Çeviri: bebebiskuvisi

Lin Ming, tüm gün boyunca iki müzayede evini, bir ticaret fuarını ve saygıdeğer ailelerce kurulmuş beş alışveriş köşkünü ziyaret etmiş ama yine de bir alıcı bulamamıştı.

Büyük Berraklık Köşkü’ne geri dönerken iç geçirdi. Birkaç yazıt satmanın bu kadar zor olacağını tahmin etmemişti.

Ama bu sadece küçük bir aksilikti. O alayların ve küfürlerin Lin Ming üzerinde bir etkisi olmamıştı, zira dövüş sanatçılarının aldığı psikolojik yaralar, fiziksel acıyı kat kat aşardı. Zhu Yan onunla Lan Yunyue, fakir ailesi, düşük yetişim seviyesi sebebiyle alay etse bile, bu Lin Ming’in dövüş sanatları için atan kalbini etkileyemezdi.

Sembol kağıtlarını bir kenara koydu ve ‘İlk Gerçek Kaos Formülü’ne çalışmaya başladı. Bir ay boyunca her gün yazıt tekniklerine çalışmış olsa da ‘İlk Gerçek Kaos Formülü’ne de çalışacak zaman ayırmayı başarmıştı. Şimdi ise, sıkı çalışmasıyla ‘İlk Gerçek Kaos Formülü’nün ilk seviyesini tamamlamıştı ve yetişimi de Beden Dönüşümü’nün ilk seviyesinin zirvesindeydi.

Dokuz taşlık gücü ve Demir Ağaç’ı parçalayabilecek yumruğu, Beden Dönüşümü’nün ilk seviyesinin, Güç Eğitimi’nin zirvesinde olduğunun kanıtıydı.

Dokuz taş, 900 jine denk geliyordu. Bu, ilk aşamanın zirve noktasıydı. Ama gerçekte, Lin Ming’in şu anki gücü 1000 jinden az değildi! Bunun nedeni de ‘Kaotik Meziyet Savaş Meridyenleri’nde yaptığı eğitimdi ve gücü her gün durmaksızın artıyordu. Yine de Lin Ming Beden Dönüşümü’nün ilk seviyesinde sıkışıp kalmıştı.

Lin Ming, ‘İlk Gerçek Kaos Formülü’yle beraber ruh gücünü de dolaştırdıktan sonra kemikleri anlamak için odaklanmaya başladı. Kemik sıyırma işinde, çoktan yüksek bir ustalık seviyesine ve hıza ulaşmıştı; ikinci seviye bir vahşi canavar bile onun çalışma gerekliliklerini karşılamaya yetmiyordu. Ama ne yazık ki, Büyük Berraklık Köşkü’nde bile üçüncü seviye bir vahşi canavar çok nadirdi. Lin Ming bu nadir canavarlar üzerinde çalışmak istiyordu ama çalışamıyordu! Bunu düşünürken aklına bir fikir geldi ve kemik ayırma bıçağının yassı sırtını kullanmaya başladı!

Normalde kemik ayıran biri, en keskin bıçağı ya da balta gibi keskin gereçleri isterdi. İkinci seviye vahşi bir canavarı tamamen parçalamak, sıradan birinin tüm bir gününü alırdı! Ama Lin Ming bıçağın kalın sırtını kullanıyordu. Saçmalık derecesinde zor ve hatta neredeyse imkansız bir işti. Bıçağın sırtıyla vahşi canavarı kesmek çok büyük bir güç ve çaba gerektiriyordu, neredeyse sağlam bir kayayı kesmeye benziyordu.

Bu, Lin Ming’in kendi becerilerini daha iyi anlamasına sebep olurken, bir yandan da fiziksel özelliklerini sınırlarına kadar zorlamasını gerektiriyordu.

Daha önce ikinci seviye bir vahşi canavarı tamamen parçalamak, bir kase pirinç yemekten fazla zaman almazken, şimdi iki saat bile bitirmesine yetmemişti. Bitirdikten sonra ise, ter içinde kalmıştı.

Neyse ki sonuçlar iyiydi, daha önce yaptığı gibi nizami bir şekilde vahşi canavarı parçalayabiliyordu. Büyük Berraklık Köşkü’ndekiler, Lin Ming’in ikinci seviye bir vahşi canavarı bıçağın sırtıyla parçaladığını bilseydiler, onu en yakın hastaneye yatırmakla kalmaz, gitmişken kendilerini de muayene ettirirlerdi!

Lin Ming bir gece bu şekilde çalıştıktan sonra tamamen bitap düşmüş ve yazıtlarla ilgili sorunları bile unutup doğrudan uykuya dalmıştı.

