Çevirmen: Dnightshade

"Kitle histerisi mi?" Son zamanlarda psikiyatristlerle görüşmüş olan Sör Deweyville, Klein'ın söylediği terim üzerinde düşündü.

Kahya, korumalar ve hizmetliler meraklanmalarına rağmen, efendilerinden izin gelmediği için tek bir kelime etmiyorlardı.

Çavuş Gate ise, bu kavramı hiç duymamış gibi şüphe dolu gözlerle Klein'a bakıyordu.

Klein parmak uçlarıyla bastonuna vurma alışkanlığını kontrol etmeye çalışarak sakince açıkladı, "İnsanlar kendi duyu organları tarafından kolayca kandırılabilirler. Kitle histerisi, bir grup birey arasında gerginlik ve diğer faktörlerin bir sonucu olarak, birbirlerini etkilediği bir tür psikojenik hastalıktır. ”

Kullandığı kelimeler Sör Deweyville'in, Çavuş Gate'in ve diğerlerinin kafasını karıştırmış, ona inanmalarını kolaylaştırmıştı.

"Bunu basit bir şekilde örneklendireyim; bu, son zamanlarda baktığım davalardan biri, bir beyefendi evinde bir ziyafet düzenledi ve 35 konuk davet etti. Ziyafetin ortasında aniden kustu. Sonrasında şiddetli ishal bile oldu. Birkaç seferden sonra, gıda zehirlenmesi geçirdiğine inanmaya başladı. Bu tahminini hastaneye giderken diğer konuklarla da paylaştı.

Sonraki iki saatte 35 konuktan 30'unda ishal, 26'sında ise mide bulantısı görüldü. Hepsi hastanenin aciline akın etti.

Doktorlar detaylı incelemeler ve çapraz kontroller yaptılar, bunun sonucunda ilk gelen hastanın gıda zehirlenmesi geçirmediği ortaya çıktı. Rahatsızlığının sebebi yalnızca hava değişiminin ve soğuk alkolün sebep olduğu bir mide iltihabıymış.

En şaşırtıcı olan ise, hastaneye gelen konukların hiçbirinin gıda zehirlenmesi yaşamadığı. Aslında, tek bir tanesi bile hasta değildi.

Bu kitle histerisidir."

Deweyville hafifçe başını salladı, "Şimdi anlıyorum. İnsanlar kendilerine çok kolay yalan söylüyor. İmparator Roselle'in de dediği gibi, yüz kez tekrarlanan yalan gerçek olurmuş.

Memur bey, size nasıl hitap etmeliyim? Tanıştığım en profesyonel psikiyatristsiniz."

"Müfettiş Moretti." Klein apoletini işaret etti, "Efendim, sorunlarınız şimdilik, geçici olarak çözüldü. Ben başka sorunlar olup olmadığına bakarken siz uyumaya çalışabilirsiniz. İyi uyuyabilirseniz, siz uyanmadan gidebilmemiz için size veda etmemize izin verin."

''Tamamdır.'' Deweyville alnını ovuştururken bastonunu alıp yatak odasına yöneldi.

Yarım saat sonra polis aracı Deweyville'in evinin önünden ayrıldı.

Çavuş Gate yolda inip polis merkezine döndüğünde Müfettiş Tolle Klein'a baktı. Şakayla karışık iltifat etti, "Ben bile senin gerçek bir psikoloji uzmanı olduğuna inanacaktım neredeyse..."

Cümlesini tamamlamadan, siyah beyaz damalı üniforma içindeki genç adamın ifadesiz bir şekilde baktığını gördü. Bakışları derin ve sakindi, zorla gülümsedi, "Geçmişte ufak tefek deneyimlerim olmuştu yalnızca."

Araç 36 Zouteland Sokağı'nda durana kadar Müfettiş Tolle başka bir şey söylemedi.

"Yardımlarınız için, Sör Deweyville'in sonunda sorunlarından kurtulup uyuyabilmesine izin verdiğiniz için teşekkürler." Elini uzatıp Klein'ın elini sıktı. "Dunn'a teşekkürlerimi iletin lütfen."

Klein hafifçe başını salladı, "Tabii."

Merdivenlerden çıkıp Blackthorn Güvenlik Şirketi'ne döndü. Kapıya tıkladıktan sonra kaptanın ofisine girdi.

