Bölüm 52: İlk Randevu

Çeviri: RassNt  

Derin bir nefes aldıktan sonra soğuk suyu yüzüne çarptıktan sonra nihayet sakinleşti.

"Hadi bakalım."

Chen Ge geçen sefer kullandığı sırt çantasını çıkardı ve içine Zhang Ya'nın aşk mektubunu, taşınabilir güç kaynağını ve çekicini koydu. Geçen seferki olaydan çıkardığı dersle cep bıçağını direkt cebine koydu ve ailesinden kalan oyuncak bebeği gömleğinin içindeki cebe yerleştirdi. Her yeri şişmişti ama en azından kendini güvenli hissediyordu.

İhtiyacı olan şeyleri hazırladıktan sonra Korku Evini kilitledi ve hızla Yeni Yüzyıl Parkından çıktı. Saat 12:15, yolda trafik yoktur. On dakika kadar bekledikten sonra bir taksi bulmayı başardı.

"Bayım, Batı Jiujiang Özel Akademisine gideceğim. Acelem var, lütfen hızlı sürün."

"Tamamdır, binin."

Şoför nazik orta yaşlı bir amcaydı ve arabanın radyosunda 90'lardan hit parçalar çalıyordu. Chen Ge arka koltuğa oturdu ve zamanını şu anki göreviyle ilgili internette araştırma yaparak geçirdi.

Siyah telefonda görevi kabul ettiğinde ilk gördüğü şey Anderson'un Kırmızı Dans Ayakkabılarıydı, o yüzden internette ilk baktığı şey bu oldu. Orijinal kaynağını bulmayı başardı ve onu hızlıca gözden geçirdikten sonra kaskatı kesildiğini hissetti.

Orijinal hikaye, siyah telefonun versiyonundan çok farklı değildi. Bir çift güzel kırmızı dans ayakkabısı hediye edilen genç bir kızın hikayesi anlatılıyordu. Kız ayakkabıları çok sevmiş ve gittiği her yerde onları giymiş, kilisedeyken sonsuza kadar dans etmekle lanetlenmişti. Kız korkmuştu, çaresiz ve yorgun düşmüştü. En sonunda korucuya bacaklarını kesmesi için yalvarmıştı ve ardından masalının en tuhaf kısmı gelmişti. Bacakları kesildikten sonra hala kırmızı ayakkabıları giyen bacaklar ormanın içinde dans etmeye devam etmişti.

Bu nasıl masal?

Görevi, Zhang Ya'nın kırmızı dans ayakkabılarını aramak olan Chen Ge'nin gerginliği daha da artmıştı.

Lanetli aşk mektubunu kazandığımda siyah telefon bana Zhang Ya ile ilgili kısa bir tarif sağlamıştı. Öldüğünde üzerinde kanlı bir okul üniforması ve kırmızı dans ayakkabıları vardı, yani bu masal gerçek olabilir mi? Kırmızı dans ayakkabıları giydikten sonra çıkarılamıyor mu?

Chen Ge ürperdi. Önceki görevlerinden farklı olarak bu sefer bir Kızıl Tayf ile yüzleşecekti, sadece ağır kızgınlıklar barındıran tayflar tarafından verilen Kanlı Kalp Görevini tamamlayacaktı.

Görünüşe göre bu gecenin kilit noktası kırmızı dans ayakkabıları.

Chen Ge masalı birkaç kez daha okudu; bu masalın verdiği ana fikir her zaman alçak gönüllü olmak gerektiğiydi.

Siyah telefonun görev başlarken bu masaldan bahsetmesinin bir sebebi mi var?

Bir cevap bulamadı, o yüzden enerjisini Batı Jiujiang'ın Özel Akademisiyle ilgili aramalara yöneltti. Okul sadece iki yıl faaliyet göstermişti ve o zamandan beri terk edilmiş durumdaydı. Oranın kapanışıyla ilgili birçok söylenti mevcuttu. Bazıları bütçe yetersizliği diyor, bazıları ise dönemlik harçların yüksek olmasından şikayet ediyordu.

Chen Ge bütün bilgileri sabırla inceledi ve Zhang Ya'nın ismi, o sanki okulda hiç olmamış gibi bir kez bile ortaya çıkmamıştı.

Online söylentilerin aksine kapanışla ilgili karanlık bir şeyler olmalı!

Chen Ge camdan sokak lambalarına baktı ve gözleri düşünceyle kısıldı. Nasıl bir son, bir kızın Kızıl Tayf'a dönüşmesine neden olabilir? Neden böylesine derin bir kızgınlık besliyor? Tüm bunların kırmızı dans ayakkabısıyla ne alakası var?

