Çeviri: Lelouch Düzenleme: Sajapyu

Wang Ma bu çiftin aynı arabada eve beraber döndüklerini gördüğünde sevinçle gözlerinin parlamasına engel olamadı. Onların aralarındaki yanlış anlaşılmayı giderdiklerini ve uyumlu bir çift haline geldiklerini düşündü. Onları kapıda karşıladı ve konuştu, “Bu harika! Böyle çok daha fazla karı koca gibi görünüyorsunuz.”

Lin Ruoxi kasıtlı olarak konuyu değiştirdi, “Wang Ma bu sadece arabam bozulduğu için bunun hakkında fazla düşünme.”

Wang Ma bu sözleri duyduğunda dudakları katılaştı. Kafasını acılı bir şekilde iki yana sallamasına engel olamadı ve kibarca fısıldadı, “Eğer araban her gün bozulsaydı harika olurdu.” Sonra da çalışmaya mutfağa geri döndü.

Lin Ruoxi çantasını merdivenlerden yukarı doğru taşırken, hiçbir şey duymamış gibi davrandı. Yolun yarısındayken Yang Chen’in ona seslendiğini duydu.

Hmph sonunda bana bir şeyler mi açıklamak istiyorsun? Arkasına dönüp sorduğunda umursamıyormuş gibi rol yaptı, “Ne vardı?”

Yang Chen duvarın üstündeki renksiz şık saati gösterdi, “Şu an yemek zamanı, ne için yukarı gidiyorsun?”

Lin Ruoxi bu gerekçeyi duyduğunda kabullenemedi ve sordu, “Başka bir şey yok mu?”

“Başka bir şey mi olması lazım? Duymak istediğin nedir?” Yang Chen şaşkındı.

Aslında bu Yang Chen’in hatası değildi. Doğrusu yalın ayakla tekme atarak bir arabanın şeklini bozmak Yang Chen için önemsiz ve küçük bir meseleydi. Dahası Lin Ruoxi’nin bu konuya kafa takacağını hiç düşünmemişti.

Fakat Lin Ruoxi, Yang Chen’in kasıtlı olarak bilgisiz gibi davrandığını ve ona açıklama yapmaktan kaçındığını varsaydı. Yang Chen’e bakarken dudaklarını ısırdı ve pat pat sesleriyle merdivenlerden yukarı koştu.

Yang Chen kafasını kaşıdı. Bu kadının git gide daha da anlaşılmaz olduğunu düşündü.

Lin Ruoxi yemek saati geldiğinde geç kalmadı. Bir taraftan bazı dosyalara bakarken bir taraftan da yemeğinden otlanıyordu. Yang Chen onun yemek yerken çiğnemeyi hatırlayıp hatırlamadığını merak etti.

Wang Ma, Lin Ruoxi’nin bu şekilde yemek yemesine oldukça alışkın olduğu görünüyordu. Bu hiçte umurunda değildi. Yüzünde oldukça memnun bir gülümsemeyle ara sıra Yang Chen’in kasesine yemek ekledi.

Yang Chen bu işkolik kadının kötü huyunu düzeltme sorumluluğunu ondaymış gibi hissetti, bu yüzden Lin Ruoxi’nin önündeki dosyaları kaptı ve onları kendi tarafına koydu.

“Ne yapıyorsun, hemen onları bana geri ver!” Lin Ruoxi belgeyi incelemenin ortasındaydı ve onları önünden aldığı için kötü bir havaya girdi.

“Yemeğine konsantre olmalısın. İki işi birden yaparsan hazımsızlık ve mide sorunları yaşarsın. Gün içinde çalışıyorsun ve gece eve geldiğinde çalışmaya devam ediyorsun, yorulmuyor musun?” Yang Chen öğüt verdi.

Lin Ruoxi kaşlarını çattı. O da bu huyun vücudu için kötü olduğunu biliyordu fakat çocukluğundan beri vücuduna ne dikkat etti ne de değer verdi. Üstelik Yang Chen’in öğüt verme şeklinden oldukça hoşnutsuzdu, bu yüzden inatla konuştu, “Senin öğretilerine ihtiyacım yok, belgeleri bana geri ver.”

“Yemekten sonra onları sana geri vereceğim.” Yang Chen cevapladı.

