Bölüm 358: Gerçek Amaçları

Çeviri: RassNt  

Chen Ge bu kadın sesini ilk defa duymuştu, yaşı aşağı yukarı Gao Ru Xue'nin yaşında olan birine aitti. Ses tonunda sabırsızlık ve iyi gizlenmiş bir kızgınlık vardı.

"Ben Gao Ru Xue'nin arkadaşıyım. Ona bu akşamki yemek hakkında bir şey soracaktım," Chen Ge rastgele bir şeyler söyledi. "O nerede?"

"Saçlarını yıkıyor. Seni daha sonra aramasını söylerim."

"Teşekkür ederim." Chen Ge telefonu kapattıktan sonra yatağa uzandı.

Eğer bu normal bir randevu olsa Gao Ru Xue'nin hazırlık yapması anlaşılabilir bir durum olurdu ama o bariz bir şekilde panik içindeydi ve benden oda arkadaşlarıyla ilgili sorunu çözmemi istedi. Bu şartlar altında ve karakteri itibariyle zamanını görünüşünü düzeltmeye harcaması makul gelmedi. Chen Ge'nin içinde kıza kötü bir şey olduğuna dair kötü bir his belirdi.

Beş dakika sonra Gao Ru Xue'den telefon geldi. Bu sefer karşı tarafta tanıdık bir ses vardı, "Şimdi ayrılmaya hazırlanıyorum."

Kapı kapandı ve koridorda olduğu belliydi. Arkadan gelen sesler azalmıştı. "Bu gece nerede buluşacağız?"

"Bir yer söyle oraya geleyim." Chen Ge Gao Ru Xue'nin sesini duyunca biraz rahatladı. Sesi iyi geliyordu.

"Neden bizim okula gelmiyorsun? Batı kapısına gel. Orası normalde korunmaz. Eski eğitim binasının arkasında buluşalım." Gao Ru Xue banyoya girmiş gibiydi. "Çabuk gel, oda arkadaşlarımla ilgili garip şeyler fark edip duruyorum."

"Ne oldu?"

"Okulda Liu Xianxian masaya yığıldı ve tüm öğlenden sonra uyudu."

"O gece yeraltında oldukları için gün boyunca uyuması normal." Chen Ge bunda bir gariplik göremedi.

"Eğer sadece uyusa bu kadar endişelenmezdim." Gao Ru Xue güvensiz hissederek sesini alçalttı. "İkinci derste kalemim yere düştü. Onu almak için eğildiğimde kazara Liu Xianxian'ın aslında uyumadığını gördüm, gözleri sonuna kadar açıktı ve çekmecesindeki aynaya bakıyordu."

"Ayna mı?"

"Evet daha net konuşmam gerekirse aynada kendisine bakıyordu." Gao Ru Xue durumu Chen Ge'ye açıkladı. "Sanki aynadaki kişiden ölümüne nefret ediyormuş gibi gözleri kıpkırmızıydı ama aynadaki kişi kendisi değil miydi?"

"Senin oda arkadaşların ele geçirilmiş gibi duruyorlar. Şimdilik neden evine dönmüyorsun?"

"Tamam ama ilk önce okulda buluşalım. Sana söylemem gereken birkaç şey daha var."

Telefon kapandıktan sonra Chen Ge tam ayrılmaya hazırlanırken telefonu tekrar çaldı. Bu sefer arayan Yüzbaşı Yan'dı. "Bu ne tesadüf? Tam da böyle bir anda."

Chen Ge telefonu açtı ve daha bir şey söylemeden Yüzbaşı Yan söze başladı, "Hemen polis karakoluna gel. Sana çok önemli bir şey söyleyeceğim."

"Şimdi mi?"

"Evet! Çok önemli!"

Yüzbaşı Yan'ın sesi çok ciddiydi, o yüzden Chen Ge kabul etti, "Birazdan orada olurum ama bu gece başka yapacak işlerim var. Çok kalamam."

"Çok uzun sürmeyecek."

Chen Ge telefonu kapattıktan sonra polis karakoluna gitmek için bir taksiye bindi. Yolda giderken Gao Ru Xue'yi aradı ama bu sefer cevap gelmedi.

Chen Ge karakola saat sekizde vardı ve kapıda dururken atmosferde bir terslik olduğunu fark etti. Görev başındaki polis onu hemen tanıdı ve doğruca Yüzbaşı Yan'ın ofisine götürdü. Kapı açıldı ve içeride Yüzbaşı Yan dışında iki kişi daha vardı, Yaşlı Wei ve Bay Bai.

