Bölüm 347: Hızlı Gitmeye Gerek Yok

Çeviri: RassNt  

"Çok gerçekçi," İri adam mırıldandı. "Bunu nasıl yaptı?"

"Tabii ki bir korku evi açacak kadar yetenekli olmalı. Dahası, Ye Xiaoxin ona böylesine yüksek bir puan verdi. Yani bu korku evini pozitif noktaları olmalı." Kadın sara kafalının arkasında durdu. Diğer üç ziyaretçiye doğru dostane bir şekilde yürüdü.

"Siz üçünüz birlikte misiniz?" Kadın sosyalleşme konusunda iyiydi. Ses tonu ve tavrı gayet samimiydi.

"Hayır," tek eli cebinde duran adam soğuk bir cevap verdikten sonra uzaklaştı.

"Dikkatli ol burası üç yıldızlı senaryo!" Kadın ince adamın elbise kolunu tuttu. Adam dönerek ona baktı ve kadın hızlı geriye çekildi. "Sadece hatırlatmak istedim."

"Kardeş Mao, boşver onu. Altına yapacak kadar korktuğunda bize geri dönecek." Sarı kafalı adam ile kadının arasında durdu.

"Doğru. Aynı gruptayız, birbirimize yardımcı olmalıyız." Kadın adamın saldırgan tutumunu önemsememiş gibiydi. Tekrar ona doğru yürüdü. "Benim adım Cassie ama bana diğerleri gibi Kardeş Mao diyebilirsin."

İnce adam biraz düşündü ve onun bu nezaketini kabul etti. "Benim adım Bai Quilin. Ruh halim son zamanlarda çok sallantılı, o yüzden biraz stres atmak için bu korku evine geldim."

"Anladım, korku evleri böyle yerlerdir değil mi? Çığlık atmak ve stresten arınmak." Kardeş Mao başıyla anlamış gibi onayladıktan sonra diğer ikisine döndü. "Peki siz?"

Siyah gömlekli adam akıllı biri gibi görünüyordu ve son derece dost canlısıydı. "Benim adım Zhou. Emlakçıyım. Bugün buraya kız arkadaşımla geldim..."

"Kız arkadaşın kim?" Yanındaki kadın onun koluna vurdu. Yüzünde makyaj olmamasına rağmen çok güzel görünüyordu.

"Pekala, sadece zaman meselesi." Bay Zhou kadına göz kırparak onun elini tuttu. "Bu benim kız arkadaşım Duan Yue. Lise ingilizce öğretmeni. Normalde tatili yoktur ve geceleri çocuklara ders verir. Ortak boş günümüz nadir olur, o yüzden onu rahatlaması için buraya getirdim."

"Çok tatlısınız." Kardeş Mao gülümsedi. Gözlerinde bir kızgınlık belirtisi vardı ama bunu iyi saklıyordu. "Birbirimiz takip edebiliriz. Böylece arkamızı kollamış oluruz."

"Çok profesyonel duruyorsun. Korku evlerini profesyonel olarak mı ziyaret ediyorsun?" Bay Zhou sordu.

"Ben bir korku evi eleştirmeniyim. İnternette birçok hayranım var ve bunlar da benim ekip arkadaşlarım." Kardeş Mao yanındakileri tanıttı. Sarı kafalı Huang Xing, iri adam Ma Tian ve diğer kız ise onun asistanı Zhang Lan'dı. Kardeş Mao diğerlerinden daha büyük görünen son adamı detaylı olarak tanıtmadı, sadece Kardeş Wong olarak seslendi.

Hepsi farklı karaktere sahipti. Birlikte çalışmalarının tek sebebi Kardeş Mao'nun aracı olarak bulunmasıydı.

"Hepiniz cidden profesyonelsiniz. O zaman bugün size güveniyoruz." Bay Zhou da girişken bir insandı. Duan Yue'nin kendisine yönelttiği kızgın bakışları fark etmeden mutlu bir şekilde Kardeş Mao ile muhabbet etmeye devam etti.

"Endişelenmeyin, bu gibi korku evlerini çok gördük." Huang Xing gruptaki en cesur ve fevri karakterdi, o yüzden önden yürüdü.

"Hadi. Buranın online inceleme puanı çok yüksek. Ne kadar iyi olduğunu görmek istiyorum." Notlarını alabilmek için Kardeş Mao elinde telefonuyla yürüdü. Kaynağı belli olmayan bir rüzgar eserek yerdeki kağıt paraları kaldırdı. Beyaz fenerler sallanarak soluk ışığın sokağı beyaza boyamasını sağladı.

