Bölüm 167: Veriyor Musun, Vermiyor Musun?

Çevirmen: Mert İlbay

Editör: Kinyas

Göğüsün bir parçasını gösteren v şeklinde yakası ile nefis ve dar bir elbise. Sütyen giymiyordu, göğsündeki kar beyazı cildinin bir kısmı belli olurken elbisenin altında bir şeyin olduğunun göstergesi yoktu. Onların fazla sallanmaması için yapışkanlı sutyen kullanmak zorunda kalmıştı.

Siyah el çantasıyla uyumlu, topuksuz, bağcıklı ayakkabılar giymişti. Uzun, siyah saçları düzgün bir şekilde toplanmıştı ve mavi, beyaz şeritli beresi vardı. Şık bir hostes şapkası giyen, ofis kadını havası yayıyordu.

Yang Chen ne zaman bu Tang Wan isimli yaşı belli olmayan güzel bayanı görse, taze ve yeni bir şeyi gördüğü hissine kapılırdı. Ancak tabi ki, fazlasıyla “objektif” olan ilk tanışmaları yüzünden, Yang Chen hala fazlasıyla garip hissediyordu.

“Ne tesadüf, Bay Yang.” Öte yandan Tang Wan, hiç garip hissetmiyordu. Üst seviye bir eğlence merkezinin patronu olarak herhangi bir yabancıyla karşılaşmak bu kadına kolay geliyordu.

Yang Chen ona utangaç bir şekilde gülümsedi. Daha önce, konuşmayı kolaylaştıran Mo Qianni vardı ancak şimdi biraz utangaç hissediyordu: “Bankaya şahsen geleceğinizi hiç düşünmezdim Bayan Tang.”

Tang Wan ağzını kapattı ve güldü: “Bay Yang, bu söyledikleriniz çok garip, banka hesabı ve şifrenizi başkalarına söyler misiniz?”

“Umm...”

Yang Chen'in dili tutulmuştu, aptalca bir soru sorduğunu düşünmüyordu ancak denizaşırında olduğu süreçte, Yang Chen onun zengin olduğunu biliyordu. Forbes Dünya Milyarderleri listesinin farklı bir sosyal seviyede olan insanların kişisel değerini araştırma gücü olsaydı, Yang Chen onun dünyanın en zengin milyarderlerinden biri olacağını düşünüyordu. Diğer yandan, Bill Gates adlı o herif top ten'e bile giremezdi.

Ancak gerçekten serveti başkaları tarafından yönetiliyordu. Yang Chen şimdi ne kadara sahip olduğunu ve nereden geldiğini bilmediğini fark etti. Zengin insanların bankaya gidip böyle işlerle kişisel olarak uğraşmayacağını düşünmesinin sebebi buydu.

Huaxia'da olduğu süreçte, Yang Chen bankaya çok az uğradı ve işlerin nasıl yürüdüğünü fazla bilmiyordu.

Tang Wan, Yang Chen'in söyleyecek bir şeyi olmadığını gördü ve Yang Chen'in bu tür işleri zengin ikinci nesil bir playboy olduğu için bilmediğini düşündü. Bu konuda fazla takılmadı ve elini Yang Chen'e doğru uzatarak: “Karşılaşmamız nadir bir tesadüf, hadi el sıkışalım.”

Yang Chen hemen elini uzatarak Tang Wan ile el sıkıştı, yumuşak ve kaygan cildi çok güzel hissettiriyordu.

Bir kadının yaşı, ya da kendilerine nasıl baktıkları ellerine bakılarak kolayca çıkartılabilir. Ancak Tang Wan'ın elleri on altı yaşındakilerin ki gibiydi, lisede bir çocuğunun olması gerçekten akıl almazdı.

Ancak bu onun meselesiydi, Yang Chen yalnızca Tang Wan'ın kocasının ne kadar şanslı bir insan olduğu konusunda yakınabiliyordu. Bu kadar güzel bir eşe sahip olmak için yüz yıl iyilik yapmış olmalıydı.

Kendi karısını düşününce Yang Chen sövmek istedi. Liseye giden bir çocuğu bırak, Allah bilir ne zaman elini tutabilecekti.

Nazik konuşmalarını sonlandırdıktan sonra, birbirlerinden bir sıra arayla oturdular. İkisi de konuşmadı. Tang Wan'ın bir playboyla konuşmaya niyeti yoktu. Ona göre biraz güçlü olmasının dışında, Yang Chen'in takdir etmeye değer başka bir özelliği yoktu. Diğer yandan Yang Chen konuşmak için fazla utangaçtı.

