Bölüm 379: Kıskançlık

Çeviri: RassNt  

Koridor uzundu ve iki taraftaki duvarlar beyaza boyanmıştı. Her bir kaç metrede bir paslı çelik kapılar vardı ve eskimiş polis şeridi her kapıyı mühürlemişti. "Buraya birçok kez geldik ama bu koridordan kadavra taşındığını hiç fark etmedik."

Bazı tıp öğrencileri kadavra taşımak için belli yollara sahipti. Bu yollar genelde yeraltındaydı ve taşımayı kolaylaştırmak için zeminin düz olması gerekiyordu. Diğer belirgin özellik duvarların beyaz olmasıydı. Bunun dışında özel bir şey yoktu.

"Burada zaman kaybetmeyelim. Depoya gidelim." Liu Xianxian Ma Yin'i kolundan tuttu ve onu sağ koridora götürdü. Sol taraf yeraltı morguna gidiyordu ve sağ tarafta belli başı eşyaların depolandığı depo vardı. İkili koridorda bir süre yürüdükten sonra Ma Yin arkalarından ayak seslerinin geldiğini duydu. Durdu ve feneri kullanarak arkaya ışık tuttu.

"Xiao Yin, sorun ne?"

"Sanki birisi bizi takip ediyor." Ma Yin emin olamadığı çünkü sese odaklanmaya çalıştığında ayak sesleri tekrar kaybolmuştu.

"Yanılıyor olmalısın." Liu Xianxian yüzüne doğal olmayan gülümsemesini yerleştirdi. Korkuya karşı gülümsemek onda bir alışkanlık halini almıştı.

"İlk önce depoya gidelim. Bu koridorda saklanacak bir yer yok." Ma Yin ve Liu Xianxian hızlarını artırarak koridorun ilk dönemecine vardılar. Çizilmiş ahşap bir kapı vardı. Kilit ciddi biçimde kırıktı ve kapıda çeşitli siyah çizikler mevcuttu. En garip tarafı ise birisinin kapıya ‘Cennet’ kelimesini kazımış olmasıydı.

"Bu tuhaf. Ayrılmadan önce kapıyı kapattığımızı hatırlıyorum." Kapı yarı açıktı.

"Dikkatli ol." Ma Yin ellerini ahşap kapıya yerleştirerek onu itti. Kapıda durarak içeri girmedi. Kız öyle görünmese de olduğundan daha dikkatli biriydi. Telefonun ışığıyla odanın her bir köşesini tarafı ama sıra dışı bir şey göremedi.

"Bu sefer ayrılmak yerine birlikte kalalım." Ma Yin yine önden yürüdü. Bina uzun zaman önce kapatılmıştı, o yüzden mantıklı düşününce buranın terk edilmiş olması gerekiyordu. Fakat garip şekilde çok az toz vardı. Sanki birisi hala burayı sık sık temizliyor gibiydi.

Jiujiang Tıp Üniversitesinin kullanılmayan çoğu eşyası buradaydı, buna akla gelebilecek her tür malzeme dahildi. Raflarda birçok şişe vardı ve bazılarının içinde sanki insan organı muhafaza ediyormuş gibi akışkan kırmızı sıvılar vardı.

Buna benzer birçok şey mevcuttu. Eğer normal bir insan olsa hemen arkasını dönüp giderdi ama tıp öğrencisi olan bu iki kız bunlardan korkacak tipler değildi.

Rafların yanı sıra eşyalar darmadağın haldeydi. Kullanılmayan yangın söndürme tüpleri, kırık fotokopi makineleri ve bilgisayarlar ve masa sandalyeler köşeye yığılmıştı. Çekmecelerde raporlar vardı ve kırık spor aletleri sandalyelerin üstünde duruyordu. Deponun daha iç kısımlarında tiyatro bölümünden kalma kostümler, sanat bölümünden kalma tuvaller ve diğer birçok şey vardı. Üniversitenin kampüsü taşındığında çoğu kullanılmayan eşya buraya atılmıştı.

