Çeviri: Miyav Miyav Düzenleme: Kharsmi

Ning Xi motoru kullanması kolay olsun diye siyah dar bir deri pantolon giymişti. Hızlıca gittiği saraya vardıktan sonra kaskını ve eldivenlerini çıkardı. Uzun saçları omuzlarına doğru tıpkı bir şelaleymişçesine salındı ve şahsı bir bütün olarak kontrol edilemez ve etkileyici görünüyordu. İnanılamayacak derecede güzeldi.

D.N: Olayın vasat kız zengin adam olmaması çok güzel :D

Lu Jingli kızın girişini izlerken kendini ıslık çalmaktan alıkoyamadı.

“Lu Qingyu, gerçekten sana dokunmaya cesaret edemediğimi mi düşünüyorsun?” Lu Tingxiao oğlunu salonun köşesinde sıkıştırmıştı. Tek bir hareketiyle onu yakaladı. Küçük adam telaş içinde küçük çelimsiz kollarını sallayarak babasının ellerinde sanki aşırı  öfkeli küçük bir yaratıkmışçasına şiddetle çırpınıyordu.

“Yapma!” Ning Xi durumu görünce aceleyle yanlarına gitti ve Küçük Hazine’yi çekip aldı..

Kafasını kaldırıp, gelene bakınca Küçük Hazine bir saniyeliğine bir şok yaşadı. Gitmesine ne olursa olsun izin vermeyecek şekilde Ning Xi’nin kucağına kafasını gömerken gözleri kırmızılaşmıştı.

Evvelsi gün gördüğü tatlı, naif ve hoş küçük tavşanı gözlerinde korkuyla ve vücudu titrerken görünce Ning Xi’nin kalbi acıdı.

Bir kere sinirleri zıpladı mı karşısındakinin korkutucu büyük patron olmasına aldırış edemezdi. Sözleri ağzından makineli tüfek gibi çıkmaya başlamıştı, “Bay Lu, yabancı olduğum için bir şey söylemeye hakkım olmadığını biliyorum. Yine de bir şey söylemek istiyorum, yetiştirme tarzınızda büyük bir problem var. Çocukların bu yaşlarda sıcaklığa ihtiyaçları vardır. Ayrıca, Küçük Hazine’nin durumu biraz özel. Büyük bir şok atlattı ve yanında annesi yok. Ona karşı nasıl bu kadar sert olabilirsiniz? Ona karşı daha sabırlı ve affedici olmalısınız. Ne kadar korktuğunu görmediniz mi? Neredeyse elinizi kaldıracaktınız.”

Lu Tingxiao: “Benim hatamdı.”

Lu Jingli: “… Ha ha”.

Abisinin bu kadar çabuk suçunu itiraf ettiğini duyunca Lu Jingli neşelenmişti.

Sana öğretme yolunda bir sorun olduğunu söylediğimde yüzünü ekşitmiştin ama Ning Xi söyleyince uysalca kabul ettin!

Ning Xi geldiğinden beri Küçük Hazine sahibini bulmuş küçük bir köpek yavrusu gibiydi. Ning Xi’nin onu odasına götürmesine izin vermişti. Daha demin çıldırmış aslan yavrusundan tamamıyla farklı biri olmuştu.

Ning Xi Küçük Hazine’nin kafasını rahatlatıcı bir şekilde sıvazladı, “Bugün noldu? Daha bu sabah her şey yolunda değil miydi?”

Lu Jingli iç çekti: “Başka ne olabilir ki? Küçük Hazine seni özledi ve buluşmak ya da aramak istedi. Seni rahatsız etmekten korkarak abim ikisini de yapmasına izin vermedi. Bu da Küçük Hazine’nin bir hengame çıkarması; ortada deli danalar gibi koşup salondaki her şeyi kırmasıyla sonuçlandı. Abim böyle kötü alışkanlıklara göz yummak istemiyor, sen geldiğinde ikisi de köşeye sıkışmıştı.”

“Bunların hepsi benimle buluşmasına ya da beni aramasına izin verilmediği için miydi?” Ning Xi bunları biraz inanması güç buldu. Lu Tingxiao Küçük Hazine’nin ona  çok güvendiğini söylemişti ama onun üstünde bu kadar fazla etkisi olduğunu düşünmemişti.

“Ne düşündün ki? Üzerindeki etkini gerçekten hafife alıyorsun!” Lu Jingli hala anlamadığını görünce art arda örnekler sıraladı, “Depodaki o günü hatırlıyor musun? Bayıldığında Küçük Hazine kimsenin sana dokunmasına izin vermemişti. En sonunda seni abimin kendisi hastaneye taşıdı.”

Ning Xi içgüdüsel olarak Lu Tingxiao’ya baktı. Uh, Lu Tingxiao mu onu hastaneye taşımıştı…?

“Küçük Hazine hastanede uyanıp senin olmadığını görünce öldüğünü düşündü. Olay çığrından çıktı ve neredeyse camdan atlayacaktı. Ancak abim ona senin bıraktığın notu gösterince sakinleşti. Geçen gece Küçük Hazine seninle buluşmak için abime açlık grevi taktiğini kullanmıştı. Bugün ise sen aradığın için çok fazla yedi. Bu çok etkili grev taktiğini kullanamazdı o da bunu yaptı işte…”

Uh, çok fazla yemek? Bu geceki konuşmalarında Küçük Hazine’ye daha çok yemesini söylemişti. Yani şimdi bu onun suçu muydu?