Çevirmen: Dnightshade

Pat! Pat! Pat! Ayak sesleri, sessiz koridorda yankılandı.

Klein, rahibin hızına ayak uydurmaya çalışırken başını dik tuttu. Ona sorular sormaya ya da onunla muhabbet etmeye çalışmadı, sessiz kaldı.

Sıkı bir şekilde korunan geçitten geçtikten sonra rahip bir anahtarla gizli bir kapıyı açtı ve taştan yapılma merdiveni işaret etti. ''Chanis Kapısı'na ulaşmak için kavşaktan sola dön.''

''Tanrıça sizi korusun.'' Klein göğsündeki kızıl ay simgesini işaret etti.

Dindarlar ritüel kutsamalara katılırken halk, görgü kurallarını uygular.

''Tanrıçamıza şükürler olsun.'' Rahip de aynı yüz ifadesiyle karşılık verdi.

Klein başka bir şey söylemeden gaz lambalarının aydınlattığı taş merdivenden inmeye başladı.

Yolun yarısında bilinçsizce arkasını döndüğünde rahibin girişte durduğunu gördü. Gölgeler içinde kalıyordu ve hareketsiz, bal mumu bir heykel gibi görünüyordu.

Klein ileri bakıp aşağı inmeye devam etti. Buz gibi taş levhalarla döşeli yere ulaşması uzun sürmedi. Bu onu kavşağa götürdü.

Chanis Kapısı'na doğru dönmedi çünkü yakın zamanda vardiyası bitmiş olan Dunn Smith kesinlikle orada olmayacaktı.

Sağa döndü ve tanıdık bir yol gördü. Klein başka bir merdivene ulaştı ve Blackthorn Güvenlik Şirketi'ne vardı.

Sıkıca kapalı ya da yarı açık kapıları gördü, acelesi yoktu. Resepsiyona gitti ve tatlı bir gülümsemeyle bir dergi okuyan kahverengi saçlı kızı gördü.

''Merhaba Rozanne.'' Klein yanına gelip masaya parmaklarını vurdu.

Tak! Rozanne aniden ayağa kalkınca bir sandalyeyi devirdi ve telaşlı bir şekilde, ''Merhaba, bugün hava güzel. S-sen, Klein, neden geldin?''

Göğsüne dokundu ve rahatlamak için birkaç nefes aldı. Babasının onu kaytarırken yakalayacağından korkan genç bir kız gibiydi.

''Kaptan'ı bulmam gerekiyor,'' dedi Klein kısaca.

''... Beni korkuttun. Kaptan geldi sandım.'' Rozanne, Klein'a baktı. ''Kapı çalmayı bilmez misin? Hıh, hoşgörülü ve nazik bir kadın olduğum için şükretmelisin. Eh, hanım terimini tercih ederim... Kaptan'ı aramanın bir nedeni var mı? Bayan Orianna'nın karşısındaki ofiste.''

Gergin hissetmesine rağmen Klein, Rozanne'in gülümsemesini görünce neşelenmişti. Biraz düşündükten sonra, ''Bu bir sır.''

''...'' Rozanne'in gözleri kocaman açılmıştı, o şaşkınlığını bastırmaya çalışırken Klein hafifçe eğilip ona veda etti.

Resepsiyon kısmından geçip sağdaki ilk ofisin kapısını çaldı.

''Girin.'' Dunn Smith'in derin ve nazik sesi duyuldu.

Klein kapıyı açıp içeri girdikten sonra kapattı. Şapkasını çıkarıp eğildi. "Günaydın Kaptan."

''Günaydın, sana nasıl yardımcı olabilirim?'' Dunn'ın siyah rüzgarlığı ve şapkası yanındaki askıda duruyordu. Beyaz bir gömlek ve siyah bir yelek giymişti. Saç çizgisi oldukça yüksek olsa da gri gözleri derindi ve daha diri görünüyordu.

