Bölüm:817 Toplu Çıkış

Çeviri ve Düzenleme: Gin

"Eczacı okuluna mı geldi?" Okul Müdürü Lu gözlerini kısmadan önce bir anlığına şaşırmıştı. "O artık akademinin öğrencisi değil, neden kimse onu durdurmadı?"

Zhang Xuan'in artık akademi öğrencisi olmadığı düşünülürse, nasıl istediği gibi akademiye girmesine izin verilebilirdi?

"Okul Müdürü Mo, Okul Müdürü Zhao ve Okul Müdürü Wei'nin kişisel nişanlarına sahip. Üstüne, misafir kıdemlilerin hocası, bu nedenle kıdemi hocamızdan bile yüksek... Onu durduramadık!" Genç adamın yüzü kızardı.

Usta Hoca Akademisi yalnızca öğrencilere ve hocalara özel bir yasak bölge değildi. Dahası, karşı taraf üç okul müdürünün kişisel nişanlarına sahipken, onu nasıl durdurabilirlerdi?

"Eczacılık Okulunda ne yapıyor?" Lu Feng berbat bir yüz ifadesiyle sordu.

Karşı tarafın sözleri doğruydu. Öğrenciler bir yana, kendisi bile Zhang Xuan'in Eczacılık Okuluna girişini engelleyecek resmi otoriteye sahip değildi.

"Ben de çok emin değilim. Eczacılık Okuluna gelir gelmez, doğruca kütüphaneye yöneldi." Genç adam karşılık verdi.

"Kütüphane mi?" Lu Feng kaşlarını çattı. "Ancak bir öğrenci nişanı yok, orada ne yapıyor ki?"

Kütüphaneye girmek isteyen biri iki şeye sahip olmalıydı - bir öğrenci nişanı ve Akademik Kredi. Zhang Xuan Açmaz Duvarını temizledikten sonra Akademik Kredi sıkıntısı çekmiyordu. Ancak, bir öğrenci nişanı olmadan akademinin öğrencisi sayılamazdı, yani doğal olarak tesisleri kullanmasına izin verilemezdi!

"Kütüphanenin tam girişinde durdu ve sonrasında... dalgınlaştı..." Bu noktada genç adamın yüzünde tuhaf bir ifade belirmişti.

"Dalgınlaştı mı?" Lu Feng ve diğer müdür yardımcıları duydukları karşısında şaşkına döndüler.

Kütüphanelerinin önünde uyuklamak için mi bizzat Eczacılık Okuluna kadar gelmişti?

"Bu doğru. Orada hareketsizce durdu ve tek bir kelime bile etmeden gözlerini kütüphaneye dikti." Genç adam karşılık verdi.

Okul Müdürü Lu ve dört müdür yardımcısını boş boş göz kırptılar.

O herifin Eczacılık Okuluna gelerek neyin peşinde olduğunu merak ediyorlardı, ancak kim uyuklayacağını düşünebilirdi... Bu da nesiydi?

"Hala orada mı?" Lu Feng sordu.

"Ayrıldığımda hala oradaydı. O zamandan beri bir saat geçti!" Genç adam karşılık verdi.

Zhang Xuan'in hala orada olduğunu duyan Lu Feng bir an için hayrete düştü. Neresinden bakılırsa bakılsın bu durumda yanlış bir şeyler vardı, bu nedenle ayağa kalktı.

"O herif Demircilik Okulunda Rekorlar Geçidinin ve Doktorluk Okulunda Doktorlar Kulesinin çökmesine neden oldu... Burada da iyi bir şey peşinde olduğunu düşünmüyorum. Bir kontrol etmek için beni takip edin!"

Zhang Xuan'le yalnızca bir kez karşılaşmış olsa da, sahnede kendisini köşeye sıkıştırırken ne kadar inatçı olduğunu hala hatırlıyordu.

Dahası, Zhang Xuan onu Eczacılık Okuluna meydan okumakla tehdit etmişti. Bir sebepten ötürü son derece rahatsız hissediyordu ve kalbi bir türlü rahatlayamıyordu. Zihnini rahatlatabilmesinin tek yolu bizzat gidip kontrol etmekti.

"Emredersiniz!""

Usta Zhang'in geçmişte yaptığı şeyleri hatırlayan dört müdür yardımcısının da ağızları seğirdi ve aceleyle ayağa kalktılar.