Kapı kapandı ve Yüzbaşı Yan ona oturmasını işaret etti. "Geçen gece iki çocuğu bulmak için dağlara girdiniz ama benim adamların bu sabah sizin belirtiğiniz yönden gitmesine rağmen altı saat aradılar ama o köyü bulamadılar."

"Gece yolu gösteren Bay Bai idi. Bunu ona sormalısınız." Tabut Köyü'nün kilidi açılmıştı ve Chen Ge'nin şimdilik hayalet köye geri dönmesi için bir sebep yoktu.

"Benim yön göstermem doğruydu." Bay Bai iyi bir uyku çektikten sonra artık daha iyi hissediyordu. "Diğer polislerin çektikleri resimleri gördüm. Rota doğru, Tabut Köyü o vadinin biraz ötesinde."

"Ama problem şu ki o vadiyi geçtikten sonra köy yok." Yüzbaşı Yan masaya oturdu. "O gece size ne oldu?"

"Çok net hatırlamıyorum ama gerçekten bir köy vardı," Yaşlı Wei başını eğdi. İyi bir şey yapmıştı ama çok ümitsiz görünüyordu.

"Çocuklar kurtarıldı. O köyü bulmak için aceleye gerek yok." Chen Ge yanda duruyordu. Hemen gitmek istediği için oturmamıştı bile.

"Eğer öyle olsaydı işleri yavaştan alırdık ama durum şu..." Yüzbaşı Yan çekmecesinden bir kanıt torbası çıkardı, içinde bir silah vardı. "Yaşlı Wei'nin silahında bir mermi eksik. Balistik rapora göre gece silah kullanılmış ama Yaşlı Wei böyle bir şey hatırlamıyor. Bunun ne anlama geldiğini biliyor musunuz?"

Chen Ge başını sağa sola salladı. Silahı ateşleyenin Yaşlı Wei olduğunu biliyordu ama neden ateş ettiğini ve daha sonra ne olduğunu bilmiyordu.

"Yaşlı Wei tecrübeli bir polis, silahla ateş etmesi için şiddetli bir şey olmalı! Gece böyle bir tehlikeyle karşılaştınız mı?" Yüzbaşı Yan'ın gözleri Chen Ge'nin üzerindeydi, cevap bekliyordu.

Chen Ge Bay Bai'ye baktı ve konuştu, "Hayır."

Bunu duyunca Bay Bai sıktığı yumruklarını yavaşça gevşetti.

"Peki Yaşlı Wei'nin ateş etmesiyle ilgili bir şey hatırlıyor musunuz?"

"Köydeyken silah sesini duydum ama o zaman ben Yaşlı Wei ve Bay Bai ile birlikte değildim."

"Silah bir polis için çok önemlidir, başkaları ona dokunmamalıdır. Şu an silahın bir el ateş ettiğini teyit ettik. Ateş eden kişi Yaşlı Wei olsun ya da olmasın bu ciddi bir iş. Eğer aklınıza gelen bir şey varsa bize söylemeniz lazım." Yüzbaşı Yan başı öne eğik duran Yaşlı Wei'ye baktı ve iç geçirdi. "Doktor Yaşlı Wei'nin travmadan dolayı geçici hafıza kaybı yaşadığını söyledi ama ne olursa olsun ben bu işin üstüne gideceğim."

"Anlaşıldı." Chen Ge başıyla onayladı ve biraz tereddüt ettikten sonra ekledi, "Yüzbaşı Yan, Jiujiang Çocuk Evi'nden DOktor Chen de köydeydi. Bizi takip ediyordu. Bu onunla alakalı olabilir."

"Adam için anons geçildi. Yakında bir sonuç alırız."

Yüzbaşı Yan konuşurken çekmeceyi kurcaladı ve birkaç saniye sonra üstünde resimler yapıştırılmış bir harita çıkardı. "Aslında seni çağırmamın ikinci bir sebebi var."

Chen Ge haritayı inceledi ve göz bebekleri büzüldü. Son iki günde Jiujiang'da beş tane göz oyma vakası gerçekleşti ve bütün suç yerleri birleştirildiğinde merkezine Yeni Yüzyıl Parkı'nı alıyor!

"Bütün vakalar korku evimin çevresinde mi? Bu hayalet hikayeleri toplumunun bir çeşit ritüeli mi?"