Çevirmen : Clumsy

Pioletic gezegeninde hala gece vaktiydi ve altı ay daha öyle olacaktı. Barınağın üzerinde ışıldayan iki ay, bir zamanlar gerçekleşmiş olan büyük bir savaşın izlerini sergiliyordu.

Kubbemsi bir binadaki antrenman binasının içerisinde bir başına dizlerinin üzerine çökmüş genç bir oğlanın gözlerinden aşağı yaşlar süzülüyordu.

"O gerçekten Quinn miydi?" diye sordu Vorden. "Ne oldu ona, görünüşü çok…"

"Çirkin miydi?" dedi Raten.

"Kapa çeneni!" diye bağırdı ufaklık.

Sonra da karanlık odadaki sandalyeden kalkarak Vorden’ın bir kez daha kontrolü ele geçirmesi için yer açtı. Sandalyeden uzaklaşıp karanlık mekan zeminine oturdu. Ve ellerini dizlerinin üzerine koyup öne arkaya sallanmaya başladı.

"Yine yaptım." diye mırıldanıyordu. "Birinin daha canını yaktım."

Kontrolün yeniden Vorden’a geçişiyle gözyaşları ansızın sonlandı ve Vorden, kendisini yerden kaldırarak öne doğru yürümeye başladı.

"Bir süre daha böyle olacağını biliyorsun, değil mi?" dedi Raten.

"Biliyorum ama endişelenecek daha ciddi problemlerimiz var, o gerçekten Quinn’se ona ne oldu ve onu geri getirmeye yardımımız dokunabilir mi?"

Diyen Vorden, tribünlerin dibindeki parçalanmış bedene ulaştığı anda yürümeyi kesti. Ian’dan geriye yalnızca belden yukarısından ayrılmış iki bacağı kalmıştı.

"Ehh, hiç değilse artık onu öldürmek zorunda kalan sen değilsin." dedi Raten.

Vorden’sa kan izlerini takip ederek yürümeye başladı. Canavar Ian’ın bedeninin üst yarısını alıp giderken ardında takip edilmesi kolay bir iz bırakmıştı.

"Hey bekle, adamın ceplerine bakalım. Unuttun mu, elinde ileri düzey canavar kristalleri vardı. Artık öldüğüne göre bizim olabilirler."

Vorden ölülere saygısızlık etmekten hoşlanmasa ve çoğu zaman Raten’la hemfikir olmasa da bu defa böylesine kıymetli bir şeyin ziyan olmasına izin vermemek daha mantıklıydı.

Sekize dek çıktığı bilinen Orijinal güçleri haricindeki özel güçler bir yere kadar yükselebilirdi. Fakat sekizin ötesindekiler arasında bile bir güç farkı olurdu, bunun ana sebebi de canavar kristalleriydi.

Farklı canavar kristallerinden yapılabilen ekipmanlar, mücadeleyi büyük oranda kişinin lehine çevirebilirdi. Safkan grubunun özel güç kullanmamalarına rağmen tehdit olarak görülmesinin yegane sebebi de buydu.

Ancak Ian’ın ceplerini arayan Vorden’ın şansı yaver gitmedi ve kristalleri bulamadı.

"Gerçekten o şeyi takip etmenin iyi bir fikir olduğunu mu düşünüyorsun?" dedi Raten.

"Onun gerçekten Quinn olup olmadığını görmem gerekiyor, bunu yapmazsam ufaklık bizi cezalandıracaktır, bunu biliyorsun."

Diyen Vorden, etrafına bakınıp elini uzattı ve tribünlerdeki sandalyelerden birini çekerek eline aldı. Kendisine siper ettikten sonraysa ilerlemeye devam etti.

"Şu yaptığın bir işe yarayacak mı sanki, benimle aynı canavarı gördüğüne emin misin sen?" diye sızlandı Raten. "Neden sorumluluğu böyle bir aptala verdi ki?"

****

Kan Emici, Ian’ın bedenini yerde sürükleyerek afiyetle yiyeceği güvenli bir yere götürüyordu. Döne döne birkaç koridoru geride bıraktıktan sonraysa nihayet dinlenme alanı gibi görünen bir noktaya ulaştı.      

