Bölüm 375: Kayıp Eş

Çeviri: RassNt  

Dersliğin kamerasında Chen Ge bir şey keşfetti. Liu Xianxian korkusuz değildi, sadece bunu gösteriş şekli normalden farklıydı. İki mankenin yanından geçerken birinin kafası düştü. Diğer dördü korktu ama kafaya en yakın olan Liu Xianxian sakinliğini korudu. Yüzünde gülümsemeyle eğilip mankenin kafasını aldı ve yerine koydu. Chen Ge videoyu durdurdu ve mankenin kafasını alırken Liu Xianxian'ın yüzündeki gülümsemeyi inceledi.

Gülümsemesi zorlama görünüyor. Her gülümsediğinde gülümseme açısı sanki daha önce çalışılmış gibi. Bir insan korktuğunda korku ifadesi göstermesi normal olan değil mi? Neden kendini gülümsemek için eğitmiş?

Korkuyu aşmak ve korkuyu gülümseyerek karşılamak birbirinden farklı konseptlerdi. Liu Xianxian'In yaptığı şey Chen Ge'nin de kafasını karıştırdı.

Vücudu titriyor ama gülümsüyor. Kızın bir çeşit psikolojik sorunu mu var?

Chen Ge korku evine gelen ilk iki özel ziyaretçiyi düşündü, Fan Yu ve Men Nan. İlk geldiklerinde onlar da garip tepkiler göstermişlerdi.

Video oynamaya devam etti. Beşli grup çoktan mühürlü derslikten çıkmıştı. Bir süre yürüdükten sonra pencereden fırlamış gibi birkaç manken derslikten dışarı çıktı. Bunun ardından ilgi çekici bir şey olmadı. Chen Ge'nin dikkati özellikle Liu Xianxian'ın üzerindeydi ve onu inceledikçe anormal davrandığını daha iyi kavramaya başladı.

Örneğin, Batı Jiujiang Özel Akademisi'nin erkekler yatakhanesinde asılı manken aniden yatak odasından fırladı ve grubun peşine düştü. Diğer dördü yardım çığlıkları atıp hızla kaçarken Liu Xianxian olduğu yerde titreyerek durdu. Yüzündeki gülümseme durdu ama gözyaşları akıyordu. Korktuğu çok açıktı. Göğsü hızla inip kalkıyordu ve her an bayılabilirdi.

Tabii ki asılı adam ona zarar vermeyecekti. Onun önünde sıçrayarak durdu ve göğsüne doğru düştü. Ölü adamın yüzü ona bakıyordu. En sonunda Liu Xianxian sakinliğini kaybetti ve özürler dileyerek bağırdı. Fakat Chen Ge onun neden özür dilediğini anlamadı.

Chen Ge artık daha fazla güvenlik odasında kalamazdı. Daha dün korku evinden hastaneye beş kişiyi göndermişti. Eğer onun gözü önünde birisi daha bayılırsa açıklama yapması zor olacaktı. Ahşap kalasları çekti ve senaryoya girdi. Oraya vardığında dört öğrenci çoktan Liu Xianxian'ı dışarı çekmişti. Kameraya doğru yardım için bağırıyor ve pes ettiklerini söylüyorlardı.

"Korkmayın. Sizi kameradan takip ediyordum. Eğer bir kaza olursa sizi kurtarmaya gelecektim." Chen Ge sıcakkanlıydı. Olaydan bir dakika sonra oraya vardı.

"Patron, Liu Xianxian'a bir şey olacak mı?" Ma Yin endişeliydi.

"Şimdilik bir şey söylemek güç." Chen Ge sakinleşmekte olan Liu Xianxian'a baktı. Yüz kasları seğirdi. Böyle bir anda bile gülümsemeyi unutmadı. "Aslında merak ediyorum da korkutucu bir şey gördüğünde neden kaçmak yerine olduğu yerde durdu?"

"Gerçekten bilmiyorum. Yatakhanede de aynı şekilde davranıyor ama bu kadar ciddi değildi." Ma Yin Liu Xianxian'ı tutarak çıkışa götürdü.

"Benzer bir şey daha önce hiç oldu mu?"