"Bitti mi?" Dunn öğle yemeğini bekliyordu.

"Bitti." Klein alnını ovuşturdu, cevabını kısa ve basit tutacaktı. "Sorun, Sör Deweyville'in kurşun ve porselen fabrikasıymış. Kurulduğundan beri kurşun zehirlenmesi nedeniyle pek çok kişi ölmüş. Ve her kaza Sör Deweyville'e kin dolu bir ruh bırakmış."

"Genellikle bu çok büyük bir sorun olmazdı. En fazla kabuslara sebep olurdu." Dunn geçmişte benzer davalar görmüştü.

Klein hafifçe başını salladı, "Evet, genellikle böyle olur. Ancak ne yazık ki Sör Deweyville, sokakta kurşun zehirlenmesi nedeniyle ölen bir kız görmüş. Kız yolun kenarında düşüp bayılmış ve ölmeden önce son gördüğü şey Deweyville ailesinin amblemi olmuş. Ayrıca yoğun öfke, endişe ve arzu barındırıyordu. Sör Deweyville ebeveynlerine üç yüz poundluk bir tazminat ödediğinde içi rahatladı."

"Bu toplumsal bir sorun. Buhar ve Makine Çağı'nda sık sık karşılaşılıyor." Dunn piposunu çıkarıp tütünü kokladıktan sonra iç çekti. "Keten işinde çalışan işçiler nemli ortamlarda bulunuyorlar ve genellikle bronşit oluyor ve eklemle ilgili rahatsızlıklar yaşıyorlar. Ciddi toz sorunu olan fabrikalara gelince, toz zehirli olmasa da ciğerlere dolması sorun teşkil ediyor... Ah... Bu konuyu kapatalım. Krallık geliştikçe bu sorunların çözüleceğine inanıyorum. Klein, hadi bu gece bir restoran bulup resmi üye olmanı kutlayalım, ne dersin?"

Klein bir an düşündükten sonra yanıt verdi, "Yarına ne dersin... Kaptan, bugün uzun süre Ruh Görüsü kullandım ve aynı zamanda o kinlerle iletişime geçmek için rüya kehaneti de yaptım. Bitkin hissediyorum. Öğleden sonra eve dönüp dinlenmek istiyorum. Sorun olur mu? Oh, öğleden sonra dört ya da beş gibi Kehanet Kulübü'ne gidip kulüp üyelerinin Hanass Vincent'in ani ölümüne ne tepki verdiklerine bir göz atacağım."

"Sorun değil, bu gerekli." Dunn kıkırdadı. "Yarın akşam o zaman. Yandaki Yaşlı Will'in Restoranı'nda. Rozanne'den rezervasyon yapmasını isterim."

Klein polis şapkasını çıkarıp onu selamlamak için ayağa kalktı.

"Teşekkürler Kaptan. Yarın görüşürüz.''

Dunn elini kaldırdı, "Bekle, Sör Deweyville kadın işçinin ebeveynlerine üç yüz pound tazminat verdi mi dedin?"

''Evet.'' Klein başını salladı, kaptanın neden bu konuya döndüğünü anlamıştı. "Varlıkları yüzünden başlarının derde gireceğinden mi endişeleniyorsun?"

Dunn iç çekti.

"Geçmişte buna benzer pek çok durum gördüm. Bana adreslerini ver, Kenley'den Tingen'den ayrılıp başka bir şehirde yeni bir hayata başlamaları için ayarlamalar yapmasını isteyeceğim."

"Tamamdır," dedi Klein.

Her şey hallolduğunda Dunn'ın ofisinden ayrılıp çaprazdaki dinlenme odasına girdi. Kendi takımını giyip polis üniformasını dolabında bıraktı.

Toplu taşıma aracına binip sessizce Daffodil Sokağı'na seyahat etti. Ceketini ve şapkasını çıkardı. Sonra dün akşamdan kalanları ısıtıp bir parça buğday ekmeği ile yedi.

Sonra ikinci kata çıkıp kıyafetlerini asarak yatağa girdi.

Uyandığında cep saati öğleden sonra ikiyi çoktan geçtiğini gösteriyordu. Güneş gökyüzünde parlıyor, güneş ışığı bulutların arasından süzülüyordu.

