Çevirmen: Dnightshade

Bir görev isteği... Muhtemelen yanlış yere geldin... Bu güvenlik şirketinin tabelası, yalnızca bir tabela...

Klein ziyaretçiyi duyunca, yükselen araya girme dürtüsünü bastırmaya çalıştı. Düşüncelerini paylaşabileceği bir mesaj panosu ya da ekran olmasını ne kadar isterdi.

Ancak kısa süre sonra, bir zamanlar kendisinin de buna benzer bir soru sorduğunu anımsadı. Kaptan'ın cevabı, eğer boşta ise iş alabileceği olmuştu. Kazanılan para takımın küçük nakit hesabı fon olarak ve katılımcılar için bonus olarak kullanılabilirdi.

Rozanne biraz düşündükten sonra cevap verdi, ''Güvenlik personelimizin hepsi şu anda görevde. En erken bir saate dönerler. Mesele acil değilse hizmetlerimizi düşünebilirsiniz.''

Altı resmi Gece Kuşu üyesinden, Kaptan Dunn Smith bilinmeyen bir meseleyi tartışmak için piskopos tarafından katedrale davet edilmişti. Leonard Mitchell yerinde, Chanis Kapısı'nı koruyordu.

Ceset Toplayıcı Frye ve Uykusuz Royale Reideen, tarikatçılarla bağlantısı olan bir soygun soruşturması için polis departmanına yardım etmeye Altın İndus Borough'a gitmişti. Uykusuz Kenley White izinde, Gece Yarısı Şairi Seeka Tron ise günlük devriye için kuzey banliyösündeki Raphael Mezarlığı'na gitmişti.

Kalan iki Beyonder'a gelince, yaşlı Neil'ın yaşı ilerlemişti ve artık güçlü değildi. Uzun zamandır bir görev almamıştı. Klein henüz acemilik aşamasındaydı ve çeşitli alanlarda gerçekten yetersizdi.

''Hepsi dışarıdalar...'' Bir elinde şemsiyesini tutan uzun boylu adam kasvetli bir tavırla şapkasını çıkardı. Eğildi, ''Böldüğüm için bağışlayın. İyi günler.''

Arkasını dönüp dışarı çıktı. Merdivenlerden inip durmaksızın yağan yağmurun ve gürleyen rüzgarın altında 36 Zouteland Sokağı'ndan ayrıldı.

''Ne yazık.'' Rozanne adamın arkasından bakarken üzgün bir şekilde iç çekti.

Komisyondan herhangi bir pay almasa da, kesinlikle bir şeyler koparabilirdi.

''Elimizden bir şey gelmez. Chanis Kapısı'nı daima birileri izliyor olmalı.'' Klein memnun bir şekilde çatal bıçağını bıraktı. Turp ve sebzelerden oluşan çorbayı beğenmemiş olmasına rağmen silip süpürmüştü. ''Bredt'in görevi almasını istediğini söyleme sakın! Ya da senin?''

Rozanne gözlerini devirip kıkırdadı.

''Bredt yapmaz ancak sen yapabilirsin. Bay Kahinimiz...''

Cümlesini tamamladığı anda ne söylediğini fark etti. Şaşkınlık içinde eliyle ağzını kapattı çünkü kapı tam kapalı değildi. Birisi oradan geçiyor olsa ya da Beyonderlar hakkında bir şey duysa, bu iyi olmazdı.

''Neyse ki Kaptan buralarda değil...'' Rozanne kapıya baktı ve gizlice dilini dışarı çıkardı. ''Yoksa yeniden günah çıkarmam gerekecek!''

Bredt ve Klein aralarında bakışıp güldüler.

İşlerini bitirdiklerinde, yanında şemsiye getirmemiş olan Klein dışarıda yağan yağmurda ıslanmamak için Blackthorn Güvenlik Şirketi'nde kalmaya karar verdi.

Birkaç gazete aldı ve yumuşak ve kabarık kanepeye oturup öğleden sonra molasının tadını çıkardı.

''Blacklund'dan Desi Koyu'na giden hava yolu rotası hizmete açıldı...''

''Büyük Dedektif Manseng'in tam antolojisi yakında yayınlanıyor...''

''Lagolas Silahları için bir reklam mı? Altı mermi kapasiteli standart bir tabanca üç pound on soli, çift namlulu bir silah iki pound...''

…

Klein Tingen Şehri Güvenilir Gazetesi'nin sayfalarını çeviriyordu ki aniden bir haber ilgisini çekti.

''... Bay Welch'in ve Bayan Naya'nın ölümünden sorumlu olan şüpheli yakalandı. Bunun, Kuzey Borough, Altın Indus Borough ve Doğu Borough'u yakalayan dehşetten aşırı ihtiyaç duyulan bir kurtuluş olduğuna inanıyoruz... Welch'in babası, bir bankacı olan Bay McGovern, en küçük oğlunun naaşına eşlik ederek Constant Şehri'ne gitti ve defin işlemleri burada gerçekleştirilecek...''

Birkaç kez haberi okuyan Klein iç çekti.