Bankadaki işlemlere gelince, basit bir yatırma veya çekme işlemi değilse, uzun bir süre alırdı. Yirmi dakikaya yakın bekledikten sonra Yang Chen ve Tang Wan'ın numaraları duyuruldu.

İkisi de kalkıp nazik gülümsemeler ile neredeyse aynı zamanda yerlerine geçti.

“Merhaba, size nasıl yardımcı olabilirim?” Yüzü çillerle dolu bir veznedar, gülümseyerek Yang Chen'e sordu.

Yang Chen hafif buruşmuş olan Huaxia Bankası çekine ulaşmak için elini cebine attı ve çeki uzattı. “Lütfen parayı banka hesabıma aktarın.” Bunu dedikten sonra Yang Chen banka kartını çıkartıp uzattı.

Kadın veznedar çeki ilk aldığında gülümsüyordu ancak sıfırları gördükten sonra ağzı ve gözleri fal taşı gibi açıldı ve şaşkın şaşkın bakakaldı.

“Bayan, ne yapıyorsunuz? Bu yalnızca bir milyon değil mi?” Yang Chen acele ettirdi, hala oyun oynamak için Yu Lei'nin yanına gitmek istiyordu.

Kadın vezne çabucak sus işareti yaptı ve gergin bir gülümseme ile: “Beyefendi, lütfen sesinizi alçaltın, başkaları duymasın. Bilmiyor musunuz? Yirmi binin üzerindeki aktarmalar randevu gerektirir. Yüz binin üzerindeki aktarmalar müşteri servisleri müdürüyle bire bir görüşmeniz gerekir. Burada bir milyon var, VIP müşteri servislerine gitmeniz gerekiyor. Eğer önceden bir randevu ayarladıysanız, yine de yönetici seviyesinde bir çalışanla görüşmeniz, bazı araştırmalar ve çeklerle uğraşmanız gerekebilir.”

Yang Chen memnuniyetsiz bir şekilde cevapladı: “Bu kurallar da ne böyle? Çek gerçek, para benim, neden bankanız bu kadar umursuyor?”

“Ancak kurallar bunlar.” Kadın veznedar ikilemdeydi.

“Kurallar insanlar tarafından konulur. İnsanlar canlı, kurallar ölüdür. Bir müşteri için göz yumamaz mısın? Müşteri tanrıdır, benden birkaç yaş büyük görünüyorsun, neden bu kadar duyarsızsın?” Yang Chen oldukça memnuniyetsizdi. Para onundu, ancak parasını harcaması çok sıkıntılıydı, buna nasıl dayanabilirdi? “Şuna ne dersiniz, parayı şahsen kendimin benim hesabıma aktarılmasını sizden istediğime dair bir not yazacağım, bir sorun olursa, benim başıma patlar. Sana imzamı, parmak izimi ve ne istersen onu vereceğim, tamam mı?”

Kadın vezne ağlamak üzereydi. Bu ne tür bir müşteriydi? Bu günlerde bütün zengin insanlar böyle miydi? Bir milyonluk aktarma için randevu alacağını bile bilmeden, bu buruşuk çeki getirip sıkıntı çıkartıyordu. Bankaya gidip, not ve parmak izi vermeyi bile teklif ediyordu?

“Efendim, benim böyle yetkilerim yok, lütfen işleri benim için zorlaştırmayın.”

“Nasıl zorlaştırıyorum? Birkaç kez klavyeye dokunarak bir milyon aktarmanın havalılığını tecrübe etmen için sana bir şans veriyorum, bir milyon aktarma gücün var, ne kadar da tatmin edici!” Yang Chen onu cesaretlendirmeye devam etti.

Kadın vezne işini kaybetmek istemiyordu, bu yüzden kararlılıkla kafasını salladı.

Yang Chen sinirliydi, zor duruma düşürülmüştü ve rahatsız olmuştu. Mermeri yumruklayarak: “Bana bir milyon dolarımı veriyor musun vermiyor musun?”

Yang Chen sesli bir şekilde konuşmuştu, yalnızca yakınında işini halleden Tang Wan değil, diğer müşteriler ve bankanın kapısında duran güvenlik görevlileri de bunu duymuştu.

Wow! Güpegündüz tek başına bir milyon dolar gasp etmeye cesaret eden biri mi var? Herkesin aklında aynı şey vardı.

Tang Wan şok olmuştu, bu adam ne yapıyordu? Bu adam hakkında iyi düşünceleri olmasa da, parayı zorla alma seviyesine geleceğini beklemiyordu.

