Bölüm 353: Kabarcık Çıkaran Top

Çeviri: RassNt  

Bacakları zayıfladı ve vücudundan enerjisinin çekildiğini hissetti. Ma Tian yanındaki iki ziyaretçi değişirken gözlerini ayıramadı. Ayak sesleri giderek yakınlaştı. Aralıktan baktı ve sendeleyen Bai Quilin tek eliyle dolabın kapısına bastırdı.

Ma Tian tam onun kapağı açacağını düşünürken adam bir anahtar çıkartarak dolabı kilitledi!

Bunu görünce Ma Tian bayılmadan önce her şeyi anladı. "Siz üçünüz... hayaletsiniz!"

Çığlığı tüm köyde yankılandı ve sokakta koşmakta olan Kardeş Wong ile Kardeş Mao bunu duydular. "Ma Tian aramızdaki en dengeli kişi. Onun böyle bir çığlık atması için gerçekten korkunç bir şey olması gerek."

Kardeş Mao'nun kalbi hızlandı. Beş kişi girmişlerdi ve on beş dakikaya kalmadan üç tanesi .oktan kaybolmuştu. En korkutucu olay ise şimdi bile arkadaşlarına ne olduğunu hala bilmiyordu. Alnından soğuk terler aktı. Bu kadın Ye Xiaoxin'den farklıydı. Cesur biri değildi ve o yüzden bir ekiple hareket ediyordu.

"Arkadaşların o kadar güvenilir birileri çıkmadı." Kardeş Wong fiziksel olarak fit biri olmadığından bir süre sonra yavaşladı.

"Bu korku evi çok ürkütücü!" Kardeş Mao artık numaraya yapmayı bıraktı. Tatlı görünmek için enerji harcamayı bıraktı. Kafası çeşit çeşit korkunç görüntüyle doluyken bunu yapması zordu.

"İlk önce buradan çıkalım. İtibar kurtarmak için hayatımızı riske atmayalım."

"Bence de."

Kardeş Mao adamla birlikte köyün merkezine geri döndü. Birbirinden ayrılan yolları görünce afalladılar.

"Buraya hangi yoldan gelmiştik?"

"Kardeş Wong bu problem değil! Buraya geldiğimizde bu kadar yol yoktu!" Kardeş Mao ağlayacak gibi oldu.

"Sakinleş, ne için yaşadığını unutma." Kardeş Wong telefonunu çıkardı. "Neyse ki resim ve videolar çekmiştim."

Telefonda aradı ve geldikleri yola benzer bir yola buldu. "Bu yol olmalı."

İkili yoldan devam ettiler ama yürüdükçe bir terslik olduğumu hissetmeye başladılar.

"Köye girdiğimizde köyün merkezine ulaşmamız birkaç dakika sürmüştü. Şimdi niye köyün derinliklerine gidiyormuşuz gibi hissediyorum?" Kardeş Mao Kardeş Wong'un telefonuna baktı. "Doğru yolda mıyız?"

Zaman geçtikçe Tabut Köyü'nün saf dehşeti yavaş yavaş kendini göstermeye başladı. Beyaz fenerler soluk kırmızı bir ışık yaydılar ve işler değişmeye başladı.

"Gerçekten yanlış yolda mıyız?" Kardeş Wong yolu video ile karşılaştırdı. Yol en başta gerçekten telefondakine benziyordu ama yürüdükçe farklılaştı. "Köyün merkezine geri dönüp başka bir yoldan gitmeliyiz."

"Bu iyi bir fikir olabilir." Kardeş Mao kardeş Wong'un elinden tuttu ve onu en yakın avluya çekti. Çocuk şarkı seslerini duydukları anda gizlenmişlerdi. Kırmızı maskeli iki oğlan ön kapıdan geçti. Yedi ya da sekiz yaşlarındaydı ve masum çocuklara benziyorlardı. Fakat çevreden ötürü ürkütücü bir his veriyorlardı.

"Sanırım gittiler."

Kardeş Mao dışarı bakmak istedi ama Kardeş Wong onu durdurdu. "Yapma! Ya oğlanlar kapının arkasında saklanıyorsa? Eğer burası dediğin gibi ahlaksız bir yerse böyle bir şey yapabilirler."

