Çevirmen: Sefix

Büyük bir yatakta Rose'un yanında yatan Yang Chen, tüm gün boyunca televizyon dizilerini izlerken Rose'a eşlik etti. Rose tembel bir şekilde esnedi ve Yang Chen'e bakarken gözlerini kırptı. “Kocam, bu gece ne zaman döneceksin?”

Yang Chen ağlasa mı gülse mi bilemedi. Sordu, “Neden bana bunu soruyorsun? Bu gece geri dönmeyeceğim kesin.”

“Bu gece eve gitmek istemiyor musun?” Rose oldukça şaşırdı. “Ama bu olay sabah oldu ve eğer hala eve gitmezsen...”

“Ne olurmuş? Altı ay’ göz açıp kapayıncaya kadar geçer. Bahse girerim şu an beni görmeyi dahi ummuyordur. Aynı yolda yürümemiz gerekmiyor, er ya da geç yollarımızı ayıracağız.” Yang Chen acımasızca ev numarasını aradı ve Wang Ma'ya bir açıklama yapmadan gece geri dönmeyeceğini söyledi.

Rose karmaşık bir yüz ifadesi tuttu. İç çekerek şöyle dedi, “Dürüst olmak gerekirse, kendi iyiliğim için, umarım onu terk edersin. Karın olmayı hiç düşünmemiş olsam bile, böyle bir şeyi bu kadar ani bir şekilde yapmanın uygunsuz olduğunu düşünüyorum.”

Yang Chen, Rose'un yanağını çimdiklemek için kolunu uzattı. “Fazla düşünme. Başından beri bu yolculuğa yanlış çıktım, değil mi?”

Rose ona cevap vermedi ama yüzü üzüntüyü dile getirdi. Bunun Yang Chen, Lin Ruoxi ya da kendisi için olup olmadığını bilmiyordu.

“Bugün onunla tanıştığında, oldukça garip olmasına rağmen, hala vazgeçmesi için bir fırsattı,” Yang Chen konuştu. Kalbinin neden bu kadar ağır olduğunu bilmiyordu. Konuyu unutmak için başını salladı. Rose'un yanağına dokunarak, “Bebeğim, kalk. Ciddi bir şey yapmadan önce yemek yemeliyiz.”

“Ciddi bir şey mi?”

Rose biraz hayrete düştü. ‘Ciddi bir şeyin’ ne olduğunu anladığında, hemen kızardı ve Yang Chen'i göğsüne çarptı ve endişesinin bir kısmını düşürmesine neden oldu.

Kış gecesi özellikle erken gelirdi.

Lin Ruoxi eve gitti. Solgun görünürken, yorgunluğunu açıkça gösterecek şekilde arabadan çıktı.

Evde sıcak ışıkları görünce, yüz ifadesi oldukça karmaşık görünüyordu.

O adam geri dönmüş müydü? Sabah olanlardan sonra, neden hala onu görmek istiyorum? Onu görmezden gelmeli miyim? Azarlamalı mıyım? Ya da her zamanki gibi davranmalı mıyım?

Lin Ruoxi düşünürken sıkıca kaşlarını çattı ama hiçbir şey düşünemedi.

Başlangıçta, sadece sahte bir evlilik isteyen ben değil miydim? Gelecekte benden ayrılacağı için neden daha fazla güvensiz hissediyorum?!

Hala yarım yıl kalmış olmasına ve sadece bir gün geçmesine rağmen büyük bir kalp ağrısı hissetti.

Bu lanet adam gücünü göstermeye ve bana ne kadar etkileyici olduğunu söylemeye mi çalışıyor?!

Kafası karmaşık bir halde eve girdi ve hemen taze hazırlanmış yemeklerin keskin kokusunu kokladı. Wang Ma yemek hazırlamayı bitirmişti ama adamın figürü hiçbir yerde görülmedi.

“Hanımım, döndünüz. Genç Efendinin yapacak bir işi var ve bugün geri dönmeyecek. Sadece ikimiz yiyoruz, bu yüzden çok fazla yemek pişirmedim,” Wang Ma gülümseyerek söyledi.

Lin Ruoxi hayrete düştü. “Gelmeyecek mi?”

“Evet, şimdi ondan bir telefon aldım,” Wang Ma konuştu.

“Oh...” Lin Ruoxi, kalbi ezilmiş gibi gerçekten haksızlığa uğramış hissetti. Beni aramaya bile istekli değil. Açıkça bana geceyi başka bir kadınla geçireceğini ve eve dönmeyeceğini mi söylüyor?

Altı ay kaldı ve şimdiden bu kadar sabırsız mı oldu?!

