Çevirmen: Sefix

Hui Lin'in ‘korkunç’ önerisini dinleyen Lin Ruoxi, onu durdurmak için elini hemen kaldırdı. “Yeterli, sen mükemmelsin. Ben bile sana hayran olmaya başladım.”

Aslında dürüst davranıyordu. Lin Ruoxi, Yu Lei Uluslararası Halka İlişkileri devralmadan önce yirmili yaşlarında yüksek lisans derecesine sahip olacak kadar etkileyici olduğunu hissetti. Sonunda, ne kadar iyi olursan, her zaman senden daha iyi birileri olurdu. Yang Chen'in bu kuzeni gerçekten utangaç davranmış olsa bile, başarıları halkın önüne serilseydi, büyük bir grup insanı doğrudan korkutabilirdi.

“Öyleyse, Büyük Kız Kardeş, sence hangi iş bana uygun?” Hui Lin'in sıradan bir insanın hayatını ilk kez yaşamasına rağmen iş aramaya geldiğinde, kesinlikle bu ilk deneyimi olacaktı. Dahası, Zhonghai'deki insanlara ve yerlere aşina değildi, bu yüzden kendi görüşü yoktu.

Hui Lin'in naif zihni açısından, büyükannesinin Lin Ruoxi'den nefret edip etmediği onun endişesi değildi. Lin Ruoxi, kan soyları bakımından ablasıydı, bu yüzden doğrudan Lin Ruoxi'ye bir tane olarak davranırdı. Bu yüzden Hui Lin, Lin Ruoxi ile ilk iletişim kurduğunda çok samimi davrandı.

Hui Lin, iyi davranabildiği ve itaatkar olabileceği sürece, Lin Ruoxi'nin ‘düşmanının’ torunu olduğunu öğrendiğinde kabul edileceğini hissetti.

Lin Ruoxi, Hui Lin'in bağımlı davranışı için oldukça şaşırdı sanki bu kız Yang Chen'in kuzeni değil, kendi akrabasıymış gibiydi.

“Yeteneklerini boşa harcamanın üzücü olacağını hissediyorum. Eğer senin için de uygun olur ve hoşuna giderse...” Lin Ruoxi, yemek masasındaki yiyecekleri yiyen Yang Chen'e bakmak için başını çevirdi, “kuzeninin şirketinde çalışabilir ve hak kazanman durumunda bir şarkıcı ve film yıldızı olmaya başlamadan önce müzik ve dansla ilgili bazı bilgileri öğrenmek için sistemi takip edebilirsin. Şarkı söylemeyi, dans etmeyi ya da rol yapmayı sevmiyorsan, merkezimize gelebilirsin. Seni finans departmanında Kız Kardeş Mo ile çalıştıracağım ve onun asistanı olacaksın. Sana işin nasıl yapılacağını öğretecek. Ne dersin?” dedi.

Hui Lin bir süre ciddi bir şekilde düşündü. Dikkatle, şöyle dedi, “Büyük Kız Kardeş, şarkı söylemeyi ve müzik aletleri çalmayı seviyorum ama dans etmeyi ve oyunculuk yapmayı sevmiyorum. Hala şarkıcı olabilir miyim?”

“Evet olabilirsin ama modaya uygun müzik geleneksel olandan farklı. Hala sistemi takip etmeli ve bir öğretmenden öğrenmelisin,” Lin Ruoxi konuştu.

Hui Lin yine bir şey düşündü. Sordu, “O zaman sahnede şarkı söylemek için az kıyafet giyen televizyondaki kadınlarla aynı olmak zorunda mıyım?”

Lin Ruoxi nihayet gülümsedi sanki Hui Lin'in naif düşüncesiyle enfekte olmuş gibiydi. Ruh hali çok daha iyi oldu. “Mutlaka değil, herkesin tarzı farklı. Seksi kıyafetlerden hoşlanmıyorsan, diğerlerini fethetmek için müziğini kullanabilirsin. Birçok şarkıcı şarkı söylemekten başka bir şey yapmaz ama herkes hala onları sever.”

“O zaman Yang ile... kuzenimin şirketine gideceğim,” Hui Lin mutlu bir sesle söyledi. “O zamanlar büyükannemle birlikteyken, sadece eski şarkıları söylememe izin verirdi. Aslında modern müziği gerçekten çok seviyorum ama onları düzgün bir şekilde öğrenme şansım olmadı!”

Gülümseyen Lin Ruoxi şöyle dedi, “Hala çok genç olduğundan öğrenmeye yaklaşık bir yıl zaman harcayabilirsin. Sana uygun olmadığını düşünüyorsan, sahnelerin arkasında veya belki başka bir şey üzerinde çalışabilirsin.”

“Hayır, istemiyorum. Yapmak istediğim bir şey olduğu sürece, iyi performans göstereceğimden emin olacağım. Abla, bak, bu sertifikaların hepsi benim sıkı çalışmam yüzünden geldi!” Hui Lin kendinden çok emin görünüyordu.

