Kızıl gökyüzünün altındaki kahverengi zeminde saatlerce ilerledi. Saatlerce yürümesine rağmen çok az yorulmuştu. Gökyüzünde belirip hızlıca kaybolan mor ışık topağı sıklıkla oluşuyordu ve her seferinde farklı bir yöne ilerliyordu. Rayomi en başta bu topağın ne olduğunu anlayamadı ama daha sonra o mor ışık topağının yaydığı enerjiyi hissetti. Bu mor ışık, canavarların yaydığı enerjiye benzer bir enerji yayıyordu.

Saatler süren yolculuğu sırasında onlarca canavar ile karşılaşmıştı ve onları kolaylıkla avlamıştı. Çoğu canavar ona zarar verebilecek kadar güçlü değildi fakat canını sıkan bir durum vardı. 

Avladığı canavarların hiçbirinden ödül çıkmamıştı. Seviyesi artmaya devam ediyordu ama diğer avladığı canavarlardan topladığı taşlar veya iksirler bu canavarlardan çıkmıyordu. En başta çok güçlendiği için güçsüz canavarlardan ödül alamadığını düşündü ama güçlü olan canavarları avlayınca da hediye çıkmamıştı.

Uzun süre bu sorunu düşünerek ilerledi ve sonunda aklına mantıklı bir fikir geldi.

[Dünya'da belirli yerlere dağıtılmış canavarları avlayabilirsiniz.]

Başmeleğin bu sözleri aklına geldiğinde şuan neler olduğunu anlayabildi. Kristal tarafından seçilen bazı canavarlar insan dünyasına geçebiliyordu ve sadece o canavarlardan ödül kazanılıyordu. Burada avladığı çoğu canavar, insanlar alemine geçiş yapamayan ve kristal tarafından seçilmemişlerden oluşuyordu. 

Seçilmemişlerinde bazıları çok güçlü olabiliyordu ama hiçbir ödül kazandırmıyordu. Neden böyle bir ayrımcılığın olduğunu tam olarak anlayamadı ama yapabileceği bir şey olmadığı için çok fazla umursamamaya karar verdi.

Uzun yürüyüşün ardından yeni bir ormanlık alanla karşılaştı. Kan rengi yapraklarla donatılmış ağaçlar ve aynı renkteki bazı bitkiler yüzünden orman çok kasvetli bir görünüşe sahipti.

Rayomi bu ormandan ilerlemek istemedi ama orman çok geniş bir alanı kapladığı için ormandan ilerlemesi gerekiyordu. Sağında ki, solunda ki ve arkasında ki bölgeler tehlikeli bir enerji dalgası yaydığı için gidebileceği tek yön vardı.

Ormana doğru adım atacağı sırada bir ses duydu. Bu ses onu yolundan saptırdı.

[Kurtar beni. Bana yardım et. Canım acıyor.]

Bu tanıdık ses Rayomi'yi yolundan saptırdı ve arkasına döndürdü.

"Oliva?"

Sesin sahibi şüphesiz ki Oliva'ydı. Rayomi sesin arkasındaki yoldan geldiğini hissedebiliyordu. Yüzü bembeyaz oldu, kalbi hızla atmaya başladı.

[Yardım et! Seni bekliyorum.]

Ses bir kez daha duyulunca Rayomi bilinçsizce adımlar atarak ilerledi. Gerçekten öldüğünü sandığı kız arkadaşı burada olabilir miydi?

"..."

"Bir dakika... Bu gerçek olamaz."

Birkaç adım sonrasında duyduğu sesin aldatmacasını fark etti. Sesi kulaklarıyla duymuyordu ses zihninde oluşuyordu.

Bir tuzak olduğu kesindi. Bu aldatmacaya kanmamak için zihnini başka şeylere odakladı. Gözleri önünde ölen birisinin burada bulunma olasılığı hiç yoktu.

Sakinleşmeye çalıştı ve az önce ilerlemekte olduğu yola geri döndü.

