Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Akşam yemeğinden sonra, Ning Xi aniden çok önemli bir şeyi hatırladı ve bebeği Küçük Hazine'ye bakt: “Ah, Küçük Hazine, bir şey için yardımına ihtiyacım var! Anneye kaligrafi için yardım edebilir misin?”

Kesinlikle anneye yardım edebilirdi, bu yüzden Küçük Hazine mutlu bir şekilde başını salladı.

Çalışma odasında Ning Xi, bir kaligrafi fırçası, bir miktar mürekkep ve kağıt hazırladı, sonra da mürekkep bloğunu öğütmeye başladı.

Küçük Hazine masanın üstüne yetişemediği için, Lu Tingxiao onu bir taburenin üzerine kaldırdı.

Küçük Hazine başını eğdi ve annesine ne yazmasını istediğini sordu.

Ning Xi bunu düşündü, sonra "Şunu yazmama yardım et: Japon balığı nasıl yeteneksiz bir insana dönüşebilir? İmtihanlarla ve zorluklarla bir ejderhaya dönüşür; ejderha dokuzuncu cennete dua eder ve değişmek ister, olaylar tersine döner ve bolca fırsatı olur!"

Küçük Hazine başını salladı, sonra fırçayı aldı ve yazmaya başladı.

Bu süre zarfında, Küçük Hazine eğitiminde geri kalmamıştı. Ne kadar sağlıklı olursa, fırçayı da o kadar sağlam ve enerjik olarak kontrol edebilirdi. Fırça, yüzen bir ejderha gibi kağıtta süzüldü, çok etkili bir şekilde güçlü olan bu sözlerle tamamlandı...

"Bebeğim giderek daha da şaşırtıcı hale geliyor!" Ning Xi'yi onu övdü.

Lu Tingxiao ona baktı ve: “Bunu birine hediye mi edeceksin?” diye sordu.

Ning Xi aniden şok oldu: "Büyük Patron, nereden bildin?"

"Kime?" Lu Tingxiao sordu.

“Hmm, Gong Shangze'ye vermek istiyorum. Ne düşünüyorsun? Bu kelimeler ona pek uymuyor mu?” Ning Xi mutlulukla parlıyordu ama Lu Tingxiao'nun cevabını alamadı. Bakmak için döndü ve birisinin yine kıskanç olduğunu gördü.

"Püf, kıskandın mısın?" Ning Xi, kollarını kaldırdı ve Lu Tingxiao’nun başını kendisine doğru eğdi.

Lu Tingxiao ona duygusuz bir ifadeyle baktı: "Benimki nerede?"

Lu Tingxiao'nun çocuksu bir şekilde hediye isteme şeklini görünce Ning Xi, onu son derece sevimli buldu ve kendini tutamadı, eğilip onu öptü: "Bu işini görür mü?"

Lu Tingxiao tatmin olmamış bir şekilde baktı, bunun tatmin edici olmadığını gösteriyordu ancak devam etmek üzereyken aniden bir kamu spotu aralarına girdi.

Küçük Hazine üzerinde kamu spotu gibi yazı yazan bir kağıt tutuyordu, ciddiydi. Kağıda, büyük harflerle birkaç kelime yazmıştı: [Bebek kızgın!]

Lu Tingxiao’nun dili tutuldu.

Ning Xi, kahkahaya boğulmuştu. Hemen telafi etmek için Küçük Tavşan’ı öptü: “Üzgünüm! Bebeğim, lütfen kızma!”

Küçük Tavşan memnundu, sonra kendi fırçasını aldı ve çalışmaya devam etti.

...

Gece geç saatlerde, hava soğuktu ancak ay berrak ve aydınlıktı.

Ning Xi'nin biraz içki içtiği için Lu Tingxiao’nun evinde kaldı.

Gecenin köründe Lu Tingxiao yanlış bir şey hissetti, bu yüzden yatağından ayrıldı ve kalktı.

Ning Xi'nin odasının kapısını hafifçe itti ve içeride kimseyi bulamadı, Küçük Hazine'nin odasında da değildi.

Endişeli bir şekilde nerede olabileceğini merak ederken, ay ışığı pencereden parladığı sırada bahçede bir gölge gördü.

Lu Tingxiao refleks olarak battaniyeyi yatağından aldı ve alt kata koştu.

Gece esintisi cildini okşarken, ağaçların üzerindeki yapraklar hafifçe hışırdadı. Ay ışığı altında, Lu Tingxiao uzaktan, kızın elinde bir kutu birayla salıncakta oturduğunu gördü.

“Geç oldu. Neden uyumuyorsun?” Lu Tingxiao koştu ve battaniyeyi üzerine örttü, sonra üşüyüp üşümedikerini görmek için ellerine dokundu.

"Büyük patron!" Kim olduğunu görünce Ning Xi hemen bir koala gibi ona sarıldı, başını boynundaki boşluğa koydu: “Mutluyum! Mutlu olduğum için uyuyamıyorum!”

“O kadar mutlu musun?” Lu Tingxiao kızın kafasını okşadı.

Ning Xi başını salladı, sonra ciddi bir ifadeyle: "Tabii ki mutluyum! Büyük Patronu karım olarak almaya bir adım daha yakınım!" dedi.

Lu Tingxiao bunu duyduğunda çok şaşırmıştı. Boğazını temizledi ve sakin bir tavırla: “Mmm, buna mutlu olmalısın.” dedi.