Lin Ruoxi başını salladı. Hui Lin'e bakışında sevme ve yakınlık aniden artmış gibi görünüyordu.

Yang Chen başlangıçta Hui Lin'e hayatının çoğunu dağlarda geçirdiği için bir ‘şarkıcı’ olmanın ne anlama geldiğini gerçekten anlayıp anlamadığını sormak istedi. Ancak, Lin Ruoxi ve Hui Lin'in nasıl etkileşime girdiğini görünce sıcaklık hissetti, bu yüzden sorusunun önemli olmadığını hissetti. Onlar mutlu olduğu sürece memnun olurdu.

Kan sudan çok daha yoğundu. Hui Lin kimliğini belirtmeye cesaret edemese de ve Lin Ruoxi, Hui Lin'in kan soyundan kız kardeşi olduğunu bilmese de, basit konuşmalar yoluyla kemiklerinde bir bağlantı şekli hissedebiliyorlardı ve sonuç olarak olağanüstü yakın davrandılar.

Yemekten sonra Hui Lin, Wang Ma'yı itaatkar bir şekilde yardım etmek için mutfağa kadar takip etti. Lin Ruoxi'nin gözünde, bu sahne onu ilk kez tanıştığı kız gibi yaptı.

Lin Ruoxi aniden Yang Chen'in kuzeninin gelmesine izin vermek için onunla tartıştığında başka bir şey vaat ettiğini hatırladı. Soğuk bir şekilde, “Hui Lin'in burada kalmasına izin verdiğime göre, söz verdiğin şeyi unutma. Zhenxiu'yu yetimhaneye geri getir.”

Yang Chen bir kürdan ısırırken televizyon izliyordu. Başını salladı ve dedi ki, “Biliyorum, ama uygun bir tarih seçmeliyim. Birkaç gün sonra düşüneceğim.”

Lin Ruoxi soğuk bir şekilde cevap verdi, “Sadece bunu unutma. Bunu yapmak istemiyorsan doğrudan söyle. Zhenxiu'yu kendim geri getireceğim.”

“Güven bana, kesinlikle sözümü yerine getireceğim,” Yang Chen konuştu.

Lin Ruoxi aniden bir kalp ağrısı hissetti... Sözünü yerine getirmek mi? Bu, altı ay sonra boşanmamızda da kararlı olduğun anlamına mı geliyor?

Yang Chen'den daha çok nefret ediyordu. Lin Ruoxi, yukarı çıkıp kapısını çarpmadan önce ona şiddetle baktı.

Yang Chen bu sahneye tanık olarak hayrete düştü. Yine bu kadını nasıl kızdırdığını anlamadı.

Yu Lei Eğlence Şirketi Müdürü olduğu için, Yang Chen'in halkla ilişkiler departmanındaki kız kardeşlere kahvaltı getirmesi zordu. Bu yüzden kadın meslektaşlarıyla tartıştıktan sonra yükünü kaldırmayı başardı. Onun görevi sadece ara sıra onlara kahvaltı getirmek oldu.

Hui Lin'in şirketteki ilk günü olduğu için, Yang Chen doğal olarak onu oraya getirmek zorunda kaldı. Bu yüzden evde Lin Ruoxi ve Hui Lin ile kahvaltı yaptıktan sonra, Yang Chen Hui Lin'i işyerine getirmekten sorumluydu.

Ayrılmadan önce, Lin Ruoxi Hui Lin'e şöyle dedi: “Bu adamın bugün seni oraya götürmesine izin vereceğim. Gelecekte beni takip et. Karşıdaki yolun tersinde, yeri gerçekten çok yakın.”

Hui Lin fazla bir şey sormadan kabul etti. Lin Ruoxi'nin neden böyle bir talepte bulunacağını bilmese de, Lin Ruoxi ile daha fazla zaman geçirebilmekten gerçekten mutluydu. Gençliğinden beri, Baş Rahibe Yun Miao etrafındaki tek akrabasıydı ve çoğu zaman büyükanne yerine onu Usta olarak çağırırdı. Aniden aynı nesildeki kız kardeşi ile birlikte çalışabildiğinde ve yaşayabildiğinde, basit zihni özellikle kutsanmış hissediyordu.

Şirkete giderken, Hui Lin sürücü koltuğunun yanına oturdu ve oldukça sıkışık hissetti. Zaman zaman Yang Chen'e baktı, yanında korkunç bir dövüş yeteneğine sahip olan ortalama görünümlü bir adama doğru, aynı zamanda biraz korku ve sempati duyuyordu.

Yang Chen, Hui Lin'in davranışını fark etti. Garip bir şekilde gülümsedi, dedi ki, ”Bana bir daha böyle bakarsan, beni gizlice sevdiğini yanlış anlayacağım.”

Kızaran Hui Lin anında bir çıngıraklı davul gibi başını salladı. “Hayır, hayır, aklımda birkaç soru var.