Gerçekte, Zhang Xuan'in diğer okulları birbirine kattığını duyduklarında, içten içe sevinmişlerdi. Ancak şimdi söz konusu kendi okullarıyken, tehlike hemen arkalarındaymış gibi hissetmeden edemiyorlardı ve bu onları huzursuz etmişti.

Hemen son hızla kütüphaneye koştular ve hedeflerine varmaları on dakikadan az sürdü.

Kütüphane öncekinden farklı görünmüyordu, yüksek ve görkemliydi. Hiç hasar almamış gibi görünüyordu ve Zhang Xuan da hiçbir yerde yoktu. Şaşıran Lu Feng öğrencisine dönerek sordu, "Nerede o?"

"Hiçbir fikrim yok... Daha az önce buradaydı!" Genç adam şaşkın bir halde parmağıyla belirli bir noktayı göstererek konuştu.

Garip bir şeyler olduğunu hissettiğinde o herif bir süredir kütüphanenin önünde dikiliyordu ve hemen okul müdürüne haber vermeye koşmuştu. Neden birden bire ortadan kaybolmuştu?

Ancak çevrede dikkat çeken şey, belki de Zhang Xuan'in ünü nedeniyle çevreye oldukça büyük bir kalabalığın toplanmasıydı.

"Bir dakika bekleyin, soracak birilerini bulacağım!" Çevreyi tarayıp, Zhang Xuan'i hiçbir yerde göremedikten sonra, genç adam kütüphanenin girişinin yanındaki küçük kulübeye doğru yürüdü.

Burası kütüphaneden sorumlu 3. sınıf öğrencilerinin kaldığı yerdi.

Ancak genç adam daha kulübeye ulaşamadan 'grç!' kulübenin kapıları açıldı ve iki genç adam dışarı çıktı.

İkiliden birini tanıyan genç adam seslendi.

"Hu Xu..."

"Kıdemli Lu Hui!" Hu Xu yumruklarını kavuşturarak selama karşılık verdi.

İkilinin bavullarını taşıdığını gören Lu Hui şaşırmış bir halde sordu, "İkiniz nereye gidiyorsunuz?"

Kütüphane muhafızı olarak çalışan öğrencilerin günün her saatte görev başında olmaları için tüm dönem boyunca kulübede kalmaları beklenirdi. Dönem başlayalı daha birkaç gün olmuştu, ancak neden ikisi de bavullarını kulübeden çıkartıyorlardı?

"Kıdemlime bildiririm, az önce Usta Zhang'in dersini dinledik ve sözleri bizi aydınlattı. Hap üretimine uygun olmadığımızı hissettik, bu nedenle... Eczacılık Okulundan ayrılıp bir başka meslek öğrenmeye karar verdik!" Hu Xu açıkladı.

"Ders mi?" Bu sözleri duyan Lu Hui'nin gözleri kocaman açıldı.

Lu Feng ve diğerleri de bakışlarını oraya çevirmeden edememişlerdi.

O herif... burada ders mi veriyordu?

Hu Xu acı bir gülümseme ve depresif bir bakışla karşılık verdi, "Evet. Orada bir süre dalgınca dikildikten sonra, Usta Zhang bize ders vermeye başladı. Onu dinleyecek kadar şanslı birkaç kişiden biriydim ve ancak o zaman, eczacılık Dokuz Büyük Yolun zirvesinde yer alan son derece prestijli bir meslek olsa da, ona uygun olmadığımı fark ettim. Hap üretimi üzerine harcadığım onca yıl boşunaymış..."

Usta Zhang'in dersi kapsamlı ve derindi ve dersi dinleyenler büyük fayda görmüşlerdi.

Hu Xu uzun süredir hap üretimi eğitimi alıyor olsa da, ders sayesinde eczacı olmaya uygun olmadığını fark etmişti.

Zorla ilerlemeye çalışsa bile, mesleğe uyumsuzluğu bunu yokuş yukarı bir çabaya dönüştürecekti ve sonunda bir darboğazda takılacaktı.

Acı çekip, sonunda hiçbir şey elde edememektense, şimdiden vazgeçmek çok daha iyiydi.

Her şekilde, Usta Hoca Akademisinde dokul yardımcı meslek daha vardı. Hap üretimi öğrenmese bile, diğerlerini keşfedebilirdi. Kendi yeteneklerine uygun bir tane bulabileceği kesindi.

Hu Xu'nun sözlerini duyan Lu Hui yanındaki diğer 3. sınıf öğrencisine sormadan edemedi, "Sen de mi hap üretimine uygun olmadığını düşünüyorsun?"

"Bu doğru, ben de uygun olduğumu düşünmüyorum. Hoşça kalın, kıdemlim!"