"Ama burada sonsuza kadar duramayız değil mi?" Kardeş Mao elbisesini sıktı. "Kardeş Wong, sıcaklığın düştüğünü hissettin mi?"

"Pek değil, muhtemelen gergin olduğun için." Kardeş Wong çok dikkatliydi. Telefonunu kullanarak etrafa baktı. "Güvenli olduğundan emin olmak için avluyu incelemeliyiz."

Beyaz fenerlerden kırmızı bir ışık saçılıyordu ve havada garip bir koku vardı. Toprak hareket ediyordu ve ölü akasya ağaçları hafifçe sallanıyordu.

"Bu bir çeşit mekanizma mı?" Kardeş Wong ağaca baktı ve eliyle onu itti. Onun hareketini ne tür bir mekanizma yaratıyor diye görmek istediği anda akasya ağacı hafif bir itmeyle devrildi. "Dekorların malzemesi kesinlikle kötü."

Kardeş Wong bu sözleri söyledikten sonra Kardeş Mao onu geri çekti. "Kardeş Wong ağacın altına bak!"

Ölü ağacın altında bir delik vardı ve bir oğlan bacağı çıkıntı yapmıştı.

"Bu ne tür bir tasarım?" Ağacın altında böyle bir şeyin gömülü olacağını beklemiyorlardı.

"Ağaç normal bir akasya ağacı, ona bağlı herhangi bir mekanizma yok. Ağacı hareket ettiren şey bacak mıydı? Yani mekanizma ağacın altına gömülü bu ceset mi?" Kardeş Wong deliğe gömülü mankene baktı ve onu inceleme merakı söndü. Delikten uzaklaştı. "Bu cidden çılgınca bir tasarım."

Kardeş Mao kolunu tutarak onun peşinden gitti. "Eve girelim mi?"

"Biraz düşüneyim." Kardeş Wong korkarak telefonu kavradı. Avlunun ortasına geldikleri anda aniden sanki sudan balık sıçramış gibi bir sıçrama sesi duyuldu. Etraf bunu fark edebilecekleri kadar sessizdi.

"Ses sanki su tankından geldi." Kardeş Mao adamın arkasında saklandı. Korku evi eleştirmeni kimliğini unutmuştu ve makyajının da bozulduğunu düşününce bir hayaletten biraz daha iyi görünüyordu.

"Gel, gidip bir bakalım." Kardeş Wong su tankına yaklaştı ve herhangi bir gariplik göremedi, normal bir su deposuydu. Fakat yüzeyinde beyaz bir top yüzüyordu.

"İçeri girdiğimizde böyle bir şeyin olduğunu hatırlamıyorum!" Kardeş Wong şaşırdı. "Bu top nereden geldi?"

Net bir şekilde göremeyeceği kadar loş bir ışık vardı. Tam su tankının yanında geldiklerinde kabarcık sesleri duydular.

"Top suyun içinde kabarcık mı yaratıyor?" Kardeş Wong ileri doğru eğildi ve telefonunun ışığını açtı. Su tankına doğru tuttu. Işık suyun içinden geçti ve yuvarlak ‘topu’ aydınlattı.

Ağızları açık kaldı. Bu bir top değil beyazlaşana kadar suda kalmış bir insan kafasıydı!

Bir sıçramayla birlikte hayalet tanktan zıpladı. Telefondan gelen ani ışık onu huzursuz etmiş gibiydi. Şişkin surat ziyaretçilere doğru hücum etti. Kardeş Wong büyük bir korkuyla dönüp kaçtı. Fakat daha birkaç adım atmıştı ki bir şeye yakalandı.

Yere baktı ve normalde bacağı yukarıda olan cesedin kafası yukarıdaydı ve topraktan çıkmıştı!

Suratı sanki dışarı çıkmak istercesine gülümsüyordu. Kardeş Wong hayatı buna bağlıymışcasına ön kapıya doğru süründü. Ama o anda ön kapıdan çocuk sesleri geldi.

"Küçük yaşlı bey cenazenin önünde oturmuş, yüzü sert. Yetişkinler ve bebekler oturmuş izliyorlar. Oğlanın bacağı diz çökmekten yara olmuş."