Çeviri: Lúthien Düzenleme: LordVioleGrace

"Hah! İlgilenmiyorum, sadece Spirit'le ilgileniyorum." diyen Han Xiao'nun gözlerinde soğuk bir ışıltı saçıldı.

Han Xiao'nun ilgilenmediğini duyunca Ning Xueluo açıkça hayal kırıklığına uğradı, David ise gizlice rahatladı.

"Bay Han, bir şey daha sorabilir miyim? Gerçekten Spirit ile bir geçmişiniz var mı? " Ning Xueluo bunu düşünmekten kendini alı koyamıyor ama yine de sinsi bir şekilde mutlu görünüyordu.

"Hayır, sadece sıkıldım." dedi Han Xiao kaçamak bir gülümsemeyle.

"Hmm tamam." Bu cevap Ning Xueluo'ya biraz garip geldi. Han Xiao hakkında söylenilenler gibi biriydi. Sadece aklına koyduğu şeyi yapardı ve hiçbir nedene ihtiyaç duymazdı.

"Bir görevi üstlenmek istemeniz için ne kadar şey gerekiyor?" Ning Xueluo tekrar sormaya çalıştı.

"Sıfır. Sadece onun için can atıyor olmam gerek, hepsi bu." basitçe bunu söylerek Han Xiao, onları daha fazla şaşırtmıştı.

...

Peachwood'da, Ning Xi sonunda iş gezilerine son vermişti ve özgürdü, bu yüzden günü büyük ve küçük tavşanla geçirmeye ayırmıştı.

Ancak, süpermarkette tam yiyecek alış verişi yaparken, telefonu çaldı. Zhuang Keer'di.

Lu Tingxiao, gözünün köşesinden ekrana bakarak kimin aradığını açıkça görmüştü. Üst eşinin, hayır yani ... üst patronunun bakışını fark ettiğinde Ning Xi telefona cevap vermeden önce hoparlörü hemen açtı.

"Merhaba, Keer?"

"Xiao Xi, sana söyleyecek bir şeyim var. Şu an boş musun?"

Hmm, Keer'in ses tonuna bakılırsa, ne demeye çalışıyordu?

"Peki..." Ning Xi yutkundu. Hayır diyebilir miydi? Kesinlikle diyemezdi!

Dolayısıyla, Ning Xi kendini normal ve düz bir cevap vermeye zorladı ve, "Evet, özgürüm! Devam et!" dedi.

Telefonun diğer ucundan Zhuang Keer, "Babam ve büyükbabam beni ve Rongguang'ı önceki gece kurtardığını artık biliyorlar." dedi.

Bunu duyunca Ning Xi, yanındaki poker yüzlü şeytana baktı ve bacaklarının üstünde durmakta zorlanmaya başladı. Kahretsin! Bitmişti!

Bu kadar uzun süre dikkatle bir sır olarak saklamıştı ama sonunda buna rağmen hazırlıksız yakalanmıştı! Onu daha da endişelendiren şey ise şeytanın çok sakin görünmesiydi. Bu ... fırtınadan önceki sessizlik miydi?

"Xiao Xi ... Xiao Xi, hala beni dinliyor musun?" Ning Xi aniden sessizleştiğinde, Zhuang Keer telefonun diğer ucundan merakla ona seslendi.

"Ee, evet buradayım. Baban ve büyükbaban nasıl öğrendi? Ailenize söylemeyeceğimiz konuşmamış mıydık? Zhuang Rongguang nasıl? Çok dayak yedi mi? " diye sordu Ning Xi kasvetli bir şekilde.

"Babam Rongguang'ı kırbaçladı. Oldukça derin bir yara aldı ama tedavi ettik, şimdi iyi. Neyse ki ben iyiydim, yoksa babam onu gerçekten öldürürdü! Xiao Xi, gerçekten sana teşekkür etmemiz gerekiyor ... " Zhuang Keer iç çekti.

"Keer, başka bir şey var mı?" diye sordu Ning Xi.

Eğer başka bir şey yoksa telefonu kapatıp şeytanın cezasını kabullenecekti ...

Zhuang Keer hızla devam etti, "Ah, neredeyse asıl şeyi unutuyordum. Babam ve büyükbabam seni akşam yemeğine davet etmek istiyor. Benim seni davet etmem gerektiğini söylediler! "

"Peki..." Ning Xi kararsız kalmıştı, sonra gizlice şeytana bir göz attı.

Mesele şu ki, çamaşır tahtasında ne kadar süre dizlerinin üzerinde durması gerekeceğini ve hatta gidip gidemeyeceğini bile bilmiyordu ...

Şeytan ne kadar sakin görünüyorsa o, o kadar korkuyordu. Arghh!!!