Bölüm 380: Üçüncü Şahıs

Çeviri: RassNt  

"Ressam oldukça yaratıcı, resmi kadavranın bakış açısından yapmış." Ya Min ellerindeki resme baktı. Remin sağladığı duygulardan etkilenmişti ve iyi hissetmiyordu.

"Oldukça tuhaf, sence de öyle değil mi? Kadavranın bakış açısından çizmek, sanki hayattaymış gibi... bakıyor." Liu Xianxian resme bir kez daha baktıktan sonra ilgisini kaybetti. "Bu resmin ölüler için olduğunu hissediyorum. Belki de ressam kadavradır."

"Şakayı bırak." Ma Yin resmi kenara koydu. İkinci resmi aldığında parmağı kazara tuvale dokundu ve ıslaklık hissetti, "Hala kurumamış mı?"

Olduğu yerde kalakaldı. "Resim sanki yeni yapılmış gibi. Depoya yakın bir zaman önce birisi girmiş ama neden burada resim yapsın ki? Ve neden böyle garip bir konuyu ele alsın?"

Ma Yin binaya girerken Liu Xianxian'ın dediklerini düşündü. Bir öğrenci kampüsün batı tarafından geçerken birisinin kendisine el salladığını görmüştü ve gölgeyi takip ettiğinde ciddi biçimde harap olmuş bir kadavra bulmuştu.

Ressam gerçekten de kadavra olabilir mi? Zihninde korkutucu bir düşünce belirdi. Ma Yin istemsizce geriye doğru sendeledi. Dolaptan uzak durmak istedi ama diğer resimleri de merak ediyordu. En sonunda merakı korkusunu yendi. Dolaba doğru yürüdü ve ikinci resmi aldı.

Bu bir yağlı boya tablosuydu ve resimde kullanılan renkler oldukça iç karatıcıydı. Gri bir gökyüzü vardı, siyah bir karga ürkütücü bir beyaz cesedi yiyordu ve çürümüş bir kol yerden dışarı çıkmıştı.

Ne depresif bir bakış açısı, hiç renk yok.

Ma Yin üçüncü resme döndü. Bir elma tutan genç bir kızın resmiydi bu. Bu resim diğer ikisinden tamamen farklıydı. Kız tatlı ve canlı bir kıyafet giymiş neon ışıklarının altında duruyordu. Elindeki elma kırmızıyla parlıyordu. Karakterin arka planı aydınlık ve renkle doluydu ama resim yine de huzursuz bir hissiyat veriyordu.

Bunun sebebi ana karakterdi. Küçük kız diğer resimlerden tamamen farklıydı. Derisi doğal olmayan kül gibi bir gri renkteydi. Elinde elma vardı ve onu ısırmak istiyordu ama biliyordu ki onu ısırsa bile tadını alamayacaktı. Kızın yüzünde basit bir arzu vardı; elmanın tadını bilmek istiyordu.

Üçüncü resmi koyan Ma Yin son resme baktı. Bu gerçekçi çizilmişti ve öznesi ölü biriydi. Normal bir insan rahatsız olabilirdi ama Ma Yin etkilenmemişti. İlk otopsi dersinden sonra bir şeyi kavramıştı. Ölü bir insan kategorik olarak canlı birinden farklıydı. Ölü birisi farklı farklı parçalardan oluşan ama bir daha asla çalışmayacak olan bir makineden farksızdı.

Resimdeki adam muhtemelen hala insan olup olmadığını düşünerek cesedine bakıyordu. Bu insan portresine uzun bir süre baktıktan sonra Ma Yin aniden bir şey hatırladı. Telefonunu çıkardı ve ablasının kaybolmadan önce gönderdiği videoyu açtı. Video 11-12. saniyeler arasına geldiğinde videoyu durdurdu.

Kamera pencereye bakıyordu. Pencere kenarında yüzünün yarısı görünen bir kadın duruyordu. Bunun üzerine Ma Yin aniden kadının derisinin renginin resimlerdeki bütün insan karakterlere benzediğini fark etti!

Neler oluyor? Birisi gerçek bir video, diğeri ise sahte.