"Evet, Liu Xian böceklerden çok korkuyordu ama bir gün korkusu ortadan kayboldu. Hatta çıplak elle böcekleri yakaladığını bile gördüm."

"Mucizevi bir şekilde aniden korkusu gitti mi?" Chen Ge o anda Liu Xianxian'ın okulda başına bir şey geldiği konusunda emin oldu. Fakat bunu fazla deşmemesi gerektiğini biliyordu. "Parkta profesyonel doktorlarımız var. Onu götürelim."

Chen Ge Liu Xianxian'ı bizzat revire götürdü. Bu fırsattan istifade onunla iletişim kurmak istedi, böylece bazı bilgiler edinecekti ama korku evinde ona ihtiyaç vardı, o yüzden ayrılamazdı. Saat altıya kadar bekledi ama siyah telefona herhangi bir mesaj gelmedi ve Chen Ge yanlış kişiye odaklanmış olabileceğinden şüphelenmeye başladı. İkisi de özel ziyaretçi değil miydi?

Saat altı buçuğa kadar oyalandı. Kapıyı kapattı ve tuvaleti temizledikten sonra parktan çıktı. Taksiye bindi ve Müfettiş Lee'ye bir mesaj göndererek ona önemli bir şey söylemesi gerektiğini ve bunun bir sır olarak kalması gerektiğini söyledi.

Müfettiş Lee'nin cevabı hızlı oldu ve onunla Batı Jiujiang polis karakolunun yanındaki Mor Funda Parkı'nda buluşmayı teklif etti. Saat 7:10'da Chen Ge müfettişi çardaklardan birinde buldu.

"Chen Ge, niye bu kadar gizemli davranıyorsun? Neden beni aradın?" Müfettiş Lee bir sigara yaktı ve sütuna doğru yaslandı.

"Benim için bir şeyi analiz etmeni istiyorum." Chen Ge sırt çantasından mühürlü çantayı çıkardı. "Bunun içinde demir bir çivi var. Çivinin ucunda kan lekesi var. Polisin DNA veri bankası yok mu? Kan lekesiyle eşleşen birinin olup olmadığını kontrol edebilir misin?"

Müfettiş Lee çantayı aldı ama söz vermedi. "Bu katilden mi kaldı?"

Chen Ge başıyla onayladı.

"O zaman neden bunu polis karakoluna göndermedin? Neden benimle gizlice buluşmayı seçtin?" Müfettiş Lee sigarasını söndürdü ve dumanı üfledi. Chen Ge'ye ilgiyle baktı. "Katilin polislerden biri olabileceğinden mi şüpheleniyorsun?"

Chen Ge bunu inkar etmedi. "San Bao Amca, durum çok karmaşık. Buna bir cevabım yok."

"Ban sadece problem yaratıyorsun." Müfettiş Lee çantayı cebine attı. "Sonuçlar yarın gece hazır olur."

"Teşekkür ederim."

"Gerek yok. Polisin işi bu."

Müfettiş Lee oradan ayrıldı. Chen Ge Yeni Yüzyıl Parkı'na geri dönmek için bir taksi çağırdı. Arabanın içindeyken telefonu çaldı.

Liu Xianxian? Chen Ge telefonu açtı. "Alo? Daha iyi misin?"

"Evet."

"Neden aradın?"

"Öylesine." Liu Xianxian oldukça utanmış gibiydi. "Bu gece Jiujiang Tıp Üniversitesine gelebilir misin? Adama sordum. Beni sevip sevmediğinden emin değilim, o yüzden senin fikrine ihtiyacım var."

Chen Ge kızın kendisini bu konu için arayacağını gerçekten düşünmemişti. Biraz düşündükten sonra cevap verdi, "Tamam, birazdan orada olurum."

Liu Xiaxian'ın isteğini kabul ettikten sonra diğer cebindeki siyah telefon titredi. Telefonu çıkardı ve yeni bir mesaj gördü.

"Üçüncü özel ziyaretçi ayrıldı. Görev bilgilerini başarıyla açtın! Açılan Gizli Test Görevi—Kayıp Eş!"