Çevirmen: Godctia

Editör: Lord Viole Grace

Ning Xi uzun süre kırmızı ile işaretlenmiş iki tarihe baktı.

Sonra Lu Tingxiao'ya mesaj attı: [Sevgilim randevumuzu bu haftasonu yapalım mı?]

Daha fazla zamanı olmasını isterdi. Bir şey olmasından endişeleniyordu ve kontrolünü kaybetmişti. İşini etkileyebilirdi ancak şimdi yeni çekime başlamak üzereydi, bunu ancak başlamadan önce çözebilirdi. Bunu yapmaya devam ederse başka bir şeye odaklanamazdı.

Lu Tingxiao onu aradığında mesaj daha yeni gönderilmişti. ''Mesajını gördüm. Benim için fark etmez."

"Tamam, o zaman anlaştık!" Ning Xi rahat bir tonla konuşmuştu ancak gerçek şu ki, Lu Tingxiao'nun sesini duyduğu anda hemen vazgeçmeyi düşünmüştü az önce önerdiği şeyden kaçabilir ve her şeyi unutabilirdi.

''İşin bitti mi? Toplantımı yeni bitirdim. Yanına geleyim mi?'' diye sordu Lu Tingxiao.

Ning Xi'nin kalbi tekledi. "Ah, gelme... D-daha bitirmedim. Çok geç kalabilirim..."

"Tamam, çok fazla çalışma. Erken bitir ve dinlen.''

"Hmm, şimdi kapatıyorum tamam mı? Hmm hmm!" Ning Xi omuzlarından yük kalkmış gibi görünüyordu.

Tanrım! Tek yaptığı Lu Tingxiao'nun sesini duymaktı ve bocalaması için yeterliydi. Yüz yüze görüştüklerinde kararlılığını Mariana Çukuru'na atabilirdi!

Bu olamazdı. Bu hafta sonundan önce sağlam kalması gerekiyordu. Her şeyi bir seferde söyleyeceğinden emin olmak zorundaydı ve bunu bir kez ve herkes için halletmeliydi...

...

Ertesi gün, Ning Xi Lu Corporation'a gitmek için erken uyandı.

Tanıdık bir siyah Maybach aniden onun yanında durduğunda daha yeni park etmişti. Ön koltukta Lu Jingli heyecanlı bir şekilde oturuyordu. "Hey, Xiao Xi Xi, ne tesadüf! Buradasın..."

Konuşmasını bitirmeden Ning Xi çoktan kaçmıştı.

''Ahh?” Lu Jingli başını kaşıdı ve kafası karışmış bir şekilde ağabeyine baktı. "Xiao Xi Xi bizi görmedi mi? Bu doğru değil! Gördüğüne eminim! Göz göze bile geldik... O zaman neden bizi görünce tavşan gibi kaçtı? Yakınlarda başka kimse de yok."

Lu Tingxiao gittiği yöne doğru baktı. Yüzünde belirsiz bir ifade vardı.

Asansörde, Ning Xi elini göğsüne koyup sanki ölümden kaçmış gibi durdu.

Çok yakındı...

Bütün gece biriktirdiği şeyleri neredeyse temizlemişti.

Puştlar... Lanet olsun! Tek yapmak istediği sevgilisinin kucağında olmaktı!

Hayır, kendini durdurması gerekiyordu! Ondan bir şey gizlemek için daha fazla bahane kullanmak istemiyordu. Ona söyledikten sonra bile, ödemesi gereken bedel dayanabileceği bir şey olmayabilirdi.

Reklam departmanına girdi.

"Bro Xi, buradasınız! Gerçekten erkencisiniz!" Ye Ying onu candan bir şekilde karşıladı.

''Günaydın Direktör Ye! Diğerleri henüz gelmedi mi? O zaman biraz gözlerimi dinlendireceğim! Sorun olur mu?"

"Elbette! Bro Xi son zamanlarda oldukça meşgul olmalısınız. Kendinizi yormayın! Dinlenin, sorun değil. Muhtemelen diğerlerinin gelmesi biraz zaman alacak! Geldiklerinde seni ararım!" dedi Ye Ying.

"Teşekkürler!"

Diğerleri gelmesine daha varken, Ning Xi koltukta oturdu ve dinlenmek için uzandı. Dün bütün gece uyuyamamıştı çünkü içindeki huzursuzlukla savaşıyordu.

Geçmişteki stres giderici yöntemleri, aşırı sporlara veya tehlikeli görevlere katılmak gibi felaketlerdi...

Çok hızlı bir şekilde diğerleri de yavaş yavaş geldi.

Ning Xi gözleri kapalı dinlenirken, uğursuz bir ses duydu, "Pekala, daha önce söylediğimi düşündün mü?"