Bölüm 154: Köpek Kafesi?

Çevirmen: RassNt 

"Bir akıl hastanesi ile normal hastane farklı tedavi yöntemlerine sahiptir ve ilkine karşına büyük bir korku vardır. Normalde insanlar istemsizce akıl hastanelerinden uzak durmaya çalışır," Chen Ge kameraya konuştu. "Bunu kimse inkar edemez. Kim ne derse desin burada tedavi gören insanlar bizden farklıdır ama bazen onların mı hasta olduğunu yoksa bizim mi normal olmadığımızı söylemek güçtür."

Chen Ge ayağı yere değince odaklanmaya başladı. "Bu hastane ile ilgili birçok korkunç söylenti var. Güneş battıktan sonra hastaneden garip çığlıkların geldiğini söyleniyor. Hiç kimsenin yaşamadığı koridorların duvarlarında kanlı yazıların ortaya çıktığı iddia ediliyor. Müdür ardında hiçbir iz bırakmadan ortadan kaybolmuş ve bazıları onun hala bu hastanenin karanlık köşelerinde gizlendiğine inanıyor."

Chen Ge chat bölümüne baktı ve izleyicilerin çoğunun söylediklerine inanmadığını gördü, hatta bazı izleyiciler onun canlı yayınıyla Qin Guang'ı kıyaslıyordu.

"Doğaüstü canlı yayını, yine bir oyuncu bize yalan söylemeye çalışıyor."

"Ekrana bakarak bile senin geleceğini görebiliyorum. Bazı yayıncılar sadece bizim aklımızda yer etmek için böyle hikayelerden bahsediyor."

"Dediklerini anlayabiliyorum ama neden elinde bir horoz olduğunu bana anlatabilir misin? Bir doğaüstü şovuyla yemek şovunu harmanlamayı mı planlıyorsun? Bu yeni bir akım mı?"

"Gece vakti akıl hastanesi ziyareti mi? Benden beğenini aldın bile!"

İzleyiciler chatte muhabbet edip şakalaşıyordu, bariz bir korku eksikliği vardı.

"Canlı bir horoz negatif enerjiye karşı savunma yapabilir. Bu gece size gerçek korku hissini yaşatacağım. Burayı bulmak için iki buçuk saat yolculuk ettik, bu sizi hiç korkutmuyor mu?" Chen Ge sabırla açıkladı ama izleyiciler hala bunu yememiş gibiydi.

"Korkacak ne var? Bunu en son söyleyen yayıncı şu an arabasını tamir ediyor."

"Vay! Bu ne güzel bir kediymiş..."

Bu Chen Ge'nin sakinleşmesine yardım etti. İzleyicilerle bir süre muhabbet ettikten sonra nihayet Jiujiang Üçüncü Psikolojik İyileşme Merkezi keşfine başladı. Akıl hastanesi çok büyük bir alandı ve tüm bölgenin etrafı beton duvarla çevriliydi. Muhtemelen hastaların rahatça gezmesi için avlusu büyüktü ama yıllardır bakımsız olduğundan birkaç beton parçaların dışında her yer otlarla kaplanmıştı.

Chen Ge biraz daha ilerledi ve en sonunda birbirine bağlanan üç bina gördü. Binalar ‘品’ karakteri şeklinde ayarlanmıştı. Kuzeye doğru çıkıntı yapan ikinci binaydı ve bütün binalar koridorlarla bağlanmıştı.

"Birinci ve ikinci hastalık binaları güneşe yüzünü dönmüş ve diğer tarafta kalan üçüncü hastalık binası olmalı. Bu garip bir tasarım. Acaba üçüncü hastalık binasında güneş görmemesi gereken hastalar mı vardı?"

Binaların tasarımı bile Chen Ge'nin ürpermesi için yeterli olmuştu. Bu tasarımın bir sebebi olmalı. Hem Test Görevi için hem de ailemle ilgili ipucu bulmak için bu gece Üçüncü Hastalık Koğuşu'na girmem lazım.

Chen Ge yürüdü ve beyaz kedi onu takip etti. O gece dolunay vardı ve beton zemini süt beyazına boyadı. Chen Ge'nin hedefinde birinci hastalık binası vardı. Giriş kapısı çelikti. Kapıyı itmeyi denedi ve kolayca açıldı.

"Kilit kırılmış." Bir önceki Test Görevi'nde oldukça tecrübe kazanmıştı. Işığı kilide tuttu. "Yayı kırılmış, birisi zorla içeri girmiş gibi."

