Çeviri: Lúthien Düzenleme: LordVioleGrace

Ning XueLuo, uğursuz bakışlarıyla bakmadan önce derin bir nefes aldı. "Bunu yaparken biraz acımasız olabilirsin. Bu şekilde, daha gerçekçi görünür! "

"Merak etme küçük kız, bana bunları öğretmene ihtiyacım yok! Ne istediğimi unutma! " derken, Adam sesini alçalttı.

Ning Xueluo'nun ses tonu gerildiğine işaret ediyordu ve, "Onları gönderecek zamanı bulduğumda göndereceğimi zaten söylememiş miydim? Gelecek ay Los Angeles'tan İmparatorluk'a stok gelecek! Herhangi bir sorun olmayacak, sadece bunu doğru yapmama yardım etmelisin, sonra her şey başlayacak! " dedi.

...

İmparatorluk'un Platinum Sarayı'nda.

Çalışma odasında, küçük tavşan başını babasının masasında koymuş uzanıyordu ve kocaman gözleriyle hiç kırpmadan babasına bakıyordu. Bugün on altıncı kez "Annem ne zaman eve geliyor?" diye sordu.

Geçtiğimiz birkaç gün içinde, Lu Tingxiao ve Küçük Hazine'nin konuşması temel olarak şöyleydi:

"Annem ne zaman eve geliyor?"

"Annem neden henüz evde değil?"

"Annem bugün eve gelecek mi?"

"Annem yarın eve gelecek mi?"

...

Açıkçası, konuşabilen bir oğul tek bir kelime dahi etmediği zamankine göre çok daha zordu. Bundan önce bir şeyler için hücuma geçtiğinde sadece gözlerini kullanıyordu ama şimdi sesiyle de hücum edebiliyordu .

Lu Tingxiao kaşlarını çatıp dizüstü bilgisayarı ondan önce kapattı, sonra başını eğdi ve oğluna karmaşık bir ifadeyle baktı.

Son birkaç gün içinde, Küçük Hazine Anne, Büyükbaba, Büyükanne ve hatta Küçük Amca bile demişti.

Küçük Hazine, Lu Jingli'yle her konuştuğunda onu deli ediyor olsa da Küçük Hazine'nin Jingli'yi gerçekten çok sevdiğini görebiliyordu, çünkü en çok onunla konuşuyor, en çok ona yanıt veriyordu.

Ama yine de, o ... Küçük Hazine'nin ona "Baba" dediğini daha duymamıştı.

Küçük Hazine onu her aradığında, sadece Ning Xi'yi sorardı. Bunun dışında söyleyecek başka bir şeyi yoktu.

Bu durumdan hiç rahatsız olmadığını söylese yalan olurdu.

"Küçük Hazine, buraya gel, konuşalım." dedi Lu Tingxiao oğluna el sallarken.

Küçük Hazine annesinin dönüşünü beklemeye odaklanmıştı, bu yüzden sohbet etme havasında değildi. Çok mutsuz görünüyordu.

"Bana seslenmek istemiyor musun?" diye sordu Lu Tingxiao açıkça.

Lu Tingxiao'nun sözlerini duyunca Küçük Hazine'nin minik yüzü anında sertleşti.

Gerçekten de, bu çocuk istemiyordu ve bu yüzden ona kasten hiç seslenmemişti.

"Neden? Bana nedenini söylemek ister misin? " Diye sordu Lu Tingxiao sesini yumuşatmak için elinden geleni yapmıştı.

Ama küçük adamın ifadesi şimdi daha da kötü görünüyordu, şimdi Lu Tingxiao ile konuşmak istemiyordu. Bir süredir kullanmadığı yazı tahtasını hemen çıkardı.

Her ne kadar artık kendini ifade etmek için konuşmaya başlamış olsa da yazı tahtasını yanında bulundurma alışkanlığı henüz değişmemişti.

Sonra Lu Tingxiao, oğlunun tahtaya dik başlı bir şekilde şöyle yazdığını gördü: [Hepsi senin hatan]

Hepsi benim hatam mı?

Lu Tingxiao üç kelimeyi okuduğunda kafası karışmıştı. "Ne demek istiyorsun?"

Küçük tavşan yazmaya devam ederken gözleri keder ve öfkeyle doluydu: [Benim annemin rahminden doğmamam senin hatan! Küçük Hazine annesinin rahminden doğmak istiyor !!!]

Tahtayı kaldırırken küçük adamın gözleri kızardı, ifadesi ağlamak üzereymiş gibi görünüyordu. Teyze Xiao Xi'nin, her zaman ona karşı çok iyi olsa da aslında onun biyolojik annesi olmadığını, onu doğuran kişi olmadığını biliyordu.

Bunu düşündüğünde, özellikle babasına karşı kızgın hissediyordu!

Babam neden Xiao Xi teyzeyle birlikte olmadı?

Lu Tingxiao oğlunun sözlerini gördüğünde, bir süre şaşkına döndü ve sersemledi, sonra ise gülse mi ağlasa mı bilemedi.