"Bir korku evi tasarımının üç ana elementi vardır—hikaye, kurgu ve atmosfer. Bu kurguya altı puan verebilirim ama içinde bir hikaye yoksa ziyaretçilerin havaya girmesi zor olur. Atmosfer en kötüsü, hiç korku hissetmiyorum. Bu gerçekçi dekorlara yazık olmuş," Kardeş Mao bunları söyledi ve yanındaki iki adam başıyla onayladı.

Sadece Zhang Lan Bai Quilin'e bakıp duruyordu. Bu adamda bir terslik olduğunu hissetmişti. Niye sol elini cebinde tutuyor?

Sekiz ziyaretçi bir arada kaldılar ve beş tanesi profesyonel insanlardı. Doğal olarak korku yoktu.

"Patron zaman sınırı olduğunu söyledi. Mekan çok büyük, neden iki gruba ayrılmıyoruz?" Bay Zhou bunu düşündü ve önerisini yaptı.

"Bu senaryoyu tamamlamak için kırk dakika yeterli bir süre. Özellikle böyle açık olan bir korku evi için onların temposuna düşmemek önemlidir." Sarı kafa tecrübeliydi. "Siz sadece bizi takip edin. Doğrusunu söylemek gerekirse ben hep cesur biri olmuşumdur. Gerçek bir hayalet çıksa bile onunla çıplak elle dövüşürüm, korku evi oyuncuları bana vız gelir."

"Etkileyici." Bay Zhou ve Duan Yue sarı kafalıyı takip ettiler. Kardeş Mao uzun adamla yürürken Zhang Lan ise kardeş Wong ile Bai Quilin'in arasında durdu. Bai Quilin'in birçok anormal davranışını fark etmişti. Örneğin, sanki boynu burkulmuş gibi hafiften büküktü.

"Neye bakıyorsun?" Kardeş Wong Xiao Lan'a baktı. Onun da burada olmak için kendince sebepleri var gibiydi. Kardeş Mao'nun ekip üyeleriyle tanıdık değildi. Zhang Lan Kardeş Wong ile ilk defa tanışmıştı. O da neden adamın yanlarına takıldığını bilmiyordu. "Bir şey yok. Bu arada, ben size sonra dahil olacağım. Kardeş Mao öyle söyledi."

Grup önden yürüdü ve Bai Quiling onların arkasından yüzünde bir gülümsemeyle baktı. Normal bir şekilde Tabut Köyü'ne girerken soluk ışık gölgelerini iyice uzattı. Köye girdiklerinde yolun kenarına dizilmiş beyaz fenerler sallanmaya başladı. Sanki bir şey uyanıyormuş gibi köy karardı.

GICIRTT...

Sarı kafalı adam ilk eski evin kapısını itti. Boş avluda hiçbir şey yoktu.

"Bu kadar mı?" Hayal kırıklığına uğramış gibiydi. Bay Zhou ve Duan Yue'nin eşliğinde üçü içerideki odaya girdiler. Sunağın üstünde siyah beyaz bir resim vardı. Resimdeki kişinin gözleri oyulmuştu. Duvarlarda dağ ruhunun resimleri vardı ve odanın ortasında bir tabut duruyordu.

"Dekorasyon basit, korkutucu bir şey yok." Sarı kafa odanın içinde dolandı. Sunaktaki resmi aldı ve incelemeye başladı. "Gözler neden oyulmuş? Senaryo ile ilgili ipuçları mı saklıyor?"

Çerçeveyi çıkardı ve resmi aldı. "Adam ağlıyor gibi mi?"

Adam daha dikkatli incelemeye hazırlanırken arkadan Bay Zhou'nun sesi geldi. "Neye bakıyorsun?"

"Bir şey değil, öyle etrafa bakıyorum. Bir korku evinde bütün hikayeleri ortaya çıkarmayı seviyorum, böylesi daha keyifli oluyor."

"Bence etrafta dolaşmamalıyız. Önemli olan gelinliği bulmak. Ya zamanında yetiştiremezsek?" Bay Zhou ve Duan Yue parmak ucunda yürüdüler.

"Endişelenme, yeterince zaman var." Sarı kafa saçlarını arkaya attı ve iki parmağını kaldırdı. "Burayı yirmi dakikada bitiririz ama gerek yok. Öyle keyifli olmaz."

Yüzünü Bay Zhou'ya döndü, o yüzden resimlerdeki hayaletlerin arkasından baktığını fark etmedi.

"Haklısın. Yavaştan almak en iyisi." Bay Zhou sessizce siyah beyaz resmi aldı. Resimdeki adamın pozisyonu sanki bir adım ilerlemiş gibi değişmişti.