Chen Ge karşısındaki karanlık koridora baktı ve zihninde bir soru belirdi. "Kilidi kim kırdı?"

Hastane kapandıktan sonra buraya gelen biri vardı. Bir hasta mıydı yoksa onun anne ve babası mıydı?

Direktör Luo anne ve babasının ortadan kaybolmadan önce Üçüncü Hastalık Koğuşu hakkında konuştuklarını duymuştu ve parkta bıraktıkları not da burayı işaret ediyordu, buranın özelliği neydi? Chen Ge'nin bir fikri yoktu.

Direktör Luo burayla ilgili konuşmalarını onlar ortadan kaybolmadan önce işitmişti ama kanlı not ise onların ortadan kaybolmasının ardından ortaya çıkmıştı. Üçüncü Hastalık Koğuşu'nda başlarına ne geldi?

Chen Ge çelik kapıyı ardına kadar açtı. Koridor çöp ve kullanılmayan yataklarla doluydu. Bu sahne sanki geçmişe bakıyormuş gibi hissetmesine neden oldu. Hastane aktif olduğu zamanlarda bu koridor hastalarla dolu olmalıydı.

Lisanslı hastanelerin aksine akıl hastaneleri çok fazla özelleşmiş odaya sahip değildi. Kalabalık koridorda sıralanan odaların kullanım şekilleri belirsizdi. Chen Ge havayı kokladı ve burnuna kötü bir koku geldi. Bu kötü koku tıpkı Hai Ming Apartmanında aldığı kokuya benziyordu, Wang Shenlong'un üzerine yapışmış olan kokuyla aynıydı.

"Daha girişte bile negatif his bu kadar güçlü." Aynı zamanda Chen Ge hayatında ilk defa bir akıl hastanesine gelmişti. Hasta tarafından çizilen kabataslak harita elindeki tek rehberdi.

"Üç hastalık binasının tasarımı benzer olmalı. Birinci bina tehlike seviyesi anlamında en düşük yer olmalı. İlerlemeden önce burada bina yapısını tanımalıyım." Tam bir adım ilerlediği anda kedi omuzuna zıpladı. Sanki Chen Ge ile iletişim kurmaya çalışıyor gibiydi ama Chen Ge anlayamıyordu.

"Kedi ilk defa benimle fiziksel temas kurdu. Ne hissetti? Bu bir korku belirtisi mi yoksa tamamen farklı bir şey mi?"

Chen Ge binanın içinde yürürken ayaklarının altında bir şeyler çiğneniyormuş hissini yaşadı. Kafasını eğip baktığında çatlak fayansların içinde çok sayıda böcek ölüsünün olduğunu gördü. Hastane yıllardır kullanım dışıydı, bu böceklerin ölmesi normal görünmüyordu. Bu böceklerin ölümüne sebep olan şey neydi?

Birinci binada bütün odaların kapıları açıktı ve her odanın iç tasarımı neredeyse aynıydı. Dar odalarda tek kişilik yatakların dışında neredeyse hiçbir şey yoktu.

"Bu hastane faal olduğu zamanlarda kaç hastaya sahipti?" Chen Ge rastgele odalardan birine girerek içeriyi inceledi. Küçük odayı dört tane ahşap yatak neredeyse tamamen doldurmuştu ve Chen Ge için sadece içeride duracak bir yer kalmıştı.

"Böylesine dar bir mekanda yaşamak normal insanı bile delirtir." Chen Ge odadan çıktı ve kısa süre sonra bir yol ayrımına ulaştı. Orada hemşire yeri vardı. Ahşap tezgahın üstünde çok sayıda boş hap kutuları vardı ve üstlerinde hasta isimleri yazıyordu.

"Görünüşe göre hastalar kaplarını almak için günlük olarak buraya gelmeleri gerekiyordu." Chen Ge hemşire yerine baktı ve orada olmaması gereken iki şey buldu.

İçeride iki tane demir kaynaklı iki tane kafes vardı. Çok büyük değillerdi, orta boy bir köpeğin sığacağı kadardı.

"Bu kafesler ne için?" Chen Ge içeri zıpladı ve feneri kafeslere tuttuğunda ürpertici bir şey keşfetti. Kafeslerden birinde yarı pişmiş, yarı tüylü bir ördek gördü.

"Çürüme belirtisi yok, yani ördek kafese yakın bir zaman önce koyulmuş." Chen Ge çekicini kavradı ve duvara yaslandı. "Hastanede yalnız değilim."