Derin bir nefes aldı ve ormandan içeriye girdi. Ormanın tamamen kırmızı renkte olması dışında normal ormanlardan pek bir farkı yoktu. 

"Acaba burada da hayvanlar var mı?"

Rayomi, bazı hayvanların insanlar dışında başka varlıkları da gördüğüne dair çok eski bir batıl inanç duymuştu. Aslında bunu birkaç yıl önce duymuştu ama bu ormana ayak basar basmaz ilk aklına gelen şey buydu.

Ormanın derinliklerine doğru ilerlediği sırada ağaç dallarının sesi duyuldu.

Gulp!

Tedirgin bir şekilde yutkundu. Kılıcını her zaman temkinli bir şekilde elinde tutuyordu. Gözleriyle etrafı taradı.

"..."

Ses bir daha duyuldu ve Rayomi sesin geldiği yöne doğru tüm hızıyla döndü. 

"Ha? Cidden mi?"

Ormana girerken ki düşünceleri şuan gördükleri sayesinde doğrulanmıştı. Ağaç dallarının arasında yuva yapan bir karga benzeri kuş duruyordu. Bedeninin şekli bir kargaya benzese de kanatları ve gövdesi bir çeşit canavarın etiyle kaplanmış gibi solgun ve iğrenç gözüküyordu. Aslında vücudunun hepsi bu deri ile kaplı değildi, sadece bir küçük bir kısmı normal karga derisine benziyordu. Bu yarı karga yarı canavar olan varlığın sol kanadının derisi üstüne kemik benzeri sert yapıda çubuklar çıkmıştı. Hayır bunlar direkt kemikti.

Rayomi bu kargadan hiçbir saldırgan niyet sezemedi. Açıkçası kargayı gördüğünden beri herşey gayet normaldi. Canavar karga normal bir karganın yapacağı hareketleri yapıyordu.

Rayomi, karganın bulunduğu ağaca doğru yürüdü. Daha yakından bakmak istiyordu ama canavar karga, Rayomi'nin yaklaştığını fark edince uçarak uzaklaştı.

Ağaç kavuğunun arasından bir sincap fırladı ve Rayomi'nin ayağına yakın bir yerde durdu. Rayomi, yaklaşarak sincaba baktı.

Bu sincapta yarı canavarımsı bir görünüme sahipti ama normal bir hayvandan farksız hissettiriyordu.

"Bu hayvanların burada ne işi var?"

Bu soruya yanıt olabilecek iki seçenek aklına gelmişti:

1- Hayvanlar iki alem arasında da bulunabildikleri için bir süre sonra canavarlaşmaya başlamıştı.

2- Ölmüş hayvanların cesetleri, canavarları oluşturan kara enerji ile dolduğu için yarı canavar hayvanlar doğmuştu.

Bu iki seçenekten birincisi, Rayomi'nin daha önce duyduğu batıl inanca çok yakındı. İkinci seçenek ise Rayomi'ye daha mantıklı gözüken seçenekti.

Sincap, Rayomi'nin ona doğru uzanan eline doğru ilerledi. Rayomi sincaba hafifçe dokundu ama sincap hiçbir tepki göstermedi.

"Her şey gayet normal."

Peki başka vahşi hayvanlarda böyle bir mutasyona uğruyorsa ne olurdu?

Rayomi bir şey denemek istedi.

Sincaba doğru öldürme arzusu yaydı ama sincap normal hayvanlar gibi korkup kaçmak yerine olduğu yerde durdu. Rayomi öldürme arzusunu arttırdı ve sincaba yaklaştı. Tam bu sırada sincabın gözleri kırmızı renge büründü ve Rayomi'nin elini ısırdı.

Yarı canavar olan sincap, canavar içgüdülerini aktif etmişti. Rayomi elini acı içinde geri çekti.

"Piç!"

büyü enerjisini koluna topladı ve sincaba güçlü bir yumruk attı.

