Bölüm 255: Bizi Dinlediğiniz İçin Teşekkür Ederiz

Çeviri: RassNt  

Chen Ge ormandan çıktıktan sonra yolcuyu yolun kenarına bıraktı. Yaşlı Zhang Chen Ge'yi görünce istemsizce geriye doğru süründü.

"Yaşlı Zhang, genç adama cidden teşekkür etmelisin. Eğer arabamı durdurup seni kurtarmaya gelmeseydi hırsız büyük ihtimalle hayatını elinden almış olacaktı."

Diğer taksici Yaşlı Zhang'a eşlik etti. Adamın ne olduğundan haberi yoktu ama geldiğinde Yaşlı Zhang'ın yere bastırıldığını görmüştü. Aklına gelen ilk düşünce güvenlik sınıflarından aldıkları eğitim sayesinde soygunun kötü gittiği olmuştu.

"Ne yaşadığımı bilmiyorsun," Yaşlı Zhang Chen Ge'yi ve yerdeki adamı göstererek söylendi. Fakat durumu nasıl açıklayacağını bilemedi. Yaşlı Zhang kötü bir gece geçirmişti ve Chen Ge bu geceden sonra adamın bir süre dinlenmesi gerekeceğini tahmin ediyordu.

"İyi misin?" Chen Ge korkunç görünümlü çekicini aldı, sırt çantasını buldu ve onun içine attı.

"E-evet." Yaşlı Zhang ona baktı. Normal bir insanın neden gecenin bir yarısı büyük bir çekiçle dolaştığını anlayamadı. Teknik olarak, onu kurtaran kişi Chen Ge idi ve teşekkür etmesi gerekiyordu ama nedense Chen Ge'ye bakarken korku hissetti.

"Güzel, ileride daha dikkatli ol," Chen Ge sözleriyle taksicileri sakinleştirdi. Telefonla Yüzbaşı Yan'ı arayarak onların önünde durumu anlattı. Chen Ge ile Yüzbaşı Yan arasındaki konuşmayı dinleyince Yaşlı Zhang'ın ona karşı olan izlemini yavaş yavaş iyiye yöneldi. O, böylesine bir doğaüstü olaya karışmış normal bir insandı. Aklındaki düşünce, polisin normal insanları korumak için var olduğuydu ve Chen Ge de polisi tanıdığına ve hayatını kurtardığına göre iyi bir insan olmalıydı.

Gardını indirdikten sonra düşüncelerini toparladı. Chen Ge arabasına bindiğinde hiç ona zarar vermemişti. Sanırım onu yanlış anladım. O muhtemelen özel göreve çıkmış bir sivil olmalı. Bu korkunç! Orijinal görevini beni kurtarabilmek için mi terk etti? Televizyon dizilerinde hep böyle olur.

Yaşlı Zhang normal bir insan olsa da kocaman bir kalbi vardı. Polis geldiğinde Chen Ge ile ilgili iyi şeyler söylemeye karar verdi. Chen Ge Yaşlı Zhang'ın aklından geçenleri bilmiyordu. Onlarla bir süre konuştuktan sonra buraya geldiği taksiden kendisini Hayalet sohbeti radyo istasyonunun ofisine götürmesini istedi.

5 numara radyonun prodüktörü, 12 numara ise bu geceki DJ olan Liçi. İkisi muhtemelen bundan önce iletişim halindeydi.

Liçi, 5 numaranın düştüğünü haber aldıktan sonra muhtemelen kaçacak ve bir yerlere saklanacaktı. Bunun önüne geçmek isteyen Chen Ge ona aradığı ‘kurtuluşu’ anında vermeye karar vermişti.

Sebebi ne olursa olsun eğer suç işlediysen bunu zamanında yapmalısın.

Chen Ge yerini anlatmak için Yüzbaşı Yan'a mesaj attı. Yirmi dakikada kısa bir sürede varacağı yere ulaştı.

"Kardeş, bu geceki yardımların için teşekkür ederim. Gidip Yaşlı Zhang'a göz kulak ol. Gerisini ben hallederim."

