Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

"Ahhhhh, hayalet!"

Anında, bütün kızların çığlıkları yükseldi. Lu Xinyan bile yüzündeki kanın korkudan boşalmasıyla neredeyse bayılıyordu. Tam bir kaos hakimdi.

“Hey ... ne hayaleti...?” O anda, uçurumun kenarındaki kayada başka bir el daha vardı. Bundan sonra yerde yuvarlanan bir karartı gördüler...

“Bu da ne ?!”

“Daha demin ne süründü? Ahhhhh!”

"Yüce İsa!"

“Bu ... Ning Xi! Ning Xi’ye benziyor! Aah !!!”

...

Aman Tanrım! Az önce ne gördüler? Ahh!

Ning Xi !?

Gerçekten Ning Xi idi!

Neler oluyordu?

Tek başına nasıl geri tırmanmıştı???

Ning Xi'nin saçları berbattı ve beyaz spor kıyafeti tanınmayacak kadar kirliydi. Parmaklarının altında toz, çamur ve yosun karışımı vardı. Eğilip ve temiz hava almaya çalışıyordu. Doğrulup derin bir nefes aldıktan sonra, endişeyle sorduğu ilk şey, “Hey… Lu Tingxiao'ya söylemedin, değil mi?” İdi.

Bu sahneyi izlerken, herkes bir hayalet görmüş gibiydi.

Lu Xinyan orada dururken ağlamayı unutmuştu, şaşkına dönmüştü, Mo Lingtian ise şaşkınlıktan yere düştü ...

“Hey, size soruyorum çocuklar! Neden hepiniz bu kadar şok olmuş görünüyorsunuz?” Ning Xi tekrar sordu.

“Hayır! Ona söyleme şansım olmadı!” Mo Lingtian dalgınca cevap verdi.

“İyi ... bunu asla bilmesin...” Ning Xi rahat bir nefes aldı ve geri oturdu.

İsa! O gerçekten deliydi!

Ölümün eşiğinden döndükten sonra söylediği ilk şey " Tanrıya şükür ölmedim " ya da hıçkırmak ve ağlamak olmadı; bunun yerine, Lu Tingxiao'ya bu olayı anlatmamalarını söyledi! O gerçekten iyi miydi?

Lu Tingxiao uçurumdan düşmekten daha mı korkutucuydu?

Mo Lingtian anksiyete krizi geçiriyor gibiydi. “Buraya nasıl geri döndün?”

"Ahh, yukarı tırmandım!" Ning Xi alaylı bir şekilde cevap verdi.

Mo Lingtian tekrar sordu, "Tırmanmak? Bunu nasıl yaptın?"

"Ellerimle."

Mo Lingtian acı bir şekilde tükürüğünü yuttu ve “Kü-küçük tavşan… hayır… Kahraman! Nasıl bir vücut yapın var? Ölmedin mi?” dedi.

Ning Xi, kaşındaki teri sildi ve Mo Lingtian'a gözlerini dikti. “Yamaç atlayışı hayatta kalma yasasını hiç duymadınız mı?”

Mo Lingtian'ın ağzı titriyordu. “Duydum, ancak ben ilk kez elleriyle tırmanan birini duydum. Sen bir canavarsın!”

Herkes duyularını, gerginliklerinden ve şoklarından sonra geri kazanıp, Ning Xi'ye birbiri ardına sorular sormaya başladı.

“Gerçekten ne oldu? Xiao Xi, gerçekten kendin mi tırmandın? Bu çok büyüleyici!”

“Bu bilimsel hiçbir anlam ifade etmiyor. Hafif-sıklet kungfu biliyor musun?”

"Seninle en son atış poligonunda karşılaştığımda, normal olmadığını biliyordum! Özel bir yeteneğin olmasa olmazdı, değil mi?"

“Usta Xiao'nun kendine has bir damak zevki olduğunu söylemiştim! Bayan Ning kesinlikle sıradan bir insan değil!”

...

Pfft! Asıl anormal olan Sizlersiniz!

Ning anlamadıklarını abartmaya başladıklarını duyunca, Ning Xi sinirlenmeye başladı. “Sizler çok düşünüyorsunuz. Normal bir insanım ve hafif-sıklet kungfu bilmiyorum. Aslında, düşmedim bile. Gerçekten düşseydim kanatlarım olmasa nasıl tekrar tırmanabilirdim ?! "

“O zaman ne oldu? Kahraman, bizi şüphe içinde bırakma! Çabuk anlat!” Zhao Haisheng, konunun derinine inmek istedi ve diğerleri de kafalarıyla onayladı. Ning Xi'ye bakışları sanki eski kahvehanelerdeki popüler hikaye anlatıcılarına olduğu gibiydi.