Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

"Mmm, daha çok eğlen." Lu Tingxiao kızın saçıyla oynadı.

Ning Xi, Lu Tingxiao'nun hafta sonu olmasına rağmen çalışması gerektiği için birden üzüldü. “Of, birdenbire seni yalnız bırakmak çok zor geldi. Bu konuda ne yapılabilir…?”

Bugün de işe gidiyor olsa mevcut durumda tam anlamıyla ufak bir gezintiye dönüşmüştü.

Lu Tingxiao, kızın kulak memesini hafifçe sıktı ve yumuşak bir şekilde “Bir dahaki sefere bunu telafi et.” dedi.

Ning Xi göz kırptı. “Seni şimdi telafi etsem nasıl olur?”

“İkinize de yeter! Burada hala huzursuz bir çocuk var, hey!” Lu Jingli uzaktan sızlanmaya başladı.

Ning Xi, Lu Tingxiao'nun yanaklarını öptü ardından çocuğunun babasına veda etti.

…

Küçük tavşan ilk kez bu tür eski bir otobüse biniyordu ve bütün yol boyunca çok heyecanlıydı özellikle de Taoyuan Köyü'ne ulaştıktan sonra. Önündeki sahneyi görünce, çiçekler küçük adamın gözlerini parlattı ve bakışları merak ve ışıltı doluydu.

Ning Xi bu görüntüyü daha önceden üç kez aynı görmesine ve alışmasına rağmen, bu sefer küçük tavşan da olduğu için her şey yeni baştan yeni bir deneyim gibi geliyordu.

“Yeşil tepeler ve berrak su. İnsanlardan hiçbir iz yok! En önemlisi, tek bir kişi yok! Burası cennet! Oh, oh, oh!” Jiang Muye, önündeki yeşil tepelere ve kristalli sulara baktı ve çok heyecanlanmaya başladı.

Öyle görünüyor ki başından beri gerçekten kendini durdurmuştu.

“Hey, Bro Ming'e bugün dışarıda olduğunu söyledin mi?” Ning Xi rahatça sordu.

Jiang Muye inatla, "Ona neden söylemeliyim ki?" diye yanıtladı.

Ning Xi cevap veremedi. Lei Ming'in önceki yaşamında Jiang Muye'in menajeri olmayı hak edecek ne yaptığını merak ediyordu.

Ning Xi bunu düşündü ve sonunda Lei Ming'e, Jiang Muye'nin nerede olduğunu bildiren bir mesaj göndermeye karar verdi.

"Vay, lezzetli! Çok tatlı ..."

Ning Xi farketmeden Lu Jingli çoktan bir ağaca tırmanmıştı. Birkaç şeftali çiçeği toplamıştı ve içindeki balı yiyordu.

Kesinlikle bir gurmeydi.

Ning Xi de bir şeyler toplamak için yürüdü, sonra da küçük tavşana verdi. Küçük tavşan yaladı ve gözleri parladı.

“İlerleyelim! Önümüzdeki manzara daha da güzel!”

Önceki üç ziyaretinden sonra, Ning Xi, yakındaki kestirmeleri çoktan biliyordu ve en iyi manzaraya ve en eğlenceli şeylere sahip olan noktaları da biliyordu; mükemmel bir rehberdi.

Dördü yol boyunca doğal bir tura çıktı. Öğle vakti geldiğinde, Ning Xi ormanda muhteşem bir manzaraya sahip bir yer buldu ve barbekü yapmak için durdu.

Lu Jingli'nin beklediği an gelmişti. Sonunda barbeküyü hazırladı ve ardından tüm yiyecekleri çıkardı.

Ning Xi, Jiang Muye'ye piknik örtüsünü sermesini ve çatal bıçakları dizmesini söyledi. Bitirdiğinde, küçük tavşanı kelebekleri ve tavşanları kovalaması için çağırdı.

“Sarışın! Bitirdin mi!? Çabuk gel, burada bir tavşan var, yakala! Böylece bugün fazladan yemek yiyeceğiz!”

Jiang Muye eşyaları çıkardı ve etrafta zıplayıp duran ikisine bakıyordu ki şunu fark etti... Tuzağa mı düşürülmüştü? 

Çalıştırılmak için getirilmişti! Gelmek istediğini söylediğinde Lu Tingxiao'nun karşı çıkmamasına hiç şaşmamalıydı!

"Kendin yakala! Ben köpek değilim! Nasıl tavşan yakalayacağım!?" Jiang Muye keskin bir şekilde cevap verdi.

“Çok işe yaramazsın! Küçük Hazine'ye bakmama yardım et, gidip yakalayacağım!” dedi Ning Xi koşup ve kaybolmadan önce.

Birkaç dakika sonra Ning Xi geri döndü ve tüylü, beyaz bir tavşan yakalamıştı.

Jiang Muye dondu. “Bu ne lan? Sen nasıl bir kadınsın...?”

Küçük Tavşan tavşanı annesinin ellerinde gördüğünde hemen heyecanlandı. Ning Xi çömeldi ve yumuşak bir şekilde küçük tavşana “Dokunmak ister misin? Kürkü gerçekten yumuşak!” dedi.