Çeviri: Lúthien Düzenleme: LordVioleGrace

Ne kadar yaramaz olsa da o daha 18 yaşındaydı. Zhuang Rongguang o kadar korkmuştu ki çırpınırken titremeye başlamıştı. "Durun! Durun! Bana bir şans daha verin! Hemen para göndermesi için birini arayacağım! Bu sefer kesinlikle gelecekler! Bunu size garanti ederim! Yemin ederim!"

Altın zincir kolyeli olan adam önce sarışın adama baktı, sonra "Bunu daha önce açıkça söyledik. Nakit istiyoruz! " dedi.

"Biliyorum! Biliyorum!" Zhuang Rongguang titreyerek cevapladı ve Zhuang Keer'i aradı.

"Merhaba, Rongguang? Neredesin, saat çok geç değil mi? Neden şu anda evde değilsin? " Telefonun diğer ucunda Zhuang Keer'in endişeli ve sitemli sesi vardı.

"Kardeşim! Kurtar beni! Üçüncü Doğu Caddesine çabucak beş milyon getir. Burada terk edilmiş bir depo var! Acele et!" Zhuang Rongguang çok fazla özen göstermeyerek hemen bağırdı.

"Ne oluyor? Doğru dürüst anlat! " Zhuang Keer'in tonu şimdi değişmişti.

"Kardeşim! Daha fazla bir şey sorma, sadece parayı hızlı bir şekilde bul ve gönder! Hayatım senin ellerinde!"

"Hiçbir şeyi açıkça açıklamadan senin için beş milyon göndermemi mi istiyorsun ?! Beş milyon küçük bir meblağ değil. Birini hastanelik mi ettin yine? " diye sordu.

"Hayır hayır..." Ona açgözlü bir şekilde bakan insan kalabalığını seyrederken kendisini sadece mırıldanmaya zorlayabilirdi, "İnsanlara beş milyon kumar borcum var ..."

"Kumar borcu mu?! Zhuang Rongguang, delirdin mi? O şeylere dokunmaya nasıl cüret edersin ?! " Zhuang Keer öfkeyle çığlık attı.

"Kardeşim ... kardeşim, daha iyi yaklaşabilir misin?! Lütfen, kardeşim! Çabuk kurtar beni! Eğer gelmezsen, onlar benim elimi kesecekler! Lütfen, kardeşim! Ah!!!" Zhuang Rongguang bağırsaklarına doğru tekme yiyince acıyla inledi.

"Siz ... siz oradakiler, ona dokunmayın, parayı hemen göndereceğim! Ona dokunmayın, beni duyuyor musunuz ?! " diye bağırdı Zhuang Keer.

Adam Zhuang Rongguang'ın telefonunu aldı ve "Sana 30 dakika vereceğim. Geç kaldığınız her dakika için parmaklarından birini keseceğim! " dedi.

Sonra telefonu kapattı.

Zhuang'ın evinde, Zhuang Keer kapanan telefona baktı ve mustarip görünüyordu.

Seks! Kumar! Uyuşturucu! Bunlar, Zhuangların kesinlikle dokunmasına izin verilmeyen şeylerdi. Bunlarla ilgili en ufak bir şeye kalkışsalar bile Zhuang Liaoyuan onları gerçekten bir kurşunla öldürürdü! Büyükbabanın kalp sorunu vardı. Hiç zaman kaybedemezdi ...

Polise bile haber verememişti. Eğer yapsaydı, Rongguang'a bir şey olabilirdi...

Babasının bugün evde olmaması iyi bir şeydi ...

Zhuang Keer'in başka seçeneği yoktu. Sadece hızlı bir şekilde parayı alıp, aceleyle oraya gidip fidyeyi verebilir ve onu kurtarabilirdi ...

...

Zaman acı veren saniyelerle geçmişti ve Zhuang Rongguang'ın bütün vücudu işkence görmüştü.

Kız kardeşinin parayı çok geçmeden toplayıp toplayamayacağını bilmiyordu. Acaba onu umursamamış mıydı?

Sonuçta, onun için her zaman sorun yaratırdı ve etrafı dağıtıp toplamazdı. Muhtemelen kardeşi ondan çok çekmişti...

Onu terk eden iki arkadaşını da düşündüğünde, Zhuang Rongguang gittikçe korkmaya başladı...

"Üç dakika daha!" Altın zincir kolyeli adam telefonundan bakıp bunu söyledi.

Sarışın olan elinde keskin bıçağı üfledi. "Endişe etme bu konuda gerçekten çok iyiyim. Sadece temiz bir kesim olacak... Hiç acı çekmeyeceğini garanti ederim... Kısa ve öz olacak... "

"Hala... Hala üç dakika var! Ne için acele ediyorsun!? " diyen, Zhuang Rongguang'ın sesi konuşurken titredi.

Altın zincir kolyeli adam içki içmeye ve arkadaşlarıyla boş bir şekilde sohbet etmeye devam etmeden önce alay etti.

Ve en sonunda...

Üç dakika doldu...