Lin Ruoxi bir kez daha solgun görünüyordu. Sessizce oturdu ve Wang Ma ile yemeye başladı.

Parlak sarı ışık altında, iki kadının birlikte yediği sahne, o zamanlar soğuk ve yalnız zamanlara geri dönmüş gibi görünüyordu.

Yemeği yarım saat içinde bitirdiler. Wang Ma kaseleri ve yemek çubuklarını saklarken, Lin Ruoxi'nin yardım etmek istediğini gördü. Hızlıca dedi ki, “Hanımım, iyi görünmüyorsunuz. İşten bıkmış olmalısın. Yıkan ve yukarıda dinlen, daha fazla bana yardım etme.”

“Sorun değil, Wang Ma. Sana yardım edeceğim,” Lin Ruoxi konuştu ve başını salladı.

O anda kapı zili çaldı.

Sevinç gözlerinde hafifçe göründüğünde, Lin Ruoxi kaseleri ve çubukları tezagaha koydu ve açmadan önce kapıya doğru yürüdü.

Beklediği kişi gelmedi ama ziyaretçi de aşina olduğu biriydi. Gündelik kıyafetler giymiş olan Cai Yan'dı.

Lin Ruoxi oldukça hayal kırıklığına uğramıştı ama yine de ziyaretçiyi selamlamak için gülümsedi. “Yanyan, neden gece bu kadar geç geldin? Çabuk, içeri gel.”

Cai Yan kremsi beyaz bir ceket giyiyordu. Kahramanca, çekici, V şeklindeki yüzü siyah, parlak, kısa saçlarının altında özellikle beyaz ve güzel görünüyordu.

Lin Ruoxi'nin pek havasında olmadığını anladı. Eve yürürken, Cai Yan hafifçe iç çekti ve dedi ki, “Büyük Kız Kardeşimden öğrendim. Artık çok şey biliyorsun, değil mi?”

Cai Ning o gün eve döndükten sonra, Cai Yan'a Zeng Xinlin ve Xu Zhihong'un kurduğu ittifaktan bahsetti. Bu güne kadar, hepsi dahil olduğu için çok fazla şey saklamak zorunda değildi. Cai Yan'ın Lin Ruoxi'yi de teselli edebileceğini umuyordu çünkü onlar gerçekten yakın arkadaşlardı.

Lin Ruoxi başını salladı ve kendini gülümsemeye zorladı. “İyiyim, kasıtlı olarak benim için gelmek zorunda değilsin.”

“Nasıl iyi olabilirsin? Yüzün inceldi ve çok zayıf görünüyorsun,”  Cai Yan dürüstçe söyledi ve oturma odasına baktı. “Kötü adam nerede?''

Kalbi ağrıyan Lin Ruoxi şöyle dedi, ”Bu gece yapacak bir şeyi var ve bugün geri dönmeyecek.”

“Ne?!” Cai Yan öfkelendi. “Ne ile meşgul?! Bunu nasıl yapabilir? Seni bu kadar bitkin yapan korkunç bir şeyden sonra bile hala dışarıda mı kalıyor?!”

Lin Ruoxi, Cai Yan'ı oturma odasına çekti ve onun için çay yapmadan önce oturmasını sağladı. Sonra dedi ki, “Ona aldırma, ne yapmak istiyorsa onu yapsın. Aslında burada olmadığı zaman huzurlu hissediyorum.”

Cai Yan, Lin Ruoxi'nin ne kadar kayıtsız göründüğünü gördü ama söylediği her cümle zorluk getirdi. Yanında oturmasını istemeden önce Lin Ruoxi'nin elini tutmaktan başka bir şey yapamadı.

“Ruoxi, bana ikinizin arasında olanları dürüstçe anlat. Bu denli cesete tanık olduktan sonra kim bu kadar korkardı. Şu anki durumun beni gerçekten korkutuyor ve endişelendiriyor. Gerçekten tam olarak ne oldu sana?!” Cai Yan endişeyle sordu. Lin Ruoxi'nin ani değişimini kabul etmeyi bile zor bulduğu görülüyordu.

Lin Ruoxi'nin gözleri hafifçe kızardı. “İyiyim, sadece daha fazla uykuya ihtiyacım var. Gerçekten iyiyiz.”

