Bölüm 97: Dövüş Eğitmeni

avatar
2381 20

Lord Of Mysteries - Bölüm 97: Dövüş Eğitmeni


Çevirmen: Dnightshade

 

Öğleden sonra ikide, Kuzey Kenti'nin eteklerinde bakıma ihtiyacı olan basit, iki katlı bir binanın dışında.

 

Stajyer müfettiş üniforması içinde olan Klein çimlerle dolu bahçeye ve duvarları saran sarmaşıklara baktı. Şaşkın bir şekilde başını çevirdi.

 

"Dövüş eğitmenim burada mı yaşıyor?"

 

Gece Kuşları tarafından seçilen bir dövüş sanatçısının olağanüstü olmamalı mıydı...

 

Klein'a rehberlik eden Leonard Mitchell kıs kıs güldü, "Bu apartmanın çevresine bakarak Bay Gawain'i hafife alma. Hiçbir zaman aristokrat ünvanı verilmemiş olsa da, kendisi zamanında gerçek bir şövalyeydi."

 

Üzerinde beyaz bir gömlek, siyah bir pantolon ve düğmesiz deri botlar olan şairane Gece Kuşu aniden melankolik bir havaya büründü.

 

"Şövalyelerin azaldığı dönemde aktifti. Zırhlarını kuşanan savaşçılar, silahlara ve toplara aldırmadan düşman saflarında dolaşır, düşmalarını yok ederek savaş çizgilerini yeniden tanımlarlardı. Ancak ne yazık ki, sonrasında yüksek baskılı buhar silahları ve altı namlulu silahlar icat edildi. Bundan sonra da şövalyeler yavaş yavaş istifa etmek zorunda kaldı.

 

Bay Gawain'in de kaderi farklı olmadı. 20 yıldan uzun zaman önce, Awwa Şövalyeleri'nin Şövalyelik Düzeni, Intis Cumhuriyet ordusunun en gelişmiş silahlarıyla karşı karşıya kaldı...Ah, ne zaman bu aklıma gelse tarihin tozlu raflarına dokunmuş gibi hissederim. Bu geri dönüşü olmayan kaderi düşünürken içimdeki şair harekete geçiyor, ancak ne yazık ki nasıl şiir yazılır bilmiyorum."

 

...O zaman bütün bunları neden anlatıyorsun? Klein Leonard'ın sözlerini duymamış gibi yapıp ciddi bir öneride bulundu, "Üniversiteden arkadaşım, şiir yazmanın bir dereceye kadar yetenek gerektirdiğini söylemişti. Loen Krallığı'nın Klasik Şiirler Antolojisi'ni okuyarak başlamanızı öneririm."

 

Leonard'ın ruh hali bir anda değişti. "O kitabı ve İmparator Roselle'in Seçilmiş Şiirleri gibi birkaç kitabı daha uzun zaman önce aldım. Gerçek bir Gece Yarısı Şairi olmak için sıkı çalışacağım Bay Kahin."

 

Rol yapma yöntemini mi...ima ediyor? Klein onu anlamamış gibi yanıt verdi, "Gramer kitaplarına da ihtiyacın olacak."

 

"Pekala, hadi girelim." Leonard elini uzatıp yarı kapalı metal kapıyı açtı. İkili içeri girip bahçeden geçti.

 

Klein ana kapıdan uzun boylu bir adamın çıktığını gördüğünde daha evle aralarında uzun bir mesafe vardı.

 

Adamın kısa, sarı saçları vardı ve kaşları çoktan ağarmaya başlamıştı. Yüz hatları yaşlandığını belli ediyordu, kırışıklıkları oldukça belirgindi.

 

"Burada ne arıyorsunuz?" Diye sordu adam derin bir sesle.

 

"Bay Gawain, polis departmanı ile yaptığınız sözleşme gereği, bu stajyer müfettiş sizden dövüş sanatı eğitimi alacak." Diye açıkladı Leonard gülümseyerek.

 

"Dövüş mü? Bu çağda dövüş öğrenmeye gerek yok ki." Gawain bulanık gözlerini Klein'a çevirdi, "Silah çekip ateş etmeyi öğrenmelisin. En gelişmiş silahlara hakim olmalısın."

 

Bu, altı namlulu tüfeklerin ve yüksek basınçlı buhar tabancalarının neden olduğu psikolojik bir travma mıydı? Klein pervasız bir cevap vermek yerine gülümsedi ve Leonard'a döndü.

 

"Dövüş sanatı, bir polis memurunun ustalaşması gereken bir beceridir. Karşılaştığımız suçluların çoğu, olay yerinde idam edilmesi gereken kişiler değil. Hatta bazılarının silahları bile olmuyor. Bu durumda, dövüş tekniklerimizi kullanmalıyız," Dedi Leonard, durum için hazırlıklı olduğu belliydi.

 

Gawain karanlık bir ifade ile on saniye kadar sessiz kaldıktan sonra cevap verdi, "Yumruk at."

 

Klein'la konuşuyordu.

