Çeviri: Lúthien Düzenleme: LordVioleGrace

Eve erken mi gelmişti?

Zhuang Liaoyuan biraz şaşırmıştı. O velet her zaman geç dönerdi eve ve son zamanlarda evde bile değildi. Hatta normalde, her zamankinden de daha geç gelirdi.

Arkasını döndü  ve onu azarlmak üzere ona "Hala buranın senin evin olduğunu biliyorsun, ha?" dedi ama kelimeleri tam sonuçlanamadı.

Çocuk okul üniforması ve çantasıylaydı. Temiz kırpılmış bir saç kesimi ile tam olarak normal bir lise öğrencisine benziyordu.

Bu ... oğlu muydu?

Sadece Zhuang Liaoyuan değil, dostları da şok olmuştu. Onu en son gördüklerinde, saçları bir kızın saçlarından daha uzundu ve hep disko topu gibi çarpıcı renkli kıyafetler giyiyordu.

Önlerindeki bu genç adam ise hatırladıklarından çok daha farklıydı!

"Zhang Amca, Ling Amca, Zheng Amca" diyerek Zhuang Rongguang konukları selamladı.

Hemen kendilerine geldiler.

"Gerçekten Rongguang! Neredeyse onu tanıyamadım! "

"Ben de!"

"Liaoyuan, eski hali derken ne demek istiyorsun? Tamamen farklı görünüyor! "

"Gerçekten büyümüş! Babasının oğlu!"

Zhuang Liaoyuan'ın bu durumla ilgili çok fazla sorusu olsa da şimdi sormanın zamanı olmadığını biliyordu, bu yüzden sadece "Onu şimdi normal bir insana benzediği için övmeyi kesin!" dedi.

Akşam yemeğinde Zhuang Rongguang, itaatkâr bir şekilde davrandı. Eskiden etrafındaki birçok yaşlı insanla birlikte akşam yemeğine oturmaktan nefret ederdi. Genellikle çok az yemek yer ve çabucak odasına çekilirdi. Ancak, bu sefer tüm yemeğini bitirdi ve akşam yemeğinden sonra misafirleri kapıya kadar geçirdi.

Misafirler ayrıldıktan sonra ve Zhuang Liaoyuan herhangi bir şey sormadan genç adam babasına gitti. "Baba, bir şey için yardımına ihtiyacım var!"

Zhuang Liaoyuan kaşlarını kaldırdı. Yani, o bir şeylerin peşindeydi!

Bir şeye ihtiyacı olduğu için mi itaatkar davranmıştı? Ama bu sefer gerçekten bunun için çok yatırım yapmıştı. En değerli saçlarını bile kesmişti!

Zhuang Liaoyuan'ın ifadesi biraz karardı. Eğer Zhuang Rongguang "maceraya atılmak"la ilgili herhangi bir şeyden bahsedecek olursa ona yardım etmeyi kabul etmeyip, onu bırakıp gidecekti!

"Söyle, ne oldu?" Çalışma odasında Zhuang Liaoyuan soğuk bir sesle böyle dedi.

Genç adam babasının önünde durdu. Derin bir nefes almadan önce babasının ağarmış saç tellerine gergin bir şekilde baktı. "Baba, benim için özel bir öğretmen tutmanı ya da beni özel ders alacağım bir yere göndermeni istiyorum. Sınavlarım birkaç ay sonra. Şu anki notlarımı biliyorum ve bu notlarla herhangi bir üniversiteye girmem imkansız. Beni üniversiteye zorlamak da zaman kaybı olacak, bu yüzden önce orduya katılmak istiyorum, sonra orada eğitim alırken çalışacağım. Gelecek yıl, askeri okula gideceğim. " dedi.

Zhuang Liaoyuan, ilk cümleyi duyunca sersemlemiş, oğlu konuşmasını bitirdiğinde ise şaşkına dönmüştü.

Zhuang Liaoyuan düşüncelerini toparlamaya çalıştı. "Şimdi tam olarak ne dedin? Yani orduya katılıp askeri okula mı gitmek istiyorsun? Benden ... öğretmen mi tutmamı istiyorsun? Özel eğitim dersleri? " diye sordu.

Aklını mı kaybetmişti?