Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

O anda, kapıda ayak sesleri vardı.

Lu Tingxiao kapıya uzandı ve oğlunun suratına gülümsedi, oğlunun ani mutluluğu onu çok mutlu etmişti. "Dün gece geldi ama sen uyuyordun."

Küçük Hazine babasının onu uyandırmamasından şikayet ederek yanaklarını şişirdi. Böylece Annecikle daha fazla zaman geçirebilirdi!

"Mmm...m? Bebeğim, uyanmışsın..." Ning Xi de uyanmıştı. 

Gözlerini açıp küçük tavşanı gördüğü an Ning Xinin modu yükselmişti. Küçük tavşanı kucağına aldı ve yatakta yuvarlandılar. "Oh, uyanmak istemiyorum, işe gitmek istemiyorum! Bebeğim Küçük Hazineden ayrı kalmak istemiyorum!"

Böyle bir kış sabahında yumuşak küçük tavşana sarılmak gerçek mutluluktu!

Küçük Hazinede hemen Annecik Xiao Xiye sarıldı.

O da okula gitmek istemiyordu. Annecik Xiao Xiden ayrı kalmak istemiyordu!

İkisinin yatakta yuvarladığını izleyip güldü Lu Tingxiao ve kafasını salladı. "Vedalaşmanıza yardımcı olabilirim."

Ning Xi gözlerini kırptı ardından dağınık saçlarıyla battaniyenin altından Lu Tingxiaoya baktı. "Unut gitsin, Lu Tingxiao! Nasıl böyle olabilirsin!? Senin şuan da bizi okula ve işe göndererek eğitmen gerekmiyor mu aile lideri olarak?"

Küçük Hazinede aynı şeyi yaptı ve kafasını salladı. Aynen öyle.

Lu Tingxiao susmuştu. Tamam, onun hatasıydı.

Küçük tavşanla oynaştıktan sonra Ning Xi enerjik hissediyordu ve tüm mutsuzlukları arkasında bırakmıştı. Şimdi işine adayabilirdi kendisini.

Günün çekim sahnelerinin çoğu Chen Hanchenleydi ve bir tanesi kavga sahnesiydi. Öncesinde prova yapması gerekiyordu bu yüzden diğerlerinin sahneleri çekilirken ikisi arkada pratik yapıyorlardı.

Chen Mian onları eğitsin diye bir antrenör işe almıştı.

Chen Hanchen’in ruh sağlığı bugün gayet iyiydi, büyük ihtimalle Ning Xiden daha iyi olduğu sahneleri beklediği içindi.

Sonunda...

Yarım gün sonra, Ning Xi koltuğa yaslanmış etrafındaki kızlarla konuşmanın keyfini çıkarırken Chen Hancen hala antremandaydı.

Chen Hanchenin suratsız tipini görünce Chen Mian ona doğru yürüdü. "Genç adam, sana söylemeyi unuttum.. Ning Xi önceden dublördü!"

Chen Hanchen’in şimdi diyecek bir sözü yoktu.

Kahretsin, bu herif canavar mı? İyi olmadığı bir şey var mı acaba?

Qi Fang Ning Xiye kaçamak bakışlar attı ve başlamadan önce Chen Hanchen’e su götürdü. "Bu herif önceden gerçekten bir erkekti de yanlış mı canlandı? Bu çok fazla!"

Chen Hanchen şişenin yarısını içti tek dikişti, morali bozulmuştu. Bir erkeğe kaybetse sıkıntı olmazdı ancak bir kadına kaybediyordu!

Bir erkekti ancak bir kadınla yarışamıyordu bile!

Qi Fang Chen Hanchen’in tıpkı kendisi gibi Ning Xiden hoşlanmadığını biliyordu. Bir şeyler düşündü, ardından "Ne olursa olsun yine de bir kadın. Kusuru olmadığına inanmıyorum. Havalı davranmasını engelleyecek bir yol düşünmem gerek, ardından nasıl kibirli davranmaya devam edeceğini göreceğiz. Mesela, kızların en çok korktuğu şey nedir? Gördükleri an, kontrollerini kaybedecekleri ve hatta ağlayacakları bir şey...?" dedi.

Chen Hanchen Qi Fanga baktı. Kendi rızasıyla böyle bir şeyi kesinlikle yapmazdı ancak Qi Fang zaten yapmaya hazır olduğundan, izlemekten mutluluk duyardı. Ne de olsa gına gelmişti. 

Chen Hanchen sıradan bir şekilde öneride bulunuyormuş gibi, "Yılanlar, sanırım?" dedi.