Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

"Dövüş sanatlarımı düzgün şekilde pratik yapmam için zaman var mı?" Ning Xi parlayan gözlerle Tang Langa baktı.

Tang Lang elini Ning Xinin küçük kafasına koydu, "Benim Küçük Kardeşim, benim gibi olduğunu mu sanıyorsun? Yeteneklerinle, ana rahminden beri çalışsan bile zamanında beceremezsin!"

Ning Xi üzülmüştü. "Kendimi yetenekli yapamam! Çok yeteneklisin ama Birinci Elit Kardeşi alt edemedin! Ona hep kaybediyorsun!"

"Çünkü onu yenmeye katlanamıyorum!" dedi Tang Lang.

"Hayır, açıkça sebebi senin tembelliğin ve yeteneklerini boşa harcaman..." Ning Xi küçümser biçimde ona baktı artından bağırdı, "Bunun nesi bu kadar harika? Neyse ne, beni koruyacak birileri var!"

Oh...buna katlanamıyorum! Bu gecenin kışkırtması çok fazla, kalbim ağrıyorum. İyileşmek için Küçük Hazineyi görmeye gitmeliyim...

Ning Xi Tang Langın eline siyah çiçek buketini tıkıştırdı ve motoruna atladı,

"Ne oluyor amk?" Tang Lang Ning Xinin eline tıkıştırdığı bukete baktı ardından buketin içindeki notu aldı.

Tang Lang kendi kendine fısıldayarak notu okudu, "Sensiz, hedefsiz bir ruhum, aşkım temelini kaybetti; sensiz, duygusuz bir yüzüm; sensiz, atmayı bırakan bir kalbim; sensiz, ateşin külleriyim... sana akan küçük bir nehirim ben, engin mavi bir deniz. Oh, beni kabul etmeye hazır mısın? Zarif deniz, oh, küçük nehir cevabını bekliyor..."

Bunu okuyunca Tang Lang göğsünü tutup sanki zehirlenmişte kan tükürmek istiyor gibi davranmıştı. "Aman Allahım! Bu da ne amk!!?"

Bu buketi kimin verdiğini öğrenmek için sormasına gerek bile yoktu. Bu utanç verici şiirin yazarını biliyordu...

Ning Xinin Lu Tingxiaoya kolayca tav olmasına şaşmamalı!

İyi!

Platin Sarayında, kapı kilidinin açılışını ve ayak seslerini duyduğunda saat çok geçti. Uykusu hafif olan Lu Tingxiao uyanmış ve aşağı inmişti. Ning Xiyi salonda görünce şaşırmıştı. "Ning Xi? Saat çok geç,  neden...?"

Daha bitiremedin Ning Xi koşup onu öptü.

Lu Tingxiao uykudan uyanmıştı. Pijamaları vardı üstünde ve karısından böyle ani bir sevgi gösterisi görünce şaşırmıştı ancak hisleri yükseliyordu.

Kolları refleks olarak kızın beline gitti. Soğuk havada bu yakınlaşma ortamı ısıtıyordu...

Tanıdık nefesi Ning Xiyi sakinleştirdi. Ona baktı ve "Büyük Patron, lütfen gece burda kalmama izin ver! Küçük Hazine ile uyuyabilir miyim bu gece? Kirayı az önce ödedim!" dedi.

Lu Tingxiao dalgın bir şekilde kıza baktı ardından kısık bir sesle "Bir öpücük yeterli mi?" dedi.

"Doğru, Küçük Hazine çok tatlı! En az iki tane olması gerek!" ardından Ning Xi bir öpücük daha verdi.

Lu Tingxiao kıkırdadı ve kızın ödemesini kabul etti. "Neden aniden geldin böyle?"

"Aniden seni ve Küçük Hazineyi özledim! Şimdi, Küçük Hazineye sarılmak istiyorum! Önce duşa girip üstümü değiştireceğim!" dedi sabırsızca Ning Xi.

"Git bakalım."

Ning Xi yanından geçerken üzerinden siyah yapraklar düşmüştü.

Lu Tingxiao siyah çiçek yapraklarını aldı ve gözleri karardı.