Chen Ge ücretini ödedikten sonra tek başına binaya girdi. Bir radyo istasyonunun içi yüksek standartta olmalıydı. Eğer standart ihtiyacı karşılamazsa yayın etkilenebilirdi. Bu yüzden Hayalet Sohbeti gibi büyük bir radyo istasyonu normalde istasyonun en derinliklerinde kendi kayıt stüdyosuna sahip olmalıydı. Chen Ge kameralardan kaçındı. Kapının önünde bir süre durduktan sonra telefonunu çıkartarak Hayalet Sohbeti açtı.

Liçi hala hikaye anlatıyordu. Kendini bir model olarak kullanıyordu ve etrafında olup bitenleri açıklamak için garip bit yöntem seçmişti. Hikayesi nispeten korkutucu değildi ama verdiği kesin ve derin detaylar dinleyenlerin tüylerini ürpertiyordu. Takvime baktığında Liçi'nin hayalet hikayelerini sonraki salıya kadar bir seri haline getirmeyi planladığını fark etti.

Bizzat kendi hayalet hikayelerini mi yapmayı planlıyor? Onu dinleyenlerin başına kazalar mı gelecek?

Chen Ge, deli kadının aklından neler geçtiğini anlayamadı. Ofisin içine gizlice sızdı. Stüdyoda ses yalıtımı vardı ve Liçi stüdyonun içinde olduğundan Chen Ge onun kendisini duyacağından endişelenmedi.

Bu ofiste tek bir koruma bile yok. Sanırım 5 numara şirketine çok güveniyor ve burada kimsenin sıkıntı çıkaramayacağına inanıyor.

Chen Ge bunu anlayabiliyordu çünkü kendisi de korku evine hırsız girebileceği endişesi hiç taşımıyordu.

Yine de geceleri kapıyı kilitliyordu. Fakat bunun sebebi hırsızlıktan korktuğu için değil, masum insanları korkutup gereksiz sıkıntıları üstüne çekmek istememesi yüzündendi.

İkinci kattaki haritayı takip eden Chen Ge stüdyoyu bulmak için asansöre bindi. Ardından gerisi basit olacaktı. Doktor Kafakıran çekicini çıkardı ve kapının dışında beklemeye başladı. Liçi hala içeride yayındaydı ve eli kulağında tehlikeden habersizdi.

İnsanlara hayalet hikayesi anlatıyorsun ama sen de bir hikayenin parçası olacaksın haberin yok.

Chen Ge karanlık koridorda telefonundan Liçi'nin yayınını dinlerken çekicini sıkıca tuttu. Aralarında birkaç metre ya var ya yoktu.

…

Liçi kayıt stüdyosunda başına gelen garip şeyleri betimliyordu. Hikayede hayatını mahveden suçluyu arayan zayıf bir kurban olarak görünse de gerçekte katildi.

"Program bu gece sona eriyor. Dinlediğiniz için teşekkürler. Umarım harika rüyalar görürsünüz, iyi geceler." Liçi saat ikide bütün hikayelerini bitirdi. Bütün ekipmanları kapattı ve sandalyesine oturdu. Yüzünde normalden farklı ürpertici bir ifade vardı.

Hayalt hikayelerine kendini çok kaptırmış gibiydi ve bu durumdan çıkmakta zorlanıyordu. Kayıt stüdyosu çok sessizdi ve uzun bir süre sonra bir ses duyuldu, "Bu gece ne denesem?"

Parmaklarını ısırdı ve kendi kendine konuştu. Bu onun gerçek haliydi. İstasyona ilk geldiğinde çok korkmuştu. Bir kız gecenin yarısında hayalet hikayeleri anlatacaktı ve ardından binadan ayrılarak evine gidecekti.

Yüksek ücreti yüzünden devam etmek için kendini zorlamıştı ama bir süre sonra belki dehşete alıştığı için ya da belki korku eşiğine ulaştığından artık korku hissetmemeye başlamıştı. Fakat korku hissini kaybetmesiyle birlikte zihni ve kalbi anormal bir şeye dönüşmeye başlamıştı.

Kendini hikayenin içindeki canavar gibi görmek hoşuna gitmeye başladı. Kendini karanlıkta saklamaktan hoşlandı ve hiçbir şeyden korkmuyordu.

"Buzlukta hala et var ama bugün pişirme yöntemini değiştirebilirim."

Liçi'nin sesi her zamanki gibi güzeldi. Mahvolmuş elini çekti ve dudaklarından taze kan kaldı.