Altın ihtişamın altında Klein masanın yanında durup cumbalı pencereden dışarı baktı. Yıpranmış kıyafetli yayaların Demir Haç Sokağı'nda gelip gidişini izledi.

Oh... Yavaşça nefes aldı, sonunda kötü ruh halinden çıkabilmişti.

Her şey adım adım ilerlemeliydi. Tıpkı Dizileri birer birer geçmesi gerektiği gibi. Her şey bu şekilde işlerdi.

Başını iki yana sallayıp oturdu. Geçen haftaki olayları zihninde canlandırıp düşüncelerini düzenlemeye başladı, böylece bunları unutmayacaktı.

Öğleden sonra üçe beş kala.

Bulanık, sınırsız, grimsi beyaz sisin üzerinde yüce bir saray vardı. Eski, benekli bronz masa orada sessizce duruyordu.

Uzun masanın başındaki onur koltuğunda, çoktan etrafı kalın, gri sis tabakasıyla sarılmış bir adam oturuyordu.

Klein arkasına yaslanıp düşünmeye başladı. Aniden elini uzatıp Adalet ve Asılan Adam'ı temsil eden kızıl yıldızlara dokundu.

…

Backlund, İmparatoriçe Kenti.

Audrey elbisesinin eteklerini kaldırıp hızla odasına yöneldi.

Aniden bir şey hissettiğinde dönüp yan tarafa, balkonda oturan gölgeye baktı. Tam da beklediği gibi, orada sessizce oturup kendisini gözlemleyen golden retriever Susie'yi gördü.

Audrey iç çekerken göğsünde kızıl ay işareti yaptı. Sonra yaklaşarak golden retrievera baktı.

"Susie, bu doğru değil. Bu yaptığına gözetleme denir. Bir Seyirci daima açık bir şekilde gözlem yapar."

Golden retriever başını kaldırıp sahibine bakarken kuyruğunu salladı.

Audrey köpeğine söylendikten sonra daha fazla gecikmeden yeniden odasına yöneldi.

Kapıyı açıp kapatırken aniden aklına tuhaf bir fikir geldi.

"Acaba Bay Aptal Susie'nin o gizemli alana girmesine izin verir mi? Böylece Tarot Toplantısı'nın dört üyesi olur! Ve dördü de Beyonder!

Mümkün değil, Susie konuşamıyor. Onun fikrini, düşüncelerini paylaşmalarını isterlerse ne yapar? Hav hav hav? Auu auuu? Ah, neden köpeğimi taklit ediyorum..."

"Yalnızca bu sahneyi hayal etmek bile oldukça tuhaf hissettiriyor. Aniden havlayan bir köpeğin bulunduğu gizemli ve ciddi bir toplantı... Bay Aptal kesinlikle bizi Tarot Toplantısı'ndan doğrudan atardı..."

Audrey kapısını kilitleyip yatağın yanına oturdu. Yastığının altından sarımsı kahverengi bir kağıt parçası çıkardı.

Kağıdın üzerinde yazanları tekrarlayarak Seyirci durumuna girdi.

…

Sonia Denizi'nin belirli bir bölgesinde, Dinleyici'nin peşindeki bir yelkenli çoktan Rorsted Takımadaları'nı terk etmişti.

Denizci Alger Wilson duvar saatinin arızalanmasından endişelendiğinden, zamanı yanlış hesaplama ihtimaline karşılık kaptan kabinine yarım saat erken girdi, böylece astlarının kendisinin Tarot Toplantısı'na çekildiğini görme ihtimalini ortadan kaldırmış oluyordu.

Önünde neredeyse şeffaf bir bardak likör vardı. Zengin aroma burnundan içeri süzüldü.

Alger, yaklaşan toplantıyı, otelin koridorunda kendisini gösteren sınırsız sisi ve gri sisin ortasında oturan gizemli Aptal'ı düşündüğünde bir kez daha titredi.

Bardağını kaldırıp bir yudum aldı, boğazındaki yanma duygusunun tadını çıkararak duygularını bastırmaya çalıştı.

Kısa süre sonra sakinliğine kavuşmuştu. Her zaman olduğu kadar sakin ve metindi.