"Yeni kampüstekilere sordum. Taşınmadan önce bazı bölümler taşınmak konusunda zorluk yaşamış. Para tasarrufu yapmak için okul bazı eşyaları yeraltı deposunda bırakmış." Ma Yin önden yürüdü ve telefonunu kullanarak eşya yığınlarını aradı. "Heykellerle alakası olabilecek tek bölüm sanat bölümü, o yüzden bu gece bu kısma odaklanmamız lazım."

Ma Yin birkaç adım daha attıktan sonra Liu Xianxian'ın hala olduğu yerde durduğunu fark etti. "Sorun ne?"

"Şuna bak." Liu Xianxian köşede duran bilgisayarı işaret etti. Monitörün fişi soketine takılmıştı. "Geçen sefer buradayken fişin kısa devre yapabileceğinden korktuğum için fişi çıkarmıştım ama şimdi fiş takılı durumda."

"Görünüşe göre birisi buraya gelmiş. Hırsız olabilir mi?"

"Bir hırsız neden buraya gelip bilgisayar kullansın? Dahası, bu model çok eski. Hala çalıştığından emin değilim." Liu Xianxian güç düğmesine bastı ve şaşırtıcı şekilde bilgisayar çalıştı. Ekrandan soğuk bir ışık parladı ama ekran dondu.

"Aldırma, aramaya odaklanalım. Eğer birisi gizlice girmiş olsa bile bizim ilerleyişimizi etkilemez." Ma Yin odağını çoğunlukla sanat bölümünden kalan şeylere yöneltti. Heykeli aramak için bazı amatör resimleri kenara itti. Liu Xianxian hala durduğu yerde monitöre bakıyordu. Bir titreşme sonucu mu yoksa gölge mi emin değildi ama ekranda bir insan şekli gördüğüne yemin edebilirdi. Daha dikkatli bakmak için eğildi ve insanın yüzü giderek netleşti. Kel birine benziyordu ve yüzü normal bir insanın iki katı büyüklükteydi.

"Liu Xianxian, yardıma gel!" Ma Yin elinde büyük bir tuvalle bağırdı.

"Tamam." Liu Xianxian fişi çıkardı ve Ma Yin'e yardım etmek için gitti. İkisi birlikte tuvali kenara çektiler ve onun arkasında bir ahşap dolap buldular.

"Bu dolabın içinde bir şey olmalı," Ma Yin dolabı açmak için uzandı. Fakat eli kapıya dokunduğunda hemen geri çekti.

"Ne oldu?"

"Yüzeyinde bir şey var." Ma Yin parmaklarını ovaladı ve kokladı. "Neden kapının kolunda formalin var?"

Merdivenlerdeki formalin kazara dökülmüş olarak açıklanabilirdi ama tuvalin arkasındaki dolapta ne işi vardı? Bu çok garipti.

"Bu dolapta bir kadavra gizli olabilir mi?" Ma Yin'in kalbi hızlandı ve nefesi yükseldi. Derin bir nefes alarak kapıyı hafifçe açtı. İçeriye göz attı ve dolabın içinde birkaç resimden başka bir şey olmadığını gördü.

Ma Yin rahatlamış bir şekilde resimleri çıkardı. Fakat resimlerden birinin içeriğini görünce kalbi tekrar sıkıştı.

Resmin stili oldukça türevseldi. Resimde tıp öğrencileri kadavra üzerinde çalışıyordu ama en garip tarafı resim kadavranın bakış açısıyla çizilmişti.

Soğuk deponun içinde uzanmış sıkıca giyinmiş tıp öğrencilerine bakıyordu. Öğrencilerin ellerinde neşter vardı.

Resimden akan bir duygu vardı. Hayata dair kıskançlık, yumuşak deriye karşı kıskançlık, hareket eden eklemlere, kaybettiği her şeye dair kıskançlık. Öğrencilerin vücudunu neşterle yarıp açması karşısında bir şey yapamayan, masada yatmaktan başka elinden bir şey gelmeyen taraf olmak istemiyor gibiydi.