Bölüm 92: İstek

Çeviri: RassNt  

Bu sahne Korku Evi sahibi Chen Ge'yi bile şaşırttı. Mu Yang Lisesi senaryosunun boyutu Geceyarısı Cinayeti'nden çok daha büyüktü. İçeri adım attığında ensesini soğuk bir hava akışı yaladı. Bu onu huzursuz etti, sanki karanlıktan her an bir şey dışarı fırlayacak gibiydi.

Dört derslik, koridorlar, tuvaletler ve ofisler...

Mu Yang Lisesindeki her şey Chen Ge'nin Korku Evine kusursuzca aktarılmıştı ama iç tasarım yeniden ayarlanarak birbirine yaklaştırılmıştı.

Loş koridorda yürürken istemsizce iki taraftaki dersliklere dönerek baktı. Pencerelerin ötesindeki duvarlar betondu ve yeraltında hava akımı olmamalıydı ama pencereler sanki rüzgarın dokunuşuyla gıcırdıyordu.

İlk birkaç derslik ürkütücü olsa da hala kabul edilebilir durumdaydı fakat koridorun sonundaki mühürlü dersliğe ulaştığında tüyleri diken diken oldu. Kendi Korku Evinin içinde ilk defa böyle bir korku hissi yaşadı.

Bu derslik ona Mu Yang Lisesindeki mühürlü dersliği andırmıştı ama tamamen aynı değildi. Her sırada kırmızı resimler karalanmıştı ve daha korkutucu olan şey her sandalyede üniformaların olmasıydı.

Bu üniformalar Fan Yu'nun babasının çekindiği grup resmindeki öğrencilerin üniformalarıyla kusursuz bir şekilde uyuşuyordu. Tek fark, resimde bütün öğrenciler kameraya yüz çevirmişti ama bu derslikte bütün üniformalar kapıda duran Chen Ge'ye doğru dönüktü.

Chen Ge derin bir nefes aldıktan sonra kendini odaya girmeye zorladı. Kürsüde durarak odaya baktı, sandalye sıralarında sanki öğrenciler oturuyordu.

Bu derslik neden okul üniformalarıyla geldi? Bu üniformalar burada kalan başıboş ruhları mı temsil ediyor? Chen Ge sessizce üniformaları saydı, toplamda yirmi dört tane vardı.

Geceyarısı Cinayeti'nin Test Görevini tamamladıktan sonra Korku Evinin senaryosu, Xiaoxiao'nun ailesinin yeni evi olmuştu. Eğer buradan yola çıkarsak... Chen Ge'nin yüzü huzursuzlukla titredi. Buradan çıkan sonuç yirmi dört tane başıboş ruh Korku Evine taşınmıştı.

Yine de yanılıyor olabilirim. Chen Ge derslikten çıktı, kapıyı kapattı ve ilerlemeye devam etti.

Koridorun sonunda tuvalet vardı ve birkaç adım sonra ilk dönemece geldi. Oradan sola giden yol ofis bölgesine, sağa giden yol ise kızlar yatakhanesine gidiyordu.

Chen Ge sağa döndü. Birkaç adım attıktan sonra koridor daraldı. İki taraftaki odalar adeta üstüne geliyordu ve koridorun sonunda başka bir dönemeç vardı.

İki yıldızlı bir senaryo bu kadar karmaşık. Eğer birkaç tane daha senaryo açarsam bu yeraltı otoparkı kesinlikle bir Dehşet Labirenti olacak.

Rastgele bir kapıyı açtı ve içerisi bir suç mahalli gibi tasarlanmıştı.

Sondan ikinci yatak odasında sandalyeler yan yana dizilmişti ve onlardan birinin üstünde birkaç kağıt parçası ve büyük hasar görmüş bir tükenmez kalem duruyordu.

Mu Yang Lisesi senaryosuyla gelen gizli eşya mı bu? Chen Ge tükenmez kalemi temkinli bir şekilde aldı. Öyle hassas duruyordu ki her an dağılabilirdi. Gizli eşyaların amaçları var. Wang Qi'nin Gizli Kayıp İlanı benim Xiaoxiao'nun ailesi ile yakınlaşmamı sağladı ve şimdi bana Geceyarısı Cinayeti senaryosunun bakımında yardım ediyorlar. Acaba bu tükenmez kalem mühürlü derslikteki öğrencilerin ilgisini kazanmama yardım edebilir mi?

Chen Ge bunu nasıl yapacağını çözemedi. En sonunda senaryodan tükenmez kalemle birlikte çıktı. Kalemi bantla tamir etmek için personel dinlenme odasına gitti.

"Kalem Ruhu, Kalem Ruhu, bana karşı kin güttüğünü biliyorum ama kalemini tamir ettim. Eğer beni affettiysen lütfen kağıda daire çiz."

