Çevirmen : Clumsy

Peter’ın gidişiyle Quinn ve Vorden yalnız kalmıştı. An itibarıyla giyim dükkanları ve restoranlarla dolu ana caddede yürüyorlardı.

Öğrencilere harçlık olarak yalnızca günlük 10 kredi verilse de bu, ebeveynlerini okulda oldukları süreçte onlara ekstra para yollamaktan alıkoymuyordu. Zengin öğrenciler gönüllerince harcama yapmak ve her istediğini satın almakta özgürken maalesef en zengin öğrenciler, en güçlüler oluyordu.

Şehir sıradan sivillere açık olmasa da tüm emekçilere açıktı.

Evet, askeri personelle dolup taşan bir şehirdi ama tüm vatandaşlar asker değildi. Hala ihtiyaç duyulan aşçılar, yönetim personelleri, mühendisler, inşaat işçileri ve dükkan işletenler bile bulunuyordu.

Hepsine askeriyeden özel erişim izni ve güzel binalarda yaşama imkanı sağlanıyor, bu sayede dış dünyadaki hayat hakkında endişelenmeleri gerekmiyordu.

Dolayısıyla askeriye için çalışsalar da kesinlikle gerekli olmadıkça savaşmaları konusunda onlara ihtiyaç duyulmuyordu.

Bu sırada Vorden’la birlikte yürüyen Quinn, o ve Momo arasındaki mücadeleyi düşünmeden edemiyordu.

"Hey Vorden, özel gücünün her gün sıfırlandığını söylediğini biliyorum ama aynı anda iki gücü birden kullanabileceğinden hiç bahsetmemiştin?" dedi Quinn.

"Hadi ya?" dedi Vorden tuhaf bir gülümsemeyle. "Ehh, ailemde üç güç kullanabilenler bile var."

"Cidden mi? Peki tam olarak nasıl işliyor?"

"Ee sana aile sırlarımızı anlatırsam ailemizin bir parçası olmak zorunda kalırsın Quinn. Yani ya öyle olman ya da seni öldürmem gerekir."

İkili arasında anlık, tuhaf bir sessizlik oluştu. Çünkü Quinn, Vorden’ın şaka yapıp yapmadığından emin değildi.

"Rahatlasana ya." dedi Vorden. "Ama evet, gerçekten sana hiçbir şey söyleyemem, Orijinallerin kurallarını falan biliyorsun sonuçta."

Vorden, özel güçlerini aile sınırlarında tutmaya karar veren Orijinal ailelerden birinin ferdiydi. Yani diğer özel güçleri kopyalamayı bilenler, yalnızca Blade’lerden ibaretti. Elbette ki Vorden’ın özel gücünü birilerine anlatma izni yoktu.

"Doğru, bu konuda üzgünüm ama sakıncası yoksa bir şey soracağım. Daha önce sahip olmadığın bir özel gücü kopyalamana rağmen onlarla nasıl bu kadar iyi savaşabiliyorsun?"

"Sana bir şey göstereyim." dedi Vorden.

Böylece ikisi dükkanlarla dolu ana cadde boyunca yürümeye devam ederken Vorden en sonunda bir oyun dükkanının hemen dışında durdu. İçeri girdiklerinde gördükleri üzere raflar her türden oyunla doluydu.

Dükkanın en gerisindeyse insanların bir şeyleri satın almadan önce test etmeleri için tasarlanmış bir sanal gerçeklik kapsülü vardı. Tıpkı geri kalan her şey gibi oyun teknolojisi bile savaş sonrasında hatırı sayılır bir gelişme göstermişti.

Vorden, kapsülü işaret etti.

"Şu şeyi görüyorsun ya, işte ben onunla oynayarak büyüdüm."

Quinn’in aklından ilk geçen şey, "Ne?" oldu ama sonrasında Leo’nun öğrenciler arasında popüler olan bir sanal gerçeklik oyunundan bahsettiğini anımsadı. Dövüş tecrübesi edinmek istiyorsa belirli bir oyunu oynamasının faydalı olabileceğini söylerken bahsettiği şey bu muydu?

"Dış dünyada popüler bir oyun var ve askeri okullarda buna Güç Savaşçıları deniyor. Basit bir oyun, sana boş bir oda sağlıyor ve iki kişi, içlerinden biri kaybedene dek savaşıyor. Kulağa basit gelse de insanların idman yapmasına yardımcı oluyor. Kapsül bedenindeki tüm nitelikleri kaydedebiliyor. Ve gerçek dünyada yapabildiğin ne varsa oyunda da yapabiliyorsun. Yapamadığı tek şey, özel gücünü kaydetmek."

