Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

“Sana bunu söylüyorum çünkü seni hala bir arkadaş olarak görüyorum. Bu benim son hatırlatmam. Sen ya da baban farketmez, lütfen yapmamanız gereken şeye bir son verin. Aksi takdirde, size gerçek acımasızlığın ne olduğunu göstereceğim. Tek söylemek istediğim bu. " Lu Tingxiao daha sonra uzaklaştı.

Guan Ziyao tükenme halinin onun bacaklarının çalışmaz hale getirmeye başladığını hissetti. Yere düştü, kıyafeti soğuk teriyle ıslandı ...

Evet biliyordu! Nasıl fark edemedi !? Lu Tingxiao, kendisine açıkça gerçeği gösterene kadar inanmak ya da kabul etmek istemedi.

“Lu Tingxiao ... Lu Tingxiao ... bunu bana nasıl yaparsın?” Guan Ziyao istemsiz bir şekilde ağladı.

Guan Ziyao'nun birkaç adım gerisinde büyük bir ağaç vardı ve Mo Lingtian sessizce ona yaslanıyordu. Onu gerçekten rahatlatmak istemesine rağmen kendini sınırladı. Şimdi ortaya çıkarsa, onu sadece utanmış hissettirirdi. Gizlice dinlememesi gerektiğini bilmesine rağmen, Lu Tingxiao ve Guan Ziyao'nun birbirleriyle konuştuğunu görünce kendini durduramadı ve takip etti.

İşlerin bu şekilde ilerleyeceğini kim bilebilirdi?

Görüşme sırasında, Ning Xi'yi takip ettiren Ziyao ya da babasıydı, sonra aldatıldığına dair kanıtlar aldı.

Demek Ziyao ikisinin ayrılacağından bu kadar emindi.

Ama sonunda, o bile şok olmuştu.

Lu Tingxiao sadece ... tarif edilemezdi! Sadece o kadını düşünüyordu!

Lu Tingxiao'nun acı veren sözlerine gelince, Guan Ziyao'nun acı ifadesine baktı. Onun için üzüldüğü halde, Lu Tingxiao'nun onun iyiliği için yaptığını anlamıştı. Ayrıca, Lu Tingxiao'nun bu konuyu bir arkadaş olarak kabul etmekte istekli olduğunu da anladı.

Ziyao hala dersini almadıysa…

Ama gerçekten almış mıydı? Çok akıllı ve gururlu bir kadındı. Şimdi Lu Tingxiao kendisine her şeyi açıkladığına göre, onu bırakmaya hazır mıydı?

Mo Lingtian'ın huzursuz kalbinin içinde bencil bir umut kıvılcımı vardı ...

Ziyao Lu Tingxiao’dan vazgeçebilirse, belki şansı olur ...

...

Ning Xi çadırı kurmayı bitirdi, sonra Lu Tingxiao'nun geri döndüğünü gördü. "Döndün!"

"Hı-hı."

“Kurduğum çadıra bak! Harika değil mi? Gerçekten sağlam!” Ning Xi gururla çadırını okşadı.

Lu Tingxiao'nun ifadesi, kızın kaygısız tutumunu gördüğünde biraz karardı. “Hiç endişelenmiyor musun?”

“Gerçekten zor birisin, değil mi? Sana güvendiğim için bana kızacak mısın?” dedi Ning Xi.

Lu Tingxiao iç çekti. Onu tartışarak yenemeyeceğini biliyordu.

Lu Tingxiao karısına “Zaten her şeyi ona açıkladım.” dedi.

Lu Tingxiao'nun ifadesiz yüzüne bakarken, Ning Xi neredeyse kıkırdadı. Parmak uçlarına çıktı ve onu dudaklarından öptü. "İyi çocuk, sana bir öpücük vereceğim!"

Çadırları paylaşırken sadece, Lu Tingxiao ve Ning Xi'nin paylaşması doğaldı. Lu Xinyan, Guan Ziyao ile çadır arkadaşıydı, yeni evliler de bir tanesini paylaşacak ve diğerleri kendi aralarında bölüşecekti.

Mo Lingtian talihsiz olandı. Tek sayıları olduğu için bir kişi kesinlikle dışlanacaktı. Mo Lingtian büyük ihtimalle çok da şanslı olmayacaktı. O gün ekstra kötü modundan dolayı hiç kimse onunla bir çadırı paylaşmak istemeyeceği için yalnız uyuyacaktı.

Birçoğu için uykusuz bir gece olacaktı.