…

…

…

Lin Ming, iyi bir uykunun ardından şafak vakti uyandı ve dövüş sanatlarına çalışmak için Zhou Dağları’ndaki gizli yerine doğru yola çıktı. Yumruk ardına yumruk atarken güneş yükselmeye başladı. O sırada ormanın açıklığından genç bir çocuk çıktı. Beyaz giysiler giymiş, uzun boylu ve sağlıklı görünen bir çocuktu. “Kardeşim, neden dün bana yazıt sembollerini nerede satabileceğini sordun? Yoksa birkaç yazıt mı bitirdin?”

Bu çocuk, Lin Xiaodong’du. Dün bu saatlerde Lin Ming ona bunu sormuştu, o da hiç düşünmeden cevaplamıştı. Ama gün boyu bunu düşündükten sonra, Lin Ming’in birkaç yazıt bitirmiş olmasının hiçbir yolu olmadığında karar kılmıştı!

Lin Xiaodong yazıtlar hakkında çok bilgiye sahip olmasa da, Lin Ming’in tam bir yazıt sembolü yaratmasının imkansız olduğunu biliyordu. Muhtemelen değersiz veya yarım bir üründü, öyle bir şey ticaret fuarına götürülecek olursa, muhtemelen tüccarlar Lin Ming’i dolandırıcılıkla suçlayıp bir güzel döverlerdi.

Lin Ming gülerek başını salladı. “Birkaç tane bitirdim.”

Lin Xiaodong’un kalbi sıkıştı. “Onları satmaya mı götürdün?”

“Mm. Ama hiçbirini satamadım.”

Eh, tüccarlar aptal değildi. Lin Xiaodong endişeyle Lin Ming’in orasına burasına baktı. Kaygıyla dolu yavru köpek gözleriyle sordu. “Kardeşim, seni dövmediler, değil mi?”

Lin Ming şaşırdı. Küçük kardeşi gerçekten de sınırsız bir hayal gücüne sahipti. Lin Ming kahkahalarına engel olamadı ve gülerken bir yandan da Lin Xiaodong’un omzuna vurdu. “Gerçekten de yazıt sembollerini bitirdim ve ben ikinci sınıf bir dolandırıcı değilim, neden dayak yiyeyim ki?”

Bunları söyledikten sonra geçen ay boyunca uğraştığı dört sembol kağıdını çıkardı ve Lin Xiaodong’a gösterdi. Onun için endişelenmesini istemiyordu.

Ama Lin Xiaodong bu dört sembol kağıdını görür görmez, yüzünde bir korku oluştu. Sembol kağıtlarının görünüşleri gerçekten de...çok korkunçtu!

Lin Ming’in yazıtlarının değersiz ve hatta kusurlu olabileceğini tahmin etmişti ama bu tahminlerini bile aşıyordu! Kağıt sapsarıydı ve tekrar tekrar kullanılmış tuvalet kağıdına benziyordu! Sadece bir aptal onu satın alırdı! Lin Xiaodong daha önce yazıt ustalarınca üretilmiş birkaç sembol kağıdı görmüştü ve onların hepsi parlak renklere sahip temiz şeylerdi.

Lin Xiaodong’un yüzü, bozulmuş lapa yemiş gibi bir hâl aldı. Sadece kuru kuru gülümseyebildi. Ah benim kardeşim, vah benim kardeşim! Muhtemelen içten içe ağlayan Lin Ming’i utandırmanın bir anlamı yoktu. Ama birkaç yüz taellik malzemenin tuvalet kağıdına dönüşmüş olduğundan başka bir şey düşünemiyordu. Ve bu israf, Lin Xiaodong’un da ciğerini yakmıştı!

Lin Ming, Lin Xiaodong’un ifadesinin değiştiğini görüp ne düşündüğünü tahmin etti. Sembol kağıtlarını ortadan kaldırdı. Durumu Lin Xiaodong’un anlayabileceği şekilde açıklamanın hiçbir yolu yoktu.

“Kardeşim, yeteneğini ve çabanı görerek söylüyorum ki, er ya da geç Nabız Yoğunlaştırma’ya ulaşacaksın. Neden bununla uğraşıyorsun?” Lin Xiaodong, kardeşi saydığını ikna etmek için havucu kullanmaya başladı. Açıkça görülüyordu ki, sopa işe yaramıyordu.

Lin Ming gülümsedi ve sessizliğini korudu. Lin Xiaodong haksız değildi. Yazıtlarla uğraşmasa bile Nabız Yoğunlaştırma Aşaması’na ulaşması, sadece zaman meselesiydi. Hatta Houtian’a ve hatta efsanevi Xiantian’a ulaşması bile zor değildi.

Ama dövüş sanatları çalışması günlük bir uğraştı ve zaman, hiç kimseyi beklemezdi. Hâlâ gençken mümkün olduğu sürece kendini geliştirmezse, yaşı ilerledikten sonra zorlanırdı.

