Bölüm 169: Kapı!

Çeviri: RassNt  

"Bu çocukla ilgili daha çok şey bilmek istiyorum ama aynı zamanda çok şey bilmekten endişeleniyorum. Çocuk bataklık gibi; yaklaştıkça beynin alarm veriyor.

"Annenin bipolar rahatsızlığı var ve sadece oğluyla birlikteyken rahatsızlığı alevlenmiyor. Tedaviye devam etmek için oğlu ile sık sık görüştürüyoruz. Her çocuk doğal olarak annesine karşı güven dolu olur. Çok küçük olmasına rağmen onun annesi olduğunu biliyor.

"Fakat işin tuhaf yanı çocuk annesini gördüğünde ilk dediği şey anne ya da onun ismi değil, ‘kapı’ idi.

"En başta bunun bir hata olduğunu düşündüm ya da sadece bir çocuğun anlamsız konuşmasıydı ama hemşire onu götürdüğünde ufak parmaklarıyla annesinin odasının kapısını işaret ederek aynı kelimeyi tekrar etti—kapı.

"Sanki o kapıya yaklaşmak istediğini anlatıyordu. İşin ilginç yanı tüm hastaneye sordum ve kimse ona daha önce kapı kelimesini öğretmemişti!

"Herhangi bir öğretici olmadan kelimeyi öğrenmişti ve ne anlama geldiğini biliyordu. Bunu kim söyledi ona? Hastanede  gerçekten de başka bir şey mi var?

"Daha sonra işler daha da garipleşti. Hemşire çocuğu götürürken ve ben de annesinin 3 numaralı odasına girerken çocuğun koridorda el salladığını ve sanki birisini selamladığını gördüm. Koridorda bizden başka kimse yoktu.

"Tabii ki bununla kalmadı. Hemşire de bunu fark etti ve ona ne yaptığını sordu. Kime el sallıyordu?

"O zaman çocuk bu ismi söyledi—He Yajun.

"Hemşire bunu anlamadı ve çocuğun ses tellerini çalıştırmak için pratik yaptığını düşündü. Bunu dikkate almadı ve çocuğu götürdü. O zaman hemşireyi durdurmak istedim çünkü He Yajun gerçek biriydi. Üçüncü hastalık binası inşa edilmeden önce inşaat işçilerinden biri kaza geçirmişti ve onun ismi He Yajun idi.

"Bu, doktor ve hemşirelerin bile bilmediği bir olaydı,çocuk bu ismi nasıl söyledi?

"Kapıda kalakaldım ve hemşire çocuğu götürdü. Merdivenlerden çıkarken çocuk bir kez daha boş bir köşeye doğru el salladı. Dürüst olmak gerekirse akıl hastası olan birçok çocukla ilgilendim ama hiç korkmamıştım. Fakat o gün, o koridorda şiddetli bir korkuya kapıldım.

"O olaydan sonra oğlanı daha dikkatli izledim."

Birinci mektup bu şekilde sonlandı. Müdür mektubun adresinden bahsetmemişti. Chen Ge mektubu bitirdikten sonra elinde sadece en başta bahsedilen Doktor Chen ismi vardı.

Chen soy ismi? Babam olabilir mi? Ama o bir Korku Evi işletmecisi, doktor değil!

Chen Ge en başta ailesiyle ilgili bir ipucu bulduğunu düşünse de biraz irdeledikten sonra fazla iyimser düşündüğünü fark etti. İkinci mektubu açtı ve içeriği daha da inanılmazdı.

"Doktor Chen, yüz yüze görüşmeliyiz. İşler kontrolden çıkmaya başladı.

"Çocuk emeklemeyi öğrendiğinde sürekli annesine gitmeye başladı. Üçüncü hastalık binasında kimse onun ofisten nasıl çıktığını ve 3 numaralı odanın önüne geldiğini bilmiyor.

"Diğer hemşire ve doktorlar da çocuğun garipliğini fark etmeye başladı. Nadiren ağlıyor ve rastgele yerlerde gülümsüyor. Akşam olduğunda heyecanlanıyor ve normal bir çocuk gibi davranmıyor.

"İnanılmaz bir öğrenme becerisi var ve bu kadar genç yaşta kelimeleri daha da net şekilde seslendiriyor ama dudaklarından çıkan kelimeler insanın tüylerini diken diken ediyor.

