Bölüm 237: Hikayeni Anlat

Çeviri: RassNt  

Sadece üçü kalacak...

Chen Ge'nin kalbi titredi. Durumu düşününce geride bırakılmak muhtemelen ölmek anlamına gelecekti.

"Şuraya geç. Henüz bizimle birlikte oturma hakkını elde etmedin," sağ taraftan beşinci kişi konuştu. Chen Ge'ye en yakın olan kişiydi ve gözlerinde ilgiyle ona baktı. "Maskeni sevdim."

Chen Ge ona aldırış etmedi ve diğer yeni üyelerin yanına doğru gitti.

"1 numara, hikayene devam et. Bu sefer kimse hikayeni bölmeyecek." Sol taraftan ilk kişi görünüşe göre bu topluluğun bel kemiğiydi, sözleri kanun gibiydi.

1 numara olarak adlandırılan kişi yaşlı görünüyordu. Tüm suratını kapatan siyah bir maske takmıştı ama beyaz saçları açıktaydı. Kolları ve bacakları inceydi ve zayıf görünüyordu. Derisi sarkmıştı ve açık kollarında yaşlı insan benekleri görünüyordu.

"O zaman hikayeme devam ediyorum." 1 numara öksürdü. Konuşurken elini kolunu sallama huyu vardı ve insanlara nüktedan bir his veriyordu.

"Bu olay Halk Hastanesinde gerçekleşti. Kendi gözlerimle gördüm, yani kesinlikle gerçek. Akciğer kanseriyim ve hastanede tedavi görüyordum. Yoğun bakım ünitesinde kaldım.

"Benimle aynı odayı paylaşan yaşlı bir adam vardı. Adamın ne tür bir hastalıktan muzdarip olduğunu bilmiyordum ama derin bir acı içinde olduğunun farkındaydım ve ölümle yaşam arasında gidip geliyordu.

"Bu hikaye o geceden bir hafta önce başladı. Adamın uykusu hafifti ve en ufak sesle uyanıyordu. O gece aniden yaşlı adamın uykuda olmadığını fark ettim. Gözleri açık bir şekilde odanın bir yerine bakıyordu.

"Ben de bakmak için döndüm ama orada hiçbir şey yoktu. Neye baktığını sormak için ışığı açtım. Orada birinin durduğunu söyledi.

"Ne giydiğini, nasıl biri olduğunu tarif etmesini söylediğimde cevap verirken kekeledi. Sonraki gün gece yarısı olduğunda odanın oldukça soğuduğunu fark ettim. Uyandığımda yanımdaki yatakta yatan yaşlı adamın şişkin gözlerle bana baktığını gördüm.

"Hayatımın şokunu yaşamıştım. Işığı açtığımda adam kafasını yana çevirdi. Ne kadar sorsam da konuşmayı reddetti.

"Üçüncü gece sakinleşmeden önce yatağımın yanındaki ışığı kapatmaya cesaret edemedim. Hafif ışık, sabaha kadar uyuyabilmem için gereken huzuru verdi. Fakat uyandığımda sanki önceki gece birisi yatağımın üzerinde yürümüş gibi yatak ve döşekte ayak izlerinin olduğunu fark ettim.

"Bu benim aklımı aldı ve uyumaya cesaret edemedim. Sanki uyuduğum anda başıma kötü bir şey gelecekmiş gibi hissettim. Sadece gün içinde uyuyabildim ve geceleri uyanık kaldım.

"Dördüncü gün hiçbir şey olmadı ama beşinci günün gecesinde korkunç bir şey gördüm.

"Gece yarısı yaşlı adam yatağından kalktı. Aynen böyle ayak uçlarında durdu..."

1 numara, yaşlı adamı taklit ederek yana doğru sallandı. Ayak uçlarında durdu ve odanın etrafında zıpladı. Oldukça ürkütücüydü.

"Yaşlı adam yatağımın etrafında birkaç tur döndü. Ne yaptığını anlayamadım. Yüzü içine çökmüştü ama gözleri çıkmıştı. Yüzündeki kırışıklıklar birbiri üstüne toplanmıştı. Ona uyanması için bağırdım. Yatağına geri döndü ama gözleri kapıya doğru bakmaya devam etti.