Özel ilaçlar veya büyülü nesneler kullanmaz ve sadece kendi çabasına güvenirse, sağlam bir temele sahip olsa bile ilerlemesi için muazzam bir zaman gerekecekti. Lin Ming de bu kadar zaman harcamayı göze alamazdı!

Bu yüzden de yazıt tekniğini kullanarak para kazanmaya ve kestirmelerden gitmeye ihtiyacı vardı.

Lin Ming dedi ki: “Xiaodong şimdi geri dön, benim ilgilenmem gereken bazı meseleler var!”

“Meseleler mi? Kardeşim, sembol kağıtlarını satmayı düşünmüyorsun, değil mi?”

Lin Ming gülerek konuştu: “Çok fazla endişelenme, olayın ne olduğunu biliyorum zaten!” Lin Ming bu sözleri söylerken birkaç düzine metre yol katetmişti zaten.

“Siktir!” Lin Xiaodong, Lin Ming’in ortadan kaybolduğunu gördü ve arkasından sövdü. Lin Ming’in yoluna karar verdiğini ve bunu değiştirmeyeceğini biliyordu. Ah canım kardeşim, güzel kardeşim, lütfen dikkatli ol!

Lin Ming’in sağlam bir iradesi ve hayalleri vardı ve bazı şeyler, göklerin kontrolünün bile ötesindeydi…

…

…

…

Göklerin Talihi Şehri’nde çok fazla mağaza olsa da yazıt sembolleri satabilecek nitelikte olan mağazaların sayısı çok değildi. Müzayede evleri ve ticaret fuarları da dahil, otuzdan azdı.

Lin Ming bunların çoğunu daha önce ziyaret etmişti ve istisnasız hepsinde reddedilmişti. O, sadece bir acemiydi. Bazen acemiler de şanslı olur ve tamamlanmış bir ürün ortaya çıkarabilirdi ama hiç kimse şüpheli bir ürün için değerli silahlarını ortaya koymazdı!

Lin Ming bu yüzden biraz hayal kırıklığına uğramıştı ama bundan etkilenmedi. Emeklerinin meyvesini görmesi için biraz daha zamana ihtiyacı olduğunun farkındaydı.

“Bu yazıtı bize satmak için mi gönderildin? Benimle dalga mı geçiyorsun velet? Çok gençsin ama yine de şerefsizlik yapmak istiyorsun, öyle mi? Kimse bunu almaz! Git, git ve benim işimi yapmama mani olma! Beni boş yere meşgul ediyorsun!”

Yüz Hazine Evi’nin satış sorumlusu sabırsızca onu kovdu. Özel mağaza sahipleri, daima profesyonel müzayede evlerinden daha kötü davranıyordu. Lin Ming bununla da canını sıkmadı ama ayrılmak için arkasını döndüğünde tanıdık bir yüz gördü. Son derece güzel bir yüz, ama aynı zamanda görmek istemediği bir yüz!

Çok da uzağında olmayan bir yerde açık sarı elbiseler giymiş iki kız vardı. Onlardan biri, birkaç ay önce söz verilmiş buluşmaya gelmeyen ve Zhu Yan’ın beraberinde Yedi Derin Savaşçı Evi’ne giden Lan Yunyue idi!

Lan Yunyue yeni gelmişti, Lin Ming’in elindeki dört dandik sembol kağıdına küçümseyerek baktı ve az önce Lin Ming ile satış sorumlusunun arasındaki konuşmayı hatırladı. Ardından hayat dolu ifadesi değişti.

Lan Yunyue daha önce hiç yazıt sembol kağıdı görmemişti, ama görmüş olsa bile, o efsanevi nesnelerle Lin Ming’in elindeki dandik kağıtlar arasında bir bağ kuramazdı. Lin Ming’in alım-satım işine girdiğini düşündü...Bazı mallar çok pahalı değildi ve ucuz mal satan mağazalardan alınıp daha fazla fiyata satılmaya çalışılabilirdi. Bu tür bir iş çok kazandırmazdı ve daha da önemlisi, böyle bir işi yapan kişi, başı dik alnı açık gezemezdi.

Ayrıca...Lin Ming’in ailesi zengin değildi ve Lin Ming de günlük giderleri ile dövüş sanatları çalışmaları için yapacağı harcamaların finanse edilmesinde onlara destek olmak zorundaydı. Yani yakın zamanlarda eline para geçmiş ve şimdi de elinden geleni yapıyor olmalıydı…

Bunu düşününce Lan Yunyue iç çekti. Bu durumda bir şey söylese mi söylemese mi emin değildi. Söyleyebileceği herhangi bir şeyin Lin Ming’in onuruna zarar vereceğini hissediyordu, ama onu da görmezden gelemezdi.

