Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

O anda, dinlenme alanında uyuklayan Ning Xi, telefonunun çalmasıyla aniden uyandı.

Bilinmeyen bir numaraydı.

Telefonu açtı: "Merhaba, kimsiniz?"

“Merhaba, benim, Mo Lingtian! Beni hatırlıyor musun Küçük Tavşan?”

"Ah, Bay Mo, elbette hatırlıyorum!"

...

Guan Ziyao, Ning Xi'nin "Bay Mo" dediğini duydu ve garip olduğunu düşündü ama pek önem vermedi.

“Hehe, hatırlaman iyi!” Mo Lingtian sesini iyilik isteme tonuna çevirdi: “Küçük tavşan, çok harikasın! Spirit’in sahibi olduğunu duydum?”

Ning Xi şaşkınlıkla kaşlarını kaldırdı, sonra ayağa kalktı ve cevap verdi: "Nerden biliyorsun? Lu Tingxiao mu söyledi?"

“Kaynaklarım var. Senden bir iyilik isteyeceğim, Patron Ning. Bu mümkün mü acaba? Sadece Lu Tingxiao'nun hatrı için yap! Lu Tingxiao’nun en iyi arkadaşıyım!”

"Ne iyiliği?"

“Pekala, kısaca anlatayım keseceğim. Xinyan, markanın satış mağazasını açmak istiyor ancak ana listeye çıkamamış, bu yüzden kuralları biraz çiğneyebilir misin? Tingxiao'nun kuzeni ya hani..."

Telefonun diğer ucunda hafif bir kahkaha duyuldu.

Bu ses Mo Lingtian'ın tüylerini diken diken etti: “Ne oldu, Patron Ning? Bir sorun mu var?”

Ning Xi, mağazada fazla uzakta olmayan Lu Xinyan ve Guan Ziyao'ya baktı ve sesini alçaltarak belli belirsiz konuştu: "Sadece biraz şaşırdım. Gerçekten aşkınıza sadık olduğunuzu söyleyemem, efendi Mo, küçük hanımefendi için gerçekten çok çalışıyorsunuz! Bunu başka bir erkek için yaptığını biliyorsunuz ancak pişmanlık duymadan yardım etmeye devam ediyor musunuz?"

Bunu söylediği an, Mo Lingtian hayrete düşmüştü: “Sen ... nereden biliyorsun!”

Hiç Guan Ziyao'dan bahsetmemişti bile, değil mi?

Ning Xi, “Nasıl bildiğim önemli değil. İşi ve özel hayatlarımızı ayıralım. Ayrıca, kabul etmemin hiçbir yolu yok.” Ning Xi sert bir şekilde reddetti.

“Neden? Para sorun değil! Sadece bir arkadaş için bir iyilik olarak düşün!”

Ning Xi gözlerini devirdi: “Çalışma konusunda stüdyomuzun kuralları var. Nitelikli olmayan hiç kimse kesinlikle satış mağazamızı açamaz. Kişisel olarak da, Guan Ziyao erkek arkadaşıma yakınlaşmak için pek çok şey yapıyor, kabul edersem aptallık etmiş olmaz mıyım?"

Mo Lingtian tek kelime etmedi. Ona söyleyecek hiçbir şey bırakmamıştı! Bu Küçük Tavşan’ın her şeyi bilebileceğini asla düşünemezdi! Ne inanılmaz! Aslında böyle bir şey, bağlantıları ve parası olan hiç kimseye sorun olmazdı, ancak bu durumda, çok fazla paranın bile faydasız olduğu açıktı...

Ning Xi telefonu kapattıktan sonra, Guan Ziyao'nun telefonu çaldı.

“Ne oldu? Arkadaşın mı arıyor? Hadi telefonunu aç!” Lu Xinyan heyecanla sordu.

Guan Ziyao gülümsedi ve başını salladı: “Evet, endişelenme, şimdi açıyorum!”

"Merhaba?" Guan Ziyao telefonu açtı.

Mo Lingtian olanları anlatınca Guan Ziyao'nun ifadesi değişti.

Açıkçası, Mo Lingtian'ın ona gerçeği söylemesinin imkanı yoktu, bu yüzden diğer tarafın kendisine kurallara aykırı davranamayacaklarını ve değiştirmeyeceklerini söylediklerini anlattı.

"Tamam, anlıyorum, sorun yok. Çok teşekkür ederim, bu çözülemeyecek bir şey. Yine de teşekkür ederim!" Guan Ziyao konuşup telefonu kapattı.

“Çok üzgünüm Xinyan, olmuyor!”

Xinyan bunu duyunca hayal kırıklığına uğramış bir vaziyette başını yere eğdi. Ancak hemen sonra Guan Ziyao'yu teselli ediyordu: "Boşver Kardeş Ziyao, stüdyonun bakış açısını anlıyorum. Başa çıkması biraz zor ama daha sonra başka yollar düşüneceğim. Hmm, onlar beni reddettikçe ben yapmayı daha çok istiyorum! "

Lu Xinyan'ın tepkisini izleyen Yan Ruyi memnun görünüyordu: “Seni inatçı kız, ne zaman değişeceksin!?”