Cai Yan endişelendi. “Nasıl iyi olabilirsin? Gençliğimden beri seni hiç bu kadar uyuşuk görmemiştim! Büyükanne Lin öldüğünde bile, bu kadar alçakgönüllü değildin, biliyor musun?! Artık ruhsuz bir vücut kabuğu gibisin. Seni daha önce gördüğümde neredeyse tanıyamıyordum! Kapıyı açtığında bana verdiğin bakışlar hayal kırıklığı yarattı, neden böyle? Çünkü geri dönen kişi Yang Chen değildi, haksız mıyım?! Şu anda çok acı çekiyor olmalısın, ama neden acını ifade etmiyorsun?! Neden her şeyi kabul etmek için tek başına katlanmak zorundasın?! Eğer onu gerçekten kabul etmek ya da sevmek istiyorsan, neden sadece bunu ona söylemiyorsun?!”

“Peki ya onu kabul etmek istersem?!”

Lin Ruoxi aniden başını kaldırdı ve duygularını kontrol etmeyi zor bulduğu için ağlayan gözleriyle Cai Yan'a baktı.

“Altı ay içinde, bana her şeyi altı ay içinde bitireceğimizi söyledi. Ancak, sadece bir gün geçmedi, gözümün önünde başka bir kadınla tatlı bir randevuya çıktı! Bana bu gece eve dönmeyeceğini bile söyledi, başka bir kadınla dışarıda kalacağı belliydi. Bana bu evi terk etme kararını verdiğini söylüyor. Benimle ilgili bir şey istemiyor.” Lin Ruoxi acınacak bir şekilde gülümsedi. “Artık senden saklanmak istemiyorum çünkü altı ay sonra her şeyi bileceksin.”

Cai Yan hayrete düştü. “Ne demek istiyorsun, ne... altı ay mı?”

Lin Ruoxi gözlerindeki gözyaşlarını sildi ve Cai Yan'a Yang Chen ile olan evlilik sözleşmesini açıkladı. Ancak ona ilk kez verdiği geceyi söylemedi sadece yanlışlıkla tanıştıklarını söyledi.

“Başka bir deyişle, evliliğiniz ve onun dışındaki her şey sahte, değil mi?” Cai Yan şaşkına döndü. Şu anda rüya görüyormuş gibi hissetti.

“Evet ama sahte mi yoksa okunaklı mı olduğu artık önemli değil. Bu şekilde davrandığı için, altı ay sonra her şeyi kesmek ve her şeye bir son vermek zorunda kalacağım,” Lin Ruoxi soğuk bir sesle söyledi.

“Kendini kandırıyorsun.” Cai Yan, Lin Ruoxi'ye sempati ile baktı. “Artık gerçekten umursamıyorsan, bu acıyı hissetmez ve ayrılmadan önce bu altı ayın bitmesini beklemezsin. Ruoxi, neden kendin için savaşmıyorsun?”

“Sadece kafam karıştı.” Lin Ruoxi'nin yüzü dondu.  “Yanyan, önümde başka bir kadın için bir çift ayakkabı giydirdiğini biliyor musun? Öldükten sonra bile böyle bir adama aşık olmazdım. Emin ol, bu iki gün iyi olacağım, benim için endişelenmeyi bırak.”

Cai Yan'ın yüz ifadesi, kalbinde rahatsızlık hissettiğinde biraz değişti. Lin Ruoxi'nin kararlı görünümünü gördüğünde, fazla bir şey söylemek istemedi. İç çekerek, onu nasıl teselli edebileceğini bilmiyordu.

Bundan sonra, Cai Yan, Lin Ruoxi'nin iyi dinlenebilmesi için ayrılmak istediğini söylemeden önce günlük yaşamları hakkında biraz konuştular.

Lin Ruoxi'ye veda ettikten sonra, Cai Yan villadan çıktı ve Audi arabasına girdi. Zihnini uzun süre sakinleştiremedi.

Yang Chen'in Lin Ruoxi ile olan evliliğinin sadece bir sözleşme olduğunu düşündüğünde, Cai Yan, arkadaşlık nedeniyle bastırılan duygularını geri tutmayı zor buldu.

Yani her şey sahteydi. Ruoxi'nin kocası hiç olmadı, her şey sadece boş bir kabuktan ibaretti. Hala başka kadınlarla neden çok samimi olduğuna şüphe yok. Cai Yan, Yang Chen'e olan hisleri bir gelgit gibi yükselirken, daha önce mantıklı olmayan konuları çabucak anladı.

Lin Ruoxi'ye hala üzülebileceğini hissetse bile, insanlar her zaman bencil bir tarafa sahipti, değil mi?

Ancak Cai Yan, Yang Chen'in hediyesini daha önce reddettiğinde nasıl göründüğünü düşündüğünde, o kadar sinirlendi ki dişlerini gıcırdattı.

“Sadece bekle, bu kadar kolay pes etmeyeceğim,” Cai Yan sürmeden önce mırıldandı.