Görünüşe göre Klein'ın babası polisin açıklamalarına inanmış ve meseleyi araştırmak için bir özel dedektif tutmamış...

En küçük oğlunu kaybetmesinin neden olduğu keder, tek oğullarını kaybeden ailemin kederinden daha büyük olamaz...

Kasvetli bir ruh haline bürünen Klein uzunca bir süre hareketsiz bir şekilde oturdu.

Welch ve Naya'nın cenazelerine davet edilmemeyi garip bulmuyor ve buna üzülmüyordu.

Her şey yatıştığında, çiçeğimi alıp mezarlarını ziyaret edeceğim... Resepsiyon salonunun kapısı yeniden tıklatıldığında Klein dinlenme odasında şekerleme yapmak üzereydi.

''Buyurun.'' Başını kaldırıp bakan Rozanne aniden sarsılmıştı.

Yarı kapalı kapı yeniden açıldı. Öğlen gelen uzun boylu adam yeniden gelmişti.

''Burada bekleyebilir miyim? Paralı askerlerin, pardon, güvenlik personeli yakında döner değil mi?'' Samimi bir şekilde konuşuyor, endişesini gizlemek için elinden geleni yapıyordu.

''Tabii. Buyurun lütfen.'' Rozanne ilerideki kanepeyi işaret etti.

Klein merakla sordu, ''Bu güvenlik şirketini nereden duydunuz? Size burayı kim önerdi?''

Ağır fırtınaya rağmen ikinci kez gelmişti ve beklemeye razıydı.

Evet. Gece Kuşları diğerlerine oldukça zor görünen görevleri kolayca çözüyor olmalı. Büyük bir üne sahip olmalılar...

Adam şemsiyesini kapının dışında bıraktı ve kanepeye doğru yürürken acıklı bir gülümseme ile, ''Yakınlardaki sokakları dolaşıp paralı asker, ah, güvelik şirketlerini ve özel dedektifleri ziyaret ettim. Tek umudum sizsiniz. Diğerlerinin ekstra görevler alabilecek kadar çalışanı yokmuş... Dürüst olmak gerekirse yemekleri getiren garson olmasa, burada bir güvenlik şirketi olduğunu fark etmeyecektim.''

... Düşündüğümden tamamen farklıymış... Klein şaşkındı.

Rozanne bir soruyla araya girdi, ''Diğerleri çok mu meşgulmüş? Çok mu görev almışlar?''

Adam otururken iç çekti.

''Siz bir paralı asker, hayır, bir güvenlik şirketisiniz. Howes Sokağı'ndaki silahlı soygun cinayetini duymuşsunuzdur sanırım?''

Howes Sokağı... Silahlı soygun cinayeti... Pekala, ne yazık ki olaya dahil olanlardan biri benim... Klein hafifçe başını salladı.

''Evet.''

''Vahşi ve zalim bir suçlunun varlığı nedeniyle, komşu sokaklarda ve hatta tüm Tingen Şehri'nde yaşayan zenginler dehşete kapıldı. Güvenlik detaylarını artırmalarının yanı sıra, pek çok güvenlik personeli ve özel dedektif de tuttular. Bu da sizin işinizde arz sıkıntısına neden oldu,'' diye açıkladı cılız adam.

Standart bir zincirleme reaksiyon... Klein ve Rozanne aralarında bakıştılar ve birbirlerinin yüzündeki alaycı gülümsemeyi gördüler.

Güvenlik endüstrisi, altın çağına girmişti. Ancak Blackthorn Güvenlik Şirketi bundan etkilenmemişti. Şirketin ne kadar sıkıntılı çalıştığı ortadaydı.

Elbette belli bir dereceye kadar bu durum, Gece Kuşları'nın kendilerini gizlemede ne kadar başarılı olduğunu kanıtlıyordu.

20 küsür dakika daha bekledikten sonra yağmur artık durduğundan, Klein yola koyulmaya hazırlandı. Atış Kulübü'nde idman yapmayı planlıyordu.

O anda, siyah saçlı, yeşil gözlü Leonard Mitchell bölümden çıktı. Şüpheli bir şekilde kanepeye baktı.

''Nedir?''

''Bir müşteri. Kaptan döndü mü?'' Diye sordu Rozanne keyifle.

''Dönmek mi?'' Uzun boylu adam bunu duyunca şaşırdı.

Burada oturmuş kapıya bakıyordu. Biri dönse görmez miydi?

Rozanne'nin yüz ifadesi anında dondu, gülümsemeye çalıştı.

''Bir güvenlik şirketi olarak yalnızca ön kapıyı kullanmıyoruz.''

''Mantıklı.'' Uzun boylu adam başını salladı.

'Kaptan' teriminin kullanılmasına şaşırmamıştı. Güvenlik şirketleri paralı asker takımları ya da ufak ölçekli paralı asker loncalarıydı. 'Kaptan' kelimesinin kullanılması normaldi.