''Biri beni takip ediyor.'' Dedi Klein lafı dolandırmadan.

Dunn arkasına yaslanıp ellerini birleştirdi. Derin gri gözleri sessizce Klein'ın gözlerine bakıyordu. Takip edilme konusunu bir kenara bırakıp, ''Katedralden mi geldin?''

''Evet.'' Dedi Klein.

Dunn hafifçe başını salladı. Konuya geri dönerken herhangi bir övgü ya da uyarı yapmadı. ''Bildirdiğimiz ölüm nedenine inanmayan ve konuyu araştırmak için Rüzgar Şehri'nden özel bir araştırmacı tutmuş olan Welch'in babası olabilir.''

Midseashire'ın Constant Şehri, aynı zamanda Rüzgar Şehri olarak da biliniyordu. Burası, son derece gelişmiş kömür ve çelik endüstrilerine sahip bir bölgeydi. Loen Krallığı'nın en iyi üç şehrinden biriydi.

Klein'ın fikir belirtmesini beklemeden devam etti Dunn, ''Sebebi o defter de olabilir. Heh, Welch'in Antigonus ailesinin defterini nereden aldığını araştırıyorduk. Elbette bu defteri arayabilecek olan diğer insanları ve kuruluşları ortadan kaldıramayız.''

''Ne yapacağız?'' Diye sordu Klein ciddi bir tonda.

Şüphesiz, bu durumun sebebinin ilk olasılık olmasını umuyordu.

Dunn cevap vermeden önce biraz bekledi. Bardağını kaldırıp bir yudum aldı, gözlerinde bir dalgalanma yoktu. ''Geldiğin yoldan dön, sonra ne istiyorsan yapabilirsin.''

''Ne istiyorsam mı?'' Dedi Klein.

''Evet.'' Dunn keskin bi şekilde başını salladı. ''Elbette onları korkutmak ya da yasaları çiğnemek dışında.''

''Tamamdır.'' Klein derin bir nefes alıp Dunn'a veda etti. Odadan çıkıp yer altına indi.

Kavşaktan sola döndü ve gaz lambalarının aydınlattığı yolu takip ederek sessizce boş, karanlık ve soğuk geçide vardı.

Ayak sesleri yankılanıyor, onun daha da yalnız ve korkmuş hissetmesine neden oluyordu.

Kısa süre sonra merdivenlere varmıştı. İlerledi ve orada duran figürü gördü, orta yaşlı rahip.

Buluştuklarında ikisi de konuşmadı. Rahip sessizce arkasını dönüp yol açtı.

Dua salonuna doğru sessizce ilerlediler. Kemerli mihrabın arkasındaki dairesel delikler hala her zamanki kadar saf ve aydınlıktı, binanın içinin karanlık ve sessizliği de değişmemişti. Hala günah çıkarma kabininin önünde sırada bekleyen insanlar vardı ancak sayıları azalmıştı.

Bir süre bekledikten sonra Klein elinde bastonu ve gazetesiyle, sanki hiçbir şey olmamış gibi dua salonundan çıkarak Aziz Selena Katedrali'ni terk etti.

Dışarı çıktığı anda yakıcı güneşi gördü. O tanıdık izlenme hissi yeniden gelmişti. Bir şahin tarafından takip edilen bir av gibi hissediyordu.

Aniden, aklına bir soru geldi.

'Gözlemci' neden beni katedralin içinde de takip etmedi? Geçici kayboluşumu gizlemek için karanlık ortamdan ve rahipten yararlanabilirdim ancak dua ediyormuş gibi davranırken onun beni takip etmesi zor olurdu galiba? Yanlış bir şey yapmamış olsa, açık ve normal bir şekilde içeri girmesinde sorun olmazdı değil mi? Tabii bu kişinin, onun Kilise'nin piskoposunun Beyonder güçlerine sahip olabileceğini düşünerek ondan korkmasına neden olacak karanlık bir geçmişi yoksa.