"Belki de çocuğun gözlerinin önündeki dünya bizden farklıdır. Sakinleştirici ve uyku ve hapı alan hastaları oyuncak gibi görüyor ve gözlerinde onlar sanki çoktan ölmüş gibi bir bakış oluyor.

"Ayrıca aklını kaybetmiş hastalara el sallayıp onlarla yüz yüze geliyor ama yüzlerine bakmıyor. Bunun yerine gözlerini sanki orada bir şey varmış gibi hastaların omuzlarının üzerine dikiyor.

"En garip durum ise 3 numaralı odanın önünde oturmayı seviyor. Asla içeri grimiyor; sadece kapının önünde oturup gözlerini kapıya dikiyor. Bu şekilde öğleden sonrayı geçirebiliyor. Bazı doktor ve hemşireler onu kimsesizler yurduna göndermemiz gerektiğini söylüyor. Bu çocukta ürkütücü bir şeyler var ama onu göndermek annenin iyileşmesini etkileyecek. Annesinin durumunu dengelemek için bir yıl harcadık ve şu an vazgeçemeyiz.

"Doktorların önerisini reddettim ve birkaç ay sonra polisten iyi haber geldi. Araba plakasını ipucu olarak kullanıp oğlanın biyolojik babasını güneyde bulmuşlar. O zaman annenin durumu büyük oranda düzelmişti. Babayı dava etmek için avukat tuttuk, biriken hastane ücretini temin etmek ve aynı zamanda çocuğun annesine resmi bir evlilik ve isim vermek istedik.

"Davayı kazandık. Baba belki hapishaneye girme korkusundan ya da suçluluk duygusundan bilinmez değişmişti. Her şey pozitif yönde gelişti ve anne daha iyi oldu. Genç kadın oğlu yanındayken çarpıcı bir direnç gösterdi.

"Tedavi yarım yıl daha devam etti ve annenin hastalığı tamamen stabil hale geldi. Çok fazla arkadaşı ya da ailesi yoktu, o yüzden birkaç doktorun uğurlaması dışında ayrılışı çok etki yaratmadı. Çocuk annesiyle birlikte ayrıldı ama akıl hastanesinde üç yıl boyunca büyümek onun üzerinde etkilerini çoktan bıraktı. Ayrılmadan önceki gece gizlice koridora sızdı ve insanların kapıyı anlamadığına dair şeyler söylenip durdu.

"Onlar gittikten sonra her şeyin bittiğini düşündüm ama işlerin beklenmedik bir yöne gireceği kimin aklına gelirdi?

"Sadece bir yıl sonra, çocuk dört yaşına geldiğinde babası tarafından tekrar merkeze gönderildi!

"Babasına göre, kadın evde öldürülmüştü ve çocuk tüm bu olaya şahit olmuştu. Çocuğu tekrar gördüğümde çok değişmişti. Hayatındaki tek sütun yıkılmıştı ve durumu annesinin ilk geldiği zaman gibiydi.

"Önceki sebepler ve geçmiş yüzünden merkezimiz onu kabul etmeye cesaret edemedi. Babayı onu resmi hastaneye göndermesi konusunda ikna ettik. Onu reddettiğimiz günün gece yarısında 3 numaralı odanın beyaz kapısından kan sızmaya başladı.

"Bu olay bir dakika kadar devam ettikten sonra durdu. Bunu öğrendiğimde bir hafta geçmişti ve bu bir haftada hastanede birçok akıl almaz olay gerçekleşmişti."

İkinci mektup bir anda bitti. Mektubun içeriğini ve müdürün tarifini okuyunca Chen Ge'nin aklına aynı şeyi yaşayan birisi geldi.

Hemen üçüncü mektubu açtı ve içinde bir anne ve oğula ait resim vardı. Chen Ge resmi görünce duygu seli yaşadı. Çünkü bu resmi daha önce görmüştü; Doktor Gao'ya Hai Ming Apartmanında Men Nan'ın eşyaları almaya yardım ederken görmüştü!

Hasta önlüğü giymiş bir kadın bir yatağa dayanmıştı ve utangaç bir oğlan yanında duruyordu.