Leonard beyaz gömleğini pantolonunun içine sokmamıştı. Siyah yeleği de oldukça rahat bir şekilde sırtına duruyordu. Aniden parmaklarını şaklatırken uzun boylu adama baktı, ''Blackthorn'daki güvenlik personelinin bir üyesiyim. Size nasıl hitap edeyim? Size nasıl yardımcı olabilirim?''

Paralı askerlerin kontrolsüz karakterleri olduğunu uzun zamandır duyduğundan aşağılanmaktan dolayı öfkelenmemişti. Bunun yerine rahat bir oh çekmişti.

Leonard'ın oturmasını izlerken söyleyeceklerini düzenledi.

''İsmim Klee, bir tütün tüccarı olan Bay Vickroy'un kahyasıyım. Onun tek oğlu, ufak Elliott bu sabah kaçırıldı. Polisi çoktan bilgilendirdik ve konuya öncelik verildi. Ancak Bay Vickroy hala huzursuz. Paralı askerlerin, ah, güvenlik personelinin kanallarını kullanmak, vakayı farklı bir açıdan araştırmak ve ufak Elliott'ın güvenli bir şekilde kurtarılmasını sağlamak istiyor.''

''Kaçıranların nerede saklandığını bulabilirseniz Bay Vickroy 100 pound ödeyecek. Genç Beyefendi Elliott'u başarılı bir şekilde kurtarabilecek yöntemleriniz varsa, iki katını ödemeye bile hazır.''

Leonard Mitchell gülümsedi.

''Bay Vickroy yalnızca kaçıranların nerede saklandığını bulmamızı istiyor değil mi? Değilse, tek oğlunun 100 pound değerinde olduğunu düşünmez. Güney çiftlikleriyle yakın bağları olan bir tütün tüccarı yalnızca iki yüz pound sunuyor olamaz.''

''Hayır, Bay Vickroy yalnızca sıradan bir tüccar. Varlıklı sayılmaz. Ayrıca, oğlunu kurtarma konusunda polisin daha profesyonel olacağını düşünüyor,'' dedi Klee.

''Pekala. ''Sorun değil.'' Leonard yeniden parmaklarını şıklattı.

Yeşil gözlerini Rozanne'e çevirdi.

''Güzel hanımefendi, lütfen bir sözleşme hazırlayın.''

''Her zaman bir şair gibi davranma. Aslında, tek yaptığın başkalarının eserlerini seslendirmek.'' Müşterinin varlığını unutan Rozanne şakacı bir şekilde yanıt verdi. Leonard'la atışmaya alışkındı.

Elbette Blackthorn Güvenlik Şirketi bu müşteriyi gerçekten umursamıyordu. Onları ağırlamak harikaydı ancak olmasalar da olurdu.

Rozanne resepsiyon masasından ayrılıp personel ofisine girdi. Kısa süre sonra ofisten daktilo sesleri gelmeye başladı.

Klein'ın dudaklarının kenarı seğiriyordu. Onları çok amatör bulmuştu.

Bir sözleşme için standart bir şablon yoktu!

Bu gerçekten trajik...

Ve daha da üzücü olan, benim bu kadar amatör bir şirkette çalışıyor olmam...

O bunları düşünürken Rozanne üzerinde yalnızca birkaç madde olan basit bir sözleşme hazırlamıştı. Sonra Klee ve Leonard Mitchell bunu imzaladılar.

Sözleşme damgalandıktan sonra Rozanne bunu alıp muhasebe odasına gitti ve Bayan Orianne sözleşmeye Blackthorn Güvenlik Şirketi'nin damgasını vurdu. Aslında hiçbir işe yaramayan bir işlemdi bu. Genellikle Dunn bunları saklaması için Orianna'ya verirdi. Pazar günü de Rozanne'ye ve şirkete ulaştırılırdı.

''İyi haberlerinizi bekleyeceğim.'' Sözleşmenin bir kopyasını aldıktan sonra Klee ayağa kalkıp şapkasını çıkararak eğildi.

Leonard buna karşılık vermedi. Derin düşüncelere dalmış gibi görünüyordu.

Aniden başını Klein'a çevirip gülümsedi.

''Yardımınıza ihtiyacım var."

''Ah?'' Klein afallamıştı.

''Demek istediğim, bu görevi birlikte tamamlayabiliriz.'' Leonard'ın dudaklarının kenarı hafifçe yukarı kıvrılmıştı, ''Ben dövüşte, silah kullanmada, tırmanmada, hissetmede, konuşmada ve bazı destek rollerini üstlenmede iyiyim. Ancak bunlara, insanları aramak dahil değil. Yaşlı Neil'ın böyle bir havada dışarı çıkmasını beklemiyorsun değil mi?''

'Hissetme' derken sesini o kadar kısmıştı ki Klein onu zar zor duyabilmişti.

''Tamamdır.'' Klein yeni 'yeteneklerini' denemek istiyor aynı zamanda da Leonard Mitchell'a karşı ihtiyatlı yaklaşıyordu.

Oh. Umarım başarılı bir şekilde tamamlanır... Kahin yeteneklerimin ne kadar işe yarayacağını merak ediyorum...