 

Elinde bastonu olmayan Klein, önceki hayatında gördüğü boks maçlarını hatırladı. Kolunu kaldırıp öne doğru salladı.

 

Gawain'in dudakları belli belirsiz bir şekilde seğirdi. Bir an düşündükten sonra devam etti, "Tekme at."

 

Hafifçe yana eğilip kalçasını büken Klein, bacaklarındaki kasları sıkarak sağ ayağını öne doğru savurdu.

 

Öhö...Gawain eliyle ağzını kapatarak boğazını temizledi. Leonard'a döndü ve, "Sözleşmemin gereğini yerine getireceğim. Ancak temeline bakılırsa ilk ay boyunca haftada dört gün, üçer saatlik çalışmalar için gelmeli."

 

"Dövüş uzmanı sizsiniz. Siz ne derseniz o." Leonard tereddüt etmeden başını salladı. Gülümseyerek Klein'a döndü, "Yemekte görüşürüz."

 

Leonard metalik kapılardan çıktıktan sonra meraklanan Klein adama bir soru yöneltti, "Eğitmen, pratik yapmaya nasıl başlamalıyım? Yumrukla mı tekmeyle mi?"

 

Nitelikli bir klavye savaşçısı olarak, dövüşte tekmenin kuvvetini çok iyi biliyordu.

 

Gawain başını halsiz bir şekilde iki yana sallarken ellerini beline koydu.

 

"Şu anda ihtiyacın olan kuvvet antrenmanı.

 

Şunları görüyor musun? Bunlar, çelikten yapılan dambıllar. Bugün sana onlar eşlik edecek.

 

Bunun dışında, çömelme hareketi, ip atlama ve koşuyu da ihmal etmemelisin. Her seferinde bir set olarak gidelim."

 

Klein henü şaşkınlığını üzerinden atamamıştı ki Gawain aniden sesini yükseltti ve sert bir şekilde, "Anlaşıldı mı?"

 

"Anlaşıldı!" O anda Klein askeri eğitime dönmüş, acımasız bir eğitmenle karşı karşıyaymış gibi hissetti.

 

"Kıyafetlerini değiştir. Kanepenin üzerinde bir şövalye idman kıyafeti var." Gawain iç çekti. Arkasını dönüp siyah çelik dambıllara doğru yürüdü.

 

 

Akşam altıda, Yaşlı Will'in Restoranı'ndaki köşe masada.

 

Chanis Kapısı'nda nöbette olan Frye dışında Blackthorn Güvenlik Şirketi'nin yüm üyeleri toplanmıştı. Aralarından altısı Gece Kuşu, beşi de sivil personeldi.

 

Uzun masanın üzerine beyaz bir masa örtüsü serilmişti. Garsonlar yemek dolu tabaklarla gelip konuklara servis yapıyorlardı.

 

Klein, bifteklerin karabiber sosuna yatırılmış olduğunu gördü. Domuz pasrıtmasını, patates püresiyle sosisleri, yumurta pudinglerini, kuşkonmazı ve özel peynirleri gördü. Gül rengi şampanya bile gördü. Ancak hiç iştahı yoktu. Öğleden sonraki idman neredeyse kusmasına neden olacaktı.

 

Solgun, yeni kabul edilmiş Gece Kuşu'nun bitkin bakışlarını gören Dunn kırmızı şarapla dolu kadehini kaldırıp güldü.

 

"En yeni resmi üyemiz, Klein Moretti'nin şerefine!"

 

Soğuk ve içe dönük siyah saçlı kadın Royale Reideen, Uykusuz Kenley White, pasaklı Leonard Mitchell, siyah gözlü Gece Yarısı Şairi Seeka Tron, herkes kadehini kaldırıp ekibin en yeni üyesine baktı.

 

Klein idmandan kalan yorgunluğa direnmeye çalışarak kehribar şampanyası ile dolu bardağını kaldırdı. Ayağa kalktı ve, "Teşekkür ederim."

 

Bardağını tüm Gece Kuşları'yla tokuşturduktan sonra başını geri yatırıp tüm şampanyayı içti.

 

"Bayan Yazarımız bu konuda bir şey söylemeyecek mi?" Dunn gülümseyerek Seeka Tron'a baktı.

 

Seeka Tron 30'lu yaşlarındaydı. Ortalama bir görünümü vardı ancak tavrı sıradışıydı, sessiz ve sakin biriydi. Saçındaki birkaç telin ağarması da ona eşsiz bir çekicilik katıyordu.

 

Klein yaşlı Neil'ın bu Gece Yarısı Şair'inin yazarlık da yaptığından ve işlerini gazete ve dergilere göndermeye çalıştığından abhsettiğini hatırlıyordu. Ne yazık ki yalnızca birkaç ufak gazete kadının işlerini kabul etmişti.

 

Seeka gülümseyerek Dunn'a baktı.

 

"Bayan Yazar' terimini gerçeğe dönüştürmek adına, Kaptan, bence işlerimi yayınlayabilmem için bana biraz daha ödenek vermelisin."