Bu durumda, bunun özel bir araştırmacı olma ihtimali oldukça zayıf... Klein derin bir nefes aldı ve gergin gibi davranmayı bıraktı. Zouteland Sokağına dolanmadan önce rahat bir şekilde dolaştı.

Benekli duvarları olan eski tarz bir binanın önünde durdu. Kapıda '3' yazıyordu. Adı ise Zouteland Atış Kulübü'ydü.

Polis departmanının yeraltı atış departmanının bir kısmı, ekstra gelir için halka açılmıştı.

Klein içeri girdi ve izlenme hissi anında kayboldu. Bu fırsatı, rozetini görevliye vermek için kullandı.

Kısa bir doğrulamadan sonra aşağıdaki küçük, sınırlı bir atış poliganına yönlendirildi.

''On metrelik hedef.'' Klein görevliyi basitçe bilgilendirdi. Sonra kılıfındaki tabancasını ve cebindeki pirinç mermileri çıkardı.

Aniden hedef olma hissi, onun kendisini koruma arzusunu körüklemişti. Bu nedenle, atış pratiği yapmayı daha fazla geciktirmeyecekti.

Pa! Görevli gittikten sonra silindiri açıp gümüş iblis avlama mermilerini çıkardı. Sonrasında silindiri normal pirinç mermilerle doldurdu.

Bu sefer tabancanın içinde boş yer bırakmamış ve resmi kıyafetleriyle şapkasını çıkarmamıştı. Her zamanki kılığı içinde pratik yapacaktı. Sonuçta bir düşman ya da tehlikeyle karşılaştığında, 'bekle bir dakika, daha rahat şeyler giymeme izin ver' diyemezdi.

Çıt! Klein silindiri kapatıp baş parmağıyla yuvarladı.

Silahı iki eliyle kavrayıp düz bir şekilde kaldırdı ve on metre ilerideki hedefe doğrulttu.

Ancak atış yapmak için acele etmiyordu. Askeri eğitimdeki nasıl nişan alınacağı ve silahın geri tepmesi ile ilgili deneyimlerini anımsadı.

Hışş! Hışş! Kıyafetleri hışırdarken Klein nişanını ve duruşunu tekrarladı. Lise sınavına girmiş bir öğrenci kadar ciddiydi.

Birkaç kez tekrarladıktan sonra duvara doğru çekilip uzun, yumuşak banka oturdu. Tabancayı yanına bırakıp kollarına masaj yapmaya başladı ve bir süre dilendi.

Ahşap kabzalı ve bronz silindirli tabancayı yeniden eline almadan önce birkaç dakika eski eğitimlerini düşündü. Standart vuruş pozuna geçip tetiği çekti.

Bang! Geri tepme nedeniyle vücudu geriye doğru kayarken bedeni titredi. Mermi hedefi ıskaladı.

Bang! Bang! Bang! Kazandığı deneyimden güç alarak, altı turun tamamı bitene kadar ateş etti.

Hedefi yakalamaya başlıyorum... Klein geri çekilip yeniden oturdu.

Çıt! Silindiri çıkarıp altı kovanı yere döktü. Sonra yüz ifadesini değiştirmeden, kalan pirinç mermileri koydu.

Kolunu rahatlattıktan sonra yeniden ayağa kalkıp atış pozisyonunu aldı.

Bang! Bang! Bang! Hedef sallanırken silah sesleri yankılandı. Klein atışlarını yaptıktan sonra dinlenerek devam ediyordu. 30 normal merminin ve önceden kalan beş merminin tamamını kullanmıştı. Yavaş yavaş hedefi tutturmaya ve tam isabet yapmaya başlıyordu.

Ağzıyan omuzlarını silkeledi ve son beş kovanı da attı. Başını eğip, üzerinde karmaşık desenler bulunan iblis avlama mermilerini silahın içine yerleştirdi, ve yine herhangi bir hatayı önlemek için bir tanesini boş bıraktı.