Lin Ruoxi düşündü: İyi o zaman, ben de yemeyeceğim. Bu konuda ne yapabilirsin!

Ancak bunu düşündüğü gibi, Yang Chen’in konuşmasını duydu: “İki pirinç kasesi bitirmezsen, belgeleri parçalayacağım.”

Lin Ruoxi hemen öfkeyle doldu ve kızarmış bir yüzle bağırdı, “Nasıl böyle olabiliyorsun! Her zaman sadece bir pirinç kasesi yerim, neden iki kase yemek zorundayım!?”

“Eğer yemezsen hemen şimdi belgeleri parçalayacağım.” Bunları demesiyle Yang Chen belgeleri kaldırdı ve yırtma hareketi yapıyormuş gibi yaptı.

Lin Ruoxi yanındaki Wang Ma’ya yakındı, “Şuna bir bak Wang Ma! Yang Chen bana zorbalık yapıyor!”

Wang Ma bir şey duymuyormuş gibi yaptı. Gözlerini boş bir köşeye çevirdi açıkça bu işe el atmayı reddediyordu.

Bu sırada Lin Ruoxi korkmuştu. Eğer dosyaları geri almayı denerse kesinlikle başarılı olamazdı hatta bu sırada dosyalar hasar bile görebilirdi. Üstelik bu herif her şeyi yapabilirdi. Dosyaların başka bir nüshası olsa da eğer bu kopyalar parçalanırsa dosyaların üzerine yazılmış notlar da giderdi ve tekrar sıfırdan başlamak zorunda kalırdı. Nasıl parçalanmasına izin verebilirdi ki!?

Zorla öfkesini bastıran Lin Ruoxi sadece hoşnutsuz bir şekilde ağzını açabildi ve konuştu, “Yemeği yiyeceğim, bu yüzden dosyaları yırtma iznin yok.”

Yang Chen oldukça memnun bir gülümseme ortaya çıkardı. Kolayca bir tane buğulanmış balık yakaladı ve sakince konuştu, “Daha fazla balık al, amino asitlerini yenileyecek ve karnındaki bebek için faydalı olacak.”

Lin Ruoxi kızardı ve öfkeyle bağırdı, “Ne saçmasapan şeyler çıkarıyorsun!? Kimin karnında bir bebek varmış!?" Çökmek üzereydi, nasıl bu adam utanmadan böyle sözleri söyleyebiliyordu!

“Oh… şu an yok ama gelecekte olacaktır. Şimdiden besinleri depolamalısın.” Yang Chen bir gülümsemeyle konuştu.

Şimdiden besinleri saklamak mı!? Benim bir deve olduğumu mu sanıyorsun!?

Lin Ruoxi kasedeki balık etine baktı. Bu herif kendi çubuklarını kullanarak ona bu eti nasıl sunduğunu hatırladığında onu yiyebilecekmiş gibi hissetmedi. Balık etini fırlatmak üzereyken Yang Chen’in birden tekrar dosyaları kaldırdığını ve yırtmaya hazırlandığını fark etti…

“Yiyeceğim!”

Bu inatçı kadının sonunda pirincini ve balığını yemeye başladığını gördüğünde Yang Chen kendisinden oldukça memnun oldu. Kendisiyle gurur duyarken Lin Ruoxi’nin kasesine bir kere daha yemek ekledi.

Lin Ruoxi direnmekten vazgeçmişti. Şikayetle dolu bir çift sulu göz meydana çıkardığında, sanki acı Çin tıbbi ilaçları yiyormuş gibi ağzına yemekleri doldurdu.

Yang Chen, Lin Ruoxi’nin bu tarafının her zamanki halinden çok daha ilginç olduğunu düşündü. Yu Lei İnternational çalışanlarının buz soğuğu CEO’larının zorbalığa uğramış küçük bir kız ifadesiyle yemek yediğini görseler ağızlarının nasıl açık kalacağını hayal etti.

Yemekten sonra Lin Ruoxi çalışmaya devam etmek için öfkeli bir şekilde merdivenlerden çıkarak odasına gitti.

