Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Zhuang Rongguang hayal kırıklığı içerisinde dişlerini sıkarken mutsuz görünüyordu. Saldırı puanı aslında o kadar da düşük değildi. Önceden, sadece Delici Rüzgar tarafından katledilmişti çünkü tamamen gardsız yakalanmıştı. Şimdi, Delici Rüzgar sadece üç hamle yapmasına izin vermekle kalmayıp, tanrısal zırhını çıkarmayı bile önermişti, bu yüzden tekrar kaybetmesinin imkanı yoktu.

Bu yüzden, Zhuang Rongguang kararlı bir biçimde kılıcı aldı ve Delici Rüzgar’a salladı. 

Doğruyu söylemek gerekirse, Delici Rüzgar yerinde durmuş ve karşılık vermemişti.

Üç kılıç saldırısı sonrasında, Delici Rüzgarın yalnızca canının yüzde onu kalmıştı.

"Seni piç, sen çok kibirlisin! Hesabını sil!" Zhuang Rongguang bağırmaya devam ediyordu.

Zhuang Rongguangı şaşırtarak sonraki anda Delici Rüzgar aniden olduğu yerden kayboldu. Aynı anda da, Zhuang Rongguangın canının sadece tek bir çeyreği kalmıştı.

"Hey! Işınlanma mı?!"

"Meraklanma Rongguang, devam et! Atakların onu yavaşlattı o yüzden sadece bir kere yapabilir bunu. Aslında, zaten tanrısal zırhını çıkardı, verebileceği zarar yarı yarıya şuan! Çabuk öldür onu! Tek bir darbe yeterli!"

Delici Rüzgarın çok az canı kalmasına rağmen uçmaya devam etti ve herkesi şaşırtan havalı saldırı numaralarını kullandı. Sonunda, tam zırhlı Işığın Görkemini acımasızca öldürmüştü.

Forumdaki server tekrar çalkalanmaya başlamıştı. 

Server: [Usta çok yaşa!]

Server: [Usta çok yaşa!]

Server: [Usta çok yaşa!]

...

Server: [Delici Rüzgar] [Hesabını sil yoksa seni her gördüğümde öldürürüm!]

Server: [Usta, aranızda ne var sizin?]

Server: [Aynen öyle! Bölük lideri Işığın Görkemi sana ne yaptı da karısını çalmakla kalmayıp hesabını silmesi için öldürmek istedin?]

Delici Rüzgar: [Ondan hoşlanmıyorum o kadar]

Server: [...]

İnternet kafede, Zhuang Rongguang ekrandaki Delici Rüzgarın mesajına baktı ve arkasındaki sandalyeyi tekmeledi.

"Hey, Rongguang, ne yapacaksın? Artık oynamıyor musun?"

"Bu hesaba çok para harcadın. Gerçekten silecek misin?"

"Uzaklaş, beni rahatsız etme! Daha fazla oynama mı bekleme benden!"

Zaten oldukça feci şekilde ölmüş, karısı çalınmış ve itibarını kaybetmişti. Tekrar oynamaya nasıl yüzü olabilirdi ki?

O sırada, Ning Xinin telefonu çaldı. Arayan Zhuang Keer idi.

Ning Xi Yolun Yönünün kışkırtmaları hakkında şikayetlenip duran Jiang Muye’yi durdurup telefonunu açtı. "Merhaba, Keer?"

Ning Xinin kibar sesini duyunca Jiang Muye hızlıca çenesini kapayıp dinlemeye başladı.

"Merhaba, Xiao Xi, Rongguang çoktan çıkış yapıp eve gitti!"

"İyi o zaman, sen de hemen eve gitmelisin. Gelecek sefer, tek başına bu kadar geç dışarı çıkma, güvenli değil."

"Mmm, biliyorum! Ama...nasıl yaptın? Rongguang’tan artık oyun oynamayacağını duydum.... bağımlı olduğu için asla böyle bir şey beklemiyordum..."

"Ah, hiçbir şey, benim de oyunda bir hesabım var. Tesadüf ki kardeşini tanıyorum. O hesabı kullanıp bir arkadaş gibi yaklaşarak ona daha sıkı çalışmasını ve bu oyunlar için okuldan geri kalmamasını tavsiye ettim. Belki de ona bir oyuncu ve arkadaş olarak yaklaştığım için daha iyi anlamıştı."

"Oh, öyle mi!? Xiao Xi, çok çok teşekkür ederim..."

Ning Xinin mikrofonu kapalı değildi, bu yüzden Jiang Muye Ning Xi’nin bariz yalanlarını dinleyebiliyordu.

Ning Xi kapatır kapatmaz Jiang Muye hemen ona sataştı, "Şimdi hangi kızı tavladın?"

"Ne demek 'tavlamak'? Yeni arkadaşım o. Kardeşi bütün gün oyun oynayıp eve gitmiyormuş, ben de ona yardım ettim!"

Bir kızı tatmin etmek için milletin karısının peşine düşüp birini hesabını silmeye zorlayarak çok fazla kargaşaya sebep olmuştu. Acı ki savaşmak zorunda kalıp Suyun Yönü gibi aptal bir kadını kıskanmıştı! Sonunda, her şey bir başka kıza yardım ettiği için miydi?

Jiang Muye olanların absürtlüğü karşısında dilini yutmuştu.