Bu sözlerin ardından arkalarını dönerek ayrıldılar.

"Bu..."

Onların gidişiyle, kütüphaneyi koruyacak kimse olmayacaktı. Okul Müdürü ve dört müdür yardımcısı ne yapacaklarını şaşırmış gibi, birbirlerine sıkıntılı bakışlar attılar.

Ancak, en kötüsü henüz ortaya çıkmamıştı.

Bir sonraki an birkaç öğrenci daha geldi ve aynı Hu Xu ve yanındaki öğrenci gibi, onlar da bavul taşıyorlardı.

Yüzlerine yakından bakınca, müdür yardımcılarından biri şaşkın bir şekilde haykırdı, "Müdür Yardımcısı Wei, onlar... senin öğrencilerin değiller mi?"

Aynı Wei Ranxue'nin Hu Yaoyao'yu kabul etmesi gibi, Usta Hoca Akademisinin okul müdürleri ve müdür yardımcıları ara sıra himayelerine öğrenciler alırlardı.

Onları tanıyan Müdür Yardımcısı Wei karşılık verdi, "Evet, onlar gerçekten de benim öğrencilerim, Shu Yongning ve diğerleri!"

"Ama bavul taşıyorlar... Yoksa onlar da hap üretimine uygun olmadıklarını mı düşünüyorlar?" Diğer müdür yardımcısının ağzı seğirdi.

"Bu nasıl mümkün olabilir?!" Müdür Yardımcısı Wei haykırdı. "Shu Yongning himayemdeki en yetenekli eczacı olmayabilir, ancak kesinlikle en iyilerinden biridir. Hap üretimine yatkınlığı son derece yüksektir ve 6 yıldızlı bir eczacı olması yalnızca an meselesi. Hap üretimine uygun olmaması nasıl mümkün olabilir?"

Shu Yongning en seçkin öğrencilerinden biriydi. O bile hap üretimine uygun değilse, başka kim olabilirdi?

"O halde, o..." diğer müdür yardımcısı şüpheyle sordu.

Bavul taşıdığına göre, niyeti Hu Xu ile aynı görünüyordu. Eğer Eczacılık Okulundan ayrılmayı düşünmüyorsa, başka neyin peşinde olabilirdi?

"Gidip soracağım!" Müdür Yardımcısı Wei öfkeli bir ifadeyle homurdanarak öne çıktı.

Ancak tam o anda, Shu Yongning onu fark ederek selam vermeye koştu.

"Hocam!" Shu Yongning yumruklarını kavuşturdu.

"Neler oldu?" Müdür Yardımcısı Wei kısık gözlerle sordu.

"Hocama bildiririm, ben... vedalaşmak için buradayım!" Shu Yongning birden dizlerinin üzerine çöküp, utanç içinde başını eğdi.

"Vedalaşmak için mi? Yoksa sen de mi eczacılığa uygun olmadığını fark ettin?" Bu sözleri duyan Müdür Yardımcısı Wei o kadar öfkelenmişti ki oracıkta alev alabilirdi.

"Tabi ki hayır! Yalnızca... hocamın derslerine uygun olduğumu düşünmüyorum ve sizin himayenizde belirgin bir ilerleme kaydetmem zor olacak. Değerli zamanınızı benimle harcamanızı istemiyorum, bu nedenle size veda etmeye karar verdim..." Shu Yongning tereddütle konuştu. Bileğini çevirerek karşı tarafın himaye nişanını çıkarttı ve geri verdi.

Tıpkı hocaların öğrencilerini seçebilmeleri gibi, öğrenciler de hocalarını seçebilirlerdi. Bu iki yönlü bir ilişkiydi.

"Derslerim... sana uygun değiller mi?" Müdür Yardımcısı Wei hayrete düşmüştü.

O Eczacılık Okulunun müdür yardımcısı, 6 yıldızın zirvesinde bir eczacıydı ve hap üretimi konusundaki bilgisi yalnızca Okul Müdürü Lu Feng'in bir seviye altındaydı.

Ancak bu herif onun himayesinden ayrılmak istiyordu...

"Evet. Usta Zhang'in dersini dinledikten sonra, sonunda hap üretiminin gerçekte ne anlama geldiğini kavradım. Hocamın dersleri de etkileyici olsa da... Usta Zhang'in derslerini çok daha etkili ve derin buldum. Bu nedenle Usta Zhang'i takip etmek için Xuanxuan Grubuna katılmayı planlıyorum... Gerçekten üzgünüm, hocama anlayışı için yalvarıyorum!"

