Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Taoyuan Köyü'ndeki her ev birbirinden uzaktı ve Song Jin özellikle diğerlerinden daha da uzak kalmıştı. Buraya ilk kez birini aramaya gelmek gerçekten de zor olacaktı.

Neyse ki evini buldular ve arayışları verimli geçmişti.

Çok uzak olmayan çatısında bacası tüten bir evde eski bir avlu gördüler. Evin arkasında fon olarak çeltik tarlaları olan yoğun bir orman vardı ve yaşlı bir ineğin hoşnutsuz sesini avlunun içinden duyabiliyorlardı.

"Yabani sınırlara sahip geniş ormanlar, evin tarlaları; etrafta birkaç evden oluşan on dönümlük bir ev; evini ondan önce şeftali ile gölgelendiren söğütler; uzak bir köyde bacadan duman çıkan bir ev... Hah , Elder Song Tao Yuanming'in hayranı gibi görünüyor!" Ning Xi güldü.

Bütün gün boyunca koşuşturduktan sonra, Gong Shangze, yorgunluktan  yere düşmek üzereydi ama Ning Xi'nin beklenmedik bir şekilde enerjik olduğunu ve hatta bu kadar belirgin şiirleri okumasını görmek... Gerçekten ne söyleyeceğini bilemiyordu...

Avluda kapı yoktu. Tahtadan yapılmış bir çitti ve ikisi de tahta kapıyı açmadan önce kendilerini topladılar.

“Merhaba, Elder Song evde mi?” Gong Shangze, avlunun yönünü sordu.

İçeride hiçbir hareket işareti yoktu. Ancak yanan bacaya bakılırsa kesinlikle evde biri olmalıydı.

Birkaç kez daha seslendiler ve kısa bir süre sonra içeriden bir gölge çıktı. Çıkan kişi kaba görünümlü uzun bir elbise giymişti. Ölümsüz insanlardan biri gibi görünen beyaz bir sakalı ve kuvvetli bir ruhu var gibiydi.

Song Jin'i görünce Ning Xi'nin kalbi yavaşladı.

Yaşlı adam açıkça, herhangi bir şey aramak istemeyen ya da dünyasal arzusu olmayan birine benziyordu!

"Elder Song!" Gong Shangze, Song Jin'in en büyük hayranıydı. Yorgunluğu idolünü görünce anında kayboldu, "Elder Song, huzurunuzu ve sessizliğinizi rahatsız ettiğimiz için gerçekten üzgünüm. Adım Gong Shangze ve bir tasarımcıyım. İşinizi gerçekten seviyorum! Sen benim en sevdiğim hattatsın ve mükemmel "On Kurbağa" eserini bile topladım..."

Gong Shangze gerçek bir fandı. Song Jin'in çalışmalarına çok aşinaydı ve gözlerindeki tutku ve duygu gerçek ve saftı. Ning Xi'ye göre, bu kadar sevimli ve tutkulu bir hayranı onunla tanışmak için gelse en azından bir bardak çay içmeye davet ederdi.

“Burada hattat yok, sadece yaşlı bir adam var. Lütfen gidin.”

Ancak Song Jin'in ifadesi baştan sona çok kayıtsız kalmıştı. Gözleri bile iki insana bakıyor gibi değil de sadece iki cansız nesneye bakıyor gibiydi. Bu cümleyi evine dönmeden önce dile getirdi.

Kapıyı acımasızca kapattığını izlerken, Gong Shangze hayal kırıklığına uğradı. "Önceden hazırladığım halde..."

Ning Xi onu omuzlarını okşadı. “Tamam, en azından bir kez de olsa idolünü görmüş oldun!”

Gong Shangze bir anda canlandı ve “Bir süre daha beklemek istiyorum” dedi.

Ning Xi de aynı şeyi düşünüyordu. “Öyleyse, biraz daha bekleyelim! Belki Elder Song ne kadar samimi olduğumuzu gördüğü zaman bizimle buluşur!”

Güneş batıncaya kadar kapının dışında beklediler.

Gökyüzünün daha da karanlıklaştığını görünce Ning Xi, “Gökyüzü bile şu anda bizimle işbirliği yapmıyor! Şu anda havayı bozacak bir sağanak olmalı!” dedi.

Ancak hava işbirliği yapmadı ve bir damla yağmur yağmadı. Elbette Song Jin’in fikrini değiştirmesini beklemiyorlardı.

"Shangze, yarın tekrar gelelim! Şu an gidersek, son otobüsü yakalayabiliriz!"

Gong Shangze gitmek konusunda isteksiz olmasına rağmen, başka seçenekleri yoktu.