Tabancayı kılıfına yeniden koyduktan sonra kıyafetlerini düzeltip atış poligonunu terk ederek sokaklara döndü.

İzlenme hissiyatı yeniden gelmişti. Şampanya Sokağı'nda yavaşça yürürken, Klein öncekine göre daha sakin hissediyordu. Demir Haç Sokağı'na dönmek için ulaşıma 4 peni harcayarak evine geri döndü.

İzlenildiği hissi uçup gitmişti. Klein anahtarlarını çıkarıp kapıyı açtı ve keten gömlekli, kısa saçlı, otuzlarında bir adamın masada oturduğunu gördü.

Anında yükselen panik dalgası geldiği gibi yok oldu. Klein gülümsedi, ''Günaydın... Hayır, iyi günler Benson.''

Bu adam, Klein'ın ve Melissa'nın ağabeyi Benson Moretti'nin ta kendisiydi. Yalnızca 25 yaşındaydı ve basık saç çizgisi ve yıpranmış görünümü onu otuzlarına yakın gösteriyordu.

Saçları siyah, gözleri kahverengiydi, Klein'a biraz benziyordu ancak Klein'ın sahip olduğu o bilgece hava onda yoktu.

''İyi günler Klein. Görüşme nasıldı?'' Benson gülümseyerek ayağa kalktı.

Siyah ceketi ve şapkası, ranzanın arkasındaki çıkıntı üzerine asılmıştı.

''Korkunç,'' dedi Klein duygusuz bir şekilde.

Benson'ın şaşkınlığını görünce kıkırdadı, ''Aslında, görüşmeye katılmadım bile. Görüşmeden önce bir iş buldum, haftada üç pound alıyorum...''

Yeniden Melissa'ya söylediklerini tekrarladı.

Benson gülerek başını iki yana salladı. ''Bir çocuğun büyüdüğünü görüyor gibiyim... Eh, bu iş oldukça iyi.'' İç çekti, ''İş için uzaklara gidip döndükten sonra duyduğum ilk şeyin bu kadar güzel bir haber olması harika. Hadi bu gece biraz sığır eti alıp kutlayalım ha?''

Klein gülümsedi. ''Elbette, ancak Melissa'nın cimriliği tutacağına eminim. Öğleden sonra malzemeleri alalım mı? En az üç soli götürelim? Dürüst olmak gerekirse, bir poundun karşılığı 12 soli, 12 solinin karşılığı ise 20 peni. Yarım peni ve çeyrek peni gibi çeşitleri bile var. Bu para sistemi mantığa karşı. Çok zorlu. Bence bu dünyadaki en saçma para sistemlerinden biri.''

Cümlesini tamamladığında Benson'ın yüz ifadesinin sertleştiğini gördü. Huzursuz hissetmişti, yanlış bir şey söyleyip söylemediğini düşündü.

Orijinal Klein'ın hatırlamadığı kısımlarda, Benson'un herhangi bir olumsuzluğa tolerans göstermeyen açık, aşırı bir milliyetçi olması bulunabilir miydi? Benson birkaç adım atıp sert bir ifadeyle onu reddetti. ''Hayır, en saçmalarından biri değil, en saçması.''

En saçmalarından biri değil! Klein şaşkınlığını hızlı bir şekilde atarak kendini toparladı. Kardeşinin gözlerine bakıp kahkaha attı.

Benson'ın gerçekten de harika bir espri anlayışı vardı.

Benson'ın dudaklarının kenarı yukarı doğru kıvrılmıştı, tüm ciddiyetiyle, ''Mantıklı ve basit bir para sistemi kurabilmek için ondalık sistemi nasıl sayacağımızı öğrenmemiz gerektiğini bilmelisin. Ne yazık ki, o önemli figürlerin arasında çok az yetenek var,'' dedi.