[Çıngıraklı davulu merak edenler (拨浪鼓) aratabilir.]

”Ne tür soruların var? Onları net bir şekilde açıkla.  Bir kadının ne düşündüğünü tahmin etmek, samanlıktaki iğneyi eleyerek bulmak gibiydi. Herhangi bir problem mi var?” Yang Chen surat asarken sordu.

Hui Lin sormadan önce bir süre tereddüt etti, “Neden Büyük Kız Kardeş senden... Kardeş Yang'dan nefret ediyor...”

[Hui Lin burada Ağabey anlamında söylemiştir. Abla / Ağabey kullanımı tercih etmedim ama kullamam için yorumlarda belirttiğiniz takdirde regüle edebilirim. ]

Çok uzun süre düşündü ve Yang Chen'in ‘Büyük Erkek Kardeş’ olarak adlandırılmasının daha uygun olduğunu hissetti. Ona ‘Enişte’ diyerek Lin Ruoxi'yi daha fazla rahatsız edeceğine dair bir hisse sahipti.

Yang Chen acı bir şekilde gülümsedi. Ve cevap verdi, “Sorunun kökeni çok derin, ablanın neden her zaman benden rahatsız olduğunu bilmiyorum. Bir sebep belirtmem gerekirse, altı ay sonra boşanmak istediğimi söyledikten sonra bana özellikle soğuk davranmaya başlamış gibi görünüyordu. Oh doğru, dışarıda başka bir kadınlayken beni yakalaması da buna eklenebilir.”

Hui Lin en patlayıcı haberleri duymuş gibi davrandı. “Boşanma mı? Neden... neden Kardeş Yang ablamdan boşanmak istiyor?”

Aniden, Hui Lin, Baş Rahibe Yun Miao'nun Yang Chen'in karısı olmasından bahsettiği konuyu düşündü. Onunla evlenmek için boşanmak istiyor olabilir miydi?

Bu düşünceyi sürdürürken, Hui Lin'in pürüzsüz, yeşim benzeri yüzü allık ile yamalı gibi görünüyordu. Sulu, büyük gözleri karmaşıklık ve çekinme ile doluydu.

Yang Chen ‘boşanma’ kelimesinden bahsettiğinde, ruh hali kontrolsüz bir şekilde ağırlaştı. Sonuç olarak, Hui Lin'in olağandışı eylemini fark etmedi. Hafifçe dedi ki, “Bu dünyada, bir çok şey sadece bir şeyden hoşlanıp hoşlanmadığın için oluşturulamaz. ‘Kader’ kelimesi puslu görünse de, son derece önemlidir. Sanırım onunla benim aramda bir kader yok. Ben de kesinlikle iyi bir adam değilim. Ablan o zamanlar kocası olmamı istediğinde, sadece bir gösteri yapmak içindi. Açıkçası şu ana kadar, hala bana karşı duygularının olup olmadığını bilmiyorum, belki de sadece benim için sorumlu hissediyordur.  Kısacası, ayrılmanın ikimiz için de iyi bir seçim olduğunu düşünüyorum... Onu aşağıya sürüklemeyeceğim ve o da beni serbest bırakabilir.”

Açıklamasını dinledikten sonra, Hui Lin biraz kasvetli hissetti. “Oh...” Anlamış gibi görünüyordu ama aynı zamanda değil.

“Oh doğru,” Yang Chen sordu, “Neden Zhonghai'de çalışmak istiyorsun?”

Utanan Hui Lin usulca cevap verdi, “Büyükannem geri dönmeme izin vermeden önce burada kalmam gerektiğini söyledi. Ve bana cep harçlığı bile vermedi, bu yüzden çalışmak zorundayım…”

Ah, Yun Miao, Yun Miao… O Buda'nın adını zikreden vejetaryen bir Baş Rahibe nasıl oluyor? Sen kan emici, doyumsuz bir cadısın! Yang Chen zihninde bağırdı.

-

Yu Lei Eğlence Şirketi ofisine girdikten sonra, Yang Chen'in arkasından açık renkli kış kıyafetleri giyen Hui Lin çok dikkat çekti.

Hui Lin, Lin Ruoxi gibi kusursuz bir güzellik olmasa da, hala güzel ve zarif bir genç kızdı. Dağlarda yetişen sessiz aurası, doğuştan gelen asil aurasını son derece sevimli hale getirdi.

Zhao Teng, şirketin iç operasyonlarından sorumlu kişi olduğu için, Yang Chen doğrudan ona götürdü.

Zhao Teng, ofisine giren kişinin Yang Chen olduğunu fark ettiğinde, Yang Chen'e çok bağlı görünen yabancı ve güzel bir kadın vardı, Zhao Teng hemen Yang Chen'e belirsiz bir bakışla baktı. “Günaydın, Müdür Yang. Bu hanımefendi müdürün kız arkadaşı olabilir mi?”