Diğer tarafta Yang Chen haberleri izleyerek kanepeye kuruldu. Huaxia’da her gün gösterilen haberlerin içeriği hemen hemen aynıydı. Haberler diğer ülkelerdeki zorluklar, savaşlar ve doğal afetler hakkında oluyordu.

Ana konu birçok insanın öldüğüydü. Daha sonra ise Huaxia liderinin ne kadar sıkı çalıştığı, halkla empati kurduğu ve hükümet çalışanlarının işlerinde gayretle döktükleri ter hakkında haberler oluyordu. Haberlerin sonunda ise her gün mutlu ve huzurlu yaşayan insanlar ve ülkenin hızlı kalkınması oluyordu. Basitçe Huaxia’daki insanlar en mutlu insanlardı.

Yang Chen’in bunları izlemekten hoşlanma sebebi oldukça basitti, yurtdışındaki haberler buradakiler kadar ilgi çekici değildi.

Masayı silmenin ortasında olan Wang Ma mutluca Yang Chen’e konuştu, “Genç Efendi, Hanımımın yemeğine özen göstermeme huyu çocukluğundan beri sahip olduğu bir şeydi. Eski hanımım ve hanımım onu iyi bir şekilde disipline etmedi, bugün Genç Efendinin, hanımımı disipline etmesini hiç beklemiyordum.”

Yang Chen kanepeye yaslandı ve esnedi. Bir gülümsemeyle konuştu, “Aslında hepimiz yetişkiniz, bu gibi şeyleri anlıyoruz fakat ödün vermekte zorlanıyoruz.”

“Hanımım çalışırken çoğu zaman başka her şeyi unutuyor. Genç Efendi eğer siz uygunsuz herhangi bir şey görürseniz lütfen belirtin. Hamımın sadece yüzeyde kızgın olduğunu görebiliyorum. Kalbinde Genç Efendiden kesinlikle nefret etmiyor, hatta belki bundan dolayı memnun oluyordur.” Wang Ma aydınlaşmış bir ifadeyle konuştu.

Yang Chen bunu anlamadı. Haber programının bitmek üzere olduğunu gördü ve son günlerde oldukça popüler olan evlilik programını izlemek için kanalı değiştirmek üzereydi. Bu programdaki kadını izlemekle ilgilenmiyordu, bunun yerine yardımcı sunucu kardonun gerçekten harika olduğunu düşünüyordu. Bazı stand-up komedyenlerinin ‘politik bildirilerinden’ çok daha ilginçti.

Tam o anda telefon çaldı. Yang Chen telefonuna baktı ve beklenildiği gibi arayan Li Jingjing’di.

K.N: Dexter daha fazla gece uykusu uyuyor :D

“Selam, Jingjing?”

Hattın diğer tarafındaki Li Jingjing seslendi, “Büyük kardeş Yang” ve bir süre için sessiz kaldı. Sonra biraz tereddütle birlikte sordu, “Büyük kardeş Yang, bize gelen posta senin tarafından gönderildi değil mi?”

Yang Chen hafif bir gülüş ortaya çıkardı. Rose, Yaşlı Li’nin evine eşyaları çoktan göndermiş gibi görünüyordu. Yaşlı Li ve karısı böyle bir teknolojiyi nasıl kullanacaklarını bilmediklerinden dolayı, flash sürücüdeki şeyi izlemek için sadece Li Jingjing’in eve dönmesi için bekleyebilirlerdi.

“Bu şekilde düşünebilirsin, onu yollamasını arkadaştan istedim.” Yang Chen hiçbir şey gizlemedi.

Li Jingjing huzurlu bir şekilde iç çekti, “Grup lideri Zhang her zaman aşırı derecede kibirli olsa da, karakterinin kötü olmadığına inanmıştım ancak bu tür bir adam olduğunu hiç düşünmemiştim… Kayıttaki kadın okulumuzun müdür yardımcısı. Genellikle herkes ondan korkar, ondan hiç beklemezdim…”

“Dahası Jiang Shuo’nun babası Jiang Meng, sizin baş direktörünüz, müdür yardımcısı ve yönetici seviyesindeki herkes böyle şeylere katılıyor.  Eğer bu şeyler okulunda ifşa edilseydi, puanlarının oldukça iyi olacağını düşünüyorum.” Yang Chen dalga geçti.