 

Dunn güldü.

 

"Yaşlı Neil'dan, bana daha uygun sebepler sunmayı öğrenmelisin."

 

"Bu departmanda beni en çok etkileyen Bay Neil!" Dedi Rozanne de bir yandan ağzındaki eti çiğnemeye çalışırken.

 

Sohbet ve kahkaha seslerinin ortasında, Leonard Klein'a bakıp kıkırdadı, "Yorgunluktan iştahın mı kesildi?"

 

''Evet.'' Klein iç çekti.

 

"Henüz yemeğine dokunmadıysan sana yardım edebilirim." Leonard yemeğin ziyan olmasını istemiyor gibi davranıyordu.

 

Klein'ın umurunda değildi. Başını salladı, "Sorun değil."

 

Ve böylece, önündeki büyük porsiyon yemek Leonard ve diğerleri tarafından yenildi.

 

Yemeğin sonuna doğru garsonlar et pudingi ve dondurma dolu tabaklarla geldiler.

 

Klein dondurmayı soğuk ve tatlı buldu. İştah açıcıydı.

 

Yaban mersini soslu dondurmayı farkına bile varmadan bitirmişti.

 

Bunun sonucunda iştahı yerine gelmiş ve açlığını hissetmeye başlamıştı. Bu, yoğun efor sarfından sonra gelen yiyeceklere saldırma açlığıydı.

 

Yutkunarak önüne bakan Klein'ın tek gördüğü bomboş tabaklar oldu. Hiçbir şey kalmamıştı.

 

"Bu geceyi burada bitirelim ve Klein için son bir kez kadeh kaldıralım," Dedi Dunn.

 

Cümlesini tamamlamadan Klein araya girdi, "Kaptan, bir tabak daha yemek sipariş edebilir miyim?"

 

Bu isteği duyan grup bir an sessiz kaldıktan sonra kahkahalara boğuldu.

 

"Haha, sonunda kendine geldin. Sorun değil, istersen iki tabak sipariş et." Dunn başını iki yana sallarken güldü.

 

Sabırla, dayanılmaz bir süre bekledikten sonra Klein midesinin guruldadığını duydu.

 

Sonunda taze, karabiberli biftek servis edildi.

 

Klein, orta pişmiş bifteğini, gözlerinde yaşlarla doksan saniye içinde bitirirken çatalı ve bıçağı elinde dans ediyordu. Etin suyu ve sosun kokusu ağzında harika bir tat bırakmıştı.

 

Bir süre sonra Klein memnun bir şekilde iç çekerek boş tabağına baktı. Çatalını ve bıçağını bırakıp şampanyasından bir yudum aldı.

 

"Garson, hesap lütfen." Dunn arkasını dönüp garsona seslendi.

 

Garson tezgaha gidip adisyonla döndü. Her şeyi baştan sona saymaya başladı;

 

"Beş şişe Desi Şampanyası açıldı, her şişe 12 soli üç peni, bir kadeh Southville Kırmızı Şarabı dört peni...Kara biberli biftek bir soli iki peni...Et pudingi altı peni, dondurma bir soli...Toplamda beş pound dokuz soli altı peni."

 

Beş pound, dokuz soli, altı peni mi? Bu neredeyse haftalık maaşım! Kesinlikle restoranlarda yemek evde yemekten daha pahalı! Klein bunu duyunca dilini ısırdı. Kaptan ödeme yapmasına gerek olmadığını söylediğinden şanslıydı. Bonus kazançlarından cüzi bir miktar alıyorlardı!

 

Dikkatli bir şekilde tutarı hesapladı ve yemeğin en pahalı olan kısmının alkol olduğunu fark etti. Beş şişe şampanya üç pounddan fazla tutmuştu!

 

Dünya'dan hiç de farklı değil...Klein gizli gizli karnını ovuştururken kalan son şampanyasını da zorla içti.

 

 

Ertesi sabah şişkin hissediyordu. Uyku sersemliğiyle yataktan kalkmaya çalıştı.

 

Anında kaslarının ağrıdığını fark etti. Bedeni kendi kontrolünde değilmiş gibi hissediyordu.

 

"Ne tanıdık bir his...Kurbağa sıçramaları cezası aldığımız günün ertesi günüyle aynı. Bugün dinlenme günü, ama yine de danışmanıma gidip üniversitedeki kütüphaneden Hornacis dağ zirvesi ile ilgili monografı alıp alamayacağıma bakmalıyım..." Klein kendisini zorlatıp dışarı çıktığında, dudakları seğirdi.

 

Her adımda nefeslenmek istiyordu.

 

"Klein, sana ne oldu? Banyodan yeni çıkan Melissa, ağabeyinin tuhaf duruşundan ve yavaş hareketlerinden şüphelenmişti.

 






Giriş Yap

Site İstatistikleri

  • 43991 Üye Sayısı
  • 398 Seri Sayısı
  • 44158 Bölüm Sayısı


creator
manga tr