Yeşil bir güvenlik üniforması giyen uzun bir adam hemen yaklaştı. Elinde bir cop tutuyordu ve Yang Chen'e ağırbaşlı ve düşmanca bir bakışla baktı: “Beyefendi, lütfen yasaya aykırı bir şey yapmayın yoksa sizi hemen polise teslim ederim.”

Yang Chen alnını ovarken gülse mi ağlasa mı bilemedi.

Kadın vezne hemen açıkladı: “Böyle yapmayın, bu müşteri zorla para almaya çalışmıyor, yalnızca aktarma yapmak istiyor, şiddet kullanmayın.”

Bununla birlikte etraftaki herkes anladı, ancak bir milyon dolarlık bir aktarmanın randevu gerektirdiğini de biliyorlardı. Bu yüzden Yang Chen'e olan bakışları artık küçümseme içeriyordu ve Yang Chen'in parası olup bankanın kuralları bilmeyen bir sonradan görme olduğunu düşünüyorlardı.

Tang Wan gizlice iç çekti, Mo Qianni ve Li Jingjing'in neden bu adamdan hoşlandığını gerçekten anlamıyordu. Bu kadar basit bir kuralı bile bilmiyordu ve milletin içinde nasıl konuşmuştu.

Tanıdık oldukları için Tang Wan onun yanına gitmeye karar verdi. Önerdi: “Bay Yang, VIP müşteri servisiyle şimdi bir randevu ayarlasanız nasıl olur? Genelde boş olur ve yalnızca kısa bir işlem.”

Tang Wan konuştuğundan ve Yang Chen bu acınası kadın veznenin aktarmayı yapamayacağına inandığından, yalnızca iç çekip: “Peki peki, hadi çabuk randevu ayarla bana, yemek vaktimden yeme.” dedi.

Kadın vezneci rahat bir nefes aldı ve Tang Wan'a minnettar bir şekilde gülümsedi. Daha sonra müşteri servisi müdürünü arayarak Yang Chen'in durumunu anlattı.

Güvenlik görevlisi bunun bir yanlış anlaşılma olduğunu anladı, dikkatlice Yang Chen'e baktı ve girişe tekrar yürüdü.

Ancak tam o anda bankanın girişinde aniden bir yaygara kopmuştu. Bir şey patlamış gibi çığlıklar koptu.

Bankadaki herkes yaygarayı duydu, o tarafa baktı ve korkutucu bir sahne yaşandı.

Siyah deri ceket ve maskeleriyle sekiz adam vardı. Ellerinde silahlarla, bankaya fırtına gibi dalmışlardı.

*Bam bam bam bam bam bam…*

Birkaç kez fişek sesine benzer sesler duyuldu ve maskeli adamların liderinin elindeki silahtan sarı ateşler fışkırırken, bankanın cam kapılarını paramparça etti.

Girişe daha yeni giden güvenlik görevlisi vücuduna birden çok mermi isabet ederken iyi bir reaksiyon gösterememişti ve vurulurken bir kaç adım geri atıp kanlar içinde yere yapıştı.

Mermiler duvarlara ve fayanslara isabet ederken kalın bir gri toz bulutu kaldırıyor, vurulan bonzai bitkileri banka salonunu inanılmaz kirli gösteriyordu.

Bankada işçi veya müşteri herkes korkmuştu. Güvenlik görevlilerinin düşüşünü gördüklerinde, o silahların can alabilecek gerçek silahlar olduğunu anlamışlardı, nasıl korkmayacaklardı?

“Ah!”

“Yardım edin!”

Birçok insan köşelerde, masaların altında, kapıların ardında ve bunun gibi yerlerde saklanırken, bir kadının tiz çığlıkları hemen duyulmuştu. Korkudan titrerken, kafalarını kollarıyla çevreleyip çömdüler.

Tang Wan genelde ne kadar sakin ve oturaklı bir insan gibi gözükse de, yine de sıradan bir kadındı. Silah seslerini duymak, hırsızları ve birinin ölmesini görmek onun suratını inanılmaz bir derecede soluklaştırmıştı. Refleks olarak, en yakınındaki erkeğe tutundu. Yang Chen'in kolundan tuttu ve arkasına saklandı.

Yang Chen çok bunalmıştı, bir banka soygunu onun için tehlikeli falan değildi, bu soygunun zamanlaması çok kötüydü. Genelde bankaya gitmem, bugün ne tesadüftür ki bir milyon dolarlık çekle buraya geldim. Bu parayı sevdiğim bir kız için kullanmak istedim. Parayı almak zaten başlı başına zordu ve oldukça zamanımı çalmıştı. Ve siz bu zamanda bana sıkıntı çıkarmak gibi müthiş bir karar verdiniz. Yine de para mı alabilir miyim?