Kolu istemsizce titredi. Videodaki kadının ve resimlerdeki insanların hepsinin kendisine baktığını hissetti. Resimleri tekrar dolaba koydu ve onu kapattı, bununla birlikte hissiyat kayboldu.

Resimlerdeki karakterlerin hepsi kadavra, o zaman pencereye tırmanan kadın da bir kadavra olabilir mi? Ama bir kadavra nasıl pencere eşiğine tırmanabilir?

Video durduğunda penceredeki kadın kameranın arkasındaki kişiye bakıyordu. Ma Yin ekrandan kadının sanki kendisine baktığını hissetti.

Gözlerinde karmaşık bir duygu var, bu bir kadavrada olamayacak bir şey.

Ma Yin videoyu kapattı. Kadından fazlasıyla korkmuştu.

Ablamın ortadan kaybolması bu kadınla alakalı olmalı ve bu birkaç resim benim için ipucu.

Eli dolabın kapısına gittiğinde Ma Yin yapışkan maddeye dokundu ve kafası karıştı. Kapıda formalin artıkları var ve resimler kadavra bakış açısıyla çizilmiş. Ablam ise ölü bir bedene benzeyen şeyi gördükten sonra ortadan kayboldu, kadavralar gerçekten hayata geri dönebilir mi?

"Xiao Yin!" Arkadan Liu Xianxian'ın sesi geldi. Bu korkak kız deponun içinde tek başına ilerlemiş gibiydi.

"Neredesin?" Ma Yin onun sadece sesini duyuyor kendisini göremiyordu. Depoda görüş açısını kapatan çok fazla hurda vardı.

"Xiao Yin!" Liu Xianxian tekrar bağırdı. Resimlerden ürkmüş olan Ma Yin temkinliydi. Yanda duran kırık bir sandalyeyi aldı ve sesin geldiği yöne doğru yürüdü. Rafların arasında yürürken odanın göze çarpmayan bir köşesinde düz bir gölgenin durduğunu gördü.

"Liu Xian?" Ma Yin bir eliyle sandalyeyi tutarken diğer eliyle telefonu kaldırdı. Daha ışık gölgeye ulaşmadan önce birisinin omzuna dokunduğunu hissetti. "Kimsin!?"

Kolu harekete geçti ve sandalyeyi arkasına doğru savurdu. Tam sandalyeyi vuracakken arkasındaki kişiyi gördü ve kendini durmaya zorladı. Sandalye o kişinin yanında sıyırdı ve raflara çarparak büyük bir gürültü çıkardı.

Kolunu geri çekti. Liu Xianxian da korkmuştu çünkü Ma Yin'in böyle sert bir tepki vereceğini düşünmemişti. "Xiao Yin bugün senin neyin var?"

Sandalyeyi indiren Ma Yin derin bir nefes aldı. "Benim neyim mi var? Bir anda omuzuma dokunarak beni korkudan öldürmek mi istiyorsun?"

"Ama buraya birçok kez geldik. Korkacak bir şey yok." Liu Xianxian bir an Ma Yin'in yüzünde çarpık bir ifade gördüğünü düşündü.

"Bu sefer farklı. Şu an bizden önce birisinin buraya girdiğinden eminim!" Ma Yin aniden bir şey anımsadı. Telefonu biraz önceki köşeye doğru kaldırdı!

"Nerede o?" Köşe tamamen boştu.

"Xiao Yin, beni korkutma. Bizden başka kim var?" Liu Xianxian onun arkasına geçti. "Birisi varsa bile çoktan gitmiş olmalı."

"Hayır, hala burada. Biraz önce onu gördüm!" Ma Yin onlar depoyu ararken birisinin daha orada olacağını hiç hayal etmemişti. "Hemen buradan gitmeliyiz. İçimde çok kötü bir his var."

Ma Yin yerden sandalyeyi aldı ve Liu Xianxian'ı gitmek için ikna etmeye uğraştı.

"Hayır şimdi gidemeyiz." Liu Xianxian onun kolunu tutarak olduğu yerde kaldı. "Deponun diğer tarafından geldim. Heykeli buldum."