kangbai, böyle bir şey olursa hayatında yaşananlar için pişmanlık duymazdı.

Liu Kangbai bir garsondan bir bardak şampanya aldı ve asistanına, “Papazdan sahneye çıkmasını isteyin. Düğün başlayacak.”

“Pekala patron.”

Çok geçmeden mekanın ışıkları karardı, etraftaki ekranlar MTV çalmayı bırakıp düğün müziği açıldı.

Sunucu, “Damat içeri girebilir” dediğinde herkesin bakışları, geldikleri giriş yönüne çevrildi.

Liu Kangbai diğerleriyle birlikte Liu Yun'un gelişini beklerken oturmuştu, An Zaihuan ise sahne arkasında An Xin'i salona getirmek için hazırlanıyordu ve onun elini tutuyordu.

Ancak tam bir dakika sonra Liu Yun'un figürü kayboldu.

Liu Kangbai kaşlarını çattı ve neler olduğunu sormak istedi. O anda, Liu Yun'un makyaj sanatçısı hızla aşağı indi ve Liu Kangbai'ye geldi. Yumuşak ama endişeli bir şekilde, “Genç Efendi, o... o gitmiş!” dedi.

Liu Kangbai sesini alçaltmaya çalışırken haykırdı, “Saçmalık! Hatta az önce uzaktan selamlaşmıştık. Nasıl gitmiş olabiliri?!”

“O gerçekten gitmiş! Daha önce makyaj odasındaydı. Kravat aramak için arkamı döndüm ama arkamı döndüğümde Genç Efendi ortadan kaybolmuştu!” Makyaj sanatçıları son derece gergindi.

“Aptal!” Makyaj sanatçısına öfkeyle bakarken Liu Kangbai'nin yüzü kızardı. “Bana yalan söylemeye cesaret ettiysen, seni okyanusa atarım!”

“Ben... size neden yalan söylemeye cüret edeyim ki...” Makyaj sanatçısı o kadar endişeliydi ki neredeyse ağlayacaktı. Şimdi ne oyunlar çeviriyor? Bir büyücü mü o sanki? Neden aniden kayboldu?!

Liu klanından birkaç amca, gergin bir şekilde, “Bu nedir?  Ne oldu? Liu Yun nerede?” diye sordular.

Liu Kangbai, bu geri zekalı yaşlı adamları, ölümün eşiğine gelene kadar tokatlamak istedi. Burada kesinlikle bir şeylerin yanlış olduğunu hissetti. Amcaların sorularını görmezden gelerek birkaç koruma çağırdı. “Geminin her köşesini arayın. Gemi okyanusun ortasındayken, nasıl oldu da böyle kayboldu?! Hemen arayın!”

Liu Kangbai'nin sesi hiç de yumuşak değildi. Etrafındaki birçok insan söylediklerini duydu. Haber bir anda orman yangını gibi etrafa yayılmaya başladı—damat kayıptı!

Düğün başlamadan hemen önce damat hiçbir yerde yoktu.  Bu bir şaka değildi, çok nadir bir durumdu.

Arka alanda bulunan bir Zaihuan da haberi duydu. Yüzünü hemen ekşitti. Yanında gelinlik giymiş ifadesiz kızına bakarak kaşlarını çatarak sordu, “Bu senin yaptığın bir şey mi? Liu Yun nerede?”

An Xin başını kaldırdı ve babasını küçümseyerek, “Benim yaptığım bir şey mi? Beni Japonya'ya kadar sürükledin, buna ek olarak o zamandan beri izleniyorum.  Burası Liu klanının alanı içinde, sence burada ne yapabilirim? O yaşayan bir adam, ona ne yapabilirim?”

An Zaihuan sadece onu gündeme getirdi. Ona sorduktan sonra olayın An Xin ile ilgili olmadığını biliyordu. Etrafına gergin bir şekilde bakarken yüzündeki endişe görülebiliyordu.  Evlilik yoluyla Liu klanı ile ilişki kurmak için çok çaba sarf etti, ancak damat önemli bir anda ortadan kayboldu. Bu nasıl kabul edilebilirdi?

An Xin sakin görünüyordu ama içten içe durumdan son derece memnundu. Yang Chen'in planının başarısız olmasından endişeliydi çünkü neredeyse hiçbir şey olmamıştı.

Böylece sorun Liu Yun'un tarafında ortaya çıktı. An Xin, Liu Yun'un neden ve nasıl ortadan kaybolduğunu bilmese de, her şeyin kesinlikle Yang Chen'in kontrolü altında olduğunu biliyordu.

Şu anda, An Xin evliliğe zorlanıp zorlanmayacağı konusunda endişelenmiyordu, daha çok bundan sonra olacakları dört gözle bekliyordu.

Tam on dakika sonra, tüm gemi arandı, ancak Liu klanından güvenlik personeli, Liu Yun'un gölgesini bulmayı başaramadı. Salondaki kalabalık daha da huzursuz ve endişeli olmaya başlamıştı.