"Kalem Ruhu, Kalem Ruhu, önceki hayatımdan benim ruhumsun ve ben bu hayatta senin ruhunum. Eğer benimleysen lütfen kağıda bir daire çiz..."

Mühürlü derslikle ilgili gizemi çözmek için Kalem Ruhuna soru sormak en direkt çözüm olacaktı. Fakat Chen Ge ne kadar denese de kalem Ruhundan cevap alamadı.

"Neden sessiz kalıyor? Burada ben de mağdur durumdayım, tamam mı?"

Chen Ge çaresizce kalemi kızlar yatakhanesine geri götürdü. Orada bir tur attıktan sonra birinci kata geri döndü.

Mühürlü derslikteki yirmi dört üniforma korkutucu ama etkisi yeterli değil. Zamanım olduğunda kağıt mankenleri güncelleyip onlara üniformaları giydirerek dersliğe koyacağım. Böylece korku faktörü oldukça artacak. Chen Ge kalasları kapattıktan sonra yatağına dönmeye hazırlanırken telefon çaldı.

Telefona baktığında arayanın Müfettiş Lee olduğunu gördü ve şaşırdı.

"Amca San Bao? Nasıl yardımcı olabilirim?" Chen Ge Mu Yang Lisesi'nden çıktığında müfettiş orada kalmıştı. O sırada ana şehrin inceleme ekibinden memurlarla konuşuyordu.

"Eğer çok meşgul değilsen bölge karakoluna gelebilir misin? Katil seninle konuşmak istiyor."

"Benimle mi?" Chen Ge'nin kafası karıştı ama yine de müfettişin hatırına gelmeyi kabul etti. "Tamam, birazdan oradayım."

Oraya vardığında tanıdık bir polis memuru onu sorgu odasına götürdü. Fan Yu'nun halası elleri kelepçeli bir şekilde sandalyede oturuyordu.

"Cesetlerin otopsileri hala devam ediyor. Şüphelinin duygusal durumu dengesiz ve konuşmayı reddediyor. Sadece seninle konuşacağını söyledi, o yüzden çağırdık." Sorgu odasındaki orta yaşlı memur ayağa kalktı ve Chen Ge'nin elini sıktı. "Pekala, bundan sonrası sende."

"Elimden geleni yapacağım." Chen Ge kadına doğru yürüdü. Sanki bir gecede çökmüş gibi bir hali vardı. Başı eğikti ve saçları yüzünü kapatıyordu.

Birinin yaklaştığını hissedince kadının anlamsız bakışları Chen Ge'ye odaklanmaya başladı. Bakışları adeta karmaşık duygular haykırıyordu.

"Beni istemişsin." Chen Ge yaklaşmayı denediğinde güvenli mesafeyi korumak isteyen memur onu engelledi.

Fan Yu'nun halası hafifçe başını aşağı yukarı salladı. Uzun bir sessizlikten sonra ağzından çıkan ilk cümle Chen Ge'yi şaşkına çevirdi. "Üçüncü katın tuvaletinde sana verdiğim resim duruyor mu?"

Eğer kadın bundan bahsetmese Chen Ge çoktna unutup gitmişti. Cebinden resmi çıkardı ve kadının önüne koydu. Garip çizime bakan kadın korku hissetmedi. Hatta sanki değerli bir hazineye bakıyor gibiydi. Tabii ki bu beklendik bir durumdu, ne de olsa kocası ve çocukları öldükten sonra bu çizimler sayesinde umutsuz günlerinden uyanmıştı.

En sonunda kadın konuşmaya başladı. "Üç yıl boyunca Fan Yu için elimden geleni yaptım ama çizimlerine aldığı ilk canlı varlık sen oldun, bu adil mi?"

"İşler düşündüğün kadar basit olmayabilir. Fan Yu muhtemelen beni kendisine benzetiyor." Chen Ge gözleriyle işaret etti. "Aynı şeyleri görebiliyoruz."

"Öyle mi?" Fan Yu'nun halası başını tekrar eğdi ve sorgu odası sessizliğe boğuldu.

"Bu yüzden mi beni çağırdın?" Chen Ge resmi düzgünce katladı.

On dakika sonra Fan Yu'nun halası kendini topladı, sanki bir karar vermiş gibi hali vardı. Chen Ge'ye yumuşak bir ses tonuyla konuştu, "Fan Yu'nun tek akrabası benim ve ben de onu yalnız bırakacağım. Oğlan garip bir kişiliğe sahip ve arkadaş edinemiyor. Onu yanına almanı isteyemem ama onu zamanın olduğunda ziyaret etmen için yalvarabilirim. Onunla konuş ve başka çocukların ona zorbalık yapmasına izin verme."