Bölüm 295: Kaybolan Kol

Çeviri: RassNt  

Üçüncü Hastane Personel Konutları eski ve yıpranmış görünüyordu. Güvenlik noktası bile yoktu. Chen Ge birinci kattaki dairelere baktı ve hiçbirinde numara olmadığını fark etti.

İlanda sadece 304 numaradan bahsediliyor. Orayı nasıl bulacağım?

Chen Ge sırt çantasıyla girişte durdu. Birilerine sormak istedi. On dakika sonra bölgeye bisikletli bir lise öğrencisi girdi.

"Merhaba, 304 numaralı daire acaba hangi binada?" Chen Ge sorusunu belli bir mesafeden sordu. Çocuğu korkutmak istememişti.

"304 numara mı? Tanıdık geliyor." Lise öğrencisi bisikletini durdurdu ve yerelşim bölgesini işaret etti. "İçeride bir yerde olmalı ama emin değilim."

"Sorun olmazsa bir sorum daha var. Daha önce bu konutlarda garip şeyler oldu mu?" Chen Ge elinden geldiğince dostane görünmeye çalıştı. "Ne de olsa Elektrik Santrali Konutları burası kadar eski ama orası daha canlı ve heyecan verici."

"Sanmıyorum..." Çocuk Chen Ge'ye temkinli bir halde baktı, onun garip olduğunu düşünmüştü.

"Yawen! Kiminle konuşuyorsun?" Üçüncü kattan orta yaşlı bir kadının sesi geldi. Chen Ge döndüğünde pijamalı bir kadının kendisine temkinli bir şekilde baktığını ve liseliye eve gelmesini işaret ettiğini gördü.

"Geliyorum." Liseli hemen gitti.

"Bekle biraz!" Chen Ge bu fırsatı kaçırmak istemiyordu. Çekmeceyi almaya gelmişti, o yüzden işleri daha karmaşık hale getirmek istemiyordu. Ardından yukarıdaki kadına bağırdı, "Hanımefendi, 304 numaranın nerede olduğunu biliyor musunuz?"

Bağırdıktan sonra binadaki bütün ışıklar aynı anda kapandı.

"Bu kadar önemli mi?" Sadece orta yaşlı kadının evinin ışıkları açıktı.

"Oradan aşağı in. Soldaki ilk binanın üçüncü katında." Kadının yüzü karanlıktı ve evine girdikten sonra o ışık da kapandı.

Bu tepki de neydi? Chen Ge hemen ayrılmak yerine sessizce liselinin peşine takıldı. Hiçbir şeyden habersiz çocuk bisikletini park etti ve merdivenlerden çıktı.

"Anne, bu gece ne yiyeceğiz?"

Çocuk kapıyı açarken orta yaşlı kadının bağırışı duyuldu, "Kapıya dokunma! İçeri girmeden önce ayaklarını yere vur!"

"Anne ne diyorsun? Uzun bir dersten çıktım ve yorgunum."

"Annene karşı gelme!" Kadının sesi aniden inanılmaz sinirlenmiş gibi değişmişti. Bu durum ikinci katta saklanan Chen Ge'yi şaşırttı. Çocuk gönülsüzce denileni yaptı. Ardından kadın mırıldanarak kapıyı açtı, "Çocuk hiçbir şey bilmiyor. Lütfen onu bağışla..."

Bunu birkaç kez tekrar ettikten sonra çocuğun eve girmesine izin verdi. "Elbiselerini çıkart. Onları yıkayacağım."

"Ama daha bu sabah giydim!"

"Eğer değiştirmezsen yemek yok."

Üçüncü kattaki kapı yavaşça kapandı. Chen Ge merdiven boşluğundan çıkarken kendi kendine düşündü, Bu insanların nesi var?

Çekmeceyi kazanma şansı yüzde birdi. Xu Yin'in şansı ise yüzde üçtü, yani teknik olarak çekmece Xu Yin'den biraz daha güçlü olmalıydı. Fakat, bir Kızıl Tayf olamazdı. Her neyse saat geç olmadan işimi bitirmem lazım.