Chen Ge derin düşüncelere dalarken radyonun sesi yükseldi. Sesin kaynağına doğru şaşkınlıkla döndü ve şoför amcanın kendisine dikiz aynasından baktığını fark etti.

"Aklında neler var genç adam? Üzgün gibi bir halin var." Şoför tipik bir geveze tiplerdendi. Chen Ge arabaya bindiğinde onunla bir muhabbet başlatmaya çalışmıştı ama Chen Ge bilgi aramakla meşgul olduğu için onu çoğunlukla görmezden gelmişti.

"Son zamanlarda hayatımda çok şey değişti ve çabaladıkça bataklığa batıyor gibi hissediyorum." Chen Ge telefonunu yerine koyarken nazikçe gülümsedi.

"Yavaş ve istikrarlı olmak daima kazandırır. Eminin en sonunda her şey rayına oturacaktır. Eğer stresliysen benim yaptığımı yap: disko müziği aç ve birkaç kez sallandıktan sonra kendini daha iyi hissedeceksin." Şoför müziğe ayak uydurdu.

Adam en azından iyimser, diye düşündü Chen Ge.

"Bu arada, gecenin bu vaktinde Özel Akademiye neden gidiyorsun? Orası çoğunlukla terk edilmiş halde ve yerleşim bölgesine yakın değil."

Chen Ge'nin dudakları açıldı ve en sonunda cevap verdi, "Randevuya gidiyorum."

"Randevu mu? Böyle kötü bir saatte mi?" Şoför Chen Ge'ye baktı.

"Öyle. Nasıl açıklayacağımı bilmiyorum; kız biraz zor birisi ve bazı garip huyları var." Chen Ge durumu elinden geldiğince normalleştirmeye çalıştı. Ne de olsa daha önce kimse ona çıkma teklif etmemişti ve bir randevu teklifi almak aslında kendini oldukça iyi hissetmesine neden olmuştu.

"Bu iyi bir şey! Ne diye endişeleniyorsun, onun seni sevmeyeceğinden mi? Ne olursa olsun, nasıl birisi senin gibi giyinip bir randevuya gider? Beni dinle, bu günlerde erkekler bile giyinişine dikkat etmeli. Sırt çantana bak, giysinle tamamen uygunsuz düşüyor."

Şoförün çenesi açılmıştı ve Chen Ge nasıl cevap vereceğini bilemedi. Randevuya giden normal birisi mutlu ve heyecanlı olurdu ama onun randevusu daha çok zoraki ve kendini kurtarma hamlesiydi.

"Bir beyefendi çok atik olmamalı, hava durumu gibi rastgele konularla muhabbet başlatma, onu öv ve iyi bir dinleyici ol. Ne de olsa ilk izlenim çok önemli..." Taksicinin tavsiyesini dinleyen Chen Ge neredeyse telefonundan Gelinlik şarkısını açacaktı, böylece biraz huzur ve sessizlik yaşayabilirdi.

Taksi gecenin karanlığında hızla ilerledi. Yoldaki arabalar ve yandaki binalar giderek seyrekleşti; hatta sokak lambaları bile kaybolmaya başladı. Pencerenin dışında medeniyet kaybolmaya başladı ve yol yavaş yavaş orman tarafından yutuldu.

Taksici GPS'e baktıktan sonra sordu, "Doğru adresi aldığına emin misin? Yolun sonunda terk edilmiş bir okuldan başka bir şey yok."

"Evet eminim, sadece beni okulun yakınında bırak yeter. Ne kadar?"

"19, WeChat ile ödemek ister misin? vardiyam yeni başladı ve yanımda hiç bozukluk yok."

"Problem değil."

Chen Ge cebinden telefonunu çıkarırken yanında cep bıçağı da dışarı çıktı. Bıçak sessizce koltuğun üzerine yatarken onu fark eden taksici gizlice ileri doğru yaslandı. Elini uzatarak radyonun sesini kıstı. Bununla birlikte gizlice serçe parmağını kullanarak aletteki bir butona bastı.

Tabii ki bunlar Chen Ge'nin gözlerinden kaçmadı. Fakat gülümsemekten başka yapabileceği bir şey yoktu. Amcanın kendisini gece yarısı hırsızlarından sandığını düşündü.

"İşlem başarılı." Chen Ge telefonunu koydu ve taksiciye doğru baktı. "Amca, polise haber mi veriyorsun?"

Şişesinden su içmekte olan taksici ellerini telaşla sallarken şiddetle öksürdü.

"Bunu neden yaptığını anlayabiliyorum..." Chen Ge dönerek karanlıktaki okulun garip siluetine baktı.

"... ama gerçekten de bir randevu için geldim."