Çeviri: Lúthien Düzenleme: LordVioleGrace

Cao Lirong'un vücudu hafif titriyordu, demir parmaklıklara tutunurken yüzü solgun görünüyordu ve ağlamaklı bir şekilde "Bunu birçok kez söyledim! Onu itmedim! Ben yapmadım! Onu bana vurması için sadece hafifçe itip kakıyordum. Hareketlerim güçlü görünse de, onu çok fazla güç kullanmadan sadece hafifçe itiyordum. Bu o! Bana çamur atıyor! Göle kendisi düştü! O cadı bana çamur atıyor! Guan amca, inan bana! " dedi.

"Ne diyorsun sen? Ning Xi'nin bunu bilerek yaptığını mı söylüyorsun? " diyerek Guan Rui hemen ayağa kalktı.

"Doğru, bunu bilerek yapıyor!" Cao Lirong'un sesi kendinden emindi.

"Emin misin?" diye Guan Rui kaşlarını çattı.

"Eminim! Guan amca, kendin gördün. Hâlâ kıyı kenarından oldukça uzaktaydı ve ben fazla güç kullanmadım. Yani oraya düşmesi imkansızdı! " diyerek Lirong ciddiyetle yemin etti.

Bunu duyduğunda, Guan Rui'nin ifadesi değişti ve yavaşça sandalyesine geri oturdu.

Kahretsin!

Bu nasıl oldu?

O kadın bunu bilerek yaptı! Gerçekten kız uzun süredir onların planlarından haberdar mıydı ve bu yüzden durumu tersine çevirmek için o mu bize komplo kurdu?

Eğer durum buysa ... sonrasındaki acil kurtarma ... kritik durum ... tüm bunlar neydi?

Doğru, Lu Tingxiao ... Lu Tingxiao ...

Bu özel hastane Lu Şirketi'ne bağlıydı ve Lu Tingxiao'nun tek emriyle, tüm bir şovu gerçekleştirmek zor olmayacaktı.

Ama Lu Tingxiao bu kadın için gerçekten böyle bir seviyeye gelebilir miydi?

Onu daha da şok eden şey, kadının planını anlaması ve durumu tam tersine çevirmesiydi.

Eğer o kadın gerçekten hepsini bilseydi, bu kötü olurdu. Bu durumu düzeltmek için "kendini savunuyordu" veya "kazaydı"  cümlelerini kullanmasının hiçbir çıkarı yoktu ...

"Guan amca, üzgünüm, bu kazanın olacağını gerçekten bilmiyordum. Lütfen bana bir şans daha ver! Wu Wu daha fazla bekleyemez. Lütfen bana biraz para yatırır mısın? " diye Cao Lirong yalvardı.

Oğlunun ameliyatı büyük miktarda para gerektiriyordu ve hayatı Guan Rui'nin elindeydi. Eğer bunu mahvederse, olacakları hayal bile edemiyordu ...

Guan Rui, Cao Lirong'u yana doğru çekti ve gözlerindeki ölümcül bakışlarla "Merak etme, oğluna ben bakarım" dedi.

...

Ertesi sabah, Küçük Hazine babasının kapısını çalmaya başladığında güneş doğmuştu.

Çabuk uyan! Küçük Hazine anneyi hastanede ziyaret etmek istiyordu!

Lu Tingxiao kapıyı açtı ve oğluna ciddiyetle baktı. "Baba de."

Önce bana BABA DE, sonra seni oraya götürürüm.

Küçük adamın yüzünde anında bir gülümseme oluştu. Başını çevirip aşağı koştu.

Babayı istemiyorum! Kendi başıma taksiye binebilirim!

Oğlunun küçümseme eylemini görünce Lu Tingxiao'nun ağzının köşesi çaresizce kıvrıldı. Yıkandıktan ve Küçük Hazineyi hastaneye götürmek için hazırlandıktan sonra Yan Ruyi, Lu Chongshan ve Lu Jingli de gelmişti. Hepsi hemen Küçük Hazine'ye odaklandı.

Küçük Hazine dün tekrar konuşmuştu!

Öncekin ilk iki konuşması dahil olmak üzere, bu onun üçüncü konuşması olmuştu!

Üçü bakışlarını Lu Tingxiao'ya çevirdi.

Yan Ruyi endişeyle oğlunu çekti. "Tingxiao, nasıl geçti? Dün gece eve geldikten sonra Küçük Hazine başka bir şey söyledi mi? "

"Dün gece, onu geri götürdüğümüzde Küçük Hazine uyuyordu."

“O zaman ... o zaman, bu sabah uyandığında başka bir şey söyledi mi?” diye sordu Lu Chongshan.

"Hayır."

Bu cevapla birlikte Yan Ruyi ve Lu Chongshan, anında yüzlerindeki hayal kırıklığıyla birbirlerine baktılar.

"Bu sefer de mi birkaç ay daha konuşmayacak?" Yan Ruyi açıkça biraz hayal kırıklığına uğramıştı.

"Bu zaten çok iyi bir gelişme." dedi Lu Chongshan kendini teselli etme çabasıyla.

Lu Jingli küçük tavşanın önüne çömeldi. "Küçük tavşan bana Küçük Amca diye seslen! Hadi de! Küçük Amca sana şeker verecek! "