Oradaki odalardan birine ulaştığında da metal bir kapıyla kapalı olduğunu ve hemen yanında bir erişim kodu makinesi olduğunu gördü. Ve canavar, kapıya bakıp tüm gücüyle tekmeleyerek içeriye uçurdu.

Yalnızca geçici konaklama için tasarlanmış olan oda büyük oranda boştu. Mobilyalar tek kişilik bir yatak haricinde köşeye yerleştirilmiş bir lavabo ve masadan ibaretti.

Canavar, duvara doğru ilerleyerek çömeldi. Ian’ın bedenini bez bebek gibi evirip çevirdikten sonraysa iki koca sivri dişini sergileyecek şekilde ağzını açarak Ian’ı boynundan dişledi.

[35/100]

[42/100]

…….

Ian’ın kanını emmeyi sürdürürken bir bildirim ekranı açıldı ve görünen sayı en nihayetinde 100’e ulaştı.

[100/100]

[Yeterli kan tüketildi]

[Dönüşüm sonlanıyor]

[Aklınız başınıza geliyor]

Derken Quinn’in bedenine yeni bir acı saplandı ancak bu sefer normale dönmeye başladı. Pençeyi andıran elleri ufaldı ve eski haline geri döndü.

Yüzünü ve bedenini çevreleyen inanılmaz sertleşmiş teni yumuşadı. Kulaklarının sivriliği geçti, dişleri normale döndü ve nihayet gözlerinin akı tekrar görünür hale geldi.

Bedeni normale döndükçe ağır ağır nefesler alıp vermeye başladı. Tüm bedeni ağrıyor ve kafası deli gibi çınlıyordu. Derken zihnine görüntüler dolmaya, Kan Emiciyken yaptığı her şeyi anımsamaya başladı. Kontrol kendisinde olmasa da her adımda orada olduğunu hissetmişti.

"Vorden, onun burada ne işi var?" dedikten sonra zihnine yeni görüntüler doldu ve en sonunda da bir adamı parçalayıp ikiye ayırdığını hatırladı.

Gözlerini açtığı saniyede kafasındaki acı sonlandı ve kafasını çevirdiğinde parçalanmış ve kanı emilmiş bir adamın boynunda iki iri yarayla önünde uzandığını gördü.

"Bunu ben yaptım!"

[Öldürülen ilk İnsan]

[Yüksek seviyeli oyuncu tespit edildi]

[Ödül: Ani seviye atlama]

Quinn ilk defa insan öldürmenin şokundan sıyrılamamış olsa da sistemi ona bunu düşünme fırsatı tanımadan ardı ardına mesajlar gönderiyor ve devamı da geliyordu.

[Tebrikler, artık 10. seviyesiniz]

[Evrim süreci başladı!]

"Evrim süreci mi?"

Diyen Quinn’in kalbi hiç atmadığı kadar kuvvetle atmaya, bedenindeki tüm damarlar içlerinde akan kanı sergilemeye başladı. Vücudunun her zerresini hissedebiliyordu fakat bu, hoş bir his değildi. Kanı dikenlerden oluşuyormuş da bedeninde dolaştıkça her şeyi paramparça ediyormuş gibi geliyordu.

İşte tam da o saniyede odaya giren birinin adım sesleri yükseldi, Vorden gelmişti.

"Quinn?"

#Vorden, çok kötü zamanlama be oğlum. Böyle incelikli bir karakteri çat diye öldüreceğimizi sanmıyorum ama yine de bu yaşananları gördükten sonra olabileceklerden korkuyorum. Bu arada yine ne evrimi ya?

Bir de şeyi merak ediyorum. Bu HP 0’a indikten sonra Kan Emiciye dönüşme olayı tek seferlik bir şey miydi yoksa bundan böyle her 0’a düştüğünde aynı şey mi yaşanacak? Peki gerçekten ölmesi için bu delirmiş halinin de mi canının 0’a düşmesi gerekecek? Yine soruları biriktirdiğime göre okumaya devam!