BUM!

Sincabın bulunduğu yer çatladı ve sincap yumruğun etkisiyle patlayarak etrafı organ parçaları ve kanla kapladı.

"OGHK!"

Rayomi eline bulaşan kanı sildi ve ormanın derinlerine ilerlemeye kaldığı yerden devam etti.

"Yarı hayvan olan canavarlar ben saldırmazsam saldırmıyor..."

Bu sözleri az önce yaşadığı ufak deneyim sayesinde söyleyebiliyordu.

"...Ama vahşi hayvanlardan oluşan canavarlar için bu kural geçerli mi?"

Normal hayvan içgüdülerine sahip olmaları Rayomi'nin de hoşuna gitmişti. Tam tersi bir durum olsaydı bu ormanda çok dezavantajlı bir duruma düşebilirdi.

Uzun bir yürüyüşün ardından ormanlık alandan çıktı ve çeşitli sarmaşıklarla kaplanmış iki tane devasa kaya parçası ile karşılaştı. Bu iki kaya parçasının ortasındaki büyük deliğin arasında güzel bir vadi manzarası görülüyordu.

İki devasa kayanın arasındaki delikten geçerek ilerledi ve vadiyi bulunduğu yükseklikten izledi. Birkaç adım daha atarsa uçurumdan düşerek vadiye çakılabilirdi bu yüzden geriye doğru çekildi.

Bu vadiye inebileceği uygun bir yer aradı ama her yer uçurum gibi dik bir yükseklikten oluşuyordu. Vadi'nin ortasında bir sürü büyük kaya bulunuyordu. Bu kayaların bazı yerleri delinerek bir ev benzeri yapı oluşturulmuştu.

"Canavarlar o kadarda ilkel değilmiş... Galiba"

Akılsız canavarlar olsa da akıllı canavarlarda bulunduğu için bu ilkel yapılar çok şaşırtıcı değildi. Rayomi bu ilkel yapılara kesinlikle bakmak istiyordu.

Envanterindeki pembe taşları eline aldı. 

"Aşağıya inmek için tek çarem kaldı."

Uçurumdan aşağıya atladı ve düşeceği alana bu pembe taşlardan iki tanesini fırlattı.

Pembe taşlar şişerek pembe bir balçık küresine dönüştü ve Rayomi'nin düşüşünü yavaşlattı.

"Uhh! Kurtuldum."

Balçık topunun arasından çıktı ve delik deşik olmuş kayalara ilerledi. Kayaların içine açılan çukurlar beş insanın rahatlıkla sığabileceği kadar genişti. Çok kullanışsız gibi gözükse de bu ilkel yaratıkların yapabileceği en üst düzey sığınaklar gibi gözüküyordu.

WUUUHOOP!

Bedeni ansızın titredi ama bu titreme korku veya tedirginlikten değildi. Ona doğru gelen rahatlatıcı bir büyülü enerji dalgası hissettiği için titremişti.

"Bu şey... Bu nasıl bir his?"

Bedeni zevkle sallandı. Hissettiği enerji bedenini huzurla kapladı. Bu kızıl gökyüzünün yaydığı baskı yaratıcı enerjiden sonra böyle huzur verici bir enerjiyi hissetmek gerçekten şaşırtıcıydı.

"Böyle bir yerde bu nasıl var olabilir."

Kafasını kayanın içindeki çukurdan çıkardı ve enerji akımının geldiği yöne baktı. Bu enerji akımının biraz uzakta bulunan karanlık mağaranın derinliklerinden geldiğini hissedebiliyordu.

Koşarak mağaranın önüne geldi. Yaklaştıkça hissettiği zevkli his daha da arttı. O kadar zevkliydi ki ne yaptığını bile düşünmemişti. 

Mağaradan içeriye girecekti ki bir an duraksadı.

"Ben ne yapıyorum? Kendime gelmeliyim. Sorumsuzca davranamam."