"Dışarıdan birinin ismini söylediğini anlattı ama kapıya cevap verip vermeme konusunda kararsızdı.

"Altıncı gün gece çöktükten sonra yaşlı adamın durumu kötüleşti. Sorunları vardı ve sonsuz öksürükler yüzünden konuşamıyordu. Sanki soluk borusuna bir şey tıkanmıştı. Doktor acil durum operasyonu uyguladı ve saat 11'den sonra nihayet durumu stabil bir hale geldi. Fakat yüzü sanki üzerinde gri bir sis asılı duruyormuş gibi daha da solgun bir hal almıştı.

"Gece yarısından sonra yaşlı adam tekrar gözlerini açtı. Kapıya gözlerini dikti ve ağzında bir şeyler geveledi. Saat 1'de yaşlı adam yatağından kalktı ve o garip hareketlerle odadan dışarı çıktı. Ondan sonra adam bir daha görünmedi."

1 numara hikayesini bitirdikten sonra tekrar öksürdü. Son derece kırılgan görünüyordu.

"Etkileyici bir hikaye." Sol taraftan birinci adam başıyla onayladı.

"Övgü için teşekkürler." 1 numaranın kahkahası karga sesine benziyordu, kulak tırmalayıcıydı.

Masanın iki tarafındaki insanlar 1 numaranın hikayesini tartışmak için öne eğildiler. Chen Ge arkada sessizce dururken kendi değerlendirmesini yaptı. Yaşlı adam ilk cümlesini söylediğinde bir şeylerin yanlış olduğunu fark etmişti.

Yaşlı adam yoğun bakım ünitesinde kaldığını söylemişti ama Chen Ge'nin bildiğine göre Jiujiang'daki çoğu yoğun bakım ünitesi tek kişilikti, yani bir oda paylaşımı olmamalıydı.

En başta yaşlı adamın yalan söylediğini düşünmüştü ama dinledikçe onun kendi hikayesini anlattığından daha da emin olmuştu. O hastaneden ayak ucunda yürüyerek kaçan bir hastaydı!

Zaman dilimine bakınca bu tamamen olasıydı. 1 numaranın hikayesi bir hafta önce başlamıştı ve altıncı günün gecesinde hastaneden kaçmıştı. O gün yedinci gündü.

Hayalet hikayeleri toplumu paylaşılan her hikayenin gerçek olmasını talep ediyordu ve masadaki hiç kimsenin itiraz etmemesine bakınca yaşlı adamın hikayesi muhtemelen gerçekti. Chen Ge kafasını eğerek göz ucuyla 1 numaranın ayaklarına baktı, adamın gölgesi yok gibiydi.

"1 numaranın hikayesi çok enteresandı, iyi başladık. Şimdi 2 numaranın hikayesini dinleyeceğiz," sol taraftan birinci adam konuştu ve diğer insanlar hemen sessizleştiler.

"Senin sıran 2 numara." 1 numara garip şekilde heyecanlanmıştı ve öksürmeye devam etti.

2 numaranın üzerinde kokuşmuş bir ceket vardı ve yol kenarındaki seyyar satıcılardan alınabilecek plastik bir domuz maskesi takmıştı. Aşağı yukarı Chen Ge'nin boylarındaydı ve son derece inceydi.

"Bu hikayeyi bana eski karım anlattı ama gerçek olduğuna garanti verebilirim. Bir okulda dans hocasıydı ve sınıfında son derece yetenekli bir kız vardı. Görünüş, beceri ya da fizik olarak diğerlerinin çok ötesindeydi." 2 numara hafifçe öksürdü. "Çocuk gerçek bir beyaz kuğuydu ve ona kıyasla diğer öğrenciler çirkin ördek yavrusu gibi kalıyordu.

"Hikaye yıllar önce eski karımın şehrin dans yarışmasına katılmak amacıyla dans grubu için altı kız seçmesiyle başladı. Kıskançlık sonucu diğer beş kız yetenekli olanı aralarına almadılar.

"Yarışmada en yetenekli kız adeta onları tek başına zafere taşıdı ama diğerleri onu kutlama partisine çağırmadılar.

"Eyalet yarışmasına hazırlanmak için altı kişilik grup yaz tatili sırasında çalışmaya başladılar ve gerçek çatışma o zaman patlak verdi."