Liu Kangbai öfkeli görünüyordu. Liu Yun'u arıyordu ama telefonu kapalıydı. Liu Yun'un asistanından bile haber yoktu.

Aniden, Liu Kangbai'nin yanındaki ast, korkunç bir şeye tanık olmuş gibi göründü. Kendisine en yakın dev ekrana işaret ederek, “Patron, bak!” Diye bağırdı.

Sinirlenen Liu Kangbai ekrana bakmak için başını kaldırdı.  Kafasındaki hiperemiden neredeyse bayılacakken gözleri anında büyüdü!

Etraftaki dev ekranların ne zaman bu videoyu göstermeye başladığını kimse bilmiyordu.  Klipteki ana karakter, herkesin aradığı Liu Yun'du!

Herkesin dikkati altında, ekranda görünen Liu Yun, loş bir odadaydı ve vücudunu ortaya çıkaran bir projektör parlıyordu. Videoda, Liu Yun hiçbir şey giymiyordu. Uzuvları bir yatar koltukta sabitlenmiş cildi apaçık gözüküyordu.

Kabaca 100 kilogramdan daha ağır olan, vücudu tamamen ölüm perisi dövmeleriyle kaplı olan şişman bir Japon kadın, çıplak bir şekilde Liu Yun'un uyluklarına oturmuştu!

Durumu daha da kötüleştiren erkeksi kadın, Liu Yun ile ‘nihai egzersizi’ yürütürken, kontrolsüz inlemeler mekanda yankılanıyordu. Yaşlı ve genç, erkek ve kadın, hepsi vahşiliği seslerden ve canavara benzer pürüzlülükten tanıdı.

En iç karartıcı ama gülünç olan şey, Liu Yun'un ‘aşırı kullanılmış’ görünmesiydi. Sağlam, sağlıklı yüzü ve gözbebekleri kan çanağına dönmüştü. Bakışları cansız, yüzü kayıtsız ve dudakları solgun görünüyordu. Yaşam gücü neredeyse tükenmiş gibi görünüyordu ve her an ölebilirdi.

Ancak, bu koşullar altında olsa da, Liu Yun'un minik kuşu dimdik bir şekilde hazır olda bekliyordu. Kadının taşlama diski gibi kıçı tarafından durdurulamaz bir şekilde oynuyordu, ama yine de düşmedi!

“Bu... bu…”

Liu Kangbai beynini bir tuğlayla oymuş olmayı diledi! Sanki hayata öfkelenmiş gibi görünüyordu!

“Kapat şunu! Kapat şunu! Bu da ne böyle?  Hepsi sahte, hepsi sahte!” Liu Kangbai etraftaki astlarına çılgınca bağırdı.  “Tüm ekranları kapatmak için hemen sorumluları arayın!”

“Evet!” Ses ve görüntüden sorumlu personel, bağlantı kurmaya çalışırken telsizini kullandı, ancak sinyal aniden kesildi!

“Patron! Kapatılamıyorlar! Kontrol odasındaki insanlarla iletişim kuramıyorum!”  Bağıran kişi neredeyse ağlayacaktı. Böyle bir şey söylemek onun hayatına mal olur!

Sahne arkasında, An Xin ve babası benzer şekilde mini bir televizyonda ‘harika performansa’ tanık oldular. An Zaihuan dili tutuldu ve gözleri beyaza dönerken hareketsiz kaldı, bunu gören An Xin ağzını kapattı ve kahkahalara boğuldu.

Oradaki diğer konukların tarif edilmesine gerek yoktu. Bir sürü küfür duyulurken doğal olarak hepsi küçümseyici bir şekilde güldüler. Liu klanının bazı hizmetçileri ve ekranlara bakan hizmetkarları da kendilerini gülmekten alıkoyamadılar.

Ekranda, Liu Yun bir kez daha doruğa ulaşmış gibi görünüyordu. Gözbebekleri beyaza döndü ve bayılırken önce ağzından köpük çıktı. Bununla birlikte, üstündeki şişman kadın Japonca kullanarak Liu Yun'u azarlamaya başladı ve onu başka bir egzersiz turu için uyandırmak amacıyla şiddetle yüzüne tokat attı.

Liu Kangbai nefes almakta zorlandı. Göğsünü tutarak ekrandaki oğlunu işaret ederek mırıldandı, “Evli olmayan çocuk... evsiz çocuk... seni hayvan... beni ölümüne çileden çıkarmak mı istiyorsun...”

Ancak, Liu Kangbai daha fazla konuşamadan, bir koruma hızla içeri girdi ve o nefes nefeseyken bir şey bildirdi...

“Bu çok kötü! Bu çok kötü oldu! Patron! Füze donanımlı bir muhrip arkamızda. Bir füze fırlatmak istediklerine dair bizi uyaran bir sinyal gönderdiler!”

Liu Kangbai sendeledi ve yere düşmeden önce gözleri bembeyaz oldu ve olduğu yerde bayıldı!