Çeviri: Lúthien Düzenleme: LordVioleGrace

Gece saatlerinde Yan Ruyi bir sürü çanta ile geldi. Hepsini Küçük Hazine için satın almıştı.

İçeri girdiği anda, gün boyunca etrafta gözükmeyen Lu Chongshan'ı elinde kalemleriyle Küçük Hazine'yi takip edip onun resmine övgüler yağdırırken gördü.

Yan Ruyi sinirli bir şekilde bağırdı, "Lu Chongshan! Bana arkadaşlarınla golf oynamaya gittiğini söylemiştin, ama hala buradasın! "

Lu Chongshan karısını görünce anormal bir şekilde öksürüyormuş gibi yaptı, "Gelemez miyim buraya? Torunumu ziyarete geldiğimi de mi bildirmek zorunda mıyım? "

"Kendi torununa ziyarete gidiyorsan neden bunu benden saklamak zorundasın ki?" Yan Ruyi onun amacının ne olduğunu anladı.

Lu Chongshan ise sessiz kaldı.

Yan Ruyi parmağını ona doğru öfkeli ve kıskanç bir şekilde işaret ederek şöyle söyledi: "Onunla bütün bir gün kaldın. Küçük Hazine sana 'Büyükbaba' mı dedi? "

Lu Jingli bir elmayı katır kutur yerken ani bir şekilde ayağa kalktı. "Hahaha ... Anne! Merak etme! Babamın haksız stratejisi işe yaramadı! Ben çoktan hizmetçiye sordum. Küçük Hazine bugün hiçbir şey söylememiş! "

Lu Chongshan hayal kırıklığına uğramıştı. "Piç! Ne olmuş yani?! En azından onunla biraz kaliteli zaman geçirdim! "

Yan Ruyi, Küçük Hazine'nin Büyükbaba demediğini duyunca aniden daha iyi hissetti!

İyi ki dememişti. Deseydi, Lu Chongshan kesinlikle bununla övünürdü!

Lu Jingli şimdi daha da neşeliydi. "Hahaha, sana söyledim, Küçük Hazine benim gerçek aşkım!"

Yan Ruyi ve Lu Chongshan bugünlerde Küçük Hazine'ye yanaşmaya çalışıyorlardı, ancak taktikleri işe yaramamıştı.

Hâlâ Lu Jingli'nin rekorunu geçememişlerdi!

Kapı aniden açıldı. Lu Tingxiao ile Ning Xi eve dönmüşlerdi. Yanlarında sebze ve etle dolu birkaç poşet vardı.

Ning Xi, orada Yan Ruyi ve Lu Chongshan'ı görünce şaşırdı. Lu Tingxiao'nun kulağına, "Neden bana ailenin burada olacağını söylemedin ?!" diye fısıldadı.

Lu Tingxiao masumca omuz silkti. "Ben de henüz öğrendim."

"Ah Yenge! Bu gece biraz yemek mi yapıcaksın? Öyle mi? Bugün mutluluktan kuşlar bile penceremin dışında şarkı söylüyorlardır! İçeri gel!" Lu Jingli çabucak Ning Xi'nin elindeki eşyaları aldı, sonra yüksek sesle yukarı doğru "Küçük tavşan! Annen geri döndü! " diye bağırdı.

Yukarıdan koşan bir ayak sesi geldi. Küçük tavşan "Anne" diye seslendi. Ona sarıldı, kollarını açtı ve tekrar sarılmak istedi, "Sarılmak istiyorum anne!" dedi.

Yüzündeki ifade, "Bütün gün annemi bekledim" diyor gibiydi.

Ning Xi Lu Tingxiao'yu bile unutmuştu Küçük Hazine ile konuşurken, sadece küçük tavşan onun kalbindeki boşluğu doldurabildi.

Tüm eşyalarını hızlı bir şekilde Lu Tingxiao'ya teslim etti ve Küçük Hazine'yi tutmak için ellerini boşalttı. Onun nazik ses tonu Lu Tingxiao'yu bile kıskandırdı. "Bebeğim, bugün ne yaptın?" diye sordu.

"Çizim!"

"Ve?"

"Yazı!"

"Eğitimin bitti mi?"

"Evet."

"Benim bebeğim en iyisi!"