Çevirmen: Godctia

Editör: Lord Viole Grace

"Yarın sabah o uyanmadan önce bunu çözün." O karısının konuda üzülmesine izin vermeyecek biriydi.

“Anlaşıldı!” Lu Jingli, zihinsel ve fiziksel olarak işkence görmenin kaderini kabul etmişti.

Daha sonra, Lu Jingli aniden bir şey düşündü. Konuşurken gözleri bir anda açıldı, “Kardeşim bu arada biliyor musun? Ning Xi'nin olayları bir yana bu gece başka bir dedikodu daha var. Mo Lingtian'ın Guan Ziyao'dan gizlice hoşlandığını biliyorsun, değil mi? Sanırım artık pek bir sır sayılmaz..."

Lu Tingxiao karısının yanına gitmek üzereydi ama Mo Lingtian'ı duyunca durdu ve kaşlarını çattı.

Lu Jingli devam etti, “Bu adam Guan Ziyao için bakir kalıyordu ancak bir kızı hamile bırakmış. Bu akşam Mo ailesi onu çocuk için evlenmeye bile zorlamış! Elbette, Mo Lingtian istemiyordu. Guan Ziyao dışında kimseyle evlenmeyeceğini söylemiş bu da ailede kargaşaya sebep olmuş. Ha! Guan Ziyao'ya duyduğu aşkın eşi benzeri olmasa da bunu yapamaz ve kabul edemez değil mi? Peki ya o hamile olan masum kız? Hangi kızın bu kadar şanssız olduğunu merak ediyorum..."

Lu Jingli'nin sözlerini ve Ning Xi'nin daha önce söylediklerini bir araya getirdiğinde, Lu Tingxiao ne olduğunu anlamıştı.

Bu kız Ning Xi'nin kuzeni Ning Tianxin olmalıydı.

Ning Xi kötü bir ruh halinde olduğunu söylemişti... Bu yüzden miydi?

Dedikoduyu anlatmayı bitirdikten sonra Lu Jingli işine devam etmek için coşkuyla gitti.

Lu Tingxiao, Ning Xi'nin odasına kadar yürürken kasvetli görünüyordu ama kapıyı açınca hayrete düştü...

Yatakta ona ait kısım küçük bir tavşan tarafından alınmıştı ve bu küçük adam Ning Xi'nin kucağında huzurlu bir şekilde uyuyordu. Küçük adamın buraya ne zaman geldiğini bilmiyordu.

Kapıdaki ayak seslerini duyunca küçük adam gözlerini açtı ve başucuna yürüyen babasına baktı.

Lu Tingxiao başucuna oturdu ve küçük tavşanın kollarını sardığı mışıl mışıl uyuyan kıza baktı. Saçlarını hafifçe okşadı, sonra oğlunun küçük kafasını ovuşturdu. "Tamam, annenle kal."

Küçük tavşan yanaklarını şişirdi 'hadi canım' der gibi bir ifadeyle annesinin kucağına geri döndü.

Bir süre sonra küçük tavşan gözlerini kırpıştırdı ve küçük yumuşak yüzü endişe doldu. Lu Tingxiao'ya baktı, "Annem mutsuz mu?"

Çocuklar en hassas olanlardı. Ning Xi uyurken bile annesinin iyi bir ruh hali içinde olmadığını fark etmiş gibiydi.

Lu Tingxiao başını salladı. "Hmm, annen kötü bir ruh hali içinde."

Küçük tavşan anında ciddileşti gergin görünerek sordu, “Neden?”

"Çünkü yeterince iyi değildim." diye yanıtladı Lu Tingxiao.

Küçük tavşan kaşlarını çattı ve "Küçük Hazine de iyi değildi."

“Küçük Hazine daha iyi olmak istiyor... Hatta daha iyi... Böylece annem mutsuz olmaz...”

"Küçük Hazine?!" Lu Tingxiao oğluna baktı ve bakışları aniden çok ciddileşti. "Ning Xi'nin biyolojik annen olmasa da, ona anne dediğinden beri onun sonsuza dek tek annen olacağını hatırlaman gerek. Şu andan itibaren ne olursa olsun bu asla değişmeyecek, anladın mı?"

Küçük tavşan, babasını duyduğunda tembel bir şekilde esnedi. Kayıtsızca somurtarak annesinin kucağına geri döndü, küçük ağzı belli belirsiz mırıldanıyordu, “O Küçük Hazine'nin gerçek annesi...”

Sesi acımasız bir şekildeydi, “Ben öyle diyorsam öyledir!” Babasının tavırlarını gerçekten almıştı.

Lu Tingxiao gülümsedi ve ikisini de alınlarından öptü. "İyi geceler."