Himaye nişanını şaşkın haldeki Müdür Yardımcısı Wei'nin eline bıraktıktan sonra, Shu Yongning ayağa kalktı, arkasını döndü ve gitti.

"…"

Müdür Yardımcısı Wei donup kalmıştı. Yüzü durmadan seğiriyordu ve her an çıldıracak gibi hissediyordu.

Birinin onun gibi 6 yıldızın zirvesindeki bir eczacının himayesinden çıkmak istemesi... Üstelik bunun nedeninin, derslerinin bir çaylaktan daha yetersiz olması...

Lanet olsun!

Bu yüzüne atılmış çok sert bir tokattı!

"Hocam, biz de himayenizden çıkmak için buradayız. Lütfen bizi bağışlayın!"

"Usta Zhang'in dersi gerçekten gözümüzü açtı. Yalnızca kısa bir dersti, ancak yalnızca onu takip edersem bir eczacı olarak daha çok ilerleyebileceğimi fark etmemi sağladı..."

…

Müdür Yardımcısı Wei ilk şoku bile atlatamadan önce, Shu Yongning'le birlikte olan diğer öğrenciler de öne çıkarak himaye nişanlarını geri verdiler.

Daha önce, her biri derslerine girebilmek için çok çalışmış ve başarılı olduklarında üç gün üç gece kutlama yapmışlardı. Bunu büyük bir onur olarak görüp, Eczacılık Okulunun diğer öğrencilerine karşı böbürlenmişlerdi. Ancak şu anda himayesinden ayrılıyorlardı ve yüz ifadelerine bakılırsa, özgürlüklerini geri vermemesinden endişeleniyor gibiydiler.

Müdür Yardımcısı Wei içten içe sıkılmadan edemedi.

"Burada yanlış bir şey var!"

Öğrencilerin hocalarından ayrıldıktan sonra yüzlerinde memnun ifadelerle uzaklaştıklarını gören Okul Müdürü Lu'nun ağzı seğirdi. Müdür Yardımcısı Wei'ye yaklaşarak sordu, "Bunca öğrenci aynı anda çekildiğine göre, yoksa derslerinde bir sorun vardı da, Zhang Xuan bundan mı faydalandı?"

Bunca öğrencinin aynı anda hocalarının himayesinden çıkmasının tek bir nedeni olabilirdi - hocanın derslerinde bir sorun olmalıydı!

Eğer durum buysa, yalnızca hocanın itibarı lekelenmez, tüm okulun da prestiji düşerdi!

Eczacılık Okulunun Usta Hoca Akademisindeki bir numaralı okul olabilmesinin asıl nedeni altmış bini geçen öğrenci sayısıydı... Ancak çok sayıda öğrenci bir anda derslerinden çekilirlerse, bir numaralı okul olarak konumları sarsılırdı.

Okul Müdürü Lu'nun öğretme yeteneklerini sorguladığını duyan Müdür Yardımcısı Wei'nin yüzünde acı bir gülümseme belirdi. "Ben... derslerimde bir sorun olduğunu düşünmüyorum..."

Derslerini her zaman Eczacılık Loncasının geleneklerine uygun şekilde tasarlardı. Olağanüstü olmasalar bile, içlerinde özellikle göze çarpan bir hata da yoktu. Zhang Xuan'in dersini dinledikten sonra bunca öğrencisinin himayesinden ayrılmasına neden olacak ne gibi bir hata olabilirdi?

"O halde başka neden olabilir ki?" Lu Feng kaşlarını çattı.

Tam devam etmek üzereyken, bir başka öğrenci onlara doğru koştu.

"Okul Müdürü, bunlar senin öğrencilerin." Müdür Yardımcısı Wei belirtti.

Okul Müdürü Lu karşılık olarak başıyla onayladı.

Aynı Lu Hui gibi, bu öğrenciler de onun himayesindeydiler ve onlara çoktan birkaç yıldır ders veriyordu.

"Endişelenme, derslerime güveniyorum. Öğrencilerim seninkiler gibi himayemden çekilemezler! Büyük olasılıkla Zhang Xuan hakkında haberler vermek için buradadırlar." Okul Müdürü Lu emin bir tavırla konuştu.

Ancak tam gruba neden burada olduklarını soracağı sırada, öğrenciler aynı anda diz çöktüler.

"Hocam, bunca yıllık rehberliğinize minnettarız. Ancak biz... himayenizden çekilmek istiyoruz!"