Ama o sırada satış sorumlusu Lan Yunyue’yi gördü ve yüzündeki çirkin ifadeyi hemen bir hoş geldiniz gülümsemesi ile değiştirdi. Az öncekine kıyasla, tamamen farklı biri gibiydi. “Genç hanım, bazı ürünler mi satın almak istiyordunuz? Dün bir kılıç satın almıştınız. Nasıl? Kullanışlı değil mi? Oh doğru ya, dün size eşlik eden genç efendiyle birlikte mi geldiniz? Nerede? Onu göremedim!”

Satış sorumlusunun genç efendi diyerek bahsettiği kişi Zhu Yan olmalıydı. Satış sorumlusunun yüzündeki ifadeyi görünce, Lin Ming, Lan Yunyue’nin en son Zhu Yan ile birlikte geldiğini ve ona bir servet kazandırdığını anladı.

Lan Yunyue, satış sorumlusunun Zhu Yan’dan bahsedip durumu daha da gerginleştireceğini ve garipleştireceğini hiç düşünmemişti. Zhu Yan ile hiçbir şey yapmadığını söylemek istedi ama o kelimeleri dilinin ucuna geldiklerinde güç bela zapt edebildi. Yüzü soldu ve hemen ifadesini sertleştirdi. Artık o küçük kız değildi ve böyle şeyler hakkında açık olması gerekmiyordu. Er ya da geç Zhu Yan ile evlenip Zhu Ailesi’nin gelini olacaktı. Zhu Yan’ı sevmese de, amaçları için bu yolu seçmiş ve ihanet etmişti…

Lan Yunyue, durum daha da acayipleşmeden kısık bir sesle konuştu. “Görüşmeyeli bir süre oldu...iyi misin?”

“İyiyim.” Lin Ming sakince cevapladı. Geçmiş geçmişte kalmıştı ve bu konuyla ilgili konuşmak istemiyordu.

İyiyim mi? Gerçekten iyiysen neden buradasın peki? Geçim sıkıntısı çekerken ve başkalarının alaylarına katlanırken bir yandan da yetişimi için sıkıntılar çeken on beş yaşında bir çocuk...gerçekten iyi olabilir mi?

Lan Yunyue, Lin Ming’in inatçılığını biliyordu, ama onu böyle görünce dürtülerine kapılıp konuştu. “Geri dönmeyi düşünmüyor musun…?”

“Geri dönmek mi? Nereye geri dönmek? Ha-ha, dövüş sanatlarından vazgeçmemi mi söylüyorsun?”

“Onu söylemiyorum. Ben sadece dövüş sanatlarına çalışmanın beden için tehlikeli olduğunu söylüyorum. İlaç almaya yetecek paran yoksa, kolayca kalıcı olarak sakatlanabilirsin…” Lan Yunyue iç geçirdi ve bakışları, Lin Ming’in elindeki sembol kağıtlarının üzerine düştü. “Ufak tefek mallar satarak kazandığın para, dövüş sanatları yetişimi için gereken parayı karşılamaya yetmez. Bunları pek dert edindiğini düşünmüyorum, ama...Beni dinlemek istemediğini biliyorum ama hayatın boyunca yatağa bağlı kalacağını düşünmek istemiyorum.”

Onun içten sözlerini duyduğunda, Lin Ming gülümsedi ve cevap verdi. “Tavsiyen için teşekkürler ama vazgeçmeyeceğim. Asla vageçmeyeceğim.”

Elini uzattı ve sembol kağıdındaki güzel alev şeklini göstererek konuştu: “Dövüş sanatçısının yolu bu alev gibidir. Dövüş sanatçısının eğitiminde acıdan başka bir şey yoktur. Tehlikeler sayısızdır, yol engellerle doludur. Bu yolda yürüyen herkes küle dönüşür, ama gerçek dövüş sanatçıları küllerinden yeniden doğar. Sadece küçük ve zayıf bir pervane olsam bile, bir an bile düşünmeden alevlere yürüyeceğim. Milyonda bir şansım olsa bile kendi kaderimle savaşacağım ve kendi samsaramı tecrübe edip bir anka olarak yeniden doğacağım. Ve şimdi bile, ben bir pervane değilim…”

ÇN: Samsara: reenkarnasyon döngüsünü anlatan bir kavram.

Lin Ming bu sözleri soluk bir gülümsemeyle söyledi. Sembol kağıtlarını cebine koydu ve arkasında yalnızlığının silüetini bırakarak oradan gururla ayrıldı.

Lin Ming, Yüz Hazine Evi’nden ışığa giden bir pervane gibi ayrıldı. Bu, onun dövüş sanatları için atan kalbiydi. Bu, onun Daosu’ydu. Nirvanaya ulaşana kadar sebat edecekti. Göklere yükseleceği güne dek dinlenmeyecekti.