Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

"Ah! Sorun değil. Arkadaşımın yanındayım iyi bakıyor bana!" diye hızla cevap verdi Ning Xi.

"Tamam o zaman, bir şey olursa bana haber ver. Eğer ciddi bir şey olursa lütfen hastaneye git." dedi Ling Zhizhi.

"Mmm,tamam!"

"Dinlen güzelce. Programın ne zamana kadar ertelendiğinden emin değilim. İyileştikten sonra senin için bir yemek programı ayarlayacağım. İsmi "Güzelin Yetenekleri" olacak ve mekan burada İmparatorlukta olacak. Öğle vakti kadar kısa olur. Oldukça kolay bir iş."

"Tamam, teşekkür ederim Sis Zhizhi!"

Telefonu kapadıktan sonra Ning Xi sakinleşti ve yumuşak yastığa sarılarak tekrar yatağına döndü.

Öyle düşünmemesine rağmen tek yaptığı uyumak olduktan sonra işin iptal olmuş olması harika hissettirmişti.

Kapıdan gıcırtılar geldi ve kapı açıldı.

Küçük Hazine gelmişti.

Ning Xi bebeğini gördüğünde kendine geldi. "Ah...Küçük"

Cümlesini bitiremeden küçük çocuk kapıya vurdu ve aşağı indi.

"Ee?" Ning Xi şaşırmıştı. Ne olmuştu ki?

Bir süre sonra yaklaşan ayak seslerini duydu.

Küçük çocuk elinde bir tabak yulaf lapasıyla geri dönmüştü. Dikkatle yatağa doğru yürüdü ardından da yemeği vermeye çalıştı.

Aşağı ona kahvaltı getirmek için gitmişti.

Ning Xi duygulanmıştı. Kocaman sarılacaktı ancak onunda hasta olmasından korktuğu için yapmadı. "Çok tatlısın bebeğim... ama şuan da hastayım. Senin de hasta olmandan korkuyorum. Baban yapsa senin yerine olmaz mı?"

Küçük çocuk hala kaşığı tutuyordu, sanki "Hastalıktan korkmuyorum! Anneciğe bakmak istiyorum!" bakışı vardı suratında.

Lu Tingxiao elinde abur cuburla odaya geldi. "O kadar zayıf değil bırak yedirsin sana."

Ning Xi hızla yulafı yedi. "Mmm, güzel olmuş"

Küçük çocuk yatağa oturdu ve Ning Xi’ye yemek yedirdi, Lu Tingxiao da yatağa oturmuş yavaş yavaş portakal soyuyordu.

Lu Jingli ve Jiang Muye içeri girdiklerinde uyum içinde mutlu bir aile tablosu gördüler.

"Yenge, iyi misin? Çiçek vermek biraz eski moda o yüzden sana bahçeden meyve sebze getirdim!" Lu Jingli’nin elinde bir sepet dolusu meyve ve sebze vardı.

Jiang Muye "modası geçmiş" bir buket çiçek tutarken sessiz kaldı.

Jiang Muye gözlerini devirdi ardından çiçekleri masadaki vazonun içine koydu. "Hasta olmanı beklememiştim."

Ning Xi "İnsan olan herkes hasta olabilir. Bu yüzden soru şu, ben insan değil miyim?" dedi.

"Bazen değilsin." dedi Jiang Muye.

"Yenge, ne oldu? Her zaman domuz gibiydin sen. Nasıl birden hasta oldun?" diye şüpheyle sordu Lu Jingli.

Domuz gibi mi?

Aptal Lu Jingli! Daha iyi ifade edemez miydi?

Ning Xi sinirle bir bakış attı. "Biraz şok oldum sadece tamam mı?"

"Ne? Yalan söylemeyi bırak! Bu kadar hasta edecek kadar ne şok etmiş olabilir seni?" Lu Jingli inanmıyordu.

Ning Xi onu görmezden geldi. Ona hayaletlerden korktuğu söylemektense "domuz gibi" olma imajını yeğlerdi.

Ayrıca, hayaletlerle dolu bir ton korku filmi indirmişti ve onlardan korkmayana kadar izlemeye karar vermişti!