Diyen Vorden, kapsüle doğru yürüdü ve yuvarlak bir halkanın olduğu ön kısma dokundu. Oyunun ayarlarının üstte olduğu holografik bir ekran belirdikten sonraysa elini o ekranın üzerine koydu ve bir bildirim sesi işitildi.

"Hoş geldiniz, kullanıcı kimliği: VBKopya." dedi makine.

Vorden’ın oyuna giriş yapışıyla kendisine hiç benzemeyen taklit modeli, kullanıcı bilgileriyle birlikte belirdi. Vorden’ın toplam mücadele sayısı, galibiyet ve kayıplarının oranı görünüyordu. Ancak Vorden, Quinn’e hiçbir şey görme imkanı tanımadan başka bir sayfaya geçti.

Ve ansızın özel güçler sekmesine ulaştı. Listenin ucu bucağı yokmuş gibi duruyordu.

"Bir saniye, oyun özel güçleri kaydedemiyor dememiş miydin?" dedi Quinn.

"Edemiyor ama daha da gerçekçi bir şekilde eğitim aracı olarak kullanılabiliyor, bugün bildiğimiz kadarıyla dünyayla paylaşılan tüm özel güçleri veri tabanına yüklüyor. Tabii ki sadece halka açılanları barındırıyor. Yani benimki de dahil olmak üzere Orijinal güçleri ve henüz keşfedilmemiş olanlar listede yer almıyor. Yine de istediğim tüm özel güçleri seçebiliyorum ve gerçek dünyada kullanamasam da oyunda pratiğini yapabiliyorum."

Quinn nihayet Vorden’ın çeşitli özel güçlere uyum sağlayabilmesini neye borçlu olduğunu anlıyordu. Bu, istediği gücü kullanabilen biri için son derece faydalı bir şeydi.

Oyunu oynayan çoğu kişi genel olarak daha güçlü ve özel gücünü kullanmakta daha iyi olmak isterdi. Yani çoğunlukla kendi güçlerini seçerlerdi, yalnızca deneyimlemek istemediğiniz sürece gerçek hayatta asla kullanamayacağınız bir şeyi seçmenin ne anlamı olurdu ki?

"Bu oyun diğer askeri okullarda epey popüler aslında." diyen Vorden açıklamaya devam etti. "Hatta o kadar popüler ki askeriye kendi sunucularını yalnızca diğer okullarla bağlanacak şekilde tasarladı ama sadece dış dünyayla oynamak da mümkün. Oyuna başlamadan önce güç seviyeni bile girebiliyorsun. Bu sayede seni seninle aynı seviyedeki insanlarla eşleştiriyor. İnsanlar seviyeleri hakkında yalan söyleyebiliyor ama böyleleri dövüşmekte asla iyi olmaz zaten, onlar ancak kendilerinden güçsüzlere zorbalık etmeyi bilirler."

Vorden’ı dinleyen Quinn, kapsüle doğru yürüyerek incelemeye başladı. Kulağa harika geliyordu ve tam da Quinn’in ihtiyaç duyduğu şeydi. Bu sayede diğerleri kimliğinin farkına varmadan diğer öğrencilerle pratik yapabilecekti.

Derken etiketi kaldırdı ve üzerinde daha önce hiç görmediği kadar sıfır olduğunu gördü. Böyle bir şeyi karşılayabilmesine imkan yoktu. Belki ailelerinin kredi yolladığı bazı öğrenciler alabilirdi ama Quinn onlardan biri değildi.

Vorden bir anda gülmeye başladı.

"Endişe etme, kendine bir kapsül almana gerek yok, akademide kapsüllerle dolu bir oda var zaten."

"Cidden mi?"

"Hadi, geri dönelim de bir dene."

#Oyun olayı bayağı iyiymiş. Bizimki insanlara bulaşmadan girer, efendi efendi kendisini geliştirmeye çalışır. Ama herkes kendi gücünü deneyebilirken bizimkinin ona benzer bir şey bulabileceğini sanmıyorum. Bakalım ilk oyun macerası nasıl olacak, sıradaki bölümde görüşmek üzere!