Li Jingjing, Yang Chen’in söylediği gibi yapacağına inandı ve panik içinde konuştu, “Büyük kardeş Yang lütfen yapma! Eğer bunu yaparsan okulun itibarı zarar görür ve kimse bizim okulumuza güvenmez. Aslında öğretmenlerin ve öğrencilerin çoğu işlerine ve derslerine çok fazla çaba harcadılar, kimsenin çabasını boşa çıkarmak istemiyorum.”

Bu kızın zihni böyle zamanlarda çok masum oluyordu, Yang Chen çaresiz bir şekilde gülümsedi, “Jingjing, ben paparazzi değilim, ne sebeple bunları ifşa edeyim ki? Ailenin bunları bilmesi gerektiği için gönderdim, ebeveynlerin artık Jiang Shuo ve babasına çok fazla güvenmeyecektir.”

Li Jingjing rahatlamayla bir nefes çekti, kıkırdadı ve konuştu, “Büyük kardeş Yang hiçbir fikrin yok. Video oynatıldığında hem annem hem de babam şok geçirdi. İzlerken çok fazla utangaçtılar. Annem videolardan bir tanesinin içinde aslında Grup Lideri Jiang’ın olduğunu fark ettiğinde öfkeden köpürdü. Eğer babam onu tutmasaydı, yeni dizüstümü parçalara ayıracaktı.”

“Bu videoyu saklamalısın. Onlara isimsiz bir şekilde göndermeyi seçebilirsin, bu şekilde sana hiçbir şey yapamazlar. Yaygara çıkarmaya gerek hem kimin karanlık sırları yok ki zaten?”

Li Jingjing buna razı oldu, açıkçası bu bakış açısını kabullenmişti. Dürüst olmak gerekirse, bu videoyu görmeden önce bu masum kız hiç seks videosu izlememişti. İzlediği ilk seferde tanıdığı birinin yıldız olacağını hiç düşünmemişti. Üstelik Jiang ve babasıyla beraber okulun ünlü Rahibe Miiejue’si vardı. Bu üçlü grup yaparken bir hamburger gibiydiler ve bu gerçekten Li Jingjing’i şoke etmişti.

ÇN: Rahibe Miejue Condor üçlemesinde sertliğiyle bilinen bir karaktermiş.

Li Jingjing, Yang Chen’in bu videoyu nasıl elde ettiğini çok merak etse de, Yang Chen’in sürprizlerine oldukça alışkındı bu sebeple anlayışlı bir şekilde sormamayı seçti. Ona yüklenen bu ağır yükle birlikte Li Jingjing çok daha hafif bir tonla konuştu, “Büyük kardeş Yang yakında boş zamanın olacak mı?”

“Ne oldu?” Yang Chen sordu.

“Seni bir yere götürmek istiyorum ancak kabul edip etmeyeceğini bilmiyorum. Aslında sormamın başka bir sebebi daha var, çünkü bazı eşyaları taşımak için arabanı ödünç vermene ihtiyacım var……..”

Eşyaları taşımak için arabayı ödünç almak mı? Sokaktaki herhangi bir taksi bunu yapabilirdi ancak doğal olarak Yang Chen bunun böyle basit bir sebepten ötürü olduğuna inanmayacaktı. Onu gerçekten götürmek istediği bir yer olmalıydı.

Kahvaltı satın alma uzmanı olarak Yang Chen daha nasıl yalan söyleyeceğini bile bilmeyen bir kızın isteğini reddetmek için bir sebebi yoktu. Bunu açıkça kabul etti.

Li Jingjing ile harika bir sohbet ettikten sonra Yang Chen sırtını gerdi ve duş almak ve uyumak için merdivenlerden çıkmak üzereydi. İnsanları öldürdükten sonra hastalığı nüksetse de şu an kontrol altındaydı ve tecrübeleri Yang Chen’e uygun bir şekilde dinlenmesi gerektiğini söylüyordu.

O anda Lin Ruoxi küçük bir cüzdanla etrafına bakınarak merdivenlerden aşağı iniyordu. Wang Ma’yı hiçbir yerde bulamadı ve başka şansı olmadığından Yang Chen’e sordu, “Wang Ma nerede?”

K.N: Bir bölüm daha gelecek.