Muhtemelen biraz önceki bağırışlardan dolayı ışıkları yanan evlerin sayısı ciddi ölçüde artmıştı. Chen Ge kadının bahsettiği binayı buldu ve içeri girdiğinde herhangi bir gariplik hissetmedi. Eski görünüyordu ve bir süredir kullanmıyor gibiydi. Üçüncü kata geldi ve iki komşu kapı vardı. İkisinde de numara yoktu ama soldaki kapıya bir iletişim numarası yapıştırılmıştı.

304 numara burası mı?

Chen Ge telefonunu çıkartarak numarayı aradı. Telefon iki kez çaldıktan sonra açıldı. "Yi Ju Emlakçılığı aradığınız için teşekkür ederiz, nasıl yardımcı olabiliriz?"

"Durum şu. Üçüncü Hastane Personel Konutlarındaki kiralık evle ilgileniyorum. Şu an oradayım, o yüzden sıkıntı olmazsa bugün evi görebilir miyim?"

"Lütfen bekleyin. O bölgeden sorumlu temsilcimize soracağım.

Bir süre sonra cevap geldi. "Kendisi çıkmış ama durumunuzu bildirdim. Şu an yanınıza geliyor. Numarası şu..."

"Teşekkürler."

On dakika kadar sonra elinde çantası olan siyah gömlekli bir adam binanın dışında durdu. Otuzlu yaşlarındaydı ve dost canlısı görünüyordu. "Güzel tesadüf oldu. Benim evim de bu çevrede. Eğer başka bir yere bakmak isteseydiniz yarına kadar beklemek zorunda kalacaktınız."

"Bana kalırsa bu kader." Chen Ge gülerken adama fark ettirmeden çekmeceyi nasıl alacağını düşündü. "Eve bakalım mı?"

"Tabii." Adam belli ki karanlık merdivenlere bakınca korkmuştu ama bunu yüzüne yansıtmadı. "Benimle gelin."

Telefonunu çıkararak fenerini açtı ve satış konuşmasını yapmaya başladı. "Bu bölge fena değildir. Yakınlarda hastane, okul, kütüphane ve benzeri bir çok imkan var. Ayrıca fiyat çok ucuz."

Üçüncü kata geldiğinde bir anahtar salkımı çıkardı. Chen Ge Yin Yang Görüşü sayesinde her anahtarın bir numaraya sahip olduğunu fark etti. Adamın hazırladığı anahtarın üzerinde 305 yazıyordu.

"Burası 304 numaralı daire mi?" Chen Ge sordu.

Bunu duyunca anahtarlar adamın parmaklarından neredeyse düşecek gibi oldu. Chen Ge dönerek hafifçe güldü. "Burası 305 numara. 304 numara lanetli, o yüzden..."

"Ben 304 numarayı istiyorum. Fiyatı uygun olduğu sürece geçmişi umurumda değil. Beni 304 numaraya götürün," Chen Ge emin konuştu. Adam 304 numaranın anahtarını çıkardı ama kapıyı açmaya cesaret edemedi.

Uzun bir süre ikilemde kaldıktan sonra nihayet üzgün bir suratla kapıya yanaştı. "Eğer 304 numarayla ilgilendiğinizi bilseydim gelmezdim."

Anahtarı kapıya soktu. "304 numaranın fiyatı 305 numaranın yarısı kadar ama daha sonra şikayet etmemeniz için bazı şeyleri anlatmam lazım."

"Ne gibi?" Chen Ge odaklandı; alışılmadık bir çekmece kazandığını hissediyordu.

"304 numaranın ilk sahibi bir kumarbazdı. Tefecilere borcunu ödemek için evi satılığa koydu ama bu yeterli olmadı.  En sonunda adam evin camından atlayarak öldü."

"Lanetli demenizin sebebi bu mu?"

"Gerçeği söylediğimde artık burayı kiralamak istemeyeceksiniz." Adam kapıyı itti. "Gece yarısından sonra intihar etti. Polis geldiğinde adamın kollarından birinin kopmuş olduğunu fark etti ve şimdi